Ik denk dat iedereen zich weleens gestoord heeft aan keuzes die personages maken in een film. Domme keuzes waarvan je meteen weet dat deze catastrofale gevolgen met zich zullen meebrengen. In horrorfilms staan deze meestal garant voor een snelle en roemloze dood. Zij die denken het beter te weten en beweren in elke omstandigheid het hoofd koel te kunnen houden, zullen ongetwijfeld fan zijn van een FMV. Night Book is de nieuwste game in dit genre en schotelt zijn spelers dilemma’s voor die het verschil kunnen betekenen tussen leven en dood. In deze review kom je te weten of ik genoten heb van deze interactieve film.
Uitgever Wales Interactive heeft in de loop der jaren heel wat games uitgebracht, maar zal door mij steeds geassocieerd worden met het FMV-genre. In Full Motion Video-games wordt de speler een interactieve film voorgeschoteld waarin hij de keuzes van het hoofdpersonage kan bepalen en zo een invloed kan uitoefenen op het verdere verloop van het verhaal. Achteraf kan je dan eens een totaal ander pad bewandelen en kijken waar dit heen leidt. Late Shift en The Complex, twee gelijkaardige games uit de portfolio van deze uitgever, had ik reeds achter de kiezen. Deze blijven mij vooral bij vanwege het gammele script, matige acteerprestaties en keuzes die voor het overgrote deel geen impact leken te hebben op het groter geheel. Ik verwachtte dus geen meesterwerk, maar hoopte dat Night Book mij toch enkele uren breinloos vertier kon bieden.
Tolk die in aanraking komt met het occulte
Night Book werd vanop afstand opgenomen tijdens de lockdown. Het script hield rekening met deze omstandigheden, waarin acteurs zich niet in dezelfde ruimte bevinden tijdens het spelen van een scène. Men heeft hier een mouw proberen aan te passen door het computerscherm van het hoofdpersonage als uitgangspunt te nemen en het verhaal zich te laten ontplooien met behulp van videogesprekken en tekstberichten. Deze opzet is zeker niet uniek en deed me vrijwel meteen denken aan de film Searching waarin acteur John Cho een laptop gebruikt om zijn vermiste dochter op te sporen. Ondanks de fysieke barrière tussen de acteurs, leverde dit heel wat spanning en suspense op. Ik keek dus vol verwachting uit naar de manier waarop Night Book met dit gegeven zou omgaan om de spelers een unieke ervaring aan te bieden die hen nog lang zou bijblijven.
Het leven van Loralyn staat centraal in deze FMV. Ze werkt als tolk en begeleidt gesprekken tussen mensen van verschillend allooi. Ze is in blijde verwachting van haar eerste spruit, maar maakt zich vooral zorgen om haar vader die tijdelijk bij haar inwoont omdat hij lijdt aan waanbeelden. Haar man bevindt zich op het eiland Kannar, waar hij verantwoordelijk is voor de opstart van een resort en kan haar dus niet bijstaan in de moeilijke momenten. Bij zijn vertrek heeft hij zeven camera’s in het huis geplaatst, zodat hij toch een oogje in het zeil kan houden en hulp kan inschakelen indien Loralyn het zelf niet meer kan bolwerken. De situatie loopt echter vrij snel uit de hand, waarop de speler een klassiek horrorverhaal voorgeschoteld krijgt.
Slecht uitgewerkt horrorverhaal
Niets mis met een horrorverhaal dat overloopt van de clichés, maar dan moet het wel op een leuke manier uitgewerkt en gepresenteerd worden. Spanning tracht men te creëren door haperende webcambeelden, jumpscares op misplaatste momenten en special effects die er zeer goedkoop uitzien. Ik heb nooit op het puntje van mijn stoel gezeten, maar was eerder met verstomming geslagen door het amateurisme dat werd tentoongespreid. Door hun gebrek aan schermtijd vervallen de meeste nevenpersonages in een karikatuur en kan hun persoonlijkheid herleid worden tot een enkele zin. Loralyn is nog enigszins interessant door de tweestrijd waarin zij verkeert om haar gezondheid te verkiezen boven die van haar vader. Zij weet deze gevoelens op een geloofwaardige manier over te brengen. De ontwikkelaar heeft rekening gehouden met de spelers die lijden aan beslissingsloosheid door de optie om bij elke keuze de game te pauzeren, zodat je voldoende tijd hebt om een weloverwogen beslissing te nemen, weer beschikbaar te stellen. Zo ben je zeker dat je altijd de controle houdt over jouw eigen keuzes. Ik raad dan ook aan om deze optie in te schakelen voor het starten van de game.
Wat betreft de impact van de keuzes, is Night Book in hetzelfde bedje ziek als de eerder aangehaalde games. Er zijn er maar een paar die van essentieel belang zijn voor het verdere verloop en de uitkomst van het verhaal. Tijdens het herspelen zorgt dit steeds voor een meewarig gevoel vermits je dan pas te weten komt dat het hoegenaamd niet had uitgemaakt indien je had geopteerd voor een andere keuze. Er zijn vijftien eindes beschikbaar waarvan ik er tot op heden tien heb kunnen vrijspelen. Dat cijfer klinkt spectaculair, maar in se komt het neer op enkele unieke eindes met telkens kleine variaties hierop. De normale speelduur is eerder aan de korte kant. Ik deed er net geen uur over om het einde te halen. Gelukkig biedt men de optie aan om scènes over te slaan die je eerder al doorlopen hebt. Dit is zeer handig indien je benieuwd bent naar de overige eindes. Hierdoor kon ik na enige tijd de credits zien rollen na twintig minuten. Niettegenstaande moet ik besluiten dat Night Book een stap achteruit zet ten opzichte van zijn voorgangers op zowat elk gebied. Het concept heeft nochtans voldoende potentieel, maar de uitwerking laat jammer genoeg te wensen over.
Uitgever Wales Interactive heeft in de loop der jaren heel wat games uitgebracht, maar zal door mij steeds geassocieerd worden met het FMV-genre. In Full Motion Video-games wordt de speler een interactieve film voorgeschoteld waarin hij de keuzes van het hoofdpersonage kan bepalen en zo een invloed kan uitoefenen op het verdere verloop van het verhaal. Achteraf kan je dan eens een totaal ander pad bewandelen en kijken waar dit heen leidt. Late Shift en The Complex, twee gelijkaardige games uit de portfolio van deze uitgever, had ik reeds achter de kiezen. Deze blijven mij vooral bij vanwege het gammele script, matige acteerprestaties en keuzes die voor het overgrote deel geen impact leken te hebben op het groter geheel. Ik verwachtte dus geen meesterwerk, maar hoopte dat Night Book mij toch enkele uren breinloos vertier kon bieden.
Tolk die in aanraking komt met het occulte
Night Book werd vanop afstand opgenomen tijdens de lockdown. Het script hield rekening met deze omstandigheden, waarin acteurs zich niet in dezelfde ruimte bevinden tijdens het spelen van een scène. Men heeft hier een mouw proberen aan te passen door het computerscherm van het hoofdpersonage als uitgangspunt te nemen en het verhaal zich te laten ontplooien met behulp van videogesprekken en tekstberichten. Deze opzet is zeker niet uniek en deed me vrijwel meteen denken aan de film Searching waarin acteur John Cho een laptop gebruikt om zijn vermiste dochter op te sporen. Ondanks de fysieke barrière tussen de acteurs, leverde dit heel wat spanning en suspense op. Ik keek dus vol verwachting uit naar de manier waarop Night Book met dit gegeven zou omgaan om de spelers een unieke ervaring aan te bieden die hen nog lang zou bijblijven.
Night Book weet de aandacht van de speler nooit echt te grijpen.
Het leven van Loralyn staat centraal in deze FMV. Ze werkt als tolk en begeleidt gesprekken tussen mensen van verschillend allooi. Ze is in blijde verwachting van haar eerste spruit, maar maakt zich vooral zorgen om haar vader die tijdelijk bij haar inwoont omdat hij lijdt aan waanbeelden. Haar man bevindt zich op het eiland Kannar, waar hij verantwoordelijk is voor de opstart van een resort en kan haar dus niet bijstaan in de moeilijke momenten. Bij zijn vertrek heeft hij zeven camera’s in het huis geplaatst, zodat hij toch een oogje in het zeil kan houden en hulp kan inschakelen indien Loralyn het zelf niet meer kan bolwerken. De situatie loopt echter vrij snel uit de hand, waarop de speler een klassiek horrorverhaal voorgeschoteld krijgt.
Slecht uitgewerkt horrorverhaal
Niets mis met een horrorverhaal dat overloopt van de clichés, maar dan moet het wel op een leuke manier uitgewerkt en gepresenteerd worden. Spanning tracht men te creëren door haperende webcambeelden, jumpscares op misplaatste momenten en special effects die er zeer goedkoop uitzien. Ik heb nooit op het puntje van mijn stoel gezeten, maar was eerder met verstomming geslagen door het amateurisme dat werd tentoongespreid. Door hun gebrek aan schermtijd vervallen de meeste nevenpersonages in een karikatuur en kan hun persoonlijkheid herleid worden tot een enkele zin. Loralyn is nog enigszins interessant door de tweestrijd waarin zij verkeert om haar gezondheid te verkiezen boven die van haar vader. Zij weet deze gevoelens op een geloofwaardige manier over te brengen. De ontwikkelaar heeft rekening gehouden met de spelers die lijden aan beslissingsloosheid door de optie om bij elke keuze de game te pauzeren, zodat je voldoende tijd hebt om een weloverwogen beslissing te nemen, weer beschikbaar te stellen. Zo ben je zeker dat je altijd de controle houdt over jouw eigen keuzes. Ik raad dan ook aan om deze optie in te schakelen voor het starten van de game.
Wat betreft de impact van de keuzes, is Night Book in hetzelfde bedje ziek als de eerder aangehaalde games. Er zijn er maar een paar die van essentieel belang zijn voor het verdere verloop en de uitkomst van het verhaal. Tijdens het herspelen zorgt dit steeds voor een meewarig gevoel vermits je dan pas te weten komt dat het hoegenaamd niet had uitgemaakt indien je had geopteerd voor een andere keuze. Er zijn vijftien eindes beschikbaar waarvan ik er tot op heden tien heb kunnen vrijspelen. Dat cijfer klinkt spectaculair, maar in se komt het neer op enkele unieke eindes met telkens kleine variaties hierop. De normale speelduur is eerder aan de korte kant. Ik deed er net geen uur over om het einde te halen. Gelukkig biedt men de optie aan om scènes over te slaan die je eerder al doorlopen hebt. Dit is zeer handig indien je benieuwd bent naar de overige eindes. Hierdoor kon ik na enige tijd de credits zien rollen na twintig minuten. Niettegenstaande moet ik besluiten dat Night Book een stap achteruit zet ten opzichte van zijn voorgangers op zowat elk gebied. Het concept heeft nochtans voldoende potentieel, maar de uitwerking laat jammer genoeg te wensen over.
Conclusie
Night Book probeert op een originele manier een klassiek horrorverhaal te brengen, maar de afwerking laat het ruimschoots afweten. Men tracht sfeer te scheppen op een nogal knullige wijze en de acteerprestaties zijn bij wijlen van een bedenkelijk niveau. Voeg hier nog de korte speelduur aan toe en het wordt moeilijk om enigszins geïnvesteerd te geraken in het verhaal en zijn personages. Dit is een stap achteruit in vergelijking met de andere games in het genre die de uitgever eerder heeft uitgebracht.
Pro
- Concept om computerscherm te gebruiken als uitgangspunt
- Optie om zonder tijdsdruk te spelen
Con
- Korte speelduur
- Bedenkelijke acteerprestaties
- Slechte uitwerking van een klassiek horrorverhaal
4.5
Over
Beschikbaar vanaf
27 juli 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Good Gate Media
- Wales Interactive
Uitgever
- Wales Interactive
