Een prins wordt bezeten door een vervloekt zwaard, keert terug naar het koninkrijk waar hij vandaan komt, vermoordt zijn vader de koning en leidt vervolgens de menselijke maatschappij naar de verdoemenis. Nee, dit is geen recensie van een strategische Blizzard-game die een lange tijd geleden uitkwam, maar wel ééntje voor Bleak Sword DX, oftewel het nieuwste spel van de ontwikkelaars bij more8bit. Dit eerder vermelde zwaard drijft het concept van deze game vooruit, want hiermee rechtvaardigt men een avontuur waarin je artefacten bijeengaart om zo het duivelse wapen in kwestie te vernietigen. Een tocht vol gevaren, maar ook zonder overbodige flauwekul, want het team nam genoegen met een simplistische blauwdruk. Je bent een krijger, je bezoekt tientallen levels, je moet herhaaldelijk monsters doden en het belangrijkste is dat je natuurlijk overleeft; dat is het! Geen cinematisch theater, vrijwel geen expositie en zelfs geen karakters met flagrante persoonlijkheden … “Back to basics” is dus zonder meer understatement, maar ik vond deze titel alsnog aanlokkelijk toen ik Bleak Sword DX voor het eerst in een trailer zag.
Bij het opstarten van het spel was één aspect meteen geslaagd, met name de presentatie die veel weg heeft van een (quasi prehistorische) 1-bit game. In werkelijkheid is de technische kant van Bleak Sword DX bijlange niet even primitief als een product dat uit deze periode afstamt, ongeacht het gelimiteerde voorkomen. Zwart en wit zijn namelijk de enige primaire kleuren, wat men soms ook nog bedekte met een tikkeltje rood, en de pixel art is net zo bescheiden. More8bit fleurde het boeltje echter op met allerlei post-processing graphics – particle effects, depth-of-field, subtiele bloom, et cetera – en alle confrontaties bevinden zich in compacte 2,5D omgevingen. Op het eerste zicht misschien niet veel soeps, maar het geheel van Bleak Sword DX wekt alleszins een duistere sfeer op die tot de verbeelding weet te spreken. Het algemene ontwerp van de audio draagt eveneens een steentje bij, want het ‘crunchy’ lawaai van de gevechten komt sterk uit de hoek en de onderdrukte soundtrack past daarbovenop bij de stemming.
Taaie actie die meestal eerlijk verloopt, hoewel ik niet compleet tevreden ben met de uitwerking van specifieke elementen. Sporadisch blokkeren objecten op de voorgrond het zicht van het speelveld bijvoorbeeld en standaard kunnen de felle flitsen van bliksem de leesbaarheid van de visuals eveneens overschaduwen. Gelukkig kun je dit laatste punt aanpassen in het Options-menu, indien je hiervoor gevoelig bent. De moeilijkheidsgraden mochten (als het aan mij lag) ook meer aanpassingen introduceren, want ik merkte deze nauwelijks op tijdens het testen. Verder was ik ook geen fan van het item-systeem: te oppervlakkig om de willekeurige aard ervan interessant te houden, laat staan dat je curatieve vondsten (zoals een drankje) niet ter plekke kunt consumeren indien je reeds een volle inventaris hebt. Tot slot had ik een hekel aan het hoofdstuk waar je personage op een paard kruipt, zelfs al bevatte het minder levels dan de resterende hoofdstukken, maar dit was ten minste de enige instantie met een zwakkere gimmick.
Bij het opstarten van het spel was één aspect meteen geslaagd, met name de presentatie die veel weg heeft van een (quasi prehistorische) 1-bit game. In werkelijkheid is de technische kant van Bleak Sword DX bijlange niet even primitief als een product dat uit deze periode afstamt, ongeacht het gelimiteerde voorkomen. Zwart en wit zijn namelijk de enige primaire kleuren, wat men soms ook nog bedekte met een tikkeltje rood, en de pixel art is net zo bescheiden. More8bit fleurde het boeltje echter op met allerlei post-processing graphics – particle effects, depth-of-field, subtiele bloom, et cetera – en alle confrontaties bevinden zich in compacte 2,5D omgevingen. Op het eerste zicht misschien niet veel soeps, maar het geheel van Bleak Sword DX wekt alleszins een duistere sfeer op die tot de verbeelding weet te spreken. Het algemene ontwerp van de audio draagt eveneens een steentje bij, want het ‘crunchy’ lawaai van de gevechten komt sterk uit de hoek en de onderdrukte soundtrack past daarbovenop bij de stemming.
Lofi dark fantasy
Eenvoud is niet alleen het sleutelwoord voor het uiterlijk van de game, want het staat alsook synoniem met het hart van de gameplay. Door de X-knop te mashen hak je de monsterlijke oppositie in mootjes, je kunt een krachtigere aanval uitvoeren door de X-knop eventjes in te drukken, met de A-knop haal je een ontwijkende rol uit de kast en met de LB-knop blokkeer je aanvallen, hoewel dit (ondanks diens omschrijving) in feite als een ‘parry’ fungeert. Sommige van deze manoeuvres putten je staminameter uit, welke overigens behoorlijk snel hervult, en daar blijft het ongeveer bij. Zowel situationele nuances als voldoende afwisseling qua tegenstanders zullen je echter scherp houden, omdat jij zulke factoren moet overwegen om zo jezelf levende te houden, zodat je tevens je willekeurig verzamelde items kunt bewaren. Leg je daarentegen het loodje, dan word je enigszins afgestraft, maar we dwalen af. De structuur plus de bijbehorende hack ‘n slash mechanics benadrukken hoe dan ook dat je correct reageert op de vijandelijke patronen, met indicaties (zoals herkenbare geluiden) die daarbij helpen.Een prima en korte afleiding die je nota bene voor een spotprijs in huis kunt halen, zolang je er niet té veel van verwacht.
Taaie actie die meestal eerlijk verloopt, hoewel ik niet compleet tevreden ben met de uitwerking van specifieke elementen. Sporadisch blokkeren objecten op de voorgrond het zicht van het speelveld bijvoorbeeld en standaard kunnen de felle flitsen van bliksem de leesbaarheid van de visuals eveneens overschaduwen. Gelukkig kun je dit laatste punt aanpassen in het Options-menu, indien je hiervoor gevoelig bent. De moeilijkheidsgraden mochten (als het aan mij lag) ook meer aanpassingen introduceren, want ik merkte deze nauwelijks op tijdens het testen. Verder was ik ook geen fan van het item-systeem: te oppervlakkig om de willekeurige aard ervan interessant te houden, laat staan dat je curatieve vondsten (zoals een drankje) niet ter plekke kunt consumeren indien je reeds een volle inventaris hebt. Tot slot had ik een hekel aan het hoofdstuk waar je personage op een paard kruipt, zelfs al bevatte het minder levels dan de resterende hoofdstukken, maar dit was ten minste de enige instantie met een zwakkere gimmick.
Brutal doom
Oorspronkelijk verkocht men Bleak Sword via Apple Arcade, maar voor deze DX-iteratie bedacht het team trouwens over een handvol nieuwigheden. Het assortiment van kersverse features zal niemand overtuigen die voordien het spel al op de kop tikten, maar ze zijn niettemin welkome toevoegingen. Beginnende met een meer traditionele besturing voor zowel toetsenbord en muis als gamepad, aangezien je de Apple Arcade-versie destijds enkel de touchscreen kon gebruiken. Daarnaast zijn alle drie DLC-hoofdstukken nu automatisch inbegrepen en implementeerde men een paar nieuwe modi. Arena Mode is een eindeloze sessie tegen vijanden die steeds sterker worden, in Boss Rush kun je alle twaalf eindbazen achter elkaar bekampen en voor een gewoonlijke playthrough mag je – nadat je het spel eenmaal voltooide – een optionele Randomizer-instelling activeren. Op papier niets speciaals, maar de features verhogen de meerwaarde van de DX-versie en geven het spel extra replay value, al is het maar een beetje.Conclusie
Bleak Sword DX is een ongecompliceerd idee dat op meerdere vlakken competent werd uitgevoerd. More8bit maakte goed gebruik van de minimalistische productiewaarden en wanneer een spel minder dan tien euro bedraagt, kan ik ook amper jammeren over de prijsverhouding ten opzichte van de speelbare inhoud. Toch beschouw ik de aanwezige content gedeeltelijk als een minpunt, los van m’n eerdere uitspraak omtrent de algemene montage van Bleak Sword DX. Ik ben namelijk van mening dat more8bit meer potentieel uit de kern van de gameplay kon persen, zonder de huidige omvang op te offeren. Ik beleefde wel degelijk plezier met het eindresultaat, maar kleinschalige dungeons in plaats van onafhankelijke levels, consistente uitrusting in vooraf bepaalde locaties, enzovoort zouden meer mijn stijl geweest zijn. Mijn verdict? Een prima en korte afleiding die je nota bene voor een spotprijs in huis kunt halen, zolang je er niet té veel van verwacht.
Pro
- Conceptuele eenvoud
- Esthetisch geslaagd
- Uiterst goedkoop
Con
- Mocht een beetje meer ambitie hebben
- 'Random' items zijn hier geen aanwinst
7
Over
Beschikbaar vanaf
8 juni 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Genre
- Action
- Hack and slash
Ontwikkelaar
- more8bit
Uitgever
- Devolver Digital
