Wat ooit begon als een nichegenre, is intussen uitgegroeid tot een van de meest populaire genres in de gamesindustrie. Zeker als je ziet dat bijvoorbeeld Elden Ring meer exemplaren heeft verkocht dan het laatste Call of Duty-spel. Dat andere ontwikkelaars het succes van From Software proberen na te bootsen, is niet zo verwonderlijk en hoewel het vaak uit liefde voor het genre is, is het resultaat helaas niet altijd even geslaagd. Met Dolmen brengt de Braziliaanse ontwikkelaar Massive Work Studio ons een soulslike avontuur dat zich afspeelt in de mysterieuze kosmos.
Dolmen
is uiteraard niet de eerste scifi horror soulslike, met titels zoals The Surge en Hellpoint die al een poging gedaan hebben om de gekende formule te plaatsen in een duistere futuristische setting. Er wacht de ontwikkelaars dan ook de moeilijke taak om enigszins verrassend uit de hoek te komen. Hoewel soulslike-fans steeds op zoek zijn naar hun volgende fix, is het natuurlijk maar de vraag in welke mate Dolmen de magie van het genre weet te vangen en hoe het spel zichzelf weet te onderscheiden van zijn soortgenoten.
Het gevaarlijke onbekende
In Dolmen is de mensheid volop bezig met het koloniseren van de sterrenstelsels. Als een alledaagse scout word je gestuurd naar een basis van de Zoan Corporation op de planeet Revion Prime. Je missie: het recupereren van kristallen die nog meer gewild zijn dan het Spice uit Dune. Deze kristallen, genaamd Dolmen, laten je namelijk toe om te interageren met andere realiteiten en kunnen revolutionair zijn ruimtereizen. Op de basis waar je naartoe wordt gestuurd, lijkt er wel het een en het ander te zijn misgelopen en de Vahani, een ander buitenaards ras dat door de ruimte reist en genetische manipulaties van andere levenssoorten uitvoert, zou wel eens de sleutel kunnen zijn tot deze gebeurtenissen.
Verwacht echter geen al te rechtlijnig verhaal, want het soulslike-genre staat gekend om zijn obscure manier van vertellen. In Dolmen is dit niet anders en zo zal je best elke computerterminal die je tegenkomt activeren om het volledige verhaal te vatten. Voor mij is dit niet echt storend want het verhaal is voor mij zelden de primaire reden om dit soort spellen te spellen en neem ik zelf vaak niet de tijd om mij in het hele achtergrondverhaal te verdiepen. Een beklijvende wereld ontdekken, uitdagende ontmoetingen met imposante bazen beleven en je personage ontwikkelen zijn voor mij de hoofdredenen om dit soort spellen te spelen.
Wat het leveldesign betreft, wist Dolmen mij helaas niet echt te overtuigen. Zeker in het begin van het spel zijn de omgevingen vaak grauw, met een aaneenschakeling van donkere gangen. Gelukkig wordt het beter later in het spel, maar zelfs los van het uiterlijk van de omgevingen, heeft Dolmen te kampen met verwarrend leveldesign. Hierdoor is het niet altijd duidelijk hoe je precies vooruitgang moet boeken en het is me meer dan eens overkomen dat ik meer dan een half uur heb moeten zoeken waar ik precies heen moest om verder te geraken. Telkens je van omgeving wisselt, krijg je bovendien een lang laadscherm voorgeschoteld. De bazen, die je trouwens kan laten herspawnen nadat je ze hebt verlagen, zijn er gelukkig iets beter aan toe en er zitten zeker enkele toffe gevechten tussen. Maar Dolmen is wel opvallend gemakkelijker dan de spellen van From Software, mede doordat veel bazen een beperkt aanvalspatroon hebben dat je bovendien makkelijk aanleert. Dit hoeft op zich geen slechte zaak te zijn, want dit soort spellen krijgen vaak het verwijt dat ze te moeilijk zijn, dus een meer instapbare vorm is zeker welkom. Het blijft natuurlijk ergens wel een uitdagende game, maar veteranen van het genre hoeven zich niet aan een vette kluif te verwachten, zeker gezien het spel ook aan de korte kant is in vergelijking met de kleppers in het genre.
Wat de personge-ontwikkeling betreft, blijft Dolmen opvallend traditioneel. Net als in de souls-spellen en Elden Ring, verdien je ervaringspunten die je investeert in een aantal stats die je levenspunten, stamina, energie en aanvalskracht versterken. Wat ik wel minder vond, was dat je steeds naar je schip moet terugkeren om te kunnen levelen, in plaats van dit aan het checkpoint te doen. In je schip zal je ook nieuwe wapens en nieuwe uitrustingen maken met de grondstoffen die je vindt op de planeet. Naast de traditionele zwaarden, bijlen en messen, zal je ook meer futuristische wapens kunnen maken en bovendien kan je in Dolmen ook gebruik maken van vuurwapens. In je lay-out kan je zowel een mêleewapen als een vuurwapen uitrusten, waardoor je tijdens gevechten makkelijk kunt wisselen tussen de twee. Dolmen maakt ook gebruik van van een energiesysteem, maar het lastige is dat je deze energie gebruikt om zowel te genezen en als munitie voor je vuurwapens. Maar ook bijvoorbeeld om de Energy Mode te activeren waarmee je een elementaire kracht kan geven aan je mêleewapens om vijanden aan te vallen die zwak zijn tegen bepaalde statuseffecten. Door dit alles lijk je nooit genoeg energie te hebben en hoewel je kan herladen met batterijen, duurt dit enkele seconden waardoor je dit zorgvuldig moet timen in het heetst van de strijd.
De gameplay is dus niet zonder gebreken, maar visueel weet het spel ook niet helemaal te overtuigen. De animaties ogen vaak wat stroef en grafisch zal het spel je zeker niet achterover doen vallen. Bovendien lijkt de user interface zo uit de jaren negentig te komen en is navigeren doorheen de menu's op console ronduit irritant. Gelukkig is deze trip doorheen de vijandige omgeving van Revion Prime wel sfeervol en blijft de soulslike-formule verslavend, zelfs als ze verpakt is in een middelmatig totaalpakket zoals het geval is voor Dolmen. Voor de fans kan dit een leuk tussendoortje zijn, maar met het geweldige Elden Ring achter de kiezen, bleef ik toch wat op mijn honger zitten.
Dolmen
Het gevaarlijke onbekende
In Dolmen is de mensheid volop bezig met het koloniseren van de sterrenstelsels. Als een alledaagse scout word je gestuurd naar een basis van de Zoan Corporation op de planeet Revion Prime. Je missie: het recupereren van kristallen die nog meer gewild zijn dan het Spice uit Dune. Deze kristallen, genaamd Dolmen, laten je namelijk toe om te interageren met andere realiteiten en kunnen revolutionair zijn ruimtereizen. Op de basis waar je naartoe wordt gestuurd, lijkt er wel het een en het ander te zijn misgelopen en de Vahani, een ander buitenaards ras dat door de ruimte reist en genetische manipulaties van andere levenssoorten uitvoert, zou wel eens de sleutel kunnen zijn tot deze gebeurtenissen.
Verwacht echter geen al te rechtlijnig verhaal, want het soulslike-genre staat gekend om zijn obscure manier van vertellen. In Dolmen is dit niet anders en zo zal je best elke computerterminal die je tegenkomt activeren om het volledige verhaal te vatten. Voor mij is dit niet echt storend want het verhaal is voor mij zelden de primaire reden om dit soort spellen te spellen en neem ik zelf vaak niet de tijd om mij in het hele achtergrondverhaal te verdiepen. Een beklijvende wereld ontdekken, uitdagende ontmoetingen met imposante bazen beleven en je personage ontwikkelen zijn voor mij de hoofdredenen om dit soort spellen te spelen.
Dit soort spellen krijgen vaak het verwijt dat ze te moeilijk zijn, dus is een meer instapbare vorm zeker welkom.
Wat het leveldesign betreft, wist Dolmen mij helaas niet echt te overtuigen. Zeker in het begin van het spel zijn de omgevingen vaak grauw, met een aaneenschakeling van donkere gangen. Gelukkig wordt het beter later in het spel, maar zelfs los van het uiterlijk van de omgevingen, heeft Dolmen te kampen met verwarrend leveldesign. Hierdoor is het niet altijd duidelijk hoe je precies vooruitgang moet boeken en het is me meer dan eens overkomen dat ik meer dan een half uur heb moeten zoeken waar ik precies heen moest om verder te geraken. Telkens je van omgeving wisselt, krijg je bovendien een lang laadscherm voorgeschoteld. De bazen, die je trouwens kan laten herspawnen nadat je ze hebt verlagen, zijn er gelukkig iets beter aan toe en er zitten zeker enkele toffe gevechten tussen. Maar Dolmen is wel opvallend gemakkelijker dan de spellen van From Software, mede doordat veel bazen een beperkt aanvalspatroon hebben dat je bovendien makkelijk aanleert. Dit hoeft op zich geen slechte zaak te zijn, want dit soort spellen krijgen vaak het verwijt dat ze te moeilijk zijn, dus een meer instapbare vorm is zeker welkom. Het blijft natuurlijk ergens wel een uitdagende game, maar veteranen van het genre hoeven zich niet aan een vette kluif te verwachten, zeker gezien het spel ook aan de korte kant is in vergelijking met de kleppers in het genre.
Wat de personge-ontwikkeling betreft, blijft Dolmen opvallend traditioneel. Net als in de souls-spellen en Elden Ring, verdien je ervaringspunten die je investeert in een aantal stats die je levenspunten, stamina, energie en aanvalskracht versterken. Wat ik wel minder vond, was dat je steeds naar je schip moet terugkeren om te kunnen levelen, in plaats van dit aan het checkpoint te doen. In je schip zal je ook nieuwe wapens en nieuwe uitrustingen maken met de grondstoffen die je vindt op de planeet. Naast de traditionele zwaarden, bijlen en messen, zal je ook meer futuristische wapens kunnen maken en bovendien kan je in Dolmen ook gebruik maken van vuurwapens. In je lay-out kan je zowel een mêleewapen als een vuurwapen uitrusten, waardoor je tijdens gevechten makkelijk kunt wisselen tussen de twee. Dolmen maakt ook gebruik van van een energiesysteem, maar het lastige is dat je deze energie gebruikt om zowel te genezen en als munitie voor je vuurwapens. Maar ook bijvoorbeeld om de Energy Mode te activeren waarmee je een elementaire kracht kan geven aan je mêleewapens om vijanden aan te vallen die zwak zijn tegen bepaalde statuseffecten. Door dit alles lijk je nooit genoeg energie te hebben en hoewel je kan herladen met batterijen, duurt dit enkele seconden waardoor je dit zorgvuldig moet timen in het heetst van de strijd.
De gameplay is dus niet zonder gebreken, maar visueel weet het spel ook niet helemaal te overtuigen. De animaties ogen vaak wat stroef en grafisch zal het spel je zeker niet achterover doen vallen. Bovendien lijkt de user interface zo uit de jaren negentig te komen en is navigeren doorheen de menu's op console ronduit irritant. Gelukkig is deze trip doorheen de vijandige omgeving van Revion Prime wel sfeervol en blijft de soulslike-formule verslavend, zelfs als ze verpakt is in een middelmatig totaalpakket zoals het geval is voor Dolmen. Voor de fans kan dit een leuk tussendoortje zijn, maar met het geweldige Elden Ring achter de kiezen, bleef ik toch wat op mijn honger zitten.
Conclusie
Gezien mijn liefde voor kosmische horror en de soulslike-formule, had ik gehoopt dat Dolmen een voltreffer zou zijn. Helaas laat het spel enkele steken vallen wat betreft het leveldesign en de user interface. Het spel probeert ook geen nieuwe paden te bewandelen en schotelt ons op deze manier een vrij klassieke en middelmatige, hetzij meer toegankelijke, soulslike-ervaring voor.
Pro
- Soulslike-formule blijft verslavend
- Toegankelijk voor het genre
- Je kan bazen laten respawnen
Con
- Verouderde user interface
- Visueel niet geweldig
- Enkele twijfelachtige designkeuzes
- Soms onduidelijk hoe je vooruitgang moet boeken
6
Over
Beschikbaar vanaf
20 mei 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
Ontwikkelaar
- Massive Work Studio
Uitgever
- Prime Matter
