We kunnen er niet langer naast kijken, het middeleeuwse thema is dit jaar overduidelijk bezig aan een revival binnen de gamingindustrie. Door de officiële aankondiging van een tweede Kingdom Come: Deliverance en de enorme hype rond Manor Lords, zou men bijna vergeten dat ook Bellwright onlangs lanceerde via Early Access.
Bellwright is een middeleeuwse survival-RPG met lichte actie, en een veel sterkere focus op crafting en building. De opzet van het spel klinkt even simpel als die ambitieus is. Je moet er namelijk, terwijl je meer over jouw verleden te weten komt, imposante nederzettingen uitbouwen, dorpelingen rekruteren en omvormen tot strijdkrachten, om uiteindelijk als rebellenleider het land te bevrijden van de corrupte oppermacht. Zowel een single player-campagne als een co-op-modus zijn momenteel beschikbaar.
Na het onfortuinlijke personage aan te maken, belandt de speler in een regio genaamd de Lowlands, een erg arme streek. Wellicht een niet toevallig gekozen naam, want je begint ook zelf helemaal als een low-life. Je dient je naar een dorpje in de buurt te begeven om er hopelijk wat onderdak te krijgen, en in het beste geval wat hulp bij de geplande revolutie, al moet je je daarvoor eerst flink zien te bewijzen. De dorpelingen hun vertrouwen winnen, lukt vanzelfsprekend niet meteen, dus ben je verplicht je Personal Shack dan maar buiten het dorp te bouwen, tijdelijk dan.
De NPC's openen helaas ook hun mond niet wanneer ze iets te vertellen hebben, en hun stemmen blijken voorlopig nog door AI gegenereerd. Dat laatste wordt weliswaar netjes opgebiecht in het optiemenu, inclusief het plan om alle dialogen later door echte personages te laten inspreken. Tijdens de veelvuldige gesprekken met andere personages zijn er meestal twee keuzes beschikbaar. De eerste optie komt doorgaans neer op de smekende aanpak om je doel te bereiken, en de tweede keuze beoogt een agressievere manier door afdreigen, ofwel de emotionele chantagetactiek. Interessant wel voor de replayability is dat het, puur op basis van de dialoogkeuzes, op voorhand helemaal niet duidelijk is hoe het gesprek verder zal verlopen.
Het systeem klinkt echter in theorie interessanter, eenduidiger en kortweg, beter, dan het voorlopig in de praktijk geïmplementeerd blijkt. Te vaak immers dien je de status van je handlangers te wisselen van ‘werker’ naar ‘kompaan’, gewoon om ze bevelen te kunnen geven. Dat voelt wat minder intuïtief aan, aangezien jij hoe dan ook toch hun overste blijft? Daarbovenop komt dat je kolonisten niet altijd goed luisteren ondanks de ingestelde prioriteiten én dat het spel je opzadelt met een aantal opdrachten, maar zelden de moeite neemt om uit te leggen hoe je deze taken dient te volbrengen. Zo heb je bijvoorbeeld al heel snel nood aan houtblokken voor bepaalde constructies, maar iemand die zo ervaren is met building-games, zal er nooit op komen dat men daarvoor eerst naar de inventory dient te gaan, om er manueel een bijl te vervaardigen na eerst uit te zoeken wat daarvoor nodig is.
Dat er niet alleen wat de balans betreft nog wat werk voor de boeg is voor deze game, uit zich in allerhande dingen, zowel futiele details als niet naast te kijken onhandigheden. Zo kunnen dezelfde items nog niet gestapeld worden in de inventory, iets wat er best wel wat knullig uitziet. Om items zoals een knuppel te vervaardigen, moeten de hiervoor benodigde grondstoffen effectief eerst naar je lokale opslagplek geplaatst worden. Een kolonist uit je kamp verjagen gebeurt dan weer té zwijgzaam in discretie. Sommige werkgevers zouden hier zeker van kunnen leren, maar zo extreem stil hoeft zo’n afscheid nu ook weer niet te gebeuren. En ook al is een Housing Tent normaal bedoeld voor twee kolonisten, wanneer eentje daarvan via de main quest in jouw vriendenclubje belandde, dan wil die absoluut een tent voor zich alleen. Het oogt allemaal soms een beetje gek, maar toch, diezelfde imperfecties brengen tegelijk wel een zekere charme.
Bellwright is een middeleeuwse survival-RPG met lichte actie, en een veel sterkere focus op crafting en building. De opzet van het spel klinkt even simpel als die ambitieus is. Je moet er namelijk, terwijl je meer over jouw verleden te weten komt, imposante nederzettingen uitbouwen, dorpelingen rekruteren en omvormen tot strijdkrachten, om uiteindelijk als rebellenleider het land te bevrijden van de corrupte oppermacht. Zowel een single player-campagne als een co-op-modus zijn momenteel beschikbaar.
Verrassend interessant verhaal
Qua verhaal stelt Bellwright alvast niet teleur, en dat is voor mij altijd een pluspunt. Via een aantal mooie plaatjes en de perfect passende stem verneemt de speler dat de zelf te creëren protagonist beschuldigd werd van de moord op de prins, en daardoor ter dood veroordeeld werd. Gelukkig kon hij of zij net op tijd vluchten met de hulp van een onbekende, en zo een tijdje ondergedoken leven. Helaas wordt die onbekende beschermengel ook plots vermoord. Wanneer je dan achterhaalt vanwaar de opdracht voor deze moord kwam, besluit de held of heldin in spe een opstand te lanceren tegen de onderdrukkende soevereine macht.Na het onfortuinlijke personage aan te maken, belandt de speler in een regio genaamd de Lowlands, een erg arme streek. Wellicht een niet toevallig gekozen naam, want je begint ook zelf helemaal als een low-life. Je dient je naar een dorpje in de buurt te begeven om er hopelijk wat onderdak te krijgen, en in het beste geval wat hulp bij de geplande revolutie, al moet je je daarvoor eerst flink zien te bewijzen. De dorpelingen hun vertrouwen winnen, lukt vanzelfsprekend niet meteen, dus ben je verplicht je Personal Shack dan maar buiten het dorp te bouwen, tijdelijk dan.
Veel diepte, maar technisch geen hoogvlieger
Bellwright maakt op dat moment nog steeds een prima eerste indruk, en wel op verschillende vlakken. Het spel bevat een lore die dieper is dan ik verwacht had, een uitgebreide Tech Tree, er is een dag- en nachtcyclus, de muziek irriteert niet, de spelwereld is indrukwekkend groot en zit vol detail. Er zijn pittoreske middeleeuwse dorpjes te ontdekken, je moet oppassen voor bandietenkampen in de buurt, het landschap bevat een rijke fauna en flora, en de weersomstandigheden wisselen zich ook netjes af. Luttele seconden later beginnen echter de erg houterige animaties je op te vallen, welke gaan van runderen die plotsklaps op vier poten tegelijk 180 graden draaien, tot jouw personage die lijkt te zweven bij elke sprong. De zweefbeweging doet denken aan de tijd, zo’n twintig jaar geleden moet het zijn, toen we onze Athletics-statistieken kunstmatig probeerden op te drijven in Morrowind of Oblivion, door telkens te blijven springen. Kortom, gelukkig valt de performantie dan wél goed mee.De NPC's openen helaas ook hun mond niet wanneer ze iets te vertellen hebben, en hun stemmen blijken voorlopig nog door AI gegenereerd. Dat laatste wordt weliswaar netjes opgebiecht in het optiemenu, inclusief het plan om alle dialogen later door echte personages te laten inspreken. Tijdens de veelvuldige gesprekken met andere personages zijn er meestal twee keuzes beschikbaar. De eerste optie komt doorgaans neer op de smekende aanpak om je doel te bereiken, en de tweede keuze beoogt een agressievere manier door afdreigen, ofwel de emotionele chantagetactiek. Interessant wel voor de replayability is dat het, puur op basis van de dialoogkeuzes, op voorhand helemaal niet duidelijk is hoe het gesprek verder zal verlopen.
Werkers, kompanen, of bewakers? In de praktijk geen evidentie!
Wanneer je in Bellwright een constructie wil opzetten, dien je deze eerst netjes op een hiervoor toegelaten locatie op de kaart te plotten. Via een pop-up kom je vervolgens te weten welk en hoeveel materiaal je moet verzamelen, waarna je telkens manueel deze resources moet gaan toevoegen om uiteindelijk de volledige constructie te kunnen voltooien. Leuk is wel dat je andere personages kunt aanspreken om er werkers van te maken, waarna ze autonoom grondstoffen voor je beginnen te verzamelen en zich bezighouden met bouwen, research en crafting. Dat houdt tevens in dat ze je op geen enkel moment actief zullen volgen. Daarvoor dien je ze in te stellen als jouw kompaan, waardoor ze je telkens helpen bij de opdracht alsook je beschermen wanneer er gevaar dreigt. Als derde en laatste optie kun je van deze kolonisten echte bewakers maken, waardoor ze beginnen te patrouilleren in de buurt.Het systeem van het kunnen schakelen tussen werker, kompaan en bewaker klinkt vooral in theorie interessant.
Het systeem klinkt echter in theorie interessanter, eenduidiger en kortweg, beter, dan het voorlopig in de praktijk geïmplementeerd blijkt. Te vaak immers dien je de status van je handlangers te wisselen van ‘werker’ naar ‘kompaan’, gewoon om ze bevelen te kunnen geven. Dat voelt wat minder intuïtief aan, aangezien jij hoe dan ook toch hun overste blijft? Daarbovenop komt dat je kolonisten niet altijd goed luisteren ondanks de ingestelde prioriteiten én dat het spel je opzadelt met een aantal opdrachten, maar zelden de moeite neemt om uit te leggen hoe je deze taken dient te volbrengen. Zo heb je bijvoorbeeld al heel snel nood aan houtblokken voor bepaalde constructies, maar iemand die zo ervaren is met building-games, zal er nooit op komen dat men daarvoor eerst naar de inventory dient te gaan, om er manueel een bijl te vervaardigen na eerst uit te zoeken wat daarvoor nodig is.
Nog wat werk voor de boeg
Het was misschien al duidelijk, de gameplay van Bellwright kent een erg steile start. Heel wat grondstoffen kun je initieel niet ontginnen, doordat je nog niet over de hiervoor benodigde werktuigen beschikt, tot daar aan toe. Maar, doordat het spelbegin zich ook nog eens afspeelt slechts enkele dagen vooraleer de winter zijn intrede doet, zit er meteen wel ferm wat druk op om een deftig roderende nederzetting instapklaar te krijgen. En Bellwright blijft een survivalgame pur sang, want je dient er ook actief naar eten te zoeken voor jou en je kompanen, voedselvoorraden aan te leggen voor donkerdere tijden, en op tijd en stond eens goed te slapen om je health te laten regenereren. Tijdens gevechten kunnen je handlangers gewond raken, dus het is belangrijk dat je hun wonden laat helen vooraleer hen terug naar het slagveld te sturen, of je raakt ze onherroepelijk kwijt.Een survivalgame pur sang.
Dat er niet alleen wat de balans betreft nog wat werk voor de boeg is voor deze game, uit zich in allerhande dingen, zowel futiele details als niet naast te kijken onhandigheden. Zo kunnen dezelfde items nog niet gestapeld worden in de inventory, iets wat er best wel wat knullig uitziet. Om items zoals een knuppel te vervaardigen, moeten de hiervoor benodigde grondstoffen effectief eerst naar je lokale opslagplek geplaatst worden. Een kolonist uit je kamp verjagen gebeurt dan weer té zwijgzaam in discretie. Sommige werkgevers zouden hier zeker van kunnen leren, maar zo extreem stil hoeft zo’n afscheid nu ook weer niet te gebeuren. En ook al is een Housing Tent normaal bedoeld voor twee kolonisten, wanneer eentje daarvan via de main quest in jouw vriendenclubje belandde, dan wil die absoluut een tent voor zich alleen. Het oogt allemaal soms een beetje gek, maar toch, diezelfde imperfecties brengen tegelijk wel een zekere charme.
Conclusie
Bellwright bevat verrassend genoeg een intrigerend verhaal dat draait rond rebellie en wraak, en biedt tegelijk een diepgaande ervaring qua crafting, building, en het opbouwen van een capabel leger om het corrupte regime omver te gooien. Grafisch is het verre van imposant, maar het spel bevat wel een rijke lore, een uitgestrekt universum en een aantal interessante gameplayaspecten, welke momenteel niet allemaal even goed uitgewerkt blijken helaas. Maar toch eentje om verder op te volgen, zou ik durven zeggen.
Over
Beschikbaar vanaf
23 april 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Action
- RPG
- Strategy
- Survival
Ontwikkelaar
- Donkey Crew
Uitgever
- Snail
Website
Laatst bewerkt:
