De Expeditions-serie van de Deense ontwikkelaar Logic Artists was mij tot op heden ontgaan. Ik heb Expeditions: Viking uiteraard wel al eens zien opduiken op Steam of Humble Bundle, maar de titel wist nooit echt mijn aandacht te trekken. Van de voorganger, Expeditions: Conquistador had ik zelfs nog nooit gehoord. Met Expeditions: Rome zijn we intussen al aan de derde titel beland en was het voor mij hoog tijd om deze reeks van naderbij te bekijken, zeker gezien dit nieuwste spel zich afspeelt in het oude Rome. Een setting waar ik al sinds mijn jeugdjaren een zekere fascinatie voor heb.
In Expeditions: Rome
kruip je in de huid van een beloftevolle Romeinse officier die Rome moest ontvluchten na de moord op zijn vader. Je komt na een woelige tocht terecht in een militair kamp dat een Griekse opstand moet onderdrukken. Hoewel de strijd niet van een leien dakje verliep, vormt de succesvolle campagne wel het startschot van je militaire carrière die je meeneemt naar alle uithoeken van het Romeinse rijk, van de zinderende Afrikaanse hitte tot de bossen van Gallië. Naarmate je faam toeneemt, groeit ook je invloed in Rome en raak je verstrikt in de politieke macht van het almachtige Rome, wat een uitgelezen kans biedt om het complot achter de moord van je vader te ontrafelen.
Veldslagen op grote en kleine schaal
Je veroveringstocht gaat uiteraard gepaard met heel wat slagvelden en kleinere skirmishes. Die laatste verlopen net als in andere tactische rollenspellen zoals XCOM door middel van turn-based gevechten waarbij je het met een vijftal soldaten opneemt tegen een klein groepje vijanden. Sommige van deze soldaten zijn vaste metgezellen die deel uitmaken van het verhaal, maar op andere momenten moet je ook beroep doen op gerekruteerde centurions. Tijdens deze momenten kom je ook klassieke elementen tegen zoals klassen, skill trees, loot en upgradesystemen, alles waarvan een RPG-liefhebber houdt dus. Daarnaast biedt Expeditions: Rome je ook de mogelijkheid om met een soort permadeath te spelen waarbij gesneuvelde centurions voorgoed verloren zijn. Gezien dit het soort van spel is waarbij een kleine fout genadeloos afgestraft kan worden, staat Expeditions dus garant voor een stevige uitdaging.
Deze uitdaging speelt zich ook op grotere schaal af, want naast een tactisch rollenspel is Expeditions: Rome ook een strategisch spel waarbij je grote veldslagen uitvecht om regio's te veroveren. Als aanvoerder van het legioen is het jouw taak om deze grootschalige gevechten tot een goed einde te brengen. Verwacht je hier echter niet aan een indrukwekkend spektakel zoals in bijvoorbeeld Total War. Tijdens de strijd worden de troepen weergegeven door middel van iconen op een map en als speler hoef je enkel bepaalde keuzes te maken die hier de naam Stratagems dragen en een bepaald voordeel en een nadeel geven op dat moment van de strijd. Een charge kan je bijvoorbeeld 10% aanvalskracht geven ten koste van 80 à 160 manschappen. Maar het maken van de juiste keuzes blijft natuurlijk belangrijk, wil je min of meer heelhuids uit de strijd komen.
Een hele kluif
Het hele strategische leuk brengt ook een managementsysteem met zich mee, waarbij je onder meer grondstoffen moet verzamelen voor upgrades, maar bijvoorbeeld ook valuta voor het rekruteren van soldaten en middelen voor het ondernemen van missies. Al die manschappen die je aanvoert, moeten natuurlijk ook gevoed worden en dus moet je ook zien dat je voldoende voedsel hebt. Terwijl je gewonde soldaten ook moet verzorgen als je niet wilt dat ze bezwijken aan hun verwondingen. Bovendien hebben de centurions die je rekruteert, naast hun specialisatie, ook bepaalde karaktereigenschappen en afhankelijk van de beslissingen die je maakt, is het zelfs mogelijk dat zij bijvoorbeeld deserteren of zelfs rebelleren. Het concept van keuzevrijheid voor de speler in dit spel gaat nog een stapje verder en heeft ook invloed op het verhaal. Zo zal je bijvoorbeeld personages tegen komen die je kan vergeven of executeren, waarbij dit personage je later zou kunnen verraden of in het andere geval een waardevolle hulp kan zijn om een missie op een alternatieve manier tot een goed einde te brengen.
Zoals je kan merken zijn er heel wat gameplaymechanismen in dit spel aanwezig die intrinsiek met elkaar verbonden zijn en een opvallend gelaagd resultaat opleveren. Als dit spel, zoals voor mij het geval was, een eerste kennismaking is met de serie, dan is het de eerste uurtjes even doorbijten om gewoon te worden aan dit complexe maar verfijnde systeem dat het spel je voorschotelt. Anders riskeer je al snel verloren te lopen, wat spijtig zou zijn want Expeditions: Rome biedt je een boeiende en diepgaande ervaring aan die je zowel in het verhaal probeert te sleuren als je intellectueel wilt prikkelen. Maar eens je alles onder de knie hebt, staat het spel garant voor een grootschalig avontuur dat je makkelijk een vijftigtal uren zal bezighouden.
Niet alles wat blinkt is goud
Helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn op je veroveringstocht doorheen het Romeinse rijk. Zo zijn de grootschalige slagvelden niet bepaald boeiend te noemen. Naast het kiezen van een aanvoerder en op een viertal momenten een Stratagem, zal je vooral toekijken hoe verschillende iconen bewegen op een map. Na een tijdje begon dit voor mij bovendien ook repetitief aan te voelen en zeker wanneer je een zoveelste keer een basis moet heroveren, was de interesse soms ver te zoeken. De kleinere skirmishes komen er ook niet ongeschonden uit en hier waren er drie elementen die mij enigszins stoorden. Eerst en vooral kan de beurt van de vijand soms ontzettend lang duren, dit niet alleen omdat de computer soms de tijd lijkt te nemen om na te denken maar ook door de hoeveelheid aan vijanden die een actie moeten ondernemen. Als dit bovendien tergend traag gebeurt, dan zal je soms met je vingers zitten draaien. Daarnaast is er de onmogelijkheid om een beweging te annuleren. Maak je tijdens een beweging een verkeerde klik of een slechte inschatting wat de afstand betreft, kan je jouw beweging helaas niet ongedaan maken wat al snel tot een zuur smakende nederlaag kan leiden.
Het laatste element is eigenlijk zowel een plus- als een minpunt. De omgevingen tijdens deze kleine gevechten zijn namelijk knap vormgegeven en rijk aan detail. Dit zorgt voor een zeer sfeervol leveldesign, maar anderzijds ook een te druk gevoel tijdens de gevechten waardoor je, mede dankzij het isometrisch camerastandpunt, makkelijk het overzicht verliest en je soms moeite hebt om je personages snel te spotten. Dit zorgt voor een onnodige vertraging in het spelverloop en soms zelfs een lichte irritatie in mijn geval. Visueel is dit ondanks de sfeervolle locaties wel niet het meest indrukwekkende spel en gelukkig draait het wel vlot op mijn computer, waarbij ik het zonder problemen op Ultra-settings kon spelen. De visuele terughoudendheid zie je bijvoorbeeld aan het feit dat de 2D-portretten voor je centurions soms herhaald worden en bepaalde personages in het spel zelfs geen portret hebben, enkel een silhouet. Het mag duidelijk zijn dat de makers ervoor gekozen hebben om de nadruk te leggen op de gameplay en niet visuele pracht.
[/bol]
In Expeditions: Rome
Veldslagen op grote en kleine schaal
Je veroveringstocht gaat uiteraard gepaard met heel wat slagvelden en kleinere skirmishes. Die laatste verlopen net als in andere tactische rollenspellen zoals XCOM door middel van turn-based gevechten waarbij je het met een vijftal soldaten opneemt tegen een klein groepje vijanden. Sommige van deze soldaten zijn vaste metgezellen die deel uitmaken van het verhaal, maar op andere momenten moet je ook beroep doen op gerekruteerde centurions. Tijdens deze momenten kom je ook klassieke elementen tegen zoals klassen, skill trees, loot en upgradesystemen, alles waarvan een RPG-liefhebber houdt dus. Daarnaast biedt Expeditions: Rome je ook de mogelijkheid om met een soort permadeath te spelen waarbij gesneuvelde centurions voorgoed verloren zijn. Gezien dit het soort van spel is waarbij een kleine fout genadeloos afgestraft kan worden, staat Expeditions dus garant voor een stevige uitdaging.
Deze uitdaging speelt zich ook op grotere schaal af, want naast een tactisch rollenspel is Expeditions: Rome ook een strategisch spel waarbij je grote veldslagen uitvecht om regio's te veroveren. Als aanvoerder van het legioen is het jouw taak om deze grootschalige gevechten tot een goed einde te brengen. Verwacht je hier echter niet aan een indrukwekkend spektakel zoals in bijvoorbeeld Total War. Tijdens de strijd worden de troepen weergegeven door middel van iconen op een map en als speler hoef je enkel bepaalde keuzes te maken die hier de naam Stratagems dragen en een bepaald voordeel en een nadeel geven op dat moment van de strijd. Een charge kan je bijvoorbeeld 10% aanvalskracht geven ten koste van 80 à 160 manschappen. Maar het maken van de juiste keuzes blijft natuurlijk belangrijk, wil je min of meer heelhuids uit de strijd komen.
Een hele kluif
Het hele strategische leuk brengt ook een managementsysteem met zich mee, waarbij je onder meer grondstoffen moet verzamelen voor upgrades, maar bijvoorbeeld ook valuta voor het rekruteren van soldaten en middelen voor het ondernemen van missies. Al die manschappen die je aanvoert, moeten natuurlijk ook gevoed worden en dus moet je ook zien dat je voldoende voedsel hebt. Terwijl je gewonde soldaten ook moet verzorgen als je niet wilt dat ze bezwijken aan hun verwondingen. Bovendien hebben de centurions die je rekruteert, naast hun specialisatie, ook bepaalde karaktereigenschappen en afhankelijk van de beslissingen die je maakt, is het zelfs mogelijk dat zij bijvoorbeeld deserteren of zelfs rebelleren. Het concept van keuzevrijheid voor de speler in dit spel gaat nog een stapje verder en heeft ook invloed op het verhaal. Zo zal je bijvoorbeeld personages tegen komen die je kan vergeven of executeren, waarbij dit personage je later zou kunnen verraden of in het andere geval een waardevolle hulp kan zijn om een missie op een alternatieve manier tot een goed einde te brengen.
Er zijn heel wat gameplaymechanismen in dit spel aanwezig die intrinsiek met elkaar verbonden zijn.
Zoals je kan merken zijn er heel wat gameplaymechanismen in dit spel aanwezig die intrinsiek met elkaar verbonden zijn en een opvallend gelaagd resultaat opleveren. Als dit spel, zoals voor mij het geval was, een eerste kennismaking is met de serie, dan is het de eerste uurtjes even doorbijten om gewoon te worden aan dit complexe maar verfijnde systeem dat het spel je voorschotelt. Anders riskeer je al snel verloren te lopen, wat spijtig zou zijn want Expeditions: Rome biedt je een boeiende en diepgaande ervaring aan die je zowel in het verhaal probeert te sleuren als je intellectueel wilt prikkelen. Maar eens je alles onder de knie hebt, staat het spel garant voor een grootschalig avontuur dat je makkelijk een vijftigtal uren zal bezighouden.
Niet alles wat blinkt is goud
Helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn op je veroveringstocht doorheen het Romeinse rijk. Zo zijn de grootschalige slagvelden niet bepaald boeiend te noemen. Naast het kiezen van een aanvoerder en op een viertal momenten een Stratagem, zal je vooral toekijken hoe verschillende iconen bewegen op een map. Na een tijdje begon dit voor mij bovendien ook repetitief aan te voelen en zeker wanneer je een zoveelste keer een basis moet heroveren, was de interesse soms ver te zoeken. De kleinere skirmishes komen er ook niet ongeschonden uit en hier waren er drie elementen die mij enigszins stoorden. Eerst en vooral kan de beurt van de vijand soms ontzettend lang duren, dit niet alleen omdat de computer soms de tijd lijkt te nemen om na te denken maar ook door de hoeveelheid aan vijanden die een actie moeten ondernemen. Als dit bovendien tergend traag gebeurt, dan zal je soms met je vingers zitten draaien. Daarnaast is er de onmogelijkheid om een beweging te annuleren. Maak je tijdens een beweging een verkeerde klik of een slechte inschatting wat de afstand betreft, kan je jouw beweging helaas niet ongedaan maken wat al snel tot een zuur smakende nederlaag kan leiden.
Het laatste element is eigenlijk zowel een plus- als een minpunt. De omgevingen tijdens deze kleine gevechten zijn namelijk knap vormgegeven en rijk aan detail. Dit zorgt voor een zeer sfeervol leveldesign, maar anderzijds ook een te druk gevoel tijdens de gevechten waardoor je, mede dankzij het isometrisch camerastandpunt, makkelijk het overzicht verliest en je soms moeite hebt om je personages snel te spotten. Dit zorgt voor een onnodige vertraging in het spelverloop en soms zelfs een lichte irritatie in mijn geval. Visueel is dit ondanks de sfeervolle locaties wel niet het meest indrukwekkende spel en gelukkig draait het wel vlot op mijn computer, waarbij ik het zonder problemen op Ultra-settings kon spelen. De visuele terughoudendheid zie je bijvoorbeeld aan het feit dat de 2D-portretten voor je centurions soms herhaald worden en bepaalde personages in het spel zelfs geen portret hebben, enkel een silhouet. Het mag duidelijk zijn dat de makers ervoor gekozen hebben om de nadruk te leggen op de gameplay en niet visuele pracht.
Conclusie
Liefhebbers van een diepgaande en weinig vergevingsgezinde uitdaging die je meeneemt naar een fascinerende historische setting zijn bij Expeditions: Rome aan het juiste adres. Ondanks enkele mankementen, is het spel de uitgelezen kans om jezelf in het oude Rome te wanen en aan te tonen dat er misschien wel een groter strateeg in jou schuilt dan in Julius Caesar.
Pro
- Boeiende setting
- Interessant verhaal
- Rijke gameplay
- Uitdagend en complex...
Con
- ...maar de complexiteit kan intimiderend overkomen
- Visuele drukte maakt het moeilijk om het overzicht te behouden
- Geen mogelijkheid om een beweging ongedaan te maken
- Grootschalige gevechten weinig interessant.
- Vijandelijke beurten duren soms te lang
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
20 januari 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- RPG
- Strategy
Ontwikkelaar
- Logic Artists
Uitgever
- THQ Nordic
