Classic Artists Radiohead

[Sond]

Bon, ik heb ondertussen de 3 eerste albums beluisterd en ik heb het ver gehad...
Mijn grote probleem is Thom zijn stemgeluid denk ik. Muzikaal is het niet 100% mijn ding (te teenage angsty int begin vooral) maar daar kan ik allemaal nog perfect mee om, maar die zang... Echt, ik krijg daar kriebels van! Ik heb nog liever Bono...

Ik ga een later album nog een kans geven, niet om Radiohead ooit te leren appreciëren (tenzij er instrumentale albums zijn?) maar wel om de evolutie van hun sound te leren kennen. Het is op zich altijd wel leuk om te kunnen meepraten over een band en meer te kunnen zeggen dan "ik kan die zang niet af".
Bij deze dus nog een poging met In Rainbows!

 

[shiftyke]

Bon, ik heb ondertussen de 3 eerste albums beluisterd en ik heb het ver gehad...
Mijn grote probleem is Thom zijn stemgeluid denk ik. Muzikaal is het niet 100% mijn ding (te teenage angsty int begin vooral) maar daar kan ik allemaal nog perfect mee om, maar die zang... Echt, ik krijg daar kriebels van! Ik heb nog liever Bono...

Ik ga een later album nog een kans geven, niet om Radiohead ooit te leren appreciëren (tenzij er instrumentale albums zijn?) maar wel om de evolutie van hun sound te leren kennen. Het is op zich altijd wel leuk om te kunnen meepraten over een band en meer te kunnen zeggen dan "ik kan die zang niet af".
Bij deze dus nog een poging met In Rainbows!

Van nieuw naar oud luisteren daar staat het gekweel van Thom Yorke niet op de voorgrond

 

[Sond]

Van nieuw naar oud luisteren daar staat het gekweel van Thom Yorke niet op de voorgrond

Halfweg In Rainbows (disc 1) en ik moet u gelijk geven!
Veel minder van die melige, emo uithalen en dan kan ik het allemaal veel beter af!

 

[Eland]

Bon, ik heb ondertussen de 3 eerste albums beluisterd en ik heb het ver gehad...
Mijn grote probleem is Thom zijn stemgeluid denk ik. Muzikaal is het niet 100% mijn ding (te teenage angsty int begin vooral) maar daar kan ik allemaal nog perfect mee om, maar die zang... Echt, ik krijg daar kriebels van! Ik heb nog liever Bono...

Ik ga een later album nog een kans geven, niet om Radiohead ooit te leren appreciëren (tenzij er instrumentale albums zijn?) maar wel om de evolutie van hun sound te leren kennen. Het is op zich altijd wel leuk om te kunnen meepraten over een band en meer te kunnen zeggen dan "ik kan die zang niet af".
Bij deze dus nog een poging met In Rainbows!

Als je een stem niet graag hoort, dan is dat echt gewoon zo. Ik ga toch nog heel kort 'aandringen' met twee luistertips.

Ful Stop (A Moon Shaped Pool, 2016)

Weinig Thom (vocaal dan), veel Radiohead

Jigsaw Falling Into Place (In Rainbows, 2007)

Meer Thom, maar minder 'gezaag' dan op de eerste drie albums.

 

[Lint]

Allereerst mijn excuses aan de fans ...
Radiohead is nooit mijn band geweest, en het is mij duidelijk dat het nooit mijn band zal zijn. Daarnaast ben ik echt geen electro fan, dus dat helpt ook niet.

Momenteel 3 albums (zie onder) beluisterd, en het bevestigt al mijn vooroordelen over Radiohead: Artsy fartsy, zagerig, en just plain boring voor mijn oren. Ik vraag mij oprecht af waarom dit zo een grote band is geworden?
Nu als ik de berichten van de fans hier lees, stelt iedereen zich die vraag wel. Dus dan lijkt mij de conclusie voor classic artist sowieso al naar “neen” te neigen? (en dit neemt niets weg van de fans die het wel graag horen hé)

Ik wil nog zeker 2 CDs proberen, enige aanraders?



Ik heb wel enkele positieve puntjes:

• Het is enorm sfeervol ... en dat is iets waar ik enorm veel respect voor heb. Een (consistente) goede mood / sfeer creëren is zeer moeilijk, en artiesten (maakt niet uit muziek, film, literatuur, ...) die dit kunnen, dat is gewoon vakmanschap.
• Ze hebben duidelijk hun eigen stijl. Ondanks de variatie in genre, maken ze het steeds eigen aan zichzelf, en schijnt hun eigen stijl door. Wederom (imo) een teken van vakmanschap (zie ook Bowie, Waits, ...).
• Ik hoor en merk dus wel dat het klasse-muzikanten zijn.
• Ik kan mij WEL voorstellen dat dit leuke muziek als achtergrond is, op het einde van een heel zatte avond, waar ge met 4 overgebleven maten in de zetel hangt, met niet teveel lichten aan, nog een laatste paar pinten aan het binnenslaan. Ik kan dus ook zeggen dat de muziek mij niet te hard stoort (als het stil staat ) ...

... maar hier echt aandachting naar luisteren?



Daarvoor wegen mijn negatieve punten te hard door.
Het ontbreekt mij teveel aan “punch” en gevoel. Ik vind het ook minder melancholisch, maar eerder “try-hard emo hipster fake feely” gedoe (sorrynotsorry).

Mijn grootste probleem is echt wel hoe fucking saai die muziek is.
Mijn 2e probleem is toch ook de zang van Yorke, al kan ik mij daar wel over zetten. Een bloemlezing van wat ik opschreef tijdens de luistersessies:

• Mijn haren (en ik heb er niet veel) gaan gewoon rechtop staan van Thom zijn gezaag.
• Ik weet zelfs niet of het echt slecht is, maar het roept mij gewoon wraakgevoelens op.
• Ik kan niet anders dan een arrogante emo voor mij zien die probeert gevoelig te doen, en die wil ik op zijn bek slaan.
• Fuck me ik kan die gast zijn zang ECHT niet af.
• Ik word er gewoon echt irritant van.
• Jammer genoeg weer die zelfde zaag zang.
• Wateengemekkerholyshit.
• Die kerel zijn stem en manier van zingen staat mij ECHT niet aan hoor.

Some specifics over de albums:

• Kid A:
  • Ab-so-luut niet mijn plaat. Zo ongelooflijk zagerig, traag, en just plain boring. Het electro-aspect is ook helemaal niks voor mij. Ik kan het wel in de achtergrond opzetten.
  • Highlights:
    • The National Anthem is VERUIT het beste nummer... de blazers (ik denk sax + schuiftrompet?) waren very cool. Dit nummer had tenminste wat pit en “interessante chaos”.
    • Idioteque was op zijn minst interessant.
  • Low lights:
    • Everything in it’s right place zou ik zelfs niet als achtergrond kunnen opzetten
    • Treefingers: O... OK
    • Morning Bell: Ow god die zang . Dit is alles wat ik haat aan zijn zang in 1 nice tight package
      
      
• In Rainbows:
  • Blijkbaar released onder een pay what you want model, wat ik very cool vind, zeker voor een grote band
  • Zelfde als Kid A, zo een saai album ... maar kan gerust op de achtergrond draaien voor mij.
  • Highlights:
    • 15 Steps: Interesting, niet mijn ding, maar interesting. Jammer genoeg weer die zelfde zaag zang.
    • Faust Arp: Muzikaal een heel mooi nummer ... that’s it
    • Jigsaw Falling Into Place: Hey, tempo !!! Wrsch beste nummer van de CD
    • Videotape: Ok hier zie ik de melancholie, deze klikt om de 1 of andere reden wel, allé een heel klein beetje
  • Low lights: Al de rest, klinkt allemaal hetzelfde
    
    
• A Moon Shaped Pool:
  • VERUIT het beste album van de 3 voor mij. Dit zou ik nog eens kunnen opzetten, misschien. Maar het blijft wat te plattekes / saai voor mij, en het lijkt allemaal erg op elkaar. Dit heel album luistert als 1 grote uniforme brij .
    Maar ... dit is bovengemiddeld.
  • Highlights: Burn The Witch (Hey, tempo !!! Geeft mij wat VU vibes), Daydreaming, Glass Eyes, The Numbers, Present Tense
  • Low lights: Enkel True Love Waits. Al de rest is “ok”.

 

[kakature]

@Lint Ik heb die albums nog niet beluisterd dus ik kan moeilijk oordelen over de muziek of je uitlatingen, maar misschien moet je eens beginnen met de eerste twee albums: Pablo Honey en The Bends.

Ik merk dat die albums voor sommige fans nogal mediocre at best zijn. Ze klinken inderdaad soms nogal als een generische Britse rockband en (blijkbaar) niet echt als classic Radiohead. Maar door dat simpele karakter kan ik het net gemakkelijker waarderen. Maybe worth a shot?

 

[FlyingHorseman]

Aw ik ben normaal van de strekking dat iedereen alles goed mag vinden wat hij of zij wil en dat het me niet uitmaakt als een van m'n favorieten niet de meug van iemand is... Maar damn @Lint het commentaar bij die drie platen breekt een beetje mijn hart

De zang is natuurlijk iets wat je kan liggen of niet, maar het zijn wel stuk voor stuk echte groeiplaten. Beste nummer van In Rainbows is voor mij trouwens Reckoner, een van de absolute hoogtepunten in hun oeuvre. Denk dat enkel Pyramid Song voor mij boven dat nummer uit steekt.

Ook gek om te lezen dat de algemene negatieve punten (op de zang na) net voor mij redenen zijn om de groep aan te prijzen. Voor mij zijn ze net avontuurlijk zonder per se moeilijk te willen zijn (ook al zitten er hier en daar zo wel wat nummers tussen) en leggen ze op een heel geschikte manier gevoel in hun muziek. Different strokes!

 

[SnakeGodRovinin]

(sorrynotsorry).

OKNOTOK .

maar het zijn wel stuk voor stuk echte groeiplaten.

Is 'In Rainbows' eentje waar je enkele keren naar moet luisteren om dat goed te vinden? Andere albums van de 21e eeuw van hen: ja.
IR is 'hit or miss' imo.

Anyway, dagelijkse Bloom-posting.

En EIIRP voor Lint :

 

[PBR Streetgang]

Ik vraag mij oprecht af waarom dit zo een grote band is geworden?

Omdat het een fantastische band is die helemaal hun eigen sound heeft gevonden en over hun carrière meerdere generaties aan gevoelige luisteraars heeft kunnen prikkelen. Dat zijn er veel, plus ze hebben ook enkele rasechte meezingers die vele non-Radiohead fans misschien ook kennen.

Ik wil nog zeker 2 CDs proberen, enige aanraders?

OK Computer (my personal favourite) en Hail to the Thief. Ik zou Amnesiac en King of Limbs zeker skippen als je de meer experimentele zijde van Radiohead je niet ligt.

Je commentaar doet me ook wel een beetje pijn, maar Thoms stem is er nu eenmaal een die bij sommigen een gevoelige snaar raakt met massive p-connects als gevolg, maar bij anderen een ontstoken zenuw raakt met fysieke pijn als gevolg.

 

[Sond]

• A Moon Shaped Pool:
  • VERUIT het beste album van de 3 voor mij. Dit zou ik nog eens kunnen opzetten, misschien. Maar het blijft wat te plattekes / saai voor mij, en het lijkt allemaal erg op elkaar. Dit heel album luistert als 1 grote uniforme brij .
    Maar ... dit is bovengemiddeld.
  • Highlights: Burn The Witch (Hey, tempo !!! Geeft mij wat VU vibes), Daydreaming, Glass Eyes, The Numbers, Present Tense
  • Low lights: Enkel True Love Waits. Al de rest is “ok”.

Dit is momenteel de enige plaat die ik me opnieuw zou zien opleggen. Ik zit hier soms met een Anathema vibe (al zal het eerder omgekeerd zijn) maar dan met een zanger die me irriteert ipv de Cavanagh broertjes. Maar, eerlijk is eerlijk, op deze plaat kan ik Yorke zijn gezang een pak beter af (en noem ik het zelfs gezang ipv gekweel)
Dit is ook een pak sfeervoller dan al de rest dat ik gehoord heb.

@Lint als je al de kriebels krijgt van Yorke zijn gezang op de latere platen, blijf gewoon weg van de eerste albums... Daar is die stem gecombineerd met teenage angsty Britse poprock. Dat is denk ik een topcombinatie als je er into bent, maar ik kreeg de nijging om mezelf en anderen pijn te gaan doen... Allez, ik ga u niet tegenhouden maar don't say I didn't warn you

Conclusie: Radiohead heeft goeie muzikanten en kan sfeervolle muziek maken. Maar het is enorm ver verwijderd van my cup of tea. Ik ben wel blij dat ik verder ben geraakt dan de eerste platen (want dat wist ik dat het mijn muziek niet is) en hun evolutie heb gehoord. De laatste is zelfs nog wel ok dus wie weet brengen ze later iets uit dat ik nog beter vind.
Classic artist: Imo ook niet. Uiteindelijk kent iedereen wel een hit of 2-3 maar de latere platen zijn bij het grote publiek (bij mijn weten) niet bekend en ik denk ook dat ze zonder die paar hits van in het begin ergens midden op de dag in 1 of andere alternatieve tent zouden spelen op Pukkelpop (of op Best Kept Secret of andere indie festivals) ipv hoog op de affiche te staan van Werchter (om daar de helft vd wei in slaap te wiegen wss)

 

[PBR Streetgang]

Feit blijft dat ze die eerste albums en hits wel degelijk hebben, en sinds meer dan een decennium steeds headlinen elke keer ze langs 's werelds grootste festivals passeren.

Niet dat headlinen op een festival de maatstaf is voor een classic artist, maar het is imo nutteloos om te gaan speculeren waar ze zouden geprogrammeerd staan als ze bepaalde albums niet uitgebracht hadden.

 

[utred]

Bij deze nogmaals bewezen dat meningen weldegelijk fout kunnen zijn.
Afknappen op Yorke zijn stem is iets waar ik ergens nog begrip voor kan opbrengen. Ik heb hetzelfde gehad met bv Joanna Newsom en Neutral Milk Hotel, en het kost wat moeite om je daar over te zetten. Maar ik heb het toch gedaan en nu horen ze bij mijn favoriete artiesten. Uiteindelijk is het gewoon gevolg van een kortzichtige kijk op wat een stem kan/moet doen in de muziek. Zijn zang zou bij een andere band niet passen, maar de muziek van Radiohead is er voor gemaakt en daar doet ze exact wat ze moet doen.

Nu, los van de (zeer verkeerde) meningen over de kwaliteit van de muziek, zijn er wel grenzen aan de nonsens die we hier gaan toelaten. Beweren dat Radiohead geen klassieker zou zijn is ronduit genant. Pure waanzin, die alleen begrijpelijk kan zijn als je in de laatste 20 jaar geen muziek hebt gehoord. Niet te vatten. Muziek kan opgedeeld worden in een periode voor en na Ok Computer/Kid A. Die 2 zijn enorm verschillend maar horen elk bij de meest invloedrijke albums ooit gemaakt. Hun impact is in quasi elk genre voelbaar, van alle soorten rock over pure pop tot underground IDM-toestanden, en je gaat zeer lang moeten zoeken naar een goede artiest die Radiohead niet als een inspiratie noemt.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

en je gaat zeer lang moeten zoeken naar een goede artiest die Radiohead niet als een inspiratie noemt.

The Beatles

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ik denk wel dat het een classic is ( ook al heb ik het halverwege hail to the thief opgegeven). Ook al vind ik het vanaf dan niks je kan er niet omheen dat een plaat als OK PC een mijlpaal en gamechanger is. Of dit muziek voor iedereen is is een andere vraag.

 

[Lint]

Bij deze nogmaals bewezen dat meningen weldegelijk fout kunnen zijn.
Afknappen op Yorke zijn stem is iets waar ik ergens nog begrip voor kan opbrengen. Ik heb hetzelfde gehad met bv Joanna Newsom en Neutral Milk Hotel, en het kost wat moeite om je daar over te zetten. Maar ik heb het toch gedaan en nu horen ze bij mijn favoriete artiesten. Uiteindelijk is het gewoon gevolg van een kortzichtige kijk op wat een stem kan/moet doen in de muziek. Zijn zang zou bij een andere band niet passen, maar de muziek van Radiohead is er voor gemaakt en daar doet ze exact wat ze moet doen.

Nu, los van de (zeer verkeerde) meningen over de kwaliteit van de muziek, zijn er wel grenzen aan de nonsens die we hier gaan toelaten. Beweren dat Radiohead geen klassieker zou zijn is ronduit genant. Pure waanzin, die alleen begrijpelijk kan zijn als je in de laatste 20 jaar geen muziek hebt gehoord. Niet te vatten. Muziek kan opgedeeld worden in een periode voor en na Ok Computer/Kid A. Die 2 zijn enorm verschillend maar horen elk bij de meest invloedrijke albums ooit gemaakt. Hun impact is in quasi elk genre voelbaar, van alle soorten rock over pure pop tot underground IDM-toestanden, en je gaat zeer lang moeten zoeken naar een goede artiest die Radiohead niet als een inspiratie noemt.

Ik gok dat ge het op mij hebt, maar ook al is het op iemand anders: Vindt gij dit nu echt een goede bijdrage voor deze thread? Effe koudweg verkondingen dat meningen fout zijn, en die van u de juiste is, uzelf even boven het plebs verheffen?

Als effectief op mij, legt ge mij ook nog eens een hoop woorden in de mond die ik niet heb getypt.

The Beatles

Tom Waits ook niet gok ik

Aw ik ben normaal van de strekking dat iedereen alles goed mag vinden wat hij of zij wil en dat het me niet uitmaakt als een van m'n favorieten niet de meug van iemand is... Maar damn @Lint het commentaar bij die drie platen breekt een beetje mijn hart

De zang is natuurlijk iets wat je kan liggen of niet, maar het zijn wel stuk voor stuk echte groeiplaten. Beste nummer van In Rainbows is voor mij trouwens Reckoner, een van de absolute hoogtepunten in hun oeuvre. Denk dat enkel Pyramid Song voor mij boven dat nummer uit steekt.

Ook gek om te lezen dat de algemene negatieve punten (op de zang na) net voor mij redenen zijn om de groep aan te prijzen. Voor mij zijn ze net avontuurlijk zonder per se moeilijk te willen zijn (ook al zitten er hier en daar zo wel wat nummers tussen) en leggen ze op een heel geschikte manier gevoel in hun muziek. Different strokes!

Sorry bud, en ik snap het wel. Ik zou het ook niet plezant vinden als iemand mijn darlings zou afschieten .
Maar het is niet dat ik de moeite niet heb gedaan, noch niet onderbouwd mijn kritiek opbouw. Het is ook niet dat ik ze volledig door het slijk haal. Ik zie effectief wel wat positieve zaken.

OKNOTOK .

(yes ik heb ook de referentie mee)

En EIIRP voor Lint :

Omdat het een fantastische band is die helemaal hun eigen sound heeft gevonden en over hun carrière meerdere generaties aan gevoelige luisteraars heeft kunnen prikkelen. Dat zijn er veel, plus ze hebben ook enkele rasechte meezingers die vele non-Radiohead fans misschien ook kennen.


OK Computer (my personal favourite) en Hail to the Thief. Ik zou Amnesiac en King of Limbs zeker skippen als je de meer experimentele zijde van Radiohead je niet ligt.

Je commentaar doet me ook wel een beetje pijn, maar Thoms stem is er nu eenmaal een die bij sommigen een gevoelige snaar raakt met massive p-connects als gevolg, maar bij anderen een ontstoken zenuw raakt met fysieke pijn als gevolg.

Thanks, OK Computer staat nu op.

 

[Deckard]

@Lint : voor meer punch probeer The Bends en Hail To The Thief eens dan.

 

[clercqie]

Of dit muziek voor iedereen is is een andere vraag.

Maar is dat wat een 'Classic Artist' tout court zou moeten brengen: "muziek voor iedereen"? Dat komt voor mij eerder neer op de mindset van lowest common denominator popmuziek, die mikt op de massa. En de massa is dan na x aantal weken draaien van zo'n nummers op Qmusic dat alweer vergeten.

Verder alle respect als iets van muziek iemand hun ding niet is, maar het tempo in deze threads ligt wel zodanig hoog dat voor artiesten die eerder groeiplaten maken, zoals dat imo bij Radiohead het geval is, de condities niet echt favorabel zijn om er hier zieltjes bij te winnen.

Vorige week bij Tom Waits ook: ik heb eerder op de achtergrond van de discussie genoten van een beperkt aantal albums van hem te (her)ontdekken, zonder daarbij per se die hele discografie zo snel mogelijk te willen erdoor krijgen. Dat kan de appreciatie er niet echt beter op doen worden, denk ik..

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Maar is dat wat een 'Classic Artist' tout court zou moeten brengen: "muziek voor iedereen"? Dat komt voor mij eerder neer op de mindset van lowest common denominator popmuziek, die mikt op de massa. En de massa is dan na x aantal weken draaien van zo'n nummers op Qmusic dat alweer vergeten.

Verder alle respect als iets van muziek iemand hun ding niet is, maar het tempo in deze threads ligt wel zodanig hoog dat voor artiesten die eerder groeiplaten maken, zoals dat imo bij Radiohead het geval is, de condities niet echt favorabel zijn om er hier zieltjes bij te winnen.

Vorige week bij Tom Waits ook: ik heb eerder op de achtergrond van de discussie genoten van een beperkt aantal albums van hem te (her)ontdekken, zonder daarbij per se die hele discografie zo snel mogelijk te willen erdoor krijgen. Dat kan de appreciatie er niet echt beter op doen worden, denk ik..

Nee maar neem nu The Beatles. Wat ik mij kan herrineren van die thread is dat iedereen er wel iets in kon vonden dat hij/zij kon apprecieren. Dat heb ik hier niet echt

 

[Deckard]

Als deze topics iets aantonen is inderdaad dat 'des gouts et des couleurs... blabla' een waarheid is als een koe. De grootste bands mogen hier passeren en er zullen altijd mensen zijn die er totaal niks mee hebben. Sommige van @Lint commentaren doen pijn . Maar tbh Ik zou zulke dingen ook over Queen of Bruce Springsteen kunnen zeggen moesten die passeren.

Het leuke aan deze threads is dat de meesten er wel eens serieus proberen naar te luisteren. Spijtig als het je niet aanstaat, maar je hebt het tenminste geprobeerd.

 

[Lakigigar]

@Lint; bepaalde zangers en zangeressen hebben zo een vreemde stem. Kan je die van Talk Talk verdragen, dat vond ik ook best een heel aparte stem.

Ik kon initieel ook Yorke's stem absoluut niet verdragen, dat is nu wat anders.

Als deze topics iets aantonen is inderdaad dat 'des gouts et des couleurs... blabla' een waarheid is als een koe. De grootste bands mogen hier passeren en er zullen altijd mensen zijn die er totaal niks mee hebben. Sommige van @Lint commentaren doen pijn . Maar tbh Ik zou zulke dingen ook over Queen of Bruce Springsteen kunnen zeggen moesten die passeren.

Ik heb dat ook met Queen, maar misschien minder met de stem.

Ik ga nog eens A Moon Shaped Pool luisteren voor de eerste keer. TKoL doe ik ook nog eens later, maar niet meer vandaag (maar dat zou voor een derde keer). Hail to the Thief ga me minder leggen denk ik.