Post - / math - / experimental / indie rock

Wou het ook net posten :headshake: Moest gisteren nog aan hen denken tijdens optreden van Briqueville. Sommige nummers hebben wel wat TBHR vibes.
 
Net beluisterd op Spotify. Vind het best een goed album, al dan niet wat eentonig.

Harmonias dream, change en wasted zijn mijn favorieten

Idem hier: Harmonia's Dream 😍
Victim ook een goeike.
Ze doen het toch maar weer, album-topper!

Sommige nummers mochten van mijn part wel 2 minuten langer duren met solo's :p (Harmonia's Dream en I dont wanna wait in het bijzonder)
 
Nog mijn bevindingen van dinsdagavond (40Y Democrazy@Vooruit):

Voorprogramma 6SISS kende ik niet en had ik op voorhand ook niet geluisterd. Het was niet echt mijn ding, maar zijn diepe bassen waren wel de perfecte voorbode voor wat we de rest van de avond mochten verwachten.

BRUIT≤ speelde een prachtige show. De cello (soms aangevuld met viool) neemt een plek op de voorgrond in en breit alles naadloos aan elkaar. De drummer was ook echt goed. Ik heb genoten van begin tot eind. Het is moeilijk om niet de vergelijking te maken met GY!BE, maar deze band zit er echt boenk op (en zoveel meer). Om het met de woorden van Sputnikmusic te zeggen: Understated French quartet beat Godspeed at their own game. Afsluiter The Machine Is Burning was het hoogtepunt.


Na van mijn sokken geblazen te zijn en nog wat in extase duurde het even voordat ik mee was met Briqueville. Maar nummer na nummer werd het telkens dat beetje steviger. De palm mute is hun favoriete noot en geregeld krijgt hun muziek een oosterse toets. In de rustige stukken had ik soms een TBHR-gevoel. De afsluiter was wederom het hoogtepunt. Die ging echt hard!


 
Laatst bewerkt:
Wat een ziek snelle output van deze gasten.

Na de meesterwerken A Dawn to Fear (2019) en The Raging River (2021) :drool:

252690669_431604478333101_4066165181535686994_n.jpg
 
Zalig, die zijn bezig met een winning streak om u tegen te zeggen!

Bummer dat ik BRUIT niet heb kunnen meepikken. Het komt er wel nog eens van, zeker na die review van @Hayrus .
 

Benieuwd naar de nieuwe Idles. Grote fan van Joy As An Act of Resistance, Brutalism vond ik ook goed maar hun vorige plaat was een beetje een sof. The Beachland Ballroom, de eerste single van dit nieuw album, vond ik wel heel goed.
 
Ik ga hier maar een kort verslag van Le Guess Who zetten, zodanig veel genres door elkaar gezien en iedereen leest deze thread toch. :unsure:
LGW blijft een topfestival waar wij als "festivalland" belachelijk jaloers op moeten zijn. Zoveel kwaliteit op één affiche... Beter wordt het niet.



Gabriels: Fantastische liveband met een zanger die gemaakt is om in de spotlights te staan (wat. een. stem.). Binnenkort op alle grote podia in het zaalcircuit.

King Hannah: Hoge verwachtingen en uiteindelijk teleurgesteld. Nieuwste indiesnoepje dat te veel volgens dezelfde formule werkt. Ze gaan anders te werk moeten gaan om de aandacht te houden. Ik zie het wel werken bij het grote publiek.

Arooj Aftab: Pure schoonheid en nog maar eens een voorbeeld dat je geen teksten moet verstaan om te voelen waar het over gaat. Meer dan de hype waard en live een beleving. Gent Jazz, boek die handel en zet ze meteen als headliner voor 2022.

Irreversible Entanglements: Een kwade Moor Mother op jazz improvisaties. Enorm vermoeiend, maar wat een trip!

Suuns: Eerte helft bouwde heel traag op met nummers van de nieuwe (en imo) mindere plaat. Tweede helft was fantastisch met veel materiaal uit eerste twee albums.

Ichiko Aoba: What to say? Een stem van een engel die soundscapes op haar eigen kan creëren. Paste perfect in de setting van een kerk. Was een plezier om haar live bezig te horen met enkel een akoestische gitaar.

Lael Neale: Deed me op plaat denken aan een iets meer slacker versie van Angel Olsen. Dat was het live ook, heel basic met één gitaar en wat synths/drumcomputer. Album is een aanrader voor zij die haar nog niet kennen.

Zwangere Guy: Ik ging normaal niet gaan omdat ik de show van 9 december in de AB ga doen. Maar we waren wat pissig door de aankomende verstrengingen en gingen het afreageren met de Guy. En of hij die Nederlanders heeft meegekregen... :unsure:

Damon Locks Black Monument Ensemble: Rare dag, alle optredens moesten gebeuren voor 18u door nieuwe maatregelen in Nederland. Maar goed, middagoptredens zijn ook tof. Opnieuw een héél straf optreden van héél straffe muzikanten. Zwarte geschiedenis door middel van zang en spoken word. Ik voelde me enorm wit, maar soms is dat ook nodig.

PAINT: Eén van de leden van Allah-Las met twee enorm leuke albums op zijn naam. Live helaas niet weggeblazen. Kan liggen aan de setting, maar ook het niveau van de voorbije optredens lag constant zó hoog dat dit niet binnenkwam.

Pink Siifu: Alles. Kapot. De pit van Guy was een daycare versie van wat deze gast met zijn zeskoppige band (the negro six) op poten bracht. Ik kan niet omschrijven welk genre het is... Soul, hiphop, punk, hardcore, ... De energie en hardheid van Death Grips. Hier horen we nog van. Geen idee of het iets is op plaat, maar pik ze live mee.

EDIT: betere omschrijving op 3voor12:

In diezelfde zaal zaait Pink Siifu even later óók verwarring, en is daarmee het hoogtepunt van de dag. ‘Dit was toch een rapper?’ gilt een jongen in het oor van zijn vriend, terwijl hij verbaasd naar de zeskoppige band op het podium kijkt. Ja… soort van. In 2018 debuteerde de Amerikaan met ensley, een lo-fi hiphopalbum in de hoek van MIKE en Earl Sweatshirt, maar op het in 2020 uitgebrachte NEGRO ontpopte hij zich tot een profeet van zwart Amerika. Hij rapte over politiegeweld, over woede en zwart verzet. Een hiphopplaat kon je het nauwelijks noemen, ergo die band vandaag. Het is Sun Ra meets Rage Against The Machine, maar dan met de rammelende spirit van pubpunk. Eigenlijk is het alsof ze continu tussen verschillende kanalen aan het zappen zijn. Tussen ellenlange freejazz-explosies waarin de saxofonist alle ruimte krijgt om virtuoos te freaken, naar een rammelende punkband, of dan weer naar lo-fi opnames van nieuwsuitzendingen over politiegeweld en loeiende sirenes. Muzikaal onwijs spannend. Jammer dat Pink Siifu amper verstaanbaar is, maar zijn boodschap landt alsnog als hij aan het einde van de show ‘REPEAT AFTER ME! FUCK THE POLICE!’ gilt. Dan wordt er meteen een pit opengetrokken en staat de zaal binnen de kortste keren met opgestoken middelvingers mee te schreeuwen alsof we bij een protestmars zijn. ‘Nee, nee, nee!’ jammert een oude man met een grijze paardenstaart. ‘Mijn broer is politieagent!’

Alogte Oho & His Sound Of Joy: Ghanese funk/soul, and joyful it was. Perfecte opener voor zondag.

Faust plays Faust IV: Reünies van dit soort kunnen geweldig zijn, maar ook héél hard tegenvallen. Helaas was het het tweede. Halfweg dan ook weggegaan, ik zat precies op Dranouter.

Eddie Chacon: Gekend van de wereldhit met Charles (onder de naam Charles & Eddie: Would I Lie To You?). Heerlijke rnb/city pop ballads met (opnieuw) een straffe backing band. John Carroll Kirby producet tegenwoordig zijn platen, die zit bij Stones Throw en zat mee aan de knoppen bij 'A Seat At The Table' van Solange. Good fun.

Sons Of Kemet: Het publiek moest blijven zitten. Het heeft twee nummers geduurd en de zaal stond terug op elkaar. Blijft gewoon te goed voor woorden.


Volgend jaar opnieuw. Don't miss it, ook al ken je de helft van de affiche niet. Je leert het wel kennen.
 
Laatst bewerkt:
Sons of Kemet live is inderdaad da bomb, al moet ik toegeven dat ik hun laatste twee albums nog heel zelden opleg. Ik grijp sneller naar Burn of Lest We Forget.

Binnenkort ga ik ze zelf nog eens zien, ik geloof in AB?

ken echt niets van Zwangere Guy, wat moet ik me daarbij voorstellen?
 
Coole reviews Kid! Ik hoop er toch ooit eens te geraken! (in het uiterst verre, totaal onbereikbare NL..) 😀
Niet twijfelen en gewoon gaan. Ik krijg zelden veel mensen mee omdat ze weinig kennen van de lineup, maar dat is de charme van het festival. De dingen die ik ontdek door de festivalplaylist te beluisteren... Trust the bookers, tegenvallen doet het nooit.
 
Wat vinden jullie van het Live Is Live concept in Zeebrugge? De dag met The National speelt ook Wilco en het zouden volledige clubsets zijn.

Daarnaast speelt Low blijkbaar ook op Primavera volgend jaar, die lineup is echt hemels. :drool:
 
Terug
Bovenaan