Amai, als je durft 'niet de looks hebben van Kobe Ilsen' op gelijke hoogte te zetten met het hebben van een beperking, daarmee moeten leven en daarop afgerekend worden, dan durf ik te denken dat we het niet eens gaan worden. Ik vind het aanmatigend voor al wie een beperking heeft en dit moet lezen...
Goh, ik reken mensen met een beperking in het dagelijkse leven daar niet op af, jij wél dan? Ik denk dat je ook schromelijk onderschat hoeveel makkelijker het leven is voor knappe/grote/rijke mensen en dat het meer over jezelf zegt als je denkt dat ik andere mensen daarop afreken.
Ik kan me inbeelden dat als je een persoon bent met een beperking, dat een samenleving die voorzien is op gemiddelde mensen, wél niet gemakkelijk is nee. Dus verplichten van zaken van toegankelijkheid tot openbare gebouwen, openbaar vervoer, en waar mogelijk zelfs horeca, etc. doen!
Representatie in een job zoals televisiepresentators? Geen boodschap aan eerlijk gezegd, dat is valse symboolpolitiek. Dan zie ik meer heil in zorgen dat treinstations terug meer toegankelijk zijn voor zo'n mensen (in tegenstelling tot de achteruitgang op dat vlak die deze week in het nieuws was).
Nee, het leven is niet eerlijk. Maar waar we het iets eerlijker kunnen maken, waar we zien dat wat we "gewend" zijn om te doen misschien die oneerlijkheid in de hand werkt, en we met een simpele aanpassing of gewoon een simpele bewustwording dat voor een klein stukje kunnen verhelpen, doen we dat toch beter wel dan niet, zeker.
Ja, en die bewustwording kan door mensen met een handicap misschien meer op te voeren in programma's waarin gewone mensen voorkomen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Christian in De Mol enkele seizoenen terug (Griekenland (?)), die had een beperking maar je merkte daar in het programma verder niets van. Toffe persoonlijkheid, waarbij ik op géén enkel moment het gevoel had dat die daar was omwille van z'n handicap (misschien dat hij bij bepaalde sportproeven wel een nadeel had, maar goed dat merkte je als kijker niet al te hard) Maar je moet ook realistisch zijn: een blinde zal niet kunnen meedoen met zo'n programma, jammer maar helaas...
De meerwaarde van bewust mindervaliden in jobs als televisiepresentator of ander schermgezicht te gaan steken ontgaat me ook. Dat is die diezelfde representatie waar ik van zei dat het een straatje zonder einde wordt als je er kritisch naar kijkt.
Ook daar ga je dan héél cynisch toch wel gericht op zoek moeten gaan naar een acceptabele & "werkbare" handicap... of ga je een doofstomme nieuwslezer aannemen? Een blinde wielrencommentator? Een journalist in een rolstoel om mensen te interviewen bij rampen? Denk het niet.
Ik zou zeggen: zorg gewoon dat jobs waar een handicap geen (grote) hinderpaal vormt ook voor mindervaliden openstaan, maar ga niet bewust op zoek.
En als je denkt dat het Boeva te doen is om feelgood tv, dan heb je de boodschap niet begrepen. Het gaat erom dat ze énkel maar en in bepaalde gevallen 'gebruikt' worden om feelgood tv mee te maken, en dan aan de kant geschoven worden 'waar ze thuishoren'.
Denk dat Boeva evenzeer het concept van programma's als "Down The Road" niet begrepen heeft. Ik zeg nergens dat mindervaliden aan de kant moeten geschoven worden naar "waar ze thuishoren", ik zeg dat er evenzeer jobs zijn waarbij een zekere "professional beauty qualification" en zaken als genetisch geluk en talent maken dat die voor véél gewone stervelingen die niet mindervalide zijn ook niet binnen bereik liggen en/of dat gewone mensen op tv ook tot rekwisieten of knuffelberen voor feelgoodtelevisie gereduceerd worden.
Je kent nu mensen uit zo'n programma's soms ook alleen maar als "ah, dat is die luide onhandige klusser van bij het verbouwen!" terwijl die persoon ook vele andere talenten kan hebben. Sommige acteurs moeten het ook hebben van hun karakterkop.