Vrij eenvoudig hier. Als je hoeveelheden geeft waarvan de meeste mensen moeten overgeven. Als ik te veel alcohol drink, moet ik overgeven, als ik te veel water drink moet ik overgeven, als ik te veel eet moet ik overgeven, als ik te veel medicatie neem moet ik overgeven. Dat is een reflex van uw lichaam om aan te geven dat het te veel is, dat je een overdosis binnen hebt. Bij sommige mensen zie je dat overgeven niet gebeuren zoals bij Sanda. Wat is dan het slimste, om dan te doen verder geven of stoppen? Dat is hetzelfde als zeggen, goh die kerel is al stomdronken, hij geeft niet over, dus we gieten er nog maar wat bij.
Hetgeen ze altijd al gaven was een overdosis, want normaal wordt visolie gebruikt als smaakmaker in een gerecht en moet je er niet van overgeven.
We moeten zo een zaken beoordelen op wat normaal is, en liefst niet de standaard hanteren van een bende marginalen met complete normvervaging.
Oké, dus verschillende artsen verklaren dat je niet op het eerste zicht kunt zien wat een overdosis is. Mensen die toch wel weten waarover ze spreken. Patj zegt "vrij eenvoudig". Daar zit een verschil in, en ik mag hopen dat rechters weten wie ze moeten volgen, toch?
We moeten inderdaad de zaken beoordelen op wat normaal is, wat feiten zijn. En niet wat wij dénken.
Anders gaat natuurlijk te ver met zijn vergelijking, maar er zijn wel elementen hier die je niet uit het oog mag verliezen als je het eerlijk wilt voeren: De doodsoorzaak was de visolie. Ja, de andere dingen zijn ook gebeurt, maar er is één ding de doodsoorzaak. Al die andere dingen zijn misschien fout en strafbaar, maar zullen niet als "moord" bestraft worden. Ik maak hiermee géén vergelijk, maar er zijn zaken genoeg waarbij meerdere daders een slachtoffer hebben gepest, maar het niet zeker is wie de fatale klap heeft uitgedeeld. Ja, dan worden ze niet allemaal veroordeeld voor moord.
En àls de visolie de doodsoorzaak is, en àls vaststaat dat ze niet op het zicht konden zien of het een overdosis was, dan kan het niet anders zijn dan 'geen-moord' en 'niet-door-schuld' = onopzettelijke doding. En hoewel de vergelijkingen van Anders duidelijk mank lopen, zijn er verschillende redenen waarom onopzettelijke doding niet dezelfde strafmaat krijgt als opzettelijke doodslag. En maar goed, in heel veel gevallen.
En als het maar goed is in heel veel gevallen, dan is het wat mij betreft ook alleen maar goed in dit geval. Daarbij komt nog eens dat je je kunt afvragen hoeveel een gevangenisstraf toebrengt aan rehabilitatie als het gaat om onopzettelijke doding. Dan gaan ze het de volgende keer nòg minder willen? Ook bij de haren getrokken natuurlijk, maar ik denk niet dat er veel mensen gebaat zijn bij jaren in de cel in dit geval.
Wat echter wel is, is als er zo veel onvrede is over zo'n uitspraak, dan gaat er iets mis in het uitgelegd krijgen van je straf. Dat kan zijn omdat de straf te licht is, of omdat je te ver van de mensentaal staat om het fatsoenlijk over te brengen. Maar allebei is een probleem. Ik durf daar nog aan toe te voegen dat ik niet zeker weet of het andersom ook op die manier beoordeeld zou zijn: als een zogenaamde fils-à-papa zou gestorven zijn in een studentenclub met allemaal Sanda Dia's. Maar daarover kun je niks zeggen, omdat het puur hypothetisch is en dat nooit op dezelfde manier zal voorvallen.
En exact hetzelfde met de namen: Ja, vaak worden die namen wel vrijgegeven. Nee, nu niet. Tot nu toe zijn alle "tegenstrijdigheden" eigenlijk gewoon uit te leggen via de journalistieke code. Of zelfs op een heel simpele manier: De enige reden dat iedereen wil dat de namen uitkomen, is om er op één of andere manier gevolgen aan te verbinden. En dat is dus exact waarom je ze nu niet kunt publiceren. En alle zogenaamd vergelijkbare zaken waarbij ze de namen wel hebben gepubliceerd, zijn op z'n minst op dat vlak al totaal onvergelijkbaar.