Wie mijn gevoelige nostalgische snaar wil bespelen, weet wat ze moeten doen: games ontwikkelen in de stijl van de gouden tijden van 3D-platforming! Ik heb het dan vooral over de pareltjes die Rare destijds uitbracht op de N64. Zij speelden zelf dan wel leentjebuur bij Super Mario 64, maar slaagden er met Banjo-Kazooie in om (in mijn ogen) op alle vlakken een nog beter spel te maken. De herinneringen die ik aan die tijden heb, zijn van onschatbare waarde. De charme die toen op de dikke beeldbuis getoverd werd, is tegenwoordig zo pijnlijk afwezig. Toen mijn oog viel op Cavern of Dreams en daarbij ook nog eens bleek dat ze een regelrecht eerbetoon aan die oude games zijn, wist ik onmiddellijk: dit moet ik spelen.
Ontwikkelaar Bynine Studio, volgens wat ik vind bestaande uit één enkeling, windt er geen doekjes om. In Cavern of Dreams is er geen sprake van subtiele invloeden van andere spellen die binnensijpelen. Ze pakken zelf uit met het feit dat dit spel een 3D platformer is in de stijl van de games die eind jaren negentig de Nintendo 64 domineerden. Ze leggen hiermee de lat voor zichzelf wel meteen érg hoog, want Super Mario 64, Banjo-Kazooie, Donkey Kong 64 pronken nog steeds op (oudere) gamers hun lijstjes van favoriete games aller tijden.
De opzet van het verhaal is eenvoudig. Je speelt als een draakje dat de verloren eieren van zijn ongeboren broertjes en zusjes moet gaan zoeken om ze te behoeden van de slechterik. Zoals het een 3D-platformer betaamt, start je het spel met erg beperkte vaardigheden, en leer je gaandeweg nieuwe trucjes bij. Verrassend genoeg weet Cavern of Dreams zich op dit vlak te onderscheiden van zijn leermeesters. Toen Banjo-Kazooie uitkwam, kreeg dat spel het verwijt naar zijn kop geslingerd dat veel special moves gewoon gekopieerd waren van Mario 64. In beide spellen kun je bijvoorbeeld extra hoog springen door te bukken en vervolgens te springen, of kun je tijdens een sprong op de buk-knop duwen om het personage tegen de grond te laten beuken. Cavern of Dreams gooit het over een andere boeg, met gemengd succes. De besturing voelt vaak niet erg intuïtief aan, en dat is extra het geval als je een trucje tracht uit te voeren.
Ondanks het gebrek aan echte vijanden is Cavern of Dreams een behoorlijk uitdagend spel, met dank aan de puzzels en de bovengemiddeld moeilijke platforming-segmenten. De puzzels variëren nogal qua niveau, en enkele ervan waren zelfs veel te obscuur of vergezocht. Dat is volgens mij het effect van een spel dat door één persoon ontwikkeld is. Die puzzels waren misschien allemaal logisch in het hoofd van de ontwikkelaar, maar ik denk dat er weinig playtesting bij een breed publiek mee gepaard ging. Dat de platforming uitdagend was, daar hoor je me echter niet over klagen. De moeilijkheid neemt nooit absurde proporties aan en neemt ook gestaag toe, bijvoorbeeld door je eerst in een omgeving te sturen waar je een nieuwe vaardigheid makkelijk kunt uitproberen, vooraleer je de beste acrobaat in jezelf moet bovenhalen om een ravijn over te steken. De wereld is op een klassieke manier gestructureerd, met een overworld die naar een aantal thematische levels leidt. Die overworld is soms helaas behoorlijk verwarrend. Om het spel uit te spelen mag je op een zestal uur rekenen. Het is dus aan de korte kant, maar de prijs is er gelukkig ook wel naar.
Ontwikkelaar Bynine Studio, volgens wat ik vind bestaande uit één enkeling, windt er geen doekjes om. In Cavern of Dreams is er geen sprake van subtiele invloeden van andere spellen die binnensijpelen. Ze pakken zelf uit met het feit dat dit spel een 3D platformer is in de stijl van de games die eind jaren negentig de Nintendo 64 domineerden. Ze leggen hiermee de lat voor zichzelf wel meteen érg hoog, want Super Mario 64, Banjo-Kazooie, Donkey Kong 64 pronken nog steeds op (oudere) gamers hun lijstjes van favoriete games aller tijden.
Ode aan platformers van weleer
In een oogopslag zie je dat men op grafisch en artistiek vlak gekozen heeft om een retrogevoel op te roepen. De polygonen zien er hoekig uit en de textures hebben een behoorlijk lage resolutie. Ook de muziek is helemaal in de stijl van bovenvermelde games en klinkt heel sfeervol. Bynine Studio gaat er zelfs zodanig ver in dat er standaard een filter ingeschakeld is die alles wazig maakt, een brug te ver volgens mij, want dit ziet er niet helemaal uit zoals het hoort. Gelukkig kun je deze filter uitschakelen, maar je moet het wel elke keer opnieuw doen als je het spel start, net zoals je voorkeuren qua camerabediening. In de screenshots in deze review is de wazige filter uitgeschakeld.Cavern of Dreams lijkt op zijn beste momenten wel een verloren relikwie te zijn dat al sinds eind jaren negentig stof ligt te vangen bij een Rare-medewerker.
De opzet van het verhaal is eenvoudig. Je speelt als een draakje dat de verloren eieren van zijn ongeboren broertjes en zusjes moet gaan zoeken om ze te behoeden van de slechterik. Zoals het een 3D-platformer betaamt, start je het spel met erg beperkte vaardigheden, en leer je gaandeweg nieuwe trucjes bij. Verrassend genoeg weet Cavern of Dreams zich op dit vlak te onderscheiden van zijn leermeesters. Toen Banjo-Kazooie uitkwam, kreeg dat spel het verwijt naar zijn kop geslingerd dat veel special moves gewoon gekopieerd waren van Mario 64. In beide spellen kun je bijvoorbeeld extra hoog springen door te bukken en vervolgens te springen, of kun je tijdens een sprong op de buk-knop duwen om het personage tegen de grond te laten beuken. Cavern of Dreams gooit het over een andere boeg, met gemengd succes. De besturing voelt vaak niet erg intuïtief aan, en dat is extra het geval als je een trucje tracht uit te voeren.
Fight or flight
Nog een grotere verrassing is dat je het hele spel doorloopt zonder te vechten. Een erg gewaagde keuze van Bynine, want gewoonlijk maakt vechten gewoon integraal deel uit van een platforming game. De ontwikkelaar licht zelfs speciaal in een YouTube-video toe waarom hij deze keuze gemaakt heeft. Kort samengevat wil hij dat alle focus gaat naar ontdekking en avontuur. Dat betekent ook dat je geen levens of health bar hebt. Het betekent echter niet dat je speelt in een doodse wereld. Er zijn overal vreemde wezens aanwezig, sommigen totaal onverschillig over je aanwezigheid, anderen iets minder. Maar niemand loopt rond met het doel om je draakje een djoef op zijn schattige smoel te verkopen. Bij mij werpt het wel de vraag op of het eerder om een soort van noodzaak ging, want allicht zijn er wel betaversies geweest waarin vechtmechanismes getest werden. Maar goed, beter geen combat dan ondermaatse.Ondanks het gebrek aan echte vijanden is Cavern of Dreams een behoorlijk uitdagend spel, met dank aan de puzzels en de bovengemiddeld moeilijke platforming-segmenten. De puzzels variëren nogal qua niveau, en enkele ervan waren zelfs veel te obscuur of vergezocht. Dat is volgens mij het effect van een spel dat door één persoon ontwikkeld is. Die puzzels waren misschien allemaal logisch in het hoofd van de ontwikkelaar, maar ik denk dat er weinig playtesting bij een breed publiek mee gepaard ging. Dat de platforming uitdagend was, daar hoor je me echter niet over klagen. De moeilijkheid neemt nooit absurde proporties aan en neemt ook gestaag toe, bijvoorbeeld door je eerst in een omgeving te sturen waar je een nieuwe vaardigheid makkelijk kunt uitproberen, vooraleer je de beste acrobaat in jezelf moet bovenhalen om een ravijn over te steken. De wereld is op een klassieke manier gestructureerd, met een overworld die naar een aantal thematische levels leidt. Die overworld is soms helaas behoorlijk verwarrend. Om het spel uit te spelen mag je op een zestal uur rekenen. Het is dus aan de korte kant, maar de prijs is er gelukkig ook wel naar.
Conclusie
Cavern of Dreams lijkt op zijn beste momenten wel een verloren relikwie te zijn dat al sinds eind jaren negentig stof ligt te vangen bij een Rare-medewerker. We mogen ons echter niet laten verblinden door de nostalgie dat dit spel oproept, want er is een hele resem aan kleine tekortkomingen. Als je daar kunt doorkijken, krijg je een prima tussendoortje voorgeschoteld. Zowel grafisch als muzikaal roept het de sfeer op van de spellen die als grote inspiratie dienden. Hier wordt zelfs iets te ver in gegaan, want sommige stukken zien er ronduit lelijk uit door vreemde texturepatronen. Het weet gelukkig wel de valkuilen te omzeilen van de inspiratiebronnen klakkeloos te kopiëren, en geeft zijn eigen draai aan de vertrouwde formule. Ik wenste van harte dat dit mij hetzelfde gevoel zou geven als Banjo-Kazooie destijds, maar met grote teleurstelling moet ik bekennen dat er daarvoor te veel kleine ergernissen aanwezig waren. Als Cavern of Dreams vijfentwintig jaar geleden was uitgekomen, zou het als middelmatig spel bestempeld worden, en dat is het nu dus ook.
Pro
- Doet toch zijn eigen ding
- Doorgaans erg charmant
- Meeste omgevingen zien er leuk uit
- Sfeervolle soundtrack
Con
- Frustrerende puzzels
- Voelt onafgewerkt aan
- Soms opzettelijk lelijker dan nodig
- Besturing niet erg intuïtief
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
19 oktober 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Adventure
- Platformer
- Retro
Ontwikkelaar
- Bynine Studio
Uitgever
- Super Rare Originals
