Heb jij iets waar je je voor schaamt? Misschien een uitspraak die je ooit gedaan hebt? Of misschien ben je eens zo zat geweest dat je niet meer wist wat je deed en heb je je toen keihard belachelijk gemaakt? Ik denk dat de meesten onder ons wel een momentje in het leven hebben waarvan we later dachten: “Waarom heb ik dat gedaan?”. Ik weet dat ik toch zo’n moment heb, zelfs meerdere. Maar om eerlijk te zijn, ik wist toen gewoon niet beter. Het was pas achteraf, toen ik wat wijzer was en meer inzicht bezat, dat ik terugkeek en me voor de kop kon slaan. Waarom vertel ik jullie dit? Wel, omdat ik hoop dat de makers van dit spel ook niet beter wisten toen ze beslisten dit spel op de markt te brengen en ze zich nu schamen. Is het dan zo erg? Ja.
Beyond Mankind: The Awakening is een RPG en first person shooter in één, een combinatie die we wel meer zien. Het RPG-element hebben ze op een aantal manieren proberen te integreren. Zo is er interactie met NPC’s. De antwoorden die je geeft bepalen je band met hen en hebben een invloed op zaken als loyaliteit, relatie en verstandhouding. Als de relatie de positieve kant uitgaat en die hoog genoeg scoort, kan je zelfs flirten met de persoon. Op zich een leuk element, maar dan wel als je er een team mee zou vormen. Vechten doe je in dit spel echter meestal alleen en als er al eens iemand in je team zit, is het maar voor eventjes. Heel het punt van een haat-liefde verhouding met bijna elke NPC heeft hier duidelijk weinig zin.
Magertjes is het codewoord
Dat maakt dat de antwoorden die je kan kiezen er eigenlijk ook niet echt toe doen. Dat is best spijtig, want deze game is eerder een talking simulator dan een shooter. Ik denk dat het naar verhouding minstens fifty-fifty is, alhoewel ik het gevoel had dat het eigenlijk nog meer praten is, maar ik het inkortte door, naarmate ik verder in het spel vorderde, de antwoorden te kiezen waarbij ik aangaf niet verder te willen praten. Wat niet echt in dank werd aanvaard, zoals bleek uit mijn relatiepunten die ik een duik zag nemen. Wil je heel het verhaal tot in alle details horen, alsook alle gevaren die op je wachten, ga je lang bezig zijn. En dan kan je maar hopen dat je achteraf niet in een gevecht sterft en weer heel het gesprek mag overdoen. Een pluspuntje is wel de voice-acting, deze is echt nog wel te pruimen en zelfs goed te noemen, maar alleen is de manier waarop je gesprekspartner zich beweegt zo raar en asynchroon met wat er verteld wordt, dat dit verhindert dat je meeleeft met wat er gebeurt.
Nu we toch over meeleven spreken, ook het vechten voelt plat aan. Nergens wordt het echt spannend of voel je dreiging. Wel een beetje raar, want de setting van een post-apocalyptische wereld leent zich hier uitstekend voor. Degenen onder ons die bijvoorbeeld de Metro-reeks hebben gespeeld weten hoe spannend zo’n wereld kan zijn. Maar hier heb je dus nergens dat gevoel van dreiging. Eén van de grote boosdoeners hierin zijn de vijanden. De ‘monsters’ die in deze wereld vertoeven zien er niet uit. In principe is dat met gemuteerde beesten wel de bedoeling, maar hier betekent het dat ze ondermaats zijn. De spinnen zien er helemaal niet schrikwekkend uit, de ratten zijn maar wat groter als normaal en ook de gemuteerde wilde katten die ik tegenkwam, zagen er eerder uit als uitgemergelde wilde katten. Bovendien hebben ze duidelijk bespaard op de geluidsafdeling, want ook de geluiden die de dieren maken zijn maar magertjes. De wilde kat klonk eerder als een gedempte natte nies. En laten we dan maar gewoon zwijgen over het gescripte gedrag van de dieren.
De bugs staan in reclame
Nu we het toch over dieren hebben, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de bugs wel in overvloed en hardnekkig aanwezig waren. En dan heb ik het over bugs die heel je spelervaring naar de knoppen helpen. Beyond Mankind heeft bijvoorbeeld een inventaris. Als je deze oproept ziet die eruit als een kampplaats, wat op zich al vreemd is en je wapens, EHBO-kits, voedsel, et cetera liggen wanordelijk over heel het scherm. Maar zeker na een keer doodgegaan te zijn, gebeurde het dikwijls dat ik, ondanks dat ik voldoende ruimte had, gewoon niets meer kon oppikken omdat ik zogezegd geen plaats meer had. Knap lastig als je geen EHBO-kits meer hebt, maar ze ook niet meer kan oprapen. Op een bepaald moment was het zelfs zo dat ik een nieuwe missie begon en daar ook nieuwe uitrusting, zoals een beschermend pak en een helm kreeg. Nadat ik gestorven was van de kou, herlaadde het spel en was mijn helm ineens weg. Deze lag terug aan de startplek, maar nu kon ik hem niet meer in mijn inventaris plaatsen. Op zo’n moment heb je het wel even gehad en verdwijnt de zin om te spelen als sneeuw voor de zon.
Zulke bugs deden zich ook nog op andere belangrijke elementen voor. De makers hebben ook nog een skill-tree geïmplementeerd waarbij je naarmate je vordert, je punten krijgt die je kan spenderen om bepaalde eigenschappen als inzicht, perceptie, sterkte of uithouding te vergroten. Alleen bleef bij mij het volgende niveau vergrendeld ondanks dat ik aan de voorwaarden voldeed om verder te groeien en het spel je ook via een tekst aanmoedigt om het te spenderen aan de eigenschap die jij wilt. Helemaal te gek werd het toen ik aan de volgende missie begon en mijn skill-tree helemaal gereset bleek te zijn. Dat zou niet zo erg zijn als het een reset was waarbij mijn bijeengesprokkelde punten gewoon weer te herverdelen zouden zijn, maar in de teller stond mij een dikke nul aan te staren.
Beyond Mankind: The Awakening is een RPG en first person shooter in één, een combinatie die we wel meer zien. Het RPG-element hebben ze op een aantal manieren proberen te integreren. Zo is er interactie met NPC’s. De antwoorden die je geeft bepalen je band met hen en hebben een invloed op zaken als loyaliteit, relatie en verstandhouding. Als de relatie de positieve kant uitgaat en die hoog genoeg scoort, kan je zelfs flirten met de persoon. Op zich een leuk element, maar dan wel als je er een team mee zou vormen. Vechten doe je in dit spel echter meestal alleen en als er al eens iemand in je team zit, is het maar voor eventjes. Heel het punt van een haat-liefde verhouding met bijna elke NPC heeft hier duidelijk weinig zin.
Magertjes is het codewoord
Dat maakt dat de antwoorden die je kan kiezen er eigenlijk ook niet echt toe doen. Dat is best spijtig, want deze game is eerder een talking simulator dan een shooter. Ik denk dat het naar verhouding minstens fifty-fifty is, alhoewel ik het gevoel had dat het eigenlijk nog meer praten is, maar ik het inkortte door, naarmate ik verder in het spel vorderde, de antwoorden te kiezen waarbij ik aangaf niet verder te willen praten. Wat niet echt in dank werd aanvaard, zoals bleek uit mijn relatiepunten die ik een duik zag nemen. Wil je heel het verhaal tot in alle details horen, alsook alle gevaren die op je wachten, ga je lang bezig zijn. En dan kan je maar hopen dat je achteraf niet in een gevecht sterft en weer heel het gesprek mag overdoen. Een pluspuntje is wel de voice-acting, deze is echt nog wel te pruimen en zelfs goed te noemen, maar alleen is de manier waarop je gesprekspartner zich beweegt zo raar en asynchroon met wat er verteld wordt, dat dit verhindert dat je meeleeft met wat er gebeurt.
De wilde kat klonk eerder als een gedempte natte nies.
Nu we toch over meeleven spreken, ook het vechten voelt plat aan. Nergens wordt het echt spannend of voel je dreiging. Wel een beetje raar, want de setting van een post-apocalyptische wereld leent zich hier uitstekend voor. Degenen onder ons die bijvoorbeeld de Metro-reeks hebben gespeeld weten hoe spannend zo’n wereld kan zijn. Maar hier heb je dus nergens dat gevoel van dreiging. Eén van de grote boosdoeners hierin zijn de vijanden. De ‘monsters’ die in deze wereld vertoeven zien er niet uit. In principe is dat met gemuteerde beesten wel de bedoeling, maar hier betekent het dat ze ondermaats zijn. De spinnen zien er helemaal niet schrikwekkend uit, de ratten zijn maar wat groter als normaal en ook de gemuteerde wilde katten die ik tegenkwam, zagen er eerder uit als uitgemergelde wilde katten. Bovendien hebben ze duidelijk bespaard op de geluidsafdeling, want ook de geluiden die de dieren maken zijn maar magertjes. De wilde kat klonk eerder als een gedempte natte nies. En laten we dan maar gewoon zwijgen over het gescripte gedrag van de dieren.
De bugs staan in reclame
Nu we het toch over dieren hebben, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de bugs wel in overvloed en hardnekkig aanwezig waren. En dan heb ik het over bugs die heel je spelervaring naar de knoppen helpen. Beyond Mankind heeft bijvoorbeeld een inventaris. Als je deze oproept ziet die eruit als een kampplaats, wat op zich al vreemd is en je wapens, EHBO-kits, voedsel, et cetera liggen wanordelijk over heel het scherm. Maar zeker na een keer doodgegaan te zijn, gebeurde het dikwijls dat ik, ondanks dat ik voldoende ruimte had, gewoon niets meer kon oppikken omdat ik zogezegd geen plaats meer had. Knap lastig als je geen EHBO-kits meer hebt, maar ze ook niet meer kan oprapen. Op een bepaald moment was het zelfs zo dat ik een nieuwe missie begon en daar ook nieuwe uitrusting, zoals een beschermend pak en een helm kreeg. Nadat ik gestorven was van de kou, herlaadde het spel en was mijn helm ineens weg. Deze lag terug aan de startplek, maar nu kon ik hem niet meer in mijn inventaris plaatsen. Op zo’n moment heb je het wel even gehad en verdwijnt de zin om te spelen als sneeuw voor de zon.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de bugs wel in overvloed en hardnekkig aanwezig waren.
Zulke bugs deden zich ook nog op andere belangrijke elementen voor. De makers hebben ook nog een skill-tree geïmplementeerd waarbij je naarmate je vordert, je punten krijgt die je kan spenderen om bepaalde eigenschappen als inzicht, perceptie, sterkte of uithouding te vergroten. Alleen bleef bij mij het volgende niveau vergrendeld ondanks dat ik aan de voorwaarden voldeed om verder te groeien en het spel je ook via een tekst aanmoedigt om het te spenderen aan de eigenschap die jij wilt. Helemaal te gek werd het toen ik aan de volgende missie begon en mijn skill-tree helemaal gereset bleek te zijn. Dat zou niet zo erg zijn als het een reset was waarbij mijn bijeengesprokkelde punten gewoon weer te herverdelen zouden zijn, maar in de teller stond mij een dikke nul aan te staren.
Conclusie
Zoals in de intro gezegd, is dit een game die afgeleverd is in een staat waarbij de makers zich zouden moeten schamen. Ze beloven veel, maar niets is goed uitgewerkt. Het verhaal is verwarrend, de gemuteerde beesten zijn niet angstaanjagend, je babbelt te veel, de relaties doen er niet toe, de geluiden zijn ondermaats en de gevechten voelen gewoon niet goed aan. Maar het ergst van al zijn de aanwezige bugs die de belangrijke zaken zoals de skill-tree en de inventaris onwerkbaar maken.
Pro
- Voice acting
- Er is een quit-knop
- Het spel start in Gent
Con
- Bugfestijn
- Lange laadtijden
- Talking Simulator
- Knullige cinematics
- AI beesten
- Gent is Gent niet
3
Over
Beschikbaar vanaf
31 augustus 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Ontwikkelaar
- Brytenwalda
Uitgever
- Brytenwalda
