De Prince of Persia-serie blaast dit jaar vijfendertig kaarsjes uit! De prins verscheen immers voor de eerste keer ten tonele in 1989 voor de Apple II. Hoewel we normaal intussen een remake zouden gekregen hebben van een van de meest populaire spellen in de reeks, Prince of Persia: The Sands of Time, kunnen we deze verjaardag toch gelukkig in stijl vieren met een gloednieuw avontuur. En niet zomaar eentje, want deze keer gaat de reeks terug naar zijn roots en krijgen we opnieuw een side-scrolling 2D-avontuur voorgeschoteld.
In Prince of Persia: The Lost Crown
maakt de prins echter plaats voor de heldhaftige Sargon, een van de zeven Immortals. Zij zijn de beste krijgers van Perzië en beschermen het land als elitesoldaten tegen vijanden uit alle mogelijke hoeken van de wereld. Het avontuur gaat van start wanneer een van de Immortals, nota bene de mentor van Sagron, de groep verraadt en prins Ghassan ontvoert. De rest van de groep zet de achtervolging in en hun tocht brengt hen naar het mystieke Mount Qaf. Al snel ontdekken ze dat hun reddingspoging niet zo eenvoudig zal zijn, want er rust een vloek over deze plaats waardoor heden, verleden en toekomst door elkaar lopen.
Net als andere spellen in dit genre, staat ook Prince of Persia: The Lost Crown vaak garant voor een hele uitdaging waarbij zowel je hersenen als je vingervlugheid worden getest. Veel van de valkuilen missen wat originaliteit en ze bevatten elementen die we al tig keer hebben gezien, maar af en toe komen de makers toch verrassend uit de hoek. Ook de baasgevechten tegen de meer belangrijke bazen zijn vaak leuk bedacht en vereisen dat je hun aanvalspatronen zorgvuldig onder de knie moet krijgen. Wanneer je zo'n baas verslaat, krijg je meestal een nieuwe kracht die je toelaat om een passage waar je voordien geblokkeerd was eindelijk te verkennen. Zoals te verwachten, gaat dit gepaard met redelijk wat backtracking en voor mij persoonlijk mochten er toch net iets meer fast travel-punten zijn, zeker gezien deze verschillend zijn van de gewone checkpoints.
Gelukkig zijn er ook manieren om je sterker te maken en dit gebeurt vooral met behulp van amuletten en upgrades. De talismannen kan je verspreid vinden doorheen de spelwereld, maar je kan ze ook kopen in de centrale hub van het spel. Hier vind je ook een smid die je wapens kan versterken. Het is dus zeker raadzaam om af en toe terug te keren naar deze centrale plaats en wat upgrades te kopen, zodat je niet hopeloos underpowered aan een baasgevecht begint. De gevechten steunen bovendien ook sterk op het parry-systeem, waarbij je zelfs extra wordt afgestraft als je jouw parry slecht timet. Maar het spel zal je ook belonen, want je hebt bijvoorbeeld een amulet die een soort van tijdsbubbel maakt die vijanden vertraagt als je een correcte parry uitvoert.
Waar je je gelukkig minder zorgen om moet maken, is verdwaald geraken. Je kan dit spel op de goede ouderwetse manier spelen in Exploration-modus, waarbij je volledig aan je lot wordt overgelaten, maar er is ook een Guided-modus die aangeeft waar je steeds naartoe moet om te vorderen in het verhaal. Daarnaast is er ook een unieke mechanic waarbij je een soort Memory, een screenshot, aanmaakt. Dit helpt om bepaalde obstakels of points of interest aan te duiden. Gedaan dus met je eigen map te maken vol met notities in een notitieboekje. Er is wel een limiet aan het aantal screenshots dat je zo kan maken, dus ze zit best niet om de minuut een Memory aan te maken.
Langs de andere kant was de ervaring ook niet geheel feilloos en heb ik een paar keer last gehad van bugs. Zo was er een zijmissie waarbij de dialogen plots stopten. Pas verder in het level, toen ik in een gevecht zat, werd dit gesprek tussen het hoofdpersonage en de NPC hernomen, wat echt vreemd was. Andere problemen die ik tegenkwam, waren enkele platformen waar ik soms los doorsprong in plaats van er op te landen of Sargon die in de dodge-glijbeweging bleef hangen bij enkele gevechten. Gelukkig kon ik dit laatste simpelweg oplossen door te springen, maar het was iets zeer vervelend als dit gebeurde in de baasgevechten waarbij elke seconde van tel kan zijn. Gelukkig waren de bugs die ik tegenkwam eerder kleinere hiccups die de ontwikkelaar er snel kan uitpatchen, maar het zou natuurlijk fijner zijn mochten ze in de eerste plaats niet aanwezig zijn geweest.
In Prince of Persia: The Lost Crown
Een helse rit
Hoewel Prince of Persia: The Lost Crown teruggaat naar de 2D-roots van de serie, is het spel deze keer de inspiratie voornamelijk gaan halen bij één welbepaald genre, namelijk Metroidvania. Moderne Metroidvania's zoals Hollow Knight en de Guacamelee- en Ori-spellen fungeerden duidelijk als de blauwdruk voor dit nieuwe Prince of Persia-spel. Mount Qan toont zichzelf als een complex gangendoolhof bestaand uit maar liefst dertien verschillende onderling verbonden omgevingen voor jou om te verkennen. Hierbij zal je doorgang vaak geblokkeerd zijn omdat je bijvoorbeeld de juiste skill nog niet hebt vrijgespeeld. Maar zelfs als je deze skill hebt gekregen, wil dit nog niet zeggen dat je probleemloos je tocht zal kunnen verderzetten. Het spel gooit immers met grote regelmaat een stevig baasgevecht of een pittige platforming-sequentie richting de speler.Net als andere spellen in dit genre, staat ook Prince of Persia: The Lost Crown vaak garant voor een hele uitdaging waarbij zowel je hersenen als je vingervlugheid worden getest. Veel van de valkuilen missen wat originaliteit en ze bevatten elementen die we al tig keer hebben gezien, maar af en toe komen de makers toch verrassend uit de hoek. Ook de baasgevechten tegen de meer belangrijke bazen zijn vaak leuk bedacht en vereisen dat je hun aanvalspatronen zorgvuldig onder de knie moet krijgen. Wanneer je zo'n baas verslaat, krijg je meestal een nieuwe kracht die je toelaat om een passage waar je voordien geblokkeerd was eindelijk te verkennen. Zoals te verwachten, gaat dit gepaard met redelijk wat backtracking en voor mij persoonlijk mochten er toch net iets meer fast travel-punten zijn, zeker gezien deze verschillend zijn van de gewone checkpoints.
I've got the power
Het ontdekken van de krachten die je vrijspeelt is eigenlijk het leukste element aan dit spel, omdat de makers je uitnodigen om er creatief mee aan de slag te gaan, zowel tijdens de vele platforming gedeeltes als tijdens de baasgevechten. Meer dan eens heb ik mijn tanden stuk gebeten op bepaalde platformpuzzels totdat er iets een klik maakte en ik plots doorhad dat ik er kon geraken door een bepaalde kracht, zoals jezelf terug teleporteren naar een vorige plaats waar je een afdruk hebt achtergelaten, op een bepaalde manier te gebruiken. Maar voor je op dit punt toekomt, zal je mogelijks al talloze keren het loodje hebben gelegd.Het ontdekken van de krachten die je vrijspeelt is eigenlijk het leukste element aan dit spel.
Gelukkig zijn er ook manieren om je sterker te maken en dit gebeurt vooral met behulp van amuletten en upgrades. De talismannen kan je verspreid vinden doorheen de spelwereld, maar je kan ze ook kopen in de centrale hub van het spel. Hier vind je ook een smid die je wapens kan versterken. Het is dus zeker raadzaam om af en toe terug te keren naar deze centrale plaats en wat upgrades te kopen, zodat je niet hopeloos underpowered aan een baasgevecht begint. De gevechten steunen bovendien ook sterk op het parry-systeem, waarbij je zelfs extra wordt afgestraft als je jouw parry slecht timet. Maar het spel zal je ook belonen, want je hebt bijvoorbeeld een amulet die een soort van tijdsbubbel maakt die vijanden vertraagt als je een correcte parry uitvoert.
Toegankelijkheid voorop
Dat Prince of Persia: The Lost Crown een heel ander beestje is dan de vorige spellen in de reeks mag intussen al duidelijk zijn. Mogelijks zal dit fans van de 3D-spellen wat afschikken, maar toch loont het de moeite om aan de slag te gaan met deze nieuwe interpretatie van de reeks. Net zoals andere Metroidvania's, zal het spel je vaak nodeloos uitdagen. Maar gelukkig heeft Ubisoft de keuze gemaakt om het spel iets toegankelijker te maken voor zij die niet zo fanatiek zijn. Zo krijg je de mogelijkheid om de moeilijkheidsgraad in te stellen zoals je zelf wil, wat voornamelijk de gevechten eenvoudiger maakt. Voor de platforming gedeeltes krijg je ook de optie om een soort van assist in te schakelen, waarbij je via een soort portaal de secties kan overslaan als het je echt niet lukt. Deze assist is echter niet beschikbaar wanneer er ook wat "puzzelwerk" aan te pas komt, dus het kan nog steeds zijn dat je vast komt te zitten ergens in het spel.Waar je je gelukkig minder zorgen om moet maken, is verdwaald geraken. Je kan dit spel op de goede ouderwetse manier spelen in Exploration-modus, waarbij je volledig aan je lot wordt overgelaten, maar er is ook een Guided-modus die aangeeft waar je steeds naartoe moet om te vorderen in het verhaal. Daarnaast is er ook een unieke mechanic waarbij je een soort Memory, een screenshot, aanmaakt. Dit helpt om bepaalde obstakels of points of interest aan te duiden. Gedaan dus met je eigen map te maken vol met notities in een notitieboekje. Er is wel een limiet aan het aantal screenshots dat je zo kan maken, dus ze zit best niet om de minuut een Memory aan te maken.
Ruwe diamant
Zelfs zonder al deze mogelijkheden, toont Prince of Persia: The Lost Crown zich als een best pittig spel dat je een twintigtal uren zal zoethouden. Hoewel het ook niet uitblinkt in originaliteit en het verhaal vooral ten dienste staat van de gameplay, staat er wel een geweldige ervaring op je te wachten als je de vele uitdagingen de baas kan. Ik moet toegeven dat sommige van de puzzel-platforming gedeeltes mijn petje te boven gingen, dus spelers zullen hier alvast een vette kluif aan hebben. Bovendien speelt het spel bijzonder soepel. De makers kozen er namelijk voor om de Nintendo Switch als basisplatform te hanteren en hierop zestig frames per seconde te behalen. Hierdoor konden ze het uiterste uit de kan halen op de andere platformen en draait het spel op PlayStation 5 bijvoorbeeld met een 4K-resolutie aan zelfs 120 frames per seconde als je televisie dit ondersteunt. Het nadeel van deze aanpak is dat het spel er grafisch toch wat minder indrukwekkend uitziet dan hedendaagse triple A-games, al maakt de sfeer en het leveldesign dit meer dan goed.Langs de andere kant was de ervaring ook niet geheel feilloos en heb ik een paar keer last gehad van bugs. Zo was er een zijmissie waarbij de dialogen plots stopten. Pas verder in het level, toen ik in een gevecht zat, werd dit gesprek tussen het hoofdpersonage en de NPC hernomen, wat echt vreemd was. Andere problemen die ik tegenkwam, waren enkele platformen waar ik soms los doorsprong in plaats van er op te landen of Sargon die in de dodge-glijbeweging bleef hangen bij enkele gevechten. Gelukkig kon ik dit laatste simpelweg oplossen door te springen, maar het was iets zeer vervelend als dit gebeurde in de baasgevechten waarbij elke seconde van tel kan zijn. Gelukkig waren de bugs die ik tegenkwam eerder kleinere hiccups die de ontwikkelaar er snel kan uitpatchen, maar het zou natuurlijk fijner zijn mochten ze in de eerste plaats niet aanwezig zijn geweest.
Conclusie
De Prince of Persia-serie vindt zichzelf opnieuw uit in de vorm van een stijlvolle Metroidvania waarin je als een legendarische krijger het mystieke Mount Qaf verkent om de ontvoerde prins te redden uit de kluwen van een verraden. Het spel combineert precisie-platforming met uitdagende baasgevechten en interessante puzzels waarbij je jouw nieuw verworven krachten moet aanwerven. Hoewel de game niet bijster origineel is, staat het wel garant voor een vlotte en spannende game-ervaring, die momenteel enkel wat geplaagd kan worden door enkele kleine bugs.
Pro
- Geweldige gameplay
- Uitdagend
- Toegankelijkheidsopties
- Sfeer en leveldesign
Con
- Mist wat originaliteit
- Verhaal mocht wat uitgebreider zijn
- Enkele bugs merkbaar
8
Over
Beschikbaar vanaf
18 januari 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Adventure
- Platformer
Ontwikkelaar
- Ubisoft
Uitgever
- Ubisoft
