Vorig jaar werd ik door een aantal redactiegenoten geïntroduceerd in de wereld van boardgames. Ik wist op voorhand dat het me zou liggen, maar had tot toen helaas nooit écht goede spellen gespeeld. Een wereld ging open en op korte tijd hadden we toch wat toppers achter de kiezen. Fans zullen het herkennen, maar het ‘beestje’ heeft mij dus ook te pakken. Toen gesproken werd van een PS5 deck building game was mijn interesse dan ook gewekt. Ik ging aan de slag met Roguebook, een roguelike kaartspel, waarin tactiek en turn-based gevechten centraal staan. Of het beviel, kom je te weten in onderstaande review!
Roguebook is ontwikkeld door Abrakam Entertainment, de makers van Faeria, en mede ontworpen door Richard Garfield, gekend van onder andere Magic: The Gathering. Met Faeria bewezen ze reeds een gelijkaardig spel met succes tot bij de consument te kunnen brengen. De basis was alvast gelegd! Deze ervaring, gecombineerd met Magic: The Gathering-invloeden, het klonk alvast veelbelovend. Hoewel het spel al van midden 2021 beschikbaar was op PC, had ik het zelf nog niet gespeeld. Nu recent ook de release op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S plaats vond (later trouwens ook op Nintendo Switch), was het de ideale moment om kennis te maken. De review van de PC-versie kwam reeds eerder online.
Verken de wereld en vervolledig je deck
In Roguebook bevinden we ons opnieuw in de fantasy-wereld van Faeria. De helden van het verhaal zitten gevangen in een magisch boek: The Book of Lore en het is aan jou om hen te helpen ontsnappen. Uiteraard bevinden er zich heel wat obstakels op je pad. Daarenboven is het speelveld, bestaande uit hexagonale vakken, nog niet van in het begin volledig zichtbaar. Nieuwe wegen, bonussen, locaties, maar uiteraard ook vijanden, kunnen vrijgespeeld worden door gebruik te maken van inkt en andere consumables. Het verslaan van vijanden is belangrijk, want het is op deze manier dat je extra inkt, maar ook nieuwe kaarten of upgrades onder de vorm van gems zult vrijspelen om je deck sterker te maken.
In het begin beschik je over twee helden, maar naarmate je verder vordert in het verhaal komen er een aantal extra personages bij. Vijf in totaal, rekening houdende met het nieuwe karakter Fugoro. Het uitdagende aan het spel is vooral dat je steeds rekening moet houden met twee helden en dus ook twee sets van verschillende kaarten in je deck. Ook de volgorde van spelen is belangrijk, want het is steeds de eerste held in je team die de klappen opvangt. Slim je kaarten spelen is met andere woorden de boodschap! Gelukkig zie je op voorhand wat je vijanden van plan zijn, zodat je toch beredeneerd aan de slag kan gaan. Zoals bij elke roguelike het geval is, moet je na een nederlaag terug opnieuw beginnen, maar gelukkig behoud je nieuwe kaarten, vaardigheden en permanente upgrades die je hebt ontgrendeld, waardoor elke run toch iets makkelijker wordt.
Combineer een slimme strategie met wat ... geluk
Hoewel het voor mezelf een relatief nieuw genre was, heb ik me er enorm mee geamuseerd. Zowel het exploratiegedeelte als het deckbuilden bleken voor een zekere voldoening te zorgen, maar waren bovendien leuk en uitdagend. Door de verschillende personages met bijhorende kaarten, het gem-systeem en de permanente skill trees waren er voldoende mogelijkheden om alles boeiend te houden en jezelf toe te laten een ‘manier van spelen’ te ontwikkelen. Uiteraard speelt geluk ook wel een zekere rol, want als je een paar keer pech hebt bij het bestrijden van vijanden, is het vaak erg moeilijk om je levensbalk nog voldoende hoog te houden om de eindbaas van het hoofdstuk te verslaan. Elke ronde is het met andere woorden steeds opnieuw afwegen of je verder de kaart verkent, of het al opneemt tegen de eindbaas. Daar komt natuurlijk, net als bij elke andere gemiddelde roguelike-game, de nodige frustratie bij kijken. Als je al 50 minuten bezig bent om je deck te bouwen en je opeens pech hebt met je kaarten bij één battle, wordt het al snel moeilijk om het level succesvol te voltooien. Gelukkig voelt het spel nooit onfair aan. De gevechten zijn vrij goed in balans en er zijn voldoende manieren om je deck te upgraden. Let wel op, want de eindbazen durven best pittig te zijn!
Wat iets minder in balans bleek te zijn, waren de helden zelf. Van zodra de derde held werd vrijgespeeld zag ik nog weinig meerwaarde in één van de eerste twee helden. Mogelijks lag de speelstijl mij iets beter van de andere personages, maar toch voelde het aan alsof die eerste wel een buff kon gebruiken. Daarenboven duurde het mijn inziens iets te lang alvorens het vierde personage werd geïntroduceerd, al kan dat natuurlijk ook met mijn eigen skills te maken hebben. Git gud Sir. K!
De grootste uitdaging zit vooral in het slim combineren van beide personages, maar doordat je deck eigenlijk bestaat uit twee minidecks, is dat niet altijd even evident. Dit zorgt ervoor dat je vaak een bepaalde strategie in gedachten hebt, maar dat de nodige kaarten om deze strategie uit te voeren soms moeilijk bij elkaar kwamen. Hoe dan ook beviel Roguebook me wel. Zowel de aantrekkelijke visuele stijl, waarbij de kleuren van het scherm spatten, het originele spelbord, waarbij je telkens zoveel mogelijk van het level wilt verkennen, als de gevarieerde kaarten en personages, waren voor mezelf de hoogtepunten van het spel. Ik ben alvast benieuwd naar extra content en extra personages!
Roguebook is ontwikkeld door Abrakam Entertainment, de makers van Faeria, en mede ontworpen door Richard Garfield, gekend van onder andere Magic: The Gathering. Met Faeria bewezen ze reeds een gelijkaardig spel met succes tot bij de consument te kunnen brengen. De basis was alvast gelegd! Deze ervaring, gecombineerd met Magic: The Gathering-invloeden, het klonk alvast veelbelovend. Hoewel het spel al van midden 2021 beschikbaar was op PC, had ik het zelf nog niet gespeeld. Nu recent ook de release op PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S plaats vond (later trouwens ook op Nintendo Switch), was het de ideale moment om kennis te maken. De review van de PC-versie kwam reeds eerder online.
Verken de wereld en vervolledig je deck
In Roguebook bevinden we ons opnieuw in de fantasy-wereld van Faeria. De helden van het verhaal zitten gevangen in een magisch boek: The Book of Lore en het is aan jou om hen te helpen ontsnappen. Uiteraard bevinden er zich heel wat obstakels op je pad. Daarenboven is het speelveld, bestaande uit hexagonale vakken, nog niet van in het begin volledig zichtbaar. Nieuwe wegen, bonussen, locaties, maar uiteraard ook vijanden, kunnen vrijgespeeld worden door gebruik te maken van inkt en andere consumables. Het verslaan van vijanden is belangrijk, want het is op deze manier dat je extra inkt, maar ook nieuwe kaarten of upgrades onder de vorm van gems zult vrijspelen om je deck sterker te maken.
In het begin beschik je over twee helden, maar naarmate je verder vordert in het verhaal komen er een aantal extra personages bij. Vijf in totaal, rekening houdende met het nieuwe karakter Fugoro. Het uitdagende aan het spel is vooral dat je steeds rekening moet houden met twee helden en dus ook twee sets van verschillende kaarten in je deck. Ook de volgorde van spelen is belangrijk, want het is steeds de eerste held in je team die de klappen opvangt. Slim je kaarten spelen is met andere woorden de boodschap! Gelukkig zie je op voorhand wat je vijanden van plan zijn, zodat je toch beredeneerd aan de slag kan gaan. Zoals bij elke roguelike het geval is, moet je na een nederlaag terug opnieuw beginnen, maar gelukkig behoud je nieuwe kaarten, vaardigheden en permanente upgrades die je hebt ontgrendeld, waardoor elke run toch iets makkelijker wordt.
Combineer een slimme strategie met wat ... geluk
Hoewel het voor mezelf een relatief nieuw genre was, heb ik me er enorm mee geamuseerd. Zowel het exploratiegedeelte als het deckbuilden bleken voor een zekere voldoening te zorgen, maar waren bovendien leuk en uitdagend. Door de verschillende personages met bijhorende kaarten, het gem-systeem en de permanente skill trees waren er voldoende mogelijkheden om alles boeiend te houden en jezelf toe te laten een ‘manier van spelen’ te ontwikkelen. Uiteraard speelt geluk ook wel een zekere rol, want als je een paar keer pech hebt bij het bestrijden van vijanden, is het vaak erg moeilijk om je levensbalk nog voldoende hoog te houden om de eindbaas van het hoofdstuk te verslaan. Elke ronde is het met andere woorden steeds opnieuw afwegen of je verder de kaart verkent, of het al opneemt tegen de eindbaas. Daar komt natuurlijk, net als bij elke andere gemiddelde roguelike-game, de nodige frustratie bij kijken. Als je al 50 minuten bezig bent om je deck te bouwen en je opeens pech hebt met je kaarten bij één battle, wordt het al snel moeilijk om het level succesvol te voltooien. Gelukkig voelt het spel nooit onfair aan. De gevechten zijn vrij goed in balans en er zijn voldoende manieren om je deck te upgraden. Let wel op, want de eindbazen durven best pittig te zijn!
Wat iets minder in balans bleek te zijn, waren de helden zelf. Van zodra de derde held werd vrijgespeeld zag ik nog weinig meerwaarde in één van de eerste twee helden. Mogelijks lag de speelstijl mij iets beter van de andere personages, maar toch voelde het aan alsof die eerste wel een buff kon gebruiken. Daarenboven duurde het mijn inziens iets te lang alvorens het vierde personage werd geïntroduceerd, al kan dat natuurlijk ook met mijn eigen skills te maken hebben. Git gud Sir. K!
Met Roguebook bewijst Abrakam Entertainment opnieuw dat ze op een geslaagde manier een turn-based strategy kaartspel kunnen afleveren.
De grootste uitdaging zit vooral in het slim combineren van beide personages, maar doordat je deck eigenlijk bestaat uit twee minidecks, is dat niet altijd even evident. Dit zorgt ervoor dat je vaak een bepaalde strategie in gedachten hebt, maar dat de nodige kaarten om deze strategie uit te voeren soms moeilijk bij elkaar kwamen. Hoe dan ook beviel Roguebook me wel. Zowel de aantrekkelijke visuele stijl, waarbij de kleuren van het scherm spatten, het originele spelbord, waarbij je telkens zoveel mogelijk van het level wilt verkennen, als de gevarieerde kaarten en personages, waren voor mezelf de hoogtepunten van het spel. Ik ben alvast benieuwd naar extra content en extra personages!
Conclusie
Met Roguebook bewijst Abrakam Entertainment opnieuw dat ze op een geslaagde manier een turn-based strategy kaartspel kunnen afleveren. Hierbij weten ze hun succesformule te combineren met roguelike elementen en brengen ze ons niet enkel een visueel aantrekkelijk spel, maar ook nog eens een amusante deckbuilder, waarbij je steeds de nodige afwegingen moet maken. Een aanrader voor fans van het genre, of voor mensen die zowel deckbuilding als roguelike een kans willen geven!
Pro
- Visueel aantrekkelijk
- Leuke combinatie van exploratie en deckbuilding
- Voldoende mogelijkheden door combinatie van decks en upgrades
Con
- Geluk speelt een zekere rol
- Personages lijken niet allemaal in balans
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
24 februari 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Roguelike
- Strategy
Ontwikkelaar
- Abrakam Entertainment
Uitgever
- Nacon
