Review: Greyhill Incident

Tijdens de jaren negentig waren UFO’s en aliens erg hot. Wie de tijdgeest van toen bewust meemaakte, herinnert zich vast en zeker nog hoe populair een tv-serie als The X-Files bijvoorbeeld was. Weerballonnen die er geen kunnen zijn, mysterieuze graancirkels en allerlei complottheorieën over hoe de overheid andere onverklaarbare fenomenen verdoezelde: zelfs vijftig jaar na Roswell leverde het uiterst spannende televisie op. Het is exact datzelfde mystieke sfeertje dat de nieuwe indie survival horror Greyhill Incident poogt op te rakelen, maar slaagt de game daarin? Ik aanvaardde met plezier de opdracht om dat uit te zoeken!

Greyhill Incident werd zowel ontwikkeld als vrijgegeven door het volstrekt onbekende Refugium Games, als eindproduct van hun allereerste project. Naast de gewone editie, welke uitgebracht wordt voor PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox Series X|S en pc, is er ook de Abducted Edition. Deze is onder meer voorzien van een speciale VHS-filter die wat doet denken aan het beeldmateriaal uit The Blair Witch Project. Enkel voor wie de ervaring extra griezelig wil maken dus. In deze review wordt de pc-versie van de standaardeditie besproken.

20230608173144_1.jpg

Sfeer en gezelligheid tien op tien​

Het is een doordeweekse avond in 1992. Ryan Baker is thuis met zijn zoon Henry, maar er blijkt meteen iets gaande in Greyhill. Normaliter is dit nochtans een erg rustige wijk. In de slaapkamer van Henry weerklinken er rare geluiden, maar wanneer Ryan de deur dan maar opengooit, valt er niets bijzonders te bemerken. Behalve dan een openstaand raam. Ook rond het tuinhuis lijkt er wat aan de hand. Want de hond blaft onophoudelijk in de tuin en stormt zich ook plots in het nabijgelegen maïsveld, waarna hij verdwijnt. Ondertussen wordt in het nieuwsjournaal op de televisie expliciet gemeld dat paniek absoluut overbodig is. De recente UFO-meldingen blijken namelijk allemaal opgehelderd, het waren slechts weerballonnen. Ryan denkt er maar het zijne van. Omdat hij een telefoontje krijgt dat er ook al iets mis is bij de landbouwer uit de buurt, gaat hij even een kijkje nemen in diens weide. Daar vindt hij een aantal dode koeien en de toegetakelde kat van Bob. Laatstgenoemde is de dorpsgek die woont in een camper, volledig bekleed met zilverpapier omdat dit de aliens zou belemmeren in hun activiteiten. Hij had immers altijd al voorspeld dat ruimtewezens vroeg of laat de aarde gingen komen bezoeken. Wanneer jullie beiden daarna de eerste UFO zien landen in de weide, een episch momentje wel, viert hij dan ook vooral zijn grote gelijk.

Die eerste UFO zien landen in de weide, dat was toch wel een episch momentje.


Zoals je hierboven kan lezen, zit het met de setting en de sfeer van Greyhill Incident echt goed, zonder dat de humor geschuwd wordt. De zichtbaarheid is sowieso miniem, want Ryans zaklamp werkt telkens maar voor enkele seconden. Standaard bevat het beeld, toch wanneer je je buiten bevindt, ook nog eens een grijzige filter. Iets wat de ervaring, naast retro-achtig, enigszins spannend maakt. Het enige wat je ondertussen kan horen zijn de loeiende koeien, een blaffende hond of de wind waarop de bladeren van de nabijgelegen maïsvelden heen en weer wiegen. Natuurlijk hoeft het dus niet te verbazen dat je het haast in je broek doet wanneer je voor de eerste keer oog in oog komt te staan met één van de aliens. Voor sfeer en gezelligheid dus zeker een dikke tien op tien. Helaas halen niet alle aspecten van deze game deze maximumscore, verre van zelfs.

20230608180235_1.jpg

Besturing helaas een dikke buis​

Greyhill Incident worstelt namelijk serieus met een aantal zaken, om te beginnen met de navigatie en de interactie met de omgeving. Zelden is het duidelijk waar je naartoe moet voor een bepaalde opdracht. De incorrecte informatie die Bob je hierbij soms verstrekt en de vele onzichtbare muren verergeren die ervaring alleen maar. Het is daarnaast helemaal niet duidelijk welke voorwerpen je kunt oprapen of waarmee je iets kan doen. Bijgevolg dien je manueel verschillende velden en huizen te gaan afzoeken tot je, veelal per toeval want constant klikkend met de muis, ergens een openstaande poort of te ontgrendelen hek ontdekt. De huidige missie kun je vreemd genoeg ook enkel maar nakijken wanneer je het spel op pauze zet. Een tweede potentiële frustratiebron vormt de slome en onhandige besturing. Ryan kan slechts enkele meters sprinten, want daarna is hij al aan het puffen en raak je amper nog een stap vooruit. Wanneer hij uithaalt met zijn honkbalknuppel - niet op aliens, want die kun je daarmee niet doden - geldt er ook een erg lange cooldown-periode. Het voortdurende sluipen en jezelf verstoppen in vuilnisbakken en kasten gaat dan weer zo langzaam, dat je het toch niet lang volhoudt en tussendoor maar begint te stappen. Met alle gevolgen van dien. Want wanneer de aliens je opmerken, komen ze aalvlug op je afgestapt en knijpen ze terstond jouw keel dicht om je te ontvoeren. Tenzij je erin slaagt om de “ontsnapknop” binnen de paar seconden letterlijk te spammen. Maar wanneer ze minstens met hun twee rond je staan, werkt deze zogenaamde last resort-mechanic al niet meer. Dan word je namelijk heen en weer geslingerd tussen beide aliens tot je uiteindelijk het loodje moet leggen.

Eenmaal een ruimtewezen je gezien heeft, blijft deze je trouwens achtervolgen tot in de oneindigheid. Zo blijkt het erg moeilijk om hem om de tuin te leiden, bijvoorbeeld door je ergens te verstoppen. Gewoon doordat Ryan zo traag loopt als een slak en die verdomde aliens zo snel handelen. De combat-toer opgaan mag je ook meteen vergeten, want je krijgt slechts sporadisch een paar kogels en het kost je al drie kogels om een enkele alien omver te knallen. Het afgaan van je revolver lokt daarbovenop alle marsmannetjes uit de buurt, waardoor je helemaal ten dode opgeschreven bent. Geen van de toetsen kun je trouwens naar wens instellen, wanneer ik AutoHotKey-scripts even niet meetel. Kortom, de gameplay had veel meer gebalanceerd en gebruiksvriendelijker uitgewerkt moeten worden.

20230608181504_1.jpg

Het bolt wel, maar 't is met gaten​

Wat de graphics en performantie betreft vind ik Greyhill Incident wel oké presteren. Natuurlijk merk je aan veel dingen dat dit het zuurverdiende product van een indiestudio is. Toch zijn ze erin geslaagd om de animaties op een aanvaardbaar niveau te brengen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de meeste van de stemacteurs, al praten deze af en toe wel door elkaar heen. De walkietalkie waarmee Ryan uitgerust is, brengt ook wel een vleugje nostalgie.

De hoofdproblemen situeren zich rond de besturing en afgeleide mechanics.


Maar doordat het verhaal doorspekt is met zoveel plot holes en vreemde kronkels, had ik helaas ferm wat moeite om me in te leven. Ook de ondertitels verraden dat ze geschreven werden door iemand die het niet zo nauw neemt met hoofdletters. Eigenlijk zijn dat niet eens de grootste problemen van deze game, want deze situeren zich echt wel rond de besturing en afgeleide mechanics.

Conclusie

Echt jammer, Greyhill Incident had zovele malen beter kunnen zijn. Over beeld en geluid valt niet te klagen voor een indieproductie, en het idee getuigde van veel lef. De uitwerking ervan kent echter o zoveel gebreken dat je al snel afhaakt. Geregeld wekken de besturing en interactie met objecten gewoonweg frustratie op en het warrige verhaal verhindert je om je volledig in te leven. Misschien was een Early Access-formule hier de betere keuze geweest?

Pro

  • Prima sfeertje

Con

  • Verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar
  • Besturing, interactie en navigatie kunnen pakken beter
  • Gameplay voelt geregeld ongebalanceerd aan
5

Over

Beschikbaar vanaf

9 juni 2023

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC
  2. PlayStation 4
  3. PlayStation 5
  4. Xbox Series X|S

Genre

  1. Horror
  2. Stealth
  3. Survival

Ontwikkelaar

  1. Refugium Games

Uitgever

  1. Perp Games
  2. Refugium Games
 
Terug
Bovenaan