Ik kijk er niet van op, dat dit anno 2022 nog gebeurd.
In 1995- 1996 is het mij ook te beurt gevallen. Dat jaar zat er een typische alfaman in de klas, al twee jaar ouder dan al de anderen.
Direct had hij mij in het vizier, hij genoot zichtbaar van zijn onschendbaarheid, hem toebedeeld door zowel leerlingen als leraren.
Ze stonden erbij en keken ernaar.
Les Nederlands, een vraag - antwoord opdracht, mondeling. De klas stelde vragen aan een bekend persoon, geïmiteerd door een leerling.
Ik stelde Kris Van Den Durpel voor, heeft welgeteld 30seconden geduurd, de leerkracht ging vlotjes mee in de pesterijen en verwensingen.
Ooit nam een vervangende leerkracht technisch tekenen mij in een soort wurggreep, omdat mijn pc weer eens nukkig deed, hij zei stilletjes "i'm gonna kill you". De rest van de klas juichte dit luidop toe, hun mening was duidelijk. Ik liep voor hun voeten, ik die anders redeneerde en anders overkwam, ik die hen zoveel angst aanjaagde.
Het rotste gevoel als 15jarige, met tranen in de ogen alleen zitten nadenken over zelfmoord.
De alfaman heeft mij nog klop verkocht, rochels achtergelaten in mijn boekentas. De leraren wuifden het weg met de simpelste uitleg, "hier moet je maar door". Thuis dezelfde flauwe zever, "dat betert wel met de jaren".
Als ik die klootzakken ooit kan terugpakken, zal ik niet twijfelen.
