Op 28 juni verscheen Fobia St. Dinfna Hotel, verder in deze review voor het gemak Fobia genoemd, op allerhande platformen. Deze survival horrorgame werd ontwikkeld door Pulsatrix Studios en uitgegeven door Maximum Games. Pulsatrix zegt je waarschijnlijk niets, want dit is dan ook een indiestudio gevestigd in Brazilië. Standaard krijg je dus in deze indiegame als gesproken en geschreven taal het Braziliaans-Portugees voorgeschoteld, al behoort het Engels gelukkig ook tot de mogelijkheden. Wat mij echter het meest interesseerde, was of de game me een uiterst spannende ervaring kon bieden. Kleine spoiler: het begon alvast veelbelovend!
September 2009. Je ontwaakt in een gevangeniscel in een plas bloed, maar op het dienblad bij je droge brood vind je een briefje met “RUN!” erop gekribbeld én niet te vergeten: de celsleutel. Er is geen enkele bewaker te bespeuren dus ontsnap je maar, na eerst je speciale notitieboekje te verbergen voor later, in een gat in de muur. Slechts luttele seconden hierna komt een mensachtig monster op je afgestormd, met een arm die lijkt op een gigantische krabbenschaar, en je protagonist-voor-vijf-minuten sterft helaas kansloos. Waarna je doodleuk als een totaal verschillend personage een nieuw verhaal op mag starten in het behekste Santa Dinfna Hotel. De toon lijkt alvast gezet, Fobia St. Dinfna Hotel
wordt een eigenaardige game.
Resident Evil Light
Hierna volgt er een knap introfilmpje waarin je een auto ’s nachts in de richting van het hotel ziet rijden. Meteen valt op te merken dat Fobia over een vette soundtrack beschikt. Herinneringen aan Alan Wake en Harvester dringen zich meteen op in mijn gedachtegang. Ja, dit is wat horror-like hoort te zijn. De receptionist van het hotel verknalt het nog bijna met een vreselijke lipsynchronisatie, maar al bij al blijft de algemene voice acting ver verwijderd van het dramatische niveau.
Jij bent Roberto Leite Lopes, een recent afgestudeerd journalist en bezig met een onderzoek naar Treze Trails, of in het Braziliaans-Portugees gezegd Treze Trilhas. Dat is een steenkoolmijn waar je het fijne van wil weten, omdat heel wat mijnwerkers in de jaren ’20 er om onbekende reden om het leven kwamen. Via je virtuele contactpersoon Stephanie ben je terecht gekomen in het naburige hotel waar paranormale dingen zich afspelen, zoals onverklaarbare geluiden, mensen en voorwerpen die spontaan verdwijnen en vooral, waar de mythe doorverteld wordt over de geest van een meisje met een gasmasker dat jaren geleden omgebracht werd onder sinistere omstandigheden. Maar het verhaal beperkt zich niet tot het voornoemde ...
In kamer 610, dat is waar jij nu verblijft, duurt het slechts minuten vooraleer het begint te spoken. Je raakt bewusteloos, de kamer blijkt aan diggelen geslagen na het ontwaken. Je hoort piepende deuren en monsters die rondlopen, beluistert mysterieuze cassettebandjes en ziet enorme kakkerlakken op de muren rondlopen die je meteen bijten wanneer je te dichtbij komt. Hoeft het nog gezegd, de meeste jump scares in Fobia blijken prima hun job te doen. Kortom, met de macabere sfeer zit het echt snor, tot dusver zou deze game evengoed Resident Evil Light kunnen heten.
Mechanismen die soms ergeren
Tijdens de eerste spelminuten vind je een Pocket Watch, waarmee je je savegame gewoon op de daarvoor bedoelde locaties kan bewaren, én een camera met een speciale lens. Met deze laatste kun je een alternatieve realiteit oproepen die je doorheen gesloten deuren, gebricoleerde muren en andere hindernissen kan loodsen. Ja, het puzzelen in Fobia vormt een prima afwisseling voor het verkennen en het sporadische afknallen van monsters. Geen enkel raadsel is makkelijk, maar evenzeer te vergezocht of onlogisch opgevat. Veel van de oplossingen brengen je trouwens terug bij een nieuwe hersenkraker. Er zijn dan ook heel wat verschillende zaken uit te dokteren, zoals het kraken van deursloten en kluizen, het herstellen van printplaatjes voor liften, het klaarzetten van software, het configureren van schakelaars, het brouwen van correct gedoseerde chemische substanties, enzoverder. Helaas zijn al deze activiteiten wel enorm tijdrovend door de backtracking die deze impliceren, want er is helemaal geen kaart voorhanden.
Daarnaast zal je je af en toe toch wel storen aan de te krappe inventory. Standaard beschik je namelijk over een heel beperkt aantal sloten voor de op te rapen items. Dit aantal sloten valt weliswaar uit te breiden via mini-rugzakken die te vinden zijn in de omgeving, toch zal het veel te vaak voorvallen dat je handige voorwerpen zal moeten weggooien (of ergens een koffer zien te vinden om ze op te slaan) om de nieuwe items mee te kunnen nemen. Filteren of sorteren van items blijkt daarnaast onmogelijk. Ook tijdens de gevechten blijkt de inventory allesbehalve in je voordeel te werken, ondanks de vier items die je kunt wisselen via sneltoetsen.
Diverse te upgraden items, prima boss battles
Hoe verder je in de game belandt, hoe meer wapens je tot je beschikking krijgt. Na een tijdje hanteer je zowel een pistool, een tweeloop evenals een machinegeweer dat gebruikt werd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Voor elk van deze wapens zijn er, net als voor het fototoestel overigens, diverse upgrades voorhanden. Tenminste, indien je erin slaagt om de hiervoor benodigde upgrade-items te ontdekken. Via deze krijg je onder meer de mogelijkheid om voor elk wapen de capaciteit van je ammunitie te verhogen, je vuursnelheid te versnellen en je miknauwkeurigheid te verbeteren. Deze upgrades voor je brakke wapens blijken later ook echt broodnodig, want er staan je enkele spannende, zelfs pittige boss battles te wachten. Gelukkig vind je her en der wel wat health packs en verbanden. Tevens kun je zelf wat helende middelen vervaardigen door gaasverband, pleisters en alcohol met elkaar te combineren.
Fobia beschikt over de meest recente grafische snufjes zoals DLSS en RayTracing, maar toen ik de game uittestte werkte de Variable Refresh Rate helaas niet goed. Ik moest alsnog in-game VSync inschakelen om geen last te hebben van screen tearing. De algemene performantie was echter wel goed. Al bij al toch een knappe prestatie van de indiestudio op de Unreal Engine.
September 2009. Je ontwaakt in een gevangeniscel in een plas bloed, maar op het dienblad bij je droge brood vind je een briefje met “RUN!” erop gekribbeld én niet te vergeten: de celsleutel. Er is geen enkele bewaker te bespeuren dus ontsnap je maar, na eerst je speciale notitieboekje te verbergen voor later, in een gat in de muur. Slechts luttele seconden hierna komt een mensachtig monster op je afgestormd, met een arm die lijkt op een gigantische krabbenschaar, en je protagonist-voor-vijf-minuten sterft helaas kansloos. Waarna je doodleuk als een totaal verschillend personage een nieuw verhaal op mag starten in het behekste Santa Dinfna Hotel. De toon lijkt alvast gezet, Fobia St. Dinfna Hotel
Resident Evil Light
Hierna volgt er een knap introfilmpje waarin je een auto ’s nachts in de richting van het hotel ziet rijden. Meteen valt op te merken dat Fobia over een vette soundtrack beschikt. Herinneringen aan Alan Wake en Harvester dringen zich meteen op in mijn gedachtegang. Ja, dit is wat horror-like hoort te zijn. De receptionist van het hotel verknalt het nog bijna met een vreselijke lipsynchronisatie, maar al bij al blijft de algemene voice acting ver verwijderd van het dramatische niveau.
Jij bent Roberto Leite Lopes, een recent afgestudeerd journalist en bezig met een onderzoek naar Treze Trails, of in het Braziliaans-Portugees gezegd Treze Trilhas. Dat is een steenkoolmijn waar je het fijne van wil weten, omdat heel wat mijnwerkers in de jaren ’20 er om onbekende reden om het leven kwamen. Via je virtuele contactpersoon Stephanie ben je terecht gekomen in het naburige hotel waar paranormale dingen zich afspelen, zoals onverklaarbare geluiden, mensen en voorwerpen die spontaan verdwijnen en vooral, waar de mythe doorverteld wordt over de geest van een meisje met een gasmasker dat jaren geleden omgebracht werd onder sinistere omstandigheden. Maar het verhaal beperkt zich niet tot het voornoemde ...
De meeste jump scares doen prima hun job.
In kamer 610, dat is waar jij nu verblijft, duurt het slechts minuten vooraleer het begint te spoken. Je raakt bewusteloos, de kamer blijkt aan diggelen geslagen na het ontwaken. Je hoort piepende deuren en monsters die rondlopen, beluistert mysterieuze cassettebandjes en ziet enorme kakkerlakken op de muren rondlopen die je meteen bijten wanneer je te dichtbij komt. Hoeft het nog gezegd, de meeste jump scares in Fobia blijken prima hun job te doen. Kortom, met de macabere sfeer zit het echt snor, tot dusver zou deze game evengoed Resident Evil Light kunnen heten.
Mechanismen die soms ergeren
Tijdens de eerste spelminuten vind je een Pocket Watch, waarmee je je savegame gewoon op de daarvoor bedoelde locaties kan bewaren, én een camera met een speciale lens. Met deze laatste kun je een alternatieve realiteit oproepen die je doorheen gesloten deuren, gebricoleerde muren en andere hindernissen kan loodsen. Ja, het puzzelen in Fobia vormt een prima afwisseling voor het verkennen en het sporadische afknallen van monsters. Geen enkel raadsel is makkelijk, maar evenzeer te vergezocht of onlogisch opgevat. Veel van de oplossingen brengen je trouwens terug bij een nieuwe hersenkraker. Er zijn dan ook heel wat verschillende zaken uit te dokteren, zoals het kraken van deursloten en kluizen, het herstellen van printplaatjes voor liften, het klaarzetten van software, het configureren van schakelaars, het brouwen van correct gedoseerde chemische substanties, enzoverder. Helaas zijn al deze activiteiten wel enorm tijdrovend door de backtracking die deze impliceren, want er is helemaal geen kaart voorhanden.
Veel puzzels zijn enorm tijdrovend door de backtracking die ze vereisen.
Daarnaast zal je je af en toe toch wel storen aan de te krappe inventory. Standaard beschik je namelijk over een heel beperkt aantal sloten voor de op te rapen items. Dit aantal sloten valt weliswaar uit te breiden via mini-rugzakken die te vinden zijn in de omgeving, toch zal het veel te vaak voorvallen dat je handige voorwerpen zal moeten weggooien (of ergens een koffer zien te vinden om ze op te slaan) om de nieuwe items mee te kunnen nemen. Filteren of sorteren van items blijkt daarnaast onmogelijk. Ook tijdens de gevechten blijkt de inventory allesbehalve in je voordeel te werken, ondanks de vier items die je kunt wisselen via sneltoetsen.
Diverse te upgraden items, prima boss battles
Hoe verder je in de game belandt, hoe meer wapens je tot je beschikking krijgt. Na een tijdje hanteer je zowel een pistool, een tweeloop evenals een machinegeweer dat gebruikt werd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Voor elk van deze wapens zijn er, net als voor het fototoestel overigens, diverse upgrades voorhanden. Tenminste, indien je erin slaagt om de hiervoor benodigde upgrade-items te ontdekken. Via deze krijg je onder meer de mogelijkheid om voor elk wapen de capaciteit van je ammunitie te verhogen, je vuursnelheid te versnellen en je miknauwkeurigheid te verbeteren. Deze upgrades voor je brakke wapens blijken later ook echt broodnodig, want er staan je enkele spannende, zelfs pittige boss battles te wachten. Gelukkig vind je her en der wel wat health packs en verbanden. Tevens kun je zelf wat helende middelen vervaardigen door gaasverband, pleisters en alcohol met elkaar te combineren.
Fobia beschikt over de meest recente grafische snufjes zoals DLSS en RayTracing, maar toen ik de game uittestte werkte de Variable Refresh Rate helaas niet goed. Ik moest alsnog in-game VSync inschakelen om geen last te hebben van screen tearing. De algemene performantie was echter wel goed. Al bij al toch een knappe prestatie van de indiestudio op de Unreal Engine.
Conclusie
Fobia St. Dinfna Hotel blijft de ganse tijd als een indie aanvoelen, maar brengt een uitdagende en spannende ervaring door zowel het verhaal, de puzzels als de actie. Toch blijft het in de kern een rasechte puzzelgame met een groot aantal beperkingen, waardoor niet iedereen er evenveel geduld voor over zal hebben. Na elf uur had ik de game uit en achteraf gezien zaten er toch wel een aantal vreselijk lastige puzzels tussen, die eveneens heel wat backtracking inhielden. Maar toch, deze tijdspanne voor een indiegame is dan ook weer niet zó slecht, en de geringe actie was best vet.
Pro
- Prima sfeertje
- Actie best vet
- Uitdagende puzzels
- Mooie muziek
Con
- Enorm veel backtracking
- Onhandige inventory
7
Over
Beschikbaar vanaf
28 juni 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Horror
- Puzzle
- Shooter
Ontwikkelaar
- Pulsatrix Studios
Uitgever
- Maximum Games
