Ook al zijn de eerste Layers of Fear en het vervolg intussen al enkele jaren oud, toch blijven ze in het nieuws komen. Zo mocht ik niet lang geleden aan de slag met de VR-versie van het eerste spel en onlangs verscheen deel twee ook voor de Nintendo Switch.
Layers of Fear 2 werd oorspronkelijk uitgebracht in mei 2019 voor PC, PlayStation 4 en Xbox One. Ontwikkelaar Bloober Team heeft in tussentijd met de ontwikkeling van Blair Witch en The Medium alvast niet stilgezeten. Helaas moesten de Switch-eigenaars wel op hun honger zitten. Maar kijk, net zoals voor de eerste Layers of Fear kwam er een kleine twee jaar na datum alsnog een port hun richting uit.
Tikkertje spelen
Hoewel ik af en toe wel eens een horrorspel lust, was ik er nooit aan toegekomen om de Layers of Fear-spellen te spelen wanneer ze oorspronkelijk uitkwamen. De reden hiervoor was voornamelijk dat in het eerste spel geen echte dreiging aanwezig was en mij dit weinig uitdagend leek. Uiteindelijk heb ik Layers of Fear met plezier uitgespeeld en vormde het spel ondanks dit gebrek een boeiende ervaring, al liet de VR-implementatie toch wat te wensen over.
Blijkbaar was ik echter niet de enige voor wie het gebrek aan een fysieke dreiging een struikelblok vormde, want de makers leken voor het vervolg een toegeving gedaan te hebben. Layers of Fear 2 bevat namelijk een aantal achtervolgingsscènes waarbij je moet ontsnappen aan een misvormd figuur. Dit komt er meestal op neer dat je zo snel mogelijk naar een bepaalde deur moet lopen om te vermijden dat hij je te pakken krijgt. Falen resulteert in game over-scherm, waarbij je na het laden onmiddellijk opnieuw mag proberen. Heel overtuigend zijn deze scènes niet en ze doen helaas afbreuk aan de meer slow burn- en narratieve aard van deze horrorspellen. Achteraf gezien had ik zelfs liever gehad dat de makers trouw waren gebleven aan de filosofie van Layers of Fear en die halfbakken achtervolgingen uit het spel hadden gelaten. Het spel biedt wel een Safe Mode aan waarbij je niet kan sterven door het monster, wat enig soelaas biedt als je geen zin hebt in de achtervolgingen.
Artistieke waanzin
Wat Layers of Fear voor mij zo interessant maakte, was de trage afdaling in de waanzin van het hoofdpersonage, de samensmelting van fictie en realiteit in het spel en de manier waarop het lugubere verhaal langzaam uit de doeken werd gedaan. Deze elementen zijn gelukkig intact gebleven in dit tweede deel, al wist het mij hier minder te fascineren. Aan het thema ligt het alvast niet, want als filmliefhebber wist de setting van een filmopname en de talloze verwijzingen naar films als Se7en, Metropolis, Le voyage dans la Lune en The Shining mij zeker te bekoren. De onsamenhangende manier van vertellen en het achterliggende verhaal wisten mij minder te overtuigen, zeker in vergelijking met de groteske vertelling van de originele Layers of Fear.
Het verhaal van Layers of Fear 2 speelt zich af op een cruiseschip waar een excentrieke regisseur zijn nieuwe film opneemt, zijn meesterwerk als het ware (waar hebben we dat nog gehoord...). De hoofdrol werd speciaal voor jouw personage geschreven en terwijl je je een weg baant doorheen het schip krijg je tal van instructies van de regisseur. Maar net als in het eerste spel worden fictie en realiteit, en heden en verleden door elkaar gemengd en spelen vroegere trauma’s van het hoofdpersonage een belangrijke rol. Ondertussen volgen we ook het verhaal van Lily en James, twee jonge verstekelingen die op de vlucht zijn en zich schuilhouden, of hebben gehouden, op het schip. Zoals te verwachten vormt de verhouding tussen deze twee kinderen en het hoofdpersonage de rode draad van het verhaal.
Waardige port
De Layers of Fear-spellen associeer ik niet direct met het Nintendo-publiek. Maar samen met de andere horrorspellen beschikbaar op het platform, tonen ze aan dat er ook ruimte is voor dit soort avonturen op de Switch en dat de liefhebbers niet in de steek worden gelaten. Dat Bloober Team zijn tijd heeft genomen voor deze port, uit zich gelukkig in een kwalitatief product. De Switch is momenteel de zwakste console van de huidige generatie, maar Layers of Fear 2 draait opvallend soepel op de console. Om te vergelijken heb ik het spel snel even geprobeerd op computer (bedankt Epic Games Store!) en ik was vrij verrast met het resultaat van de vergelijking. De laadtijden zijn wat langer en effecten zoals belichting, rook en reflecties zijn natuurlijk wat teruggeschroefd. Maar verder oogt het spel even sfeervol.
Tussen de docked en handheld mode merkte ik ook weinig verschil in performantie, wat een goede zaak is natuurlijk. Al ging mijn voorkeur wel naar het grote scherm, en dan liefst ook nog een koptelefoon om helemaal ondergedompeld te worden in de psychologische horrortaferelen die zich op het scherm afspelen. Op de achtervolgingen na, is Layers of Fear 2 immers een spel dat je vraagt om mee te gaan in het verhaal en te laten bezinken wat je hoort en ziet. Het nadeel hieraan is dat je mentaal een switch kan maken en gewoon door het spel kan lopen zonder de alles te absorberen. Dan gaat de dreiging die uitgaat van het spel natuurlijk helemaal verloren, wat een zonde is want sfeer is waar het spel werkelijk in uitblinkt.
Layers of Fear 2 werd oorspronkelijk uitgebracht in mei 2019 voor PC, PlayStation 4 en Xbox One. Ontwikkelaar Bloober Team heeft in tussentijd met de ontwikkeling van Blair Witch en The Medium alvast niet stilgezeten. Helaas moesten de Switch-eigenaars wel op hun honger zitten. Maar kijk, net zoals voor de eerste Layers of Fear kwam er een kleine twee jaar na datum alsnog een port hun richting uit.
Tikkertje spelen
Hoewel ik af en toe wel eens een horrorspel lust, was ik er nooit aan toegekomen om de Layers of Fear-spellen te spelen wanneer ze oorspronkelijk uitkwamen. De reden hiervoor was voornamelijk dat in het eerste spel geen echte dreiging aanwezig was en mij dit weinig uitdagend leek. Uiteindelijk heb ik Layers of Fear met plezier uitgespeeld en vormde het spel ondanks dit gebrek een boeiende ervaring, al liet de VR-implementatie toch wat te wensen over.
Blijkbaar was ik echter niet de enige voor wie het gebrek aan een fysieke dreiging een struikelblok vormde, want de makers leken voor het vervolg een toegeving gedaan te hebben. Layers of Fear 2 bevat namelijk een aantal achtervolgingsscènes waarbij je moet ontsnappen aan een misvormd figuur. Dit komt er meestal op neer dat je zo snel mogelijk naar een bepaalde deur moet lopen om te vermijden dat hij je te pakken krijgt. Falen resulteert in game over-scherm, waarbij je na het laden onmiddellijk opnieuw mag proberen. Heel overtuigend zijn deze scènes niet en ze doen helaas afbreuk aan de meer slow burn- en narratieve aard van deze horrorspellen. Achteraf gezien had ik zelfs liever gehad dat de makers trouw waren gebleven aan de filosofie van Layers of Fear en die halfbakken achtervolgingen uit het spel hadden gelaten. Het spel biedt wel een Safe Mode aan waarbij je niet kan sterven door het monster, wat enig soelaas biedt als je geen zin hebt in de achtervolgingen.
Artistieke waanzin
Wat Layers of Fear voor mij zo interessant maakte, was de trage afdaling in de waanzin van het hoofdpersonage, de samensmelting van fictie en realiteit in het spel en de manier waarop het lugubere verhaal langzaam uit de doeken werd gedaan. Deze elementen zijn gelukkig intact gebleven in dit tweede deel, al wist het mij hier minder te fascineren. Aan het thema ligt het alvast niet, want als filmliefhebber wist de setting van een filmopname en de talloze verwijzingen naar films als Se7en, Metropolis, Le voyage dans la Lune en The Shining mij zeker te bekoren. De onsamenhangende manier van vertellen en het achterliggende verhaal wisten mij minder te overtuigen, zeker in vergelijking met de groteske vertelling van de originele Layers of Fear.
Trage afdaling in de waanzin van het hoofdpersonage.
Het verhaal van Layers of Fear 2 speelt zich af op een cruiseschip waar een excentrieke regisseur zijn nieuwe film opneemt, zijn meesterwerk als het ware (waar hebben we dat nog gehoord...). De hoofdrol werd speciaal voor jouw personage geschreven en terwijl je je een weg baant doorheen het schip krijg je tal van instructies van de regisseur. Maar net als in het eerste spel worden fictie en realiteit, en heden en verleden door elkaar gemengd en spelen vroegere trauma’s van het hoofdpersonage een belangrijke rol. Ondertussen volgen we ook het verhaal van Lily en James, twee jonge verstekelingen die op de vlucht zijn en zich schuilhouden, of hebben gehouden, op het schip. Zoals te verwachten vormt de verhouding tussen deze twee kinderen en het hoofdpersonage de rode draad van het verhaal.
Waardige port
De Layers of Fear-spellen associeer ik niet direct met het Nintendo-publiek. Maar samen met de andere horrorspellen beschikbaar op het platform, tonen ze aan dat er ook ruimte is voor dit soort avonturen op de Switch en dat de liefhebbers niet in de steek worden gelaten. Dat Bloober Team zijn tijd heeft genomen voor deze port, uit zich gelukkig in een kwalitatief product. De Switch is momenteel de zwakste console van de huidige generatie, maar Layers of Fear 2 draait opvallend soepel op de console. Om te vergelijken heb ik het spel snel even geprobeerd op computer (bedankt Epic Games Store!) en ik was vrij verrast met het resultaat van de vergelijking. De laadtijden zijn wat langer en effecten zoals belichting, rook en reflecties zijn natuurlijk wat teruggeschroefd. Maar verder oogt het spel even sfeervol.
Tussen de docked en handheld mode merkte ik ook weinig verschil in performantie, wat een goede zaak is natuurlijk. Al ging mijn voorkeur wel naar het grote scherm, en dan liefst ook nog een koptelefoon om helemaal ondergedompeld te worden in de psychologische horrortaferelen die zich op het scherm afspelen. Op de achtervolgingen na, is Layers of Fear 2 immers een spel dat je vraagt om mee te gaan in het verhaal en te laten bezinken wat je hoort en ziet. Het nadeel hieraan is dat je mentaal een switch kan maken en gewoon door het spel kan lopen zonder de alles te absorberen. Dan gaat de dreiging die uitgaat van het spel natuurlijk helemaal verloren, wat een zonde is want sfeer is waar het spel werkelijk in uitblinkt.
Conclusie
Layers of Fear 2 is een waardig vervolg op de cultklassieker uit 2016. Het interessante verhaal kent helaas niet dezelfde impact als dat van het eerste spel en de sporadische achtervolgingen lijken een onnodige en teleurstellende toegeving. Hoewel Switch-eigenaars twee jaar hebben moeten wachten, kunnen ze gelukkig wel met een goede port, die de sfeer intact houdt, aan de slag.
Pro
- Diepgaand verhaal
- Uitstekende sfeerschepping
- Geslaagde port
Con
- Dat soms wat onsamenhangend is
- Teleurstellende achtervolgingsscènes
7
Over
Beschikbaar vanaf
20 mei 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Bloober Team
Uitgever
- Bloober Team
