Eerste indrukken zijn vaak misleidend. De eerste twee uren is MechWarrior 5: Mercenaries een redelijke game. Het voelt allemaal een tikje inspiratieloos en saai aan. Standaard tutorials die de controls en concepten aanleren en het “O nee, de slechteriken hebben mijn pappie vermoord“-plotje op de rails zetten. Het voelt in het begin aan alsof MechWarrior 5 een inwisselbaar rondje knallen gaat worden waarin je als Pietje Kortstaart, of hoe je held ook mag heten, wraak gaat nemen op de moordenaars van je vader die heel gemeen zijn. Dan wordt het echter beter.
Zodra je verlost bent van de training-wieltjes van de tutorial ontplooit de gameplay zich echter. Je krijgt nieuwe mogelijkheden en concepten voorgeschoteld op regelmatige basis en de gameplay wordt navenant ook beter. Dit is een game die in het begin erg gelimiteerd en standaard overkomt maar tijdens het spelen steeds beter uit de verf komt.
Laat het ons toch maar even over dat verhaaltje hebben. Je runt een bedrijf dat Mechs verhuurt aan tien verschillende facties, met als ultiem doel die papa-vermoordende rotzakken (Die toevallig concurrerende huurlingen zijn uiteraard) op het slagveld te treffen. Het is een haast pornografisch dun plot, maar net als een dronken babysitter of een koude pizza is het uiteraard allemaal een excuus voor de harde actie. Het gaat vooral om het vervullen van de contracten die je bedrijf krijgt toegekend. Soms gaat het om het verdedigen van een basis, maar nog leuker is het uiteraard wanneer je in het offensief mag gaan en rivaliserende Mechs, gebouwen en tanks de lucht in blazen.
Knallen en diepgang
Succes tijdens de missies resulteert in stevige sommen geld, gerecupereerde wapens en veranderende relaties met de facties waar je voor werkt. Een hoge klantentevredenheid is de moeite van het nastreven waard omdat je ervoor beloond wordt met kortingen op zware wapens en exclusieve nieuwe Mechs. Op een paar plekken in het verhaal na waar je echt een keuze moet maken ben je ook volledig vrij om voor elke factie te gaan werken. Je kan het ene moment perfect voor de ene groepering werken om hen een half uur later te bestoken in naam van hun concurrentie. Je bent een huurling, iedereen weet dat het gewoon een business voor je is en niet persoonlijk. Tot er daddy issues in het spel komen uiteraard.
Dat runnen van je eigen bedrijf heeft een verslavend element omdat je vecht voor betere uitrusting en zwaardere contracten die je dichter bij je doel brengen. Reizen naar een nieuwe planeet vergt geld en een sterker arsenaal en om dat te bekomen moet je dan ook onderhandelen over je contracten. Op basis van je reputatie krijg je onderhandelingspunten die je kan inzetten om een hoger loonbriefje, percentage van de buit of betere verzekeringsvoorwaarden te eisen. Het is een beetje afwegen voor jezelf wat het meest nuttig is in die situatie maar het is een simpel systeem dat je toch ietwat het gevoel geeft de leiding over een bedrijfje te hebben.
Het is best verrassend hoe sterk MechWarrior 5 na die simpele eerste uurtjes inzet op het idee van bedrijfsmanagement. Uiteraard is een groot deel van de game opgebouwd rond stampen in grote metalen Mechs en alles lekker bevredigend aan gort schieten, maar het is dat bedrijfsmanagement dat zijn haakjes in je zet. Het beheren van je geld heeft een significante impact op de game en bepaalt hoe vlot je progressie maakt. Opgelopen schade dient hersteld te worden en dat kost nu eenmaal tijd en valuta. In een game waar ook reizen een kost met zich meebrengt stelt zoiets je voor keuzes. Repareer ik mijn Mechs ter plekke aan een exuberante prijs of reis ik naar een veilige hub om het daar sneller en goedkoper te laten doen? Neem ik het risico om nog een laatste job te doen met een beschadigde Mech in de hoop dat het genoeg oplevert om het ding achteraf af te danken? Wanneer je gaandeweg een hele vloot van Mechs tot je beschikking hebt kun je risicovolle keuzes nemen die een extra element toevoegen aan de game. Het feit dat alles gevolgen heeft voor het spaarvarken van je bedrijf zorgt dat je ook tijdens het knallen wat voorzichtig te werk gaat. Elk beetje opgelopen schade kost je valuta.
De gameplay zelf werkt gelukkig bevredigend genoeg om ervoor te zorgen dat je niet steeds met geld in je achterhoofd zit. Het voelt arcade aan, zonder over the top te gaan, met Mechs die verschillend en gewichtig aanvoelen. Dit zijn grote stukken mechanica die met laserstralen en raketten een heleboel schade aanrichten en incasseren. Er zit duidelijk ook variatie in het aanbod met tientallen Mechs die variëren van grote logge beesten tot snelle wendbare sprinkhanen. Je kan ook netjes zelf aan je toestellen sleutelen als je het helemaal naar je hand wil zetten. Wil je de bepantsering op de rug van je Mech weg nemen om het ding wendbaarder te maken? Ga ervoor. In een game waar ledematen van je Mech geknald kunnen worden of de munitie in je torso net zoals bij tegenstanders kan exploderen maakt de keuze om extra bepantsering te voorzien waar jij het wilt wel degelijk uit. Het komt erop neer dat, wanneer je in de cockpit van je Mech zit, je dat ook echt in die van jou doet. Het is jouw bedrijf en jij bepaalt wat je er mee doet en hoe de Mechs er aan toe zijn als ze ten strijde trekken. Het is dat soort diepgang waar het de moeite voor waard is om door de tutorial en andere minpunten te bijten. Dat en de wraak op die gemene moordenaars van je vader uiteraard.
Niet alles is glanzend en chroom
Als er dan toch met deze MechWarrior 5 een kink in de kabel zit, dan is dat met de port van de game naar Xbox One die een stuk beter kon. Het is onmiskenbaar een goede Mech-game, maar je merkt hard de origine op computer van de titel op in een user interface die een tikkeltje complex voelt en tekst op het scherm die aan de kleine kant is. Ook de framerate heeft op console, ondanks de ietwat gedateerde graphics, vaak moeite om overeind te blijven. De game die onder deze minpunten zit is zeker en vast speelbaar, maar het is niet de meest vlotte console game en dat doet wat afbreuk aan de totaalervaring
Zodra je verlost bent van de training-wieltjes van de tutorial ontplooit de gameplay zich echter. Je krijgt nieuwe mogelijkheden en concepten voorgeschoteld op regelmatige basis en de gameplay wordt navenant ook beter. Dit is een game die in het begin erg gelimiteerd en standaard overkomt maar tijdens het spelen steeds beter uit de verf komt.
Laat het ons toch maar even over dat verhaaltje hebben. Je runt een bedrijf dat Mechs verhuurt aan tien verschillende facties, met als ultiem doel die papa-vermoordende rotzakken (Die toevallig concurrerende huurlingen zijn uiteraard) op het slagveld te treffen. Het is een haast pornografisch dun plot, maar net als een dronken babysitter of een koude pizza is het uiteraard allemaal een excuus voor de harde actie. Het gaat vooral om het vervullen van de contracten die je bedrijf krijgt toegekend. Soms gaat het om het verdedigen van een basis, maar nog leuker is het uiteraard wanneer je in het offensief mag gaan en rivaliserende Mechs, gebouwen en tanks de lucht in blazen.
Knallen en diepgang
Succes tijdens de missies resulteert in stevige sommen geld, gerecupereerde wapens en veranderende relaties met de facties waar je voor werkt. Een hoge klantentevredenheid is de moeite van het nastreven waard omdat je ervoor beloond wordt met kortingen op zware wapens en exclusieve nieuwe Mechs. Op een paar plekken in het verhaal na waar je echt een keuze moet maken ben je ook volledig vrij om voor elke factie te gaan werken. Je kan het ene moment perfect voor de ene groepering werken om hen een half uur later te bestoken in naam van hun concurrentie. Je bent een huurling, iedereen weet dat het gewoon een business voor je is en niet persoonlijk. Tot er daddy issues in het spel komen uiteraard.
Dat runnen van je eigen bedrijf heeft een verslavend element omdat je vecht voor betere uitrusting en zwaardere contracten die je dichter bij je doel brengen. Reizen naar een nieuwe planeet vergt geld en een sterker arsenaal en om dat te bekomen moet je dan ook onderhandelen over je contracten. Op basis van je reputatie krijg je onderhandelingspunten die je kan inzetten om een hoger loonbriefje, percentage van de buit of betere verzekeringsvoorwaarden te eisen. Het is een beetje afwegen voor jezelf wat het meest nuttig is in die situatie maar het is een simpel systeem dat je toch ietwat het gevoel geeft de leiding over een bedrijfje te hebben.
Een goede oorlog gaat steeds gepaard met een goede boekhouding.
Het is best verrassend hoe sterk MechWarrior 5 na die simpele eerste uurtjes inzet op het idee van bedrijfsmanagement. Uiteraard is een groot deel van de game opgebouwd rond stampen in grote metalen Mechs en alles lekker bevredigend aan gort schieten, maar het is dat bedrijfsmanagement dat zijn haakjes in je zet. Het beheren van je geld heeft een significante impact op de game en bepaalt hoe vlot je progressie maakt. Opgelopen schade dient hersteld te worden en dat kost nu eenmaal tijd en valuta. In een game waar ook reizen een kost met zich meebrengt stelt zoiets je voor keuzes. Repareer ik mijn Mechs ter plekke aan een exuberante prijs of reis ik naar een veilige hub om het daar sneller en goedkoper te laten doen? Neem ik het risico om nog een laatste job te doen met een beschadigde Mech in de hoop dat het genoeg oplevert om het ding achteraf af te danken? Wanneer je gaandeweg een hele vloot van Mechs tot je beschikking hebt kun je risicovolle keuzes nemen die een extra element toevoegen aan de game. Het feit dat alles gevolgen heeft voor het spaarvarken van je bedrijf zorgt dat je ook tijdens het knallen wat voorzichtig te werk gaat. Elk beetje opgelopen schade kost je valuta.
De gameplay zelf werkt gelukkig bevredigend genoeg om ervoor te zorgen dat je niet steeds met geld in je achterhoofd zit. Het voelt arcade aan, zonder over the top te gaan, met Mechs die verschillend en gewichtig aanvoelen. Dit zijn grote stukken mechanica die met laserstralen en raketten een heleboel schade aanrichten en incasseren. Er zit duidelijk ook variatie in het aanbod met tientallen Mechs die variëren van grote logge beesten tot snelle wendbare sprinkhanen. Je kan ook netjes zelf aan je toestellen sleutelen als je het helemaal naar je hand wil zetten. Wil je de bepantsering op de rug van je Mech weg nemen om het ding wendbaarder te maken? Ga ervoor. In een game waar ledematen van je Mech geknald kunnen worden of de munitie in je torso net zoals bij tegenstanders kan exploderen maakt de keuze om extra bepantsering te voorzien waar jij het wilt wel degelijk uit. Het komt erop neer dat, wanneer je in de cockpit van je Mech zit, je dat ook echt in die van jou doet. Het is jouw bedrijf en jij bepaalt wat je er mee doet en hoe de Mechs er aan toe zijn als ze ten strijde trekken. Het is dat soort diepgang waar het de moeite voor waard is om door de tutorial en andere minpunten te bijten. Dat en de wraak op die gemene moordenaars van je vader uiteraard.
Niet alles is glanzend en chroom
Als er dan toch met deze MechWarrior 5 een kink in de kabel zit, dan is dat met de port van de game naar Xbox One die een stuk beter kon. Het is onmiskenbaar een goede Mech-game, maar je merkt hard de origine op computer van de titel op in een user interface die een tikkeltje complex voelt en tekst op het scherm die aan de kleine kant is. Ook de framerate heeft op console, ondanks de ietwat gedateerde graphics, vaak moeite om overeind te blijven. De game die onder deze minpunten zit is zeker en vast speelbaar, maar het is niet de meest vlotte console game en dat doet wat afbreuk aan de totaalervaring
Conclusie
Er zitten weliswaar wat schoonheidsfouten in de port van de game, maar dat neemt niet weg dat de ervaring zelf nog steeds overeind blijft. Het plot is nonsens, de graphics gedateerd en er zijn ergernissen links en rechts, maar het is de diepgang van de ervaring die het zaakje redt. Kom dus voor het knallen maar blijf voor het bedrijfsmanagement in deze MechWarrior 5: Mercenaries
Pro
- Meer diepgang dan je initieel zou verwachten
- Veel diverse Mechs die je kan aanpassen
- De actie op het slagveld stelt niet teleur
- De game is ook speelbaar in co-op
Con
- Grafisch wat gedateerd
- Port verraadt de oorsprong van het spel op pc
- Het verhaal is flinterdun en louter een excuus om contracten af te werken
- de AI van teamgenoten is aan de domme kant
7
Over
Beschikbaar vanaf
27 mei 2021
Gespeeld op
- Xbox Series X|S
Beschikbaar op
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Piranha Games Inc.
Uitgever
- Piranha Games Inc.
