Sinds mijn ervaringen met Baldur’s Gate en de Pathfinder-franchise heb ik het turn-based RPG-genre echt leren appreciëren, terwijl ik vroeger altijd resoluut voor de real time action ging. Enthousiast ging ik dan ook aan de slag toen ik onlangs de demoversie voor de pers te pakken kreeg van Zoria: Age of Shattering, een project dat pas echt uit zijn voegen barstte via Kickstarter.
In de loop van 2023 wordt deze game uitgebracht voor de pc en wat ik tot dusver ervan zag, kon me visueel eigenlijk wel bekoren. Met andere woorden, tijd voor een preview, dacht ik. Tot ik op het titelscherm in koeien van letters "demo" zag staan. Ik had het eigenlijk dan al moeten voelen aankomen.
Bizar begin
Eerlijk toegegeven kan ik nog bitter weinig vertellen over het verhaal in Zoria: Age of Shattering. We bevinden ons in de Nine-Forsaken Lands, dat is wel een zekerheid. Zelf ben je Kalevi, een machtige krijger gehuld in een harnas die lijdt aan niet nader omschreven nachtmerries. Hij bevindt zich in een tent en plots komt er een scout naar hem toe die aangeeft dat er grote problemen in de fantasiewereld van Zoria zijn. Het kamp van de tegenstander, de Elionians, blijkt niet te veroveren doordat er een soort van magische wand omheen staat. Daarbovenop is zijn topscout Olen zwaargewond geraakt doordat hij er doorheen wilde lopen, terwijl de Elonians totaal geen last van dit probleem hebben. Bizar allemaal.
Soit, Kelavi's alsook jouw eerste quest luidt dus: onderzoek die magische muur. Na wat kompanen verzameld te hebben, ga je er maar tegenaan. Door te praten met Eidar, het meisje met de lans en met Valdar, de man met zijn boog (of optioneel met Matteus met zijn zwaard), vorm je een groepje met zijn drieën, een zogenaamde party. Helaas betekent het uitvoeren van die eerste opdracht zelf niet meteen party time. Ik schakel nu over naar de ik-vorm, voornamelijk voor een betere inleving.
Serieuze irritaties
Een luttele honderd meter verder kan ik al niet meer vooruitgaan, want onzichtbare muren verhinderen mij de doorgang. Dit is een wel héél duidelijk afgelijnde demo? In de andere richting beginnen stappen dan maar. Ik raap wat zilver op als een eerlijke vinder en buff mezelf voor de lol aan een shrine. We koken met ons drietjes een potje aan een kampvuur en zingen liederen over hoe goed het leven in de oude tijd was. Naast - overduidelijk - gezelligheid bezorgt koken je ook genezing, maar dan dien je op voorhand natuurlijk wel de nodige ingrediënten verzameld te hebben. Niet veel later verslaan we een paar everzwijnen en een beer door ons telkens op voorhand correct te positioneren. Hierna delen we vervolgens alle drie en masse critical hits uit, en neer liggen de arme beesten. Nog wat later echter worden we in het nauw gedreven door een stelletje spoken en kansloos in de pan gehakt. Ja, de combat voelt een beetje willekeurig aan, en de moeilijkheidsgraad van het spel instellen kan helaas nog niet.
Er zijn nog wel een aantal andere zaken die me storen. De mini-map rechtsboven bijvoorbeeld kun je helemaal niet gebruiken voor het navigeren, en er is ook geen markering voor de verschillende quests. Wel staat in je logboek wat je moet doen, maar geen van die opdrachten is te linken aan een locatie op de kaart. Ook de tool tips verdwijnen trouwens veel te snel. Van kompaan wisselen lukt ook al niet, en er zijn ook geen key bindings raadpleegbaar. Het feit dat ik de F-toets telkens moet indrukken om items op te pikken irriteert me eveneens mateloos. Niet dat ik per se een auto-loot-functie verwachtte, maar de linkermuisknop indrukken was wel handiger geweest.
Na lang stil te staan begint de HP-meter van mijn volledige party plots exponentieel te zakken. Waarom? Misschien zijn we alle drie misschien door een slang gebeten? Ik kan het helaas nergens in het character-menu terugvinden, en een half uur later sterven we allemaal vanzelf. Voor niets geleerd hoe diverse potions te vervaardigen en nuttigen dus! De crafting en de skill tree zagen er beide nochtans prima uitgewerkt uit, een zeldzaam lichtpunt in deze demo. Opnieuw beginnen vanaf een savegame dan maar. Want gelukkig bevat de game wel al een volledig functionele maar ongedocumenteerde quick save-functie, al is quick load precies nog niet klaar.
Prachtig beeld en passende muziek, aan de rest is er nog werk
In de instellingen van deze versie van Zoria: Age of Shattering zijn enkel video- en audio-opties voorhanden. Aan de ene kant is dit wel te begrijpen, want zowel het beeld als de muziek zijn prachtig, een tweede lichtpunt zowaar. Voornamelijk hierdoor voelde ik me initieel ook wel aangesproken door de game. Een handpan weet mij altijd wel te raken, net als de diep snijdende violen, en daaraan is er geen gebrek in deze game. De wereld ziet er al even mooi uit met die uitgestrekte graslanden, bossen, bergen en havens. Toch durft Zoria soms wel eens raar ogen, bijvoorbeeld doordat je door objecten hun textures (zoals rotsen) heen kan kijken.
Tot slot nog enkele andere technische mankementen. Het laden van bewaarde spellen loopt soms mis, doordat de laadstrook gewoon oneindig blijft hangen. Ik stoorde me ook aan de overdreven sterke kleurschakeringen wanneer ik een bos verliet en naar een rotsgebergte toe liep, of vice versa. Dan werd het beeld afwisselend te fel groen of te fel oranje. Toch vind ik de meest spijtige zaak dat het verhaal nagenoeg onbestaande is en dat de enorm beperkte kaart verraadt dat dit vooral een technische demo betreft.
In de loop van 2023 wordt deze game uitgebracht voor de pc en wat ik tot dusver ervan zag, kon me visueel eigenlijk wel bekoren. Met andere woorden, tijd voor een preview, dacht ik. Tot ik op het titelscherm in koeien van letters "demo" zag staan. Ik had het eigenlijk dan al moeten voelen aankomen.
Bizar begin
Eerlijk toegegeven kan ik nog bitter weinig vertellen over het verhaal in Zoria: Age of Shattering. We bevinden ons in de Nine-Forsaken Lands, dat is wel een zekerheid. Zelf ben je Kalevi, een machtige krijger gehuld in een harnas die lijdt aan niet nader omschreven nachtmerries. Hij bevindt zich in een tent en plots komt er een scout naar hem toe die aangeeft dat er grote problemen in de fantasiewereld van Zoria zijn. Het kamp van de tegenstander, de Elionians, blijkt niet te veroveren doordat er een soort van magische wand omheen staat. Daarbovenop is zijn topscout Olen zwaargewond geraakt doordat hij er doorheen wilde lopen, terwijl de Elonians totaal geen last van dit probleem hebben. Bizar allemaal.
Soit, Kelavi's alsook jouw eerste quest luidt dus: onderzoek die magische muur. Na wat kompanen verzameld te hebben, ga je er maar tegenaan. Door te praten met Eidar, het meisje met de lans en met Valdar, de man met zijn boog (of optioneel met Matteus met zijn zwaard), vorm je een groepje met zijn drieën, een zogenaamde party. Helaas betekent het uitvoeren van die eerste opdracht zelf niet meteen party time. Ik schakel nu over naar de ik-vorm, voornamelijk voor een betere inleving.
Serieuze irritaties
Een luttele honderd meter verder kan ik al niet meer vooruitgaan, want onzichtbare muren verhinderen mij de doorgang. Dit is een wel héél duidelijk afgelijnde demo? In de andere richting beginnen stappen dan maar. Ik raap wat zilver op als een eerlijke vinder en buff mezelf voor de lol aan een shrine. We koken met ons drietjes een potje aan een kampvuur en zingen liederen over hoe goed het leven in de oude tijd was. Naast - overduidelijk - gezelligheid bezorgt koken je ook genezing, maar dan dien je op voorhand natuurlijk wel de nodige ingrediënten verzameld te hebben. Niet veel later verslaan we een paar everzwijnen en een beer door ons telkens op voorhand correct te positioneren. Hierna delen we vervolgens alle drie en masse critical hits uit, en neer liggen de arme beesten. Nog wat later echter worden we in het nauw gedreven door een stelletje spoken en kansloos in de pan gehakt. Ja, de combat voelt een beetje willekeurig aan, en de moeilijkheidsgraad van het spel instellen kan helaas nog niet.
De combat voelt een beetje willekeurig aan.
Er zijn nog wel een aantal andere zaken die me storen. De mini-map rechtsboven bijvoorbeeld kun je helemaal niet gebruiken voor het navigeren, en er is ook geen markering voor de verschillende quests. Wel staat in je logboek wat je moet doen, maar geen van die opdrachten is te linken aan een locatie op de kaart. Ook de tool tips verdwijnen trouwens veel te snel. Van kompaan wisselen lukt ook al niet, en er zijn ook geen key bindings raadpleegbaar. Het feit dat ik de F-toets telkens moet indrukken om items op te pikken irriteert me eveneens mateloos. Niet dat ik per se een auto-loot-functie verwachtte, maar de linkermuisknop indrukken was wel handiger geweest.
Na lang stil te staan begint de HP-meter van mijn volledige party plots exponentieel te zakken. Waarom? Misschien zijn we alle drie misschien door een slang gebeten? Ik kan het helaas nergens in het character-menu terugvinden, en een half uur later sterven we allemaal vanzelf. Voor niets geleerd hoe diverse potions te vervaardigen en nuttigen dus! De crafting en de skill tree zagen er beide nochtans prima uitgewerkt uit, een zeldzaam lichtpunt in deze demo. Opnieuw beginnen vanaf een savegame dan maar. Want gelukkig bevat de game wel al een volledig functionele maar ongedocumenteerde quick save-functie, al is quick load precies nog niet klaar.
Prachtig beeld en passende muziek, aan de rest is er nog werk
In de instellingen van deze versie van Zoria: Age of Shattering zijn enkel video- en audio-opties voorhanden. Aan de ene kant is dit wel te begrijpen, want zowel het beeld als de muziek zijn prachtig, een tweede lichtpunt zowaar. Voornamelijk hierdoor voelde ik me initieel ook wel aangesproken door de game. Een handpan weet mij altijd wel te raken, net als de diep snijdende violen, en daaraan is er geen gebrek in deze game. De wereld ziet er al even mooi uit met die uitgestrekte graslanden, bossen, bergen en havens. Toch durft Zoria soms wel eens raar ogen, bijvoorbeeld doordat je door objecten hun textures (zoals rotsen) heen kan kijken.
Zowel het beeld als de muziek zijn prachtig.
Tot slot nog enkele andere technische mankementen. Het laden van bewaarde spellen loopt soms mis, doordat de laadstrook gewoon oneindig blijft hangen. Ik stoorde me ook aan de overdreven sterke kleurschakeringen wanneer ik een bos verliet en naar een rotsgebergte toe liep, of vice versa. Dan werd het beeld afwisselend te fel groen of te fel oranje. Toch vind ik de meest spijtige zaak dat het verhaal nagenoeg onbestaande is en dat de enorm beperkte kaart verraadt dat dit vooral een technische demo betreft.
Conclusie
Er valt momenteel weinig te concluderen over Zoria: Age of Shattering, en dat is eigenlijk vooral een goede zaak. Het spel is nog helemaal niet afgewerkt, al blijkt het wel wat potentieel in huis te hebben. Onder meer het beeld en de muziek zijn echt prachtig. Hopelijk wordt er dus geluisterd naar de feedback, en dan kan het wel nog eens goed komen met deze game.
Over
Beschikbaar vanaf
TBA
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- RPG
Ontwikkelaar
- Tiny Trinket Games
Uitgever
- Anshar Publishing
Website
Laatst bewerkt:
