Ongelooflijk, de allereerste jaarwissel in het bestaan van ons BeyondGaming gaat bijna in. 2021 was een jaar waarbij wij, de voltallige crew van redactieleden, veel gelachen, geweend, gebloed maar vooral, gezweet hebben. Gelukkig was deze noeste arbeid helemaal niet voor niets. Integendeel, we zijn echt fier op hoe onze front page er nu uitziet en hoe deze elke dag opnieuw opgevuld raakt met interessante, nieuwe content. Iedereen die hieraan meegewerkt heeft tot dusver, enorm bedankt hiervoor!
Last but absolutely not least: we zijn oprecht blij met de betrokkenheid van jullie, onze hondstrouwe lezers. Elk artikel dat jullie lezen, elke reactie die jullie geven, … We appreciëren het echt. Uit het feit dat jullie geregeld wat tijd voor ons opofferen, blijkt duidelijk dat jullie het resultaat van ons harde werk zeker de moeite waard vinden! We hopen dan ook dat we jullie kunnen plezieren met onze Movies of the Year 2021.
StanTem
Spider-Man: No Way Home
Het was voor mij een blij weerzien met The Green Goblin en Dr. Otto Octavius uit de eerste twee Spider-Man films. Zij behoren voor mij tot de beste superschurken die het op Spider-Man hebben gemunt en hun intrede zorgde bij mij dan ook voor een kippenvelmomentje. Zo'n momenten kwamen er in Spider-Man: No Way Home nog en hierbij moet ik grif toegeven dat dat mede komt door het IMAX-scherm en het sublieme geluid. Zelfs de soundtrack is om vingers en duimen bij af te likken. Voor het overige mag je de typische Marvel-kwaliteit verwachten (oké, Sony heeft er ook een enorm groot aandeel in). Knap in beeld gebracht, een absolute topcast met dito acteerprestaties en kostuums als geen ander.
Eervolle vermeldingen: Dune, Sing 2, Luca
JohnnyricoMC
Free Guy
Films gebaseerd op videogames, het blijft een hit&miss ... Ryan Reynolds vertolkt in Free Guy een NPC in een soort GTA Online-achtige MMO-game, die na een ontmoeting met een speler zelfbewust wordt. De komedie zit snor, de pop culture-verwijzingen zijn leuk. Cameo-verschijningen van gamefranchises zijn subtiel en de makers hebben duidelijk hun huiswerk gedaan, met gastrollen van echte streamers. Taika Waititi verdient een extra pluim voor zijn hilarisch herkenbare vertolking van Antwan, een studiobaas die sterk doet denken aan primadonna's in de gamesindustrie. Voor mij een betere games-film dan Ready Player One.
Eervolle vermeldingen: Nobody, Dune, Zac Snyder's Justice League
Sir. K
Dune
Het eindejaar is in zicht en dan zijn er natuurlijk de lijstjes! Eentje waar ik altijd iets langer over nadenk, is het filmlijstje van het voorbije jaar. Ik zal al meteen toegeven dat ik het dit jaar moeilijk vond. Enerzijds omdat cinema niet de makkelijkste tijden kent en anderzijds omdat ik helaas ook minder films heb gezien dan ik had gewild. Waar ik echter niet moest over twijfelen, was mijn nummer één: Dune: Part One! Het script, het acteerwerk, de muziek, de visuals, … over elk punt valt er wel iets positief te vertellen. Villeneuve weet als geen ander de perfecte setting te creëren en brengt met veel respect een erg mooie verfilming van Frank Herberts werk. Uiteraard nog geen afgewerkt geheel, maar wat mij betreft een erg beloftevolle aanzet voor de verdere franchise. Laat Part Two maar komen!
Eervolle vermeldingen: Nomadland, Nobody
sharkmen
The French Dispatch
De films van Wes Anderson hebben een speciaal effect op mijn gemoed. Ze toveren telkens een glimlach op mijn gezicht van bij de start, die pas verdwijnt nadat de credits over het scherm rollen. Dat is bij The French Dispatch niet anders, waar de filmmaker opnieuw zijn stempel weet te drukken met zijn alom bekende stijl. Zorgvuldig gekozen shots die je zou kunnen inkaderen en aan je muur hangen. Swingende dialogen die vaak aan een hels tempo op de kijker worden afgevuurd. Een topcast met vertrouwde gezichten - kan Bill Murray überhaupt iets verkeerd doen - en nieuwkomers als Timothée Chalamet en Lea Seydoux. Hoewel de film onmiskenbaar veel stijl heeft, schort er enigszins iets aan de inhoud. De film vertelt drie verhalen die journalisten hebben beleefd en in een artikel hebben gegoten. Jammer genoeg wist niet elk verhaal me volledig te overtuigen. The French Dispatch is misschien niet even memorabel als Moonrise Kingdom, maar zelfs een mindere Wes Anderson is nog steeds een dijk van een film.
Eervolle vermeldingen: Titane, The Mitchells vs. the Machines, Dune
FreakyJP
The Green Knight
Hoewel Dune mij totaal wist te overdonderen dit jaar, was er één film die mij net iets meer wist te imponeren, en dat was The Green Knight, het laatste wapenfeit David Lowery (Ain’t Them Bodies Saints en A Ghost Story). The Green Knight is een bezwerende trip doorheen de Arthuriaanse overlevering, waarbij Lowery een stevige scheut mythologie toevoegt en een subversieve draai geeft aan de noties van ridderlijkheid. Lowery filmde zijn hero’s journey met zo’n finesse dat je haast elk beeld van de film kan inkaderen en de film is doorspekt met geweldige acteerprestaties van Dev Patel, Alicia Vikander en Sean Harris. Het enige nadeel is dat je enigszins bekend moet zijn met de verhalen rond Arthur en zijn ridders, en dan vooral Sir Gawain and the Green Knight, het gedicht waarop de film is gebaseerd, want Lowery neemt je alvast niet bij de hand om je wegwijs te maken doorheen dit grimmige verhaal.
Eervolle vermeldingen: Nomadland, Possessor, Beyond the Infinite Two Minutes
iCruysberghs
Inside
Bo Burnham kreeg dit jaar niets dan lovende woorden voor zijn comedy special Inside. Boomers waren niet mee, millennials waren in de wolken. Het feit dat de man alles zelf geregisseerd, geschreven en bewerkt heeft maakt deze special uniek. De catchy songs stonden dit jaar in de top 3 van veel Spotify Wrapped lijstjes. En terecht. Welcome to the Internet, Comedy en Bezos zijn geniale hits.
Eervolle vermeldingen: Summer of Soul, Nobody, Power of the Dog
Killjoy
Promising Young Woman
Goede cinema laat je wat voelen. De absurde humor van James Gunn's Suicide Squad werkte aanstekelijk en Daniel Craig's gevecht op de trappen tijdens No time to die deed het bloed sneller pompen. Geen enkele film wist echter harder doel te raken dit jaar dan Promising Young Woman, een prent die aanvoelt als een schop in de ballen op de best mogelijke manier. Op papier lijkt het een rechtlijnige wraakfantasie waarin een jongedame wraak neemt op mannen die vrouwen als een seksuele prooi om te misbruiken zien, maar wat je op het scherm te zien krijgt is subtieler dan dat. Schrijfster/regisseuse Emerald Fennel weet met een gering budget een stilistisch pareltje van zuurstokkleuren en venijn af te leveren dat steeds ongemakkelijker opwerkt naar een climax die je met verstomming achterlaat. Toch is het Carey Mulligan die met de grootste pluimen gaat lopen. Ze zet hoofdpersonage Cassie neer met een mengeling van speelsheid, wraakzucht en trauma's en draagt de hele film op haar schouders. Promising Young Woman is een ongemakkelijk en confronterend meesterwerkje dat nog lang blijft nazinderen.
Eervolle vermeldingen: The Mitchells vs. the Machines, Riders of Justice
Edenian
Dune
Mijn favoriete film van het jaar kiezen klonk eerst leuker dan gedacht. Door de sluiting van de cinema’s werden langverwachte films voor de zoveelste keer uitgesteld en toen de zalen dan uiteindelijk toch terug open mochten, was het filmaanbod verre van interessant. Na lang mijn brein te pijnigen heb ik toch gekozen voor Dune. Ik had lang getwijfeld of ik vooraf de film van David Lynch zou bekijken of eerst de boeken/comics zou verslinden. Helemaal blind naar de film gaan bleek de juiste keuze te zijn. Ik werd overweldigd door het verhaal, de beelden en de indrukwekkende world building. Ik kon er niet veel op aanmerken, de film was af. Ik was verzadigd van de ervaring, en dan toch weer niet. Aangezien het maar de helft van het eerste boek was. Nooit eerder heb ik zo uitgekeken om het einde van een verhaal te weten waardoor ik ook meteen de boxset kocht van alle Dune boeken geschreven door Frank Herbert. Na anderhalf boek verslonden te hebben kan ik alleen maar concluderen dat Dune een van de beste boekverfilmingen ooit is.
Eervolle vermeldingen: Nobody, Pig
? Of washetvia Streaming?
