Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

Oof best confronterend dit maar jullie hebben natuurlijk overschot van gelijk. Ik ben blij dat jullie eerlijk tegen me zijn want ik ben dat duidelijk niet tegen mezelf. Moeilijk natuurlijk als je nog enigszins in een waan zit dat alles nog niet verpest is.

De gebruikelijke “het ligt niet aan jou maar aan mij” toen ik vroeg waarom ze het niet meer zag zitten sprak wellicht al boekdelen :(.

De reden dat ik het moeilijk vind om actie te ondernemen is ook omdat ze ook gewoon mijn beste vriend is of op zijn minst was, zeker nu blijkt dat dat niet bepaald meer wederzijds lijkt te zijn al zegt ze van wel (maar ja dat liegen doet op meer dan 1 front enorm veel pijn).

Wat betreft de huur is er geen contract ofzo alleen een mondelinge overeenkomst dat we allebei 250 euro per maand betalen, dus 500 samen (ik weet het, een peulschil) in ruil voor basically alles. Ik ben dan ook niet bang voor kwaadheid bij m’n ouders jegens mij want het zijn schatten maar ik voel me zoals gezegd zo’n idioot en enorm beschaamd. Al is het maar omdat m’n ouders lang twijfels hadden bij m’n relatie en niet zo’n hoge pet op hadden van haar. Als het nou bij een told you so zou blijven…

Ik weet niet hoe dat juridisch in elkaar zit en heb daar ook helemaal geen zin in dus ik hoop dat we snel tot een overeenkomst kunnen komen :(.

We slapen inderdaad nog in hetzelfde bed maar ik heb een groot bed dus dat is niet echt een punt, maar denk niet dat die gast weet dat ze niet single was nee @Biljart .

Alvast bedankt allemaal, het is confronterend maar ik waardeer jullie steun :). Ik voel me een tikkeltje beter nu ik het niet gewoon allemaal in m’n hoofd heb zitten maar heb kunnen delen ook al ken ik jullie alleen van dit forum (dat helpt in dit geval wel juist tbf). Erg geapprecieerd.
 
De fase ik tolereer overspel en ga er aan kapot dit gaat zelfs gevolgen hebben voor mijn job, versus verstand eens op 0 zetten en ontdekken dat er enorm knappe madammen zijn die hun morele principes overboord zetten voor 50€.

Ik moet wel toegeven dat ik zo een paar vrienden heb die niet meer aan een normale relatie geraken, omdat die op een zaterdag in de namiddag met een 9/10 Zitten welnessen. En dan s’avonds op een normale date gaan met een 7/10 om al hun gezeur aan te horen. 😂

Eerlijke toegeving, waarschijnlijk is mijn advies gewoon slecht advies.
 
Lothiriel zei:
... tot ik zag dat het eerste wat ze deed was een foto sturen naar die gast waar ik het eerder over had en erbij (ik weet ik, ik had niet mogen spieken...) dat ze dat cadeau van haar ouders had gekregen. Haar ouders die niet alleen in geen velden of wegen te bekennen zijn in jaren terwijl ze mij eigenlijk ook zo nog eens extra vernedert.
Klik om te vergroten...

Oh wat erg.😭😭😭
Zo harteloos kan je toch niet zijn man hou op hoor, wat een misselijkmakend geval.😭😭
 
Ivm uw ouders: geen idee hoe lang zij samen zijn, maar die gaan ook wel weten wat verliefd zijn met je doet. En die weten ook wel dat het soms niet meer gaat. Bovendien ben jij hier het slachtoffer, dus ik denk niet dat ze gaan vinden dat je beschaamd moet zijn
 
oxbow1 zei:
De fase ik tolereer overspel en ga er aan kapot dit gaat zelfs gevolgen hebben voor mijn job, versus verstand eens op 0 zetten en ontdekken dat er enorm knappe madammen zijn die hun morele principes overboord zetten voor 50€.

Ik moet wel toegeven dat ik zo een paar vrienden heb die niet meer aan een normale relatie geraken, omdat die op een zaterdag in de namiddag met een 9/10 Zitten welnessen. En dan s’avonds op een normale date gaan met een 7/10 om al hun gezeur aan te horen. 😂

Eerlijke toegeving, waarschijnlijk is mijn advies gewoon slecht advies.
Klik om te vergroten...

Eum... Voor veel mensen is een verleden in dat soort activiteiten — als aanbieder of als consument — nen dealbreaker, of op z'n minst een serieuze rode vlag.
 
Naast het feit dat die griet totaal geen klasse heeft, pakt ze ook nog eens een mogelijke steunpilaar van u af door u te vragen om niets te zeggen tegen uw ouders. Vermits je een goede band met uw ouders hebt, had je daar al eens uw hart kunnen luchten anders. Maar dat gunt ze u zelfs niet, allemaal door haar egoïsme.
Ik denk dat je deze fase best zo kort mogelijk houdt en vervolgens tijd nemen, zo lang als nodig is, om dit te verwerken.
 
Lothiriel zei:
Oof best confronterend dit maar jullie hebben natuurlijk overschot van gelijk. Ik ben blij dat jullie eerlijk tegen me zijn want ik ben dat duidelijk niet tegen mezelf. Moeilijk natuurlijk als je nog enigszins in een waan zit dat alles nog niet verpest is.

De gebruikelijke “het ligt niet aan jou maar aan mij” toen ik vroeg waarom ze het niet meer zag zitten sprak wellicht al boekdelen :(.

De reden dat ik het moeilijk vind om actie te ondernemen is ook omdat ze ook gewoon mijn beste vriend is of op zijn minst was, zeker nu blijkt dat dat niet bepaald meer wederzijds lijkt te zijn al zegt ze van wel (maar ja dat liegen doet op meer dan 1 front enorm veel pijn).

Wat betreft de huur is er geen contract ofzo alleen een mondelinge overeenkomst dat we allebei 250 euro per maand betalen, dus 500 samen (ik weet het, een peulschil) in ruil voor basically alles. Ik ben dan ook niet bang voor kwaadheid bij m’n ouders jegens mij want het zijn schatten maar ik voel me zoals gezegd zo’n idioot en enorm beschaamd. Al is het maar omdat m’n ouders lang twijfels hadden bij m’n relatie en niet zo’n hoge pet op hadden van haar. Als het nou bij een told you so zou blijven…

Ik weet niet hoe dat juridisch in elkaar zit en heb daar ook helemaal geen zin in dus ik hoop dat we snel tot een overeenkomst kunnen komen :(.

We slapen inderdaad nog in hetzelfde bed maar ik heb een groot bed dus dat is niet echt een punt, maar denk niet dat die gast weet dat ze niet single was nee @Biljart .

Alvast bedankt allemaal, het is confronterend maar ik waardeer jullie steun :). Ik voel me een tikkeltje beter nu ik het niet gewoon allemaal in m’n hoofd heb zitten maar heb kunnen delen ook al ken ik jullie alleen van dit forum (dat helpt in dit geval wel juist tbf). Erg geapprecieerd.
Klik om te vergroten...
Ditch.the.bitch.
 
dafuq-wtf.gif



Zoals hierboven al meerdere malen aangegeven: direct grenzen en termijnen afbakenen en "GTFO, stupid ho"
 
Lothiriel zei:
Ik ben dan ook niet bang voor kwaadheid bij m’n ouders jegens mij want het zijn schatten maar ik voel me zoals gezegd zo’n idioot en enorm beschaamd. Al is het maar omdat m’n ouders lang twijfels hadden bij m’n relatie en niet zo’n hoge pet op hadden van haar. Als het nou bij een told you so zou blijven…
Klik om te vergroten...
Je hoeft u echt niet beschaamd te voelen tegenover uw ouders. Er is niks mis met iemand graag zien en u kwetsbaar opstellen tegenover die persoon. Dat zij met het vertrouwen dat je haar geeft speelt is haar verantwoordelijkheid, niet de jouwe.

Zij is nu van twee walletjes aan het eten en het vreet aan u. Stel duidelijke grenzen en redeneer vanuit het idee "waar ligt mijn grens zodat ik terug normaal kan functioneren" en niet vanuit het idee "wat moet ik zeggen/doen om haar terug te winnen?". Ze is al uitgecheckt uit de relatie, vraag u af of je nog verder wil met iemand die u zo behandelt, of je haar nog kan vertrouwen? Ik denk dat als je eerlijk bent met jezelf, het antwoord nee is.
 
Lothiriel zei:
Wat betreft de huur is er geen contract ofzo alleen een mondelinge overeenkomst dat we allebei 250 euro per maand betalen, dus 500 samen (ik weet het, een peulschil) in ruil voor basically alles. Ik ben dan ook niet bang voor kwaadheid bij m’n ouders jegens mij want het zijn schatten maar ik voel me zoals gezegd zo’n idioot en enorm beschaamd. Al is het maar omdat m’n ouders lang twijfels hadden bij m’n relatie en niet zo’n hoge pet op hadden van haar. Als het nou bij een told you so zou blijven…
Klik om te vergroten...
Ik volg de reacties hier toch wel, je lijkt me gewoon te goed voor haar omdat jij wel nog gevoelens hebt. Zij is voorbij die fase en maakt zo (bewust of onbewust) misbruik van jouw goedheid vind ik. Ik denk dat het maar normaal is om eens met je ouders te praten, ik denk dat die vroeger ook wel genoeg relaties hebben zien sneuvelen om te weten hoe dat gaat. Er lijkt mij echt niets om beschaamd over te zijn hoor.
 
Sylverscythe zei:
Ik volg de reacties hier toch wel, je lijkt me gewoon te goed voor haar omdat jij wel nog gevoelens hebt. Zij is voorbij die fase en maakt zo (bewust of onbewust) misbruik van jouw goedheid vind ik. Ik denk dat het maar normaal is om eens met je ouders te praten, ik denk dat die vroeger ook wel genoeg relaties hebben zien sneuvelen om te weten hoe dat gaat. Er lijkt mij echt niets om beschaamd over te zijn hoor.
Klik om te vergroten...
+1

En dat "bewust of onbewust"... Als je gaat vragen om niets te zeggen tegen zijn ouders, dan weet je wel wat je aan het doen bent. Nog wat genieten van de inwoon omdat dat nog even handig uitkomt en daarna salut en de kost. Daar mag je niet in meegaan, dat vreet gewoon te hard op iemand in.
Je moet hier inderdaad onmiddellijk met je ouders over praten (als die al iets gaan hebben van "I told you so", dan zullen ze dat hebben of je het nu zegt of binnen 2 maand) en dan echt zo snel mogelijk zien dat zij niet meer inwoont. Dat is een onhoudbare situatie. Ik heb het bij mijn ouders ook zien gebeuren dat mijn moeder al lang uitgecheckt was maar toch nog een tijd heeft ingewoond tot ze een eigen stek had gevonden. Mijn pa ging er ook half aan kapot, ik kan het je verzekeren.

En ja, ik geloof echt dat dit keihard klinkt. Maar pijn doet het sowieso, en door uit te stellen duurt die pijn alleen maar langer.
 
  • Leuk
Waarderingen: 515
Lothiriel zei:
...
Klik om te vergroten...
Wat een verhaal. Relaties kunnen altijd eindigen, maar de manier waarop zij jou nu behandelt is toch wel heel respectloos en onvolwassen. Het quasi openlijke contact met de nieuwe vlam, de leugen over dat cadeau, de mentale gijzeling door je te vragen niets tegen je ouders te zeggen, ... hoe speel je dat in feite klaar ten opzichte van iemand die je graag gezien hebt?

Zoals iedereen al zei: zelfbehoud centraal stellen en zo snel mogelijk komaf maken met de hoe dan ook pijnlijke situatie. Het feit dat je ouders jullie tot hiertoe al die mogelijkheden hebben geboden (samen bij hen inwonen) is het beste bewijs dat ze je graag zien, dat zal hierna niet anders zijn. Maar ze verdienen ook wel dat je zo snel mogelijk open kaart met hen speelt. Hun eventuele "zie je wel" zal minder pijnlijk zijn dan dit nog langer te rekken :p
 
Feignasse zei:
Wat een verhaal. Relaties kunnen altijd eindigen, maar de manier waarop zij jou nu behandelt is toch wel heel respectloos en onvolwassen. Het quasi openlijke contact met de nieuwe vlam, de leugen over dat cadeau, de mentale gijzeling door je te vragen niets tegen je ouders te zeggen, ... hoe speel je dat in feite klaar ten opzichte van iemand die je graag gezien hebt?

Zoals iedereen al zei: zelfbehoud centraal stellen en zo snel mogelijk komaf maken met de hoe dan ook pijnlijke situatie. Het feit dat je ouders jullie tot hiertoe al die mogelijkheden hebben geboden (samen bij hen inwonen) is het beste bewijs dat ze je graag zien, dat zal hierna niet anders zijn. Maar ze verdienen ook wel dat je zo snel mogelijk open kaart met hen speelt. Hun eventuele "zie je wel" zal minder pijnlijk zijn dan dit nog langer te rekken :p
Klik om te vergroten...

Ik denk dat je ouders eerder teleurgesteld zullen zijn als je hierover nog een paar maand zwijgt omdat jouw ex dit zo gevraagd heeft.

En wachten tot na de feestdagen, wat een zever zeg. Zal heel leuk zijn, meezitten aan de feesttafel en maar berichten sturen naar de ander partij.

Ik spreek ook uit ervaring en hoe langer je dit laat aanslepen voor jezelf hoe harder het zal worden. Vooral het feit dat zij niet meer naar je om kijkt en je gewoon gebruikt als hotel.

Geef haar gewoon een deadline om te verhuizen en liefst zo snel mogelijk (als het bij mij zou zijn).
 
Hi allemaal, kleine update van mij!

Ik heb jullie voorstellen en ideeën een tijdje laten bezinken (voor een weekje of iets dergelijks) en heb zoals aangeraden het 'heft in eigen handen genomen' en heb duidelijk gemaakt dat ik de situatie niet langer kon dragen (verzwijgen voor mijn ouders). Aangezien ik vermoedde dat mijn ouders haar meteen de deur zouden wijzen gezien de context (o.a. de nieuwe 'vlam') heb ik me eerst gericht op het helpen zoeken van een eigen stek voor haar om te huren, en zodra dat in orde was gekomen heb ik ongeveer half december verteld aan mijn ouders hoe het in elkaar zat.

Zoals verwacht een erg negatieve reactie, vooral van mijn moeder. Mijn ouders hebben haar wel toegelaten om nog bij me thuis te slapen tot haar huurcontract is ingegaan (afgelopen 1 januari), maar ze moest zelf haar boontjes doppen voor de rest. Al bij al een faire reactie. Bezig zijn met plannen hoe het nu verder moest heeft me voorts ook wel over het ergste verdriet heen geholpen en gelukkig was haar aanwezigheid gedurende december niet zo'n groot struikelblok als ik eerst gevreesd had. Bezig zijn met haar vertrek heeft me juist emotioneel echt afstand kunnen doen nemen, iets wat misschien moeilijker was geweest als ze ineens weggerukt was uit mijn leven denk ik. Dat klinkt tegenstrijdig maar het heeft me geholpen om echt afscheid te nemen in mijn hoofd, en daardoor was het uiteindelijke afscheid eigenlijk helemaal niet zwaar.

Ik heb eveneens geholpen met al haar spullen te verhuizen. Mijn moeder vond dat heel gek maar ik wou mijn ex toch geen wansmakelijk gevoel geven door te doen alsof ze lucht is geworden voor me of iets dergelijks en hoewel ik voor mezelf besloten heb dat we hoogstens kennissen blijven en dus geen vrienden vind ik het belangrijk om in enigszins goede omstandigheden afstand van elkaar te nemen.

Op zich voel ik me dus best wel goed, hoewel ik me soms wat down voel als ik bedenk dat ik terug in m'n eentje ben, maar dat is denk ik meer een sluimerende vrees voor altijd alleen te blijven/zijn dan echt haar te missen. Gelukkig heeft mijn initiële drang om 'het te proberen fixen' toch plaatsgemaakt voor gezond verstand, en hier met de neus op de feiten gedrukt worden heeft daar wel bij geholpen waarvoor dank! Ook is mijn eigen kamer terug helemaal 'van mij' met alleen mijn spullen en dat geeft ergens wel een goed gevoel.

Mijn grootste ergernis momenteel is mijn moeder die nogal extreem 'moedert' over mij en me behandelt als een klein kuiken in nood. Ik vermoed dat dat gewoon is om te tonen dat ik niet alleen sta of iets dergelijks maar haar bemoeienis met mijn leven is flink toegenomen terug en dat voelt toch wel niet zo leuk als 25-jarige. Ik hoop echt dat dat op korte termijn terug naar het normale gaat. Ze is bijvoorbeeld bezig met 'tips' geven over wat voor meisje ik voor mezelf moet zoeken. Ik denk dan echt, jezus ik hoef de komende maanden geen nieuw lief hoor :oink:.

Maar al bij voel ik me nu veel beter dan toen ik mijn eerste post zette in dit topic. Dus nogmaals dank voor jullie aardige reacties en goede raad:clap:
 
Marsu zei:
Je moet het maar durven. Profiteren van iemand en zijn familie, een goede twee maand bedriegen én relatief openlijk en dan wat tips geven over wat voor mieke die persoon best aan den haak slaagt. Ze kan haar advies beperken tot: “Niet zo een afschuwelijk persoon zoals mij.”
Klik om te vergroten...

zo afschuwelijk is zijn mama toch niet?
 
Marsu zei:
Je moet het maar durven. Profiteren van iemand en zijn familie, een goede twee maand bedriegen én relatief openlijk en dan wat tips geven over wat voor mieke die persoon best aan den haak slaagt. Ze kan haar advies beperken tot: “Niet zo een afschuwelijk persoon zoals mij.”
Klik om te vergroten...
Begrijpend lezen doet wonderen :)
 
Ik heb ook nood aan men verhaal hier te doen...Ik ga het kort houden

Bijna 5 jaar samen geweest, eind juni 2021 was ze plots onverwachts zwanger, op de allerslechtste moment dus ik was daar niet zo positief over, waardoor dat de druppel was voor haar om de relatie kort nadat ze dat heeft verteld gedaan te maken.
Ze was me blijkbaar al langer min of meer beu omdat ik haar niet genoeg aandacht gaf en altijd negatief was over alles...

Vanaf september 2021 woon ik alleen.
Maar we hadden al een kind samen dat nu 2 jaar en 1 maand is.

Sinds ik alleen woon mij rotslecht gevoeld, niet omwille van de breuk maar omdat ik men kind maar 1x per week meer zie met haar belachelijke eisen én omdat ze zwanger is van een kind dat ik dus ook maar amper ga zien. En amper ga zien opgroeien enal...

Dan nog het ergste, in september, toen ik nog maar juist uit huis was, was ze al met iemand anders aan het daten. Kort nadien al snel te weten gekomen, vrij pijnlijk vind ik, dat ze al zo snel iemand anders date. Blijkt dat het dan nog dé grootste mismatch ooit is...Zij, typisch vlaams meiske dat into hard rock/metal is, samen met een showman die fancy auto's huurt om te showen op Instagram, komaan, en dan nog jonger dan haar en absoluut geen ervaring met kinderen.

Een paar weken terug ging ik naar haar om men kind te zien, ik zat daar in de living en ik zag dat ze zelfs al foto's had ingekaderd van haar samen met die gast...alles kwam plots naar boven in mij van woede en frustratie en dan het feit dat ze zwanger is en dat diene gast misschien de "wanna be pluspapa" gaat spelen of nog erger, zich gaat voortdoen als papa?
Ik begon plots kei hard te bleiten toen ze eventjes weg was in de keuken, in bijzijn van men dochter van 2 jaar, zo genant..."zij naar mij gelopen, wat is er?", ik van "niets, niets"..."die foto's"...

Zij van "oei, ik verstop die normaal gezien voor dat gij langskomt" 🙄

Edited by crew: onnodige context weggehaald.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren

Vergelijkbare onderwerpen

FreakyJP
  • Artikel
De gamereleases van juni 2023
Reacties
1
Weergaven
1K
?therapy?
?therapy?
Joeri
  • Artikel
Deze games moet je spelen op Valentijnsdag
Reacties
0
Weergaven
1K
Joeri
Joeri
Terug
Bovenaan