Misrepresentatie van mensen met een beperking in de media

BBC lijkt dat precies beter aan te pakken, daar heb je veel frequenter mensen met een (fysieke) beperking die gewoon in tv-programma's aanwezig zijn zonder dat het uitsluitend over hun beperking gaat.

In Gardeners World heb je er zelfs twee, Mark Lane en Sue Kent. De ene in een rolstoel de andere heeft geen armen. Hoewel ze uiteraard andere manier van werken hebben door hun beperking, is hun aanwezigheid in deze programma zeer natuurlijk en normaal.
 
Gravetiet zei:
Ja en ? Als er programma’s zijn met mensen die blind willen trouwen dan ligt de nadruk op mensen die blind willen trouwen. En als er programma’s zijn met mensen die hun relatie willen testen ergens op een eiland, dan ligt de nadruk op bier en tetten. Daar gaat het programma nu eenmaal over. Trouwens, geen idee waar er in Down the Road de nadruk gelegd wordt op hun beperking. Een waterval beklimmen bvb is niet iets wat ik als begeleider zou doen met een groep mensen zonder beperking dus chapeau !
Klik om te vergroten...
Er is ook helemaal niets mis met dat soort programma's. Da's het probleem niet dat aangekaart wordt. Het probleem is dat dat verkocht wordt als inclusie en dat is het nu eenmaal niet. Dus doe dan ook niet alsof het dat wel is.
 
shiftyke zei:
BBC lijkt dat precies beter aan te pakken, daar heb je veel frequenter mensen met een (fysieke) beperking die gewoon in tv-programma's aanwezig zijn zonder dat het uitsluitend over hun beperking gaat.

In Gardeners World heb je er zelfs twee, Mark Lane en Sue Kent. De ene in een rolstoel de andere heeft geen armen. Hoewel ze uiteraard andere manier van werken hebben door hun beperking, is hun aanwezigheid in deze programma zeer natuurlijk en normaal.
Klik om te vergroten...
Zelfs MTV doet dat goed. Daar heb je bijvoorbeeld ex on the beach waar mensen met een mentale beperking aan meedoen.
 
Gravetiet zei:
Ja en ? Als er programma’s zijn met mensen die blind willen trouwen dan ligt de nadruk op mensen die blind willen trouwen. En als er programma’s zijn met mensen die hun relatie willen testen ergens op een eiland, dan ligt de nadruk op bier en tetten. Daar gaat het programma nu eenmaal over. Trouwens, geen idee waar er in Down the Road de nadruk gelegd wordt op hun beperking. Een waterval beklimmen bvb is niet iets wat ik als begeleider zou doen met een groep mensen zonder beperking dus chapeau !
Klik om te vergroten...
Je hebt het nog altijd niet gelezen, hè?
Het gaat over het principe van token vertegenwoordiging en waarom dat niet werkt. Over het feit dat ze worden bovengehaald om ons beter te doen voelen, en dan weer in de kast mogen. Als voorwerpen

In deze podcast wordt dat ook heel goed uitgelegd: https://www.pushkin.fm/podcasts/revisionist-history/the-hug-heard-round-the-world
 
Gravetiet zei:
Hij viseert totaal ten onrechte dat programma om zijn punt duidelijk te maken !
Klik om te vergroten...
Kom van uw paard af en blijf niet steken op de passage over down the road. Als je zijn boodschap begrijpt, dan weet je dat hij dat programma niet viseert. Hij haalt dat aan omdat daar naar verwezen wordt als zijnde inclusie en dat is het niet. Meer hoeft daar niet achter gezocht worden.
Heel jammer dat mensen daar op blijven hameren en voorbij gaan aan het echte probleem.
 
Be-Li zei:
Er is ook helemaal niets mis met dat soort programma's. Da's het probleem niet dat aangekaart wordt. Het probleem is dat dat verkocht wordt als inclusie en dat is het nu eenmaal niet. Dus doe dan ook niet alsof het dat wel is.
Klik om te vergroten...
Hoe en waar wordt dat verkocht als inclusie?
 
Gravetiet zei:
Hij viseert totaal ten onrechte dat programma om zijn punt duidelijk te maken !
Klik om te vergroten...
Ten onrechte zou ik het niet noemen. De focus in dergelijke programma’s ligt gewoon fout. Wat is de bedoeling van het programma? Mensen met een (mentale) beperking plaatsen in een omgeving die voor hen totaal onbekend en vreemd is en op die manier observeren hoe zij zich gedragen. Liefst met nog wat schattige liefdesperikelen en grappige situaties. Ik zag daar laatst nog een fragment verschijnen waarbij één van de deelnemers ‘sexy’ uit het zwembad kwam en kwam uitleggen hoe je vrouwen moest versieren. Dat fragment werd dan nog eens uitgelicht op hun sociale media. Waar gaat dat over? ‘Och kijk, het zijn precies echte mensen?’. Nee, dat is geen representatie die men voor ogen heeft.

In familie zit ook een acteur met het downsyndroom. Daar werd, in het begin, ook vaak gewezen op de ‘beperkingen’ en situaties die voorvallen. Opnieuw is dat geen voorbeeld van normale representatie.

En uiteraard vinden die ouders dat goed. De deelnemers hebben de tijd van hun leven, maar dat is net hetzelfde als dat ik naar de andere kant van de wereld zou halen. Voor mij zijn de cultuurshocks even groot. Alleen als ze mij filmen krijg je minder knuffeltelevisie.
 
Be-Li zei:
Dat soort programma's wordt gebruikt om hun quota rond inclusie te halen. En dat is niet waar inclusie rond draait.
Klik om te vergroten...
VRT hanteert geen quota. Noch in haar personeelsbestand, noch in representatie in zijn programma’s. Wel zijn er in de beheersovereenkomst met de Vlaamse gemeenschap streefcijfers vooropgesteld.

Site van VRT, inclusie en diversiteit.

Daarom mijn vraag: hoe en waar wordt dat verkocht als inclusie?
 
JBM zei:
Ik vond de eerste reeks interessant. Omdat het voor mezelf toch wel een beetje een eye opener was. De deelnemers waren toch een stuk sociaal vaardiger en intelligenter dan ik dacht. Ik zat dus met een bepaald vooroordeel betreffende mensen met het syndroom van Down waar het programma me voor een stuk van afgeholpen heeft.

Anderzijds heb ik achteraf wel van mensen uit de zorg gehoord dat de mensen die we in dit programma zien de "goeden" zijn, in die zin dat er ook gevallen zijn die veel "zwaarder" zijn. Mijn excuses voor het lompe taalgebruik alvast.

Maar alles na dat eerste seizoen vind ik eigenlijk maar uitmelkerij en ik kijk ook al lang niet meer.
Klik om te vergroten...

Dit is wel vaker zo, maar daarom vind ik het jammer als met een umbrella term naar iets verwezen wordt, en daarin naar iedereen met die beperking als één groep verwezen wordt, en daar heb ik persoonlijk een probleem mee en is alom aanwezig in brede facetten van de maatschappij. Iedereen is uniek en anders. Zet mij in een programma met autismespectrumstoornis, en ik ben totaal niet representatief voor 90% die eraan lijdt. Al zou ik ook geen interesse hebben in zo een programma. En aan mensen zoals mij is ook niet op het eerste gezicht te zien dat ik eventueel ASS zou kunnen hebben. Er zijn mensen die het na jaren nog steeds niet doorhebben als ik het niet recht in hun gezicht vertel. Op school weet ik nog dat je de keuze krijgt of zelfs aangespoord bent om voor de klas te staan en dat even zegt, maar dat heb ik altijd geweigerd om te doen, en daar heb ik nog steeds geen spijt van. Hier ben ik er ook opener over dan in de buitenwereld, waar als het niet direct impact heeft op die mensen, dat dat eigenlijk simpelweg hun zaken niet zijn. En zelfs hier word ik door sommigen soms nogal eens vreemd bekeken of anders behandeld als ik er wel open over ben. Al is dat wel merkbaar verbeterd.

Op dat vlak ben ik het ook niet eens met Boeva. Al heeft hij op andere punten dan wel weer gelijk. Maar het gaat mij niet om de "identiteit" van "mens met beperking" te aanvaarden. Het gaat mij eerder om uzelf te aanvaarden, en uiteindelijk doet dat er niets toe. Natuurlijk zal dat verschillen van situatie tot situatie, maar ik ben in de eerste plaats mezelf en een mens, en pas in de tweede plaats iets anders. En net zoals iedereen zijn er dingen waar ik goed in ben en dingen waar ik minder goed in ben. Dat lijkt mij vrij normaal. Ik vind ook niet dat andere mensen het recht hebben om te bepalen wat ik moet doen of wat het ideale beeld is waar ik naar moet streven. Het belangrijkste is dat ik me goed in mijn vel voel en gelukkig ben met wie ik ben. En dat is een zeer groot probleem in de hulpverlening, die verder tijdens iemands opvoeding eerder betuttelend overkomen dan wat anders. De juiste intenties zijn er zeker, maar of het echt helpt. Eerder niet. Ook omdat hulpverlening niet persoonlijk op maat is, waar ik wel denk dat dat nodig is omdat iedereen anders is. De beste hulpverlener was ikzelf. De stappen die ik heb gemaakt, heb ik zelf gemaakt, niet iemand anders.

Ik ben niet zeker of ik gebrek aan inclusie een probleem vind. Ik zou perfect een weerpraatje kunnen doen, zeker als ik de kans krijg om te groeien in mijn job, net zoals Boeva ook in staat is om comedian te zijn. Maar ik denk tegelijkertijd ook wel dat iemand als Jill Peeters, David Dehenauw of Frank Deboosere het nog veel beter doen dan dat ik ooit zou kunnen doen. Vlaanderen heeft ook veel mensen die in staat zijn tot een bepaalde functie in de media, maar er zijn maar een beperkt aantal plaatjes te verdelen natuurlijk. En dan kijkt men naar charisma of uitstraling ook, want dat is ook van belang voor op de TV.
 
Laatst bewerkt:
Mr.Anderson zei:
VRT hanteert geen quota. Noch in haar personeelsbestand, noch in representatie in zijn programma’s. Wel zijn er in de beheersovereenkomst met de Vlaamse gemeenschap streefcijfers vooropgesteld.

Site van VRT, inclusie en diversiteit.

Daarom mijn vraag: hoe en waar wordt dat verkocht als inclusie?
Klik om te vergroten...
Quota was dan verkeerd verwoord. Maar programma's als down the road worden wel degelijk meegeteld om de streefcijfers te behalen. Die streefcijfers zouden ervoor moeten zorgen dat er meer inclusie is en programma's als down the road zorgen nu eenmaal niet voor meer inclusie.
 
Gisteren toevallig nog een gesprek gehad met mensen die redelijk pissed waren op Boeva 'want DTR is zo'n mooi programma en die mensen hebben daar iets aan', maar die missen vind ik het punt. DTR is een mooi programma, maar het feit blijft wel dat als je het gegeven 'die mensen hebben Down' weg haalt, het programma niet gemaakt zou zijn. Een grote focus van het programma ligt op het feit 'kijk eens naar die mensen met Down!' en dus worden die toch wel degelijk als een soort rekwisiet gebruikt in functie van entertainment vind ik.

Op zich is daar weinig mis mee (zo doen we dat ook met domme mensen in al die Island programma's, met armen en rijken in Steenrijk Straatarm en al van dat, ...) maar het toppunt van integratie zou ik dat soort programma's als DTR niet noemen. Hoe ik het zie is het 'toppunt' van integratie/inclusie dat bepaalde groepen mensen overal op 'natuurlijke wijze' (dus niet via quota en weet ik veel) verschijnen in een context die niets te maken heeft met hun handicap/huidskleur/...

Er werd hier eerder in de thread een goed voorbeeld gegeven door te verwijzen naar de BBC vind ik. Daar zie je redelijk vaak mensen met een (vrij duidelijke) handicap opdraven in die crime series enzovoorts, en dan vaak niet in rollen die hun handicap belichten of waarbij die handicap deel uitmaakt van hun rol. Dat vind ik persoonlijk complete inclusie en integratie.

Dat programma's als DTR daar dan kunnen bij helpen is zeker zo (hoewel je ook niet moet vergeten dat die mensen geselecteerd worden en dat er dus ook veel mensen met Down zijn die helemaal niet zo knuffelbaar zijn en die het veel zwaarder hebben) maar ik vind de kritiek van Boeva wel degelijk grotendeels terecht.

Even terzijde: Of de BBC quota hanteert weet ik niet (ik dek me maar al in, want P&A) maar dat maakt niet uit, het gaat me om het voorbeeld dat je gehandicapten ook op een veel natuurlijkere manier kunt integreren in het medialandschap.
 
Zucht, eigenlijk is dit weer een zoveelste staaltje van dat doorgeschoten representatie.
Meer inclusie... ik bekijk dat eerder vanuit het standpunt van: als je iets te bieden hebt, kom je in beeld anders niet.
Een mindervalide persoon die iets zinvols te vertellen heeft, moet uiteraard mits de nodige aanpassingen in beeld kunnen komen. Zo'n voorbeelden als de BBC en een mindervalide in een programma over tuinieren lijkt me dan ook prima.

Iemand met een (fysieke) handicap moet met de nodige hulpmiddelen voor mijn part ook wel kunnen deelnemen aan een "open" quiz zoals Blokken, maar goed op een bepaald punt bots je op limieten: iemand die blind is is dan nogal moeilijk, iemand die doof is moet dan weer een oneigenlijk voordeel krijgen door de vraag misschien sneller te kunnen lezen of een nadeel doordat de doventolk trager is dan Ben Crabbé... dus ja, hoe pak je zoiets aan?
Homo Universalis? Ga je dat ook aanpassen op elke mogelijke handicap?

De realiteit is dat William Boeva zijn beroemdheid voor een zéér groot deel dankt aan comedian + dwerg, neem dat tweede weg en ik betwijfel of hij nog als comedian het ver geschopt zou hebben. Zoek de reden voor deze open brief dus ook maar in de hoek van frustraties over dat iemand z'n BV-schap tanende is.

Quota's voor inclusie lijken mij een gruwelijk idee want op een gegeven moment voer je nu éénmaal mensen op die gemiddeld knapper, intelligenter en/of sportiever zijn dan de gemiddelde bevolking, dat maakt ze ook interessanter. In Terzake wil je de inhoudelijke mening van een expert niet van een random persoon in de straat. In fictie kiest men voor bovengemiddeld knappe acteurs en actrices. Bij sport kijkt men naar toppresteerders.
Entertainment moet niet in alle omstandigheden een reflectie zijn van het dagelijkse leven, liefst niet zelfs.

Bij andere programma's zoals de talloze single-zoekt-een-lief of woningzoektocht/verbouw-programma's worden overigens mensen ook opgevoerd omwille van slechts één aspect van henzelf om feelgood televisie te produceren. Je kiest of je eraan deelneemt en of je er naar kijkt.
 
KnightOfCydonia zei:
Zucht, eigenlijk is dit weer een zoveelste staaltje van dat doorgeschoten representatie.
Meer inclusie... ik bekijk dat eerder vanuit het standpunt van: als je iets te bieden hebt, kom je in beeld anders niet.
Een mindervalide persoon die iets zinvols te vertellen heeft, moet uiteraard mits de nodige aanpassingen in beeld kunnen komen. Zo'n voorbeelden als de BBC en een mindervalide in een programma over tuinieren lijkt me dan ook prima.
Klik om te vergroten...

Dus volgens jou zijn er geen mindervalide personen die bijvoorbeeld presentatorwerk beter kunnen dan sommige presentatoren nu? Het leven is een pure meritocratie?

Volgens mij heeft Boeva het toch ook nergens over het aanpassen van een quiz, laat staan sporten, aan de mogelijke handicap van mensen, maar gewoon over het feit dat ze soms eens in beeld mogen om de rest zich goed te doen voelen, en anders niet.

Ik vind het eerlijk gezegd maar treurig dat je dit afdoet als "gefrustreerd omdat zijn BV-schap tanende is". Terwijl dat dus helemaal niet het geval is, hij is niet minder populair dan vroeger. Volgens mij heeft hij net meer projecten, meer schermtijd en meer kijk- en luistercijfers dan vroeger, hoor. Maar goed, het is toch maar weer een beetje: Wij -mensen die het niet ondervinden- hebben besloten dat er geen probleem is. En dan hoop dingen die naast de kwestie zijn.
 
KnightOfCydonia zei:
De realiteit is dat William Boeva zijn beroemdheid voor een zéér groot deel dankt aan comedian + dwerg, neem dat tweede weg en ik betwijfel of hij nog als comedian het ver geschopt zou hebben. Zoek de reden voor deze open brief dus ook maar in de hoek van frustraties over dat iemand z'n BV-schap tanende is.
Klik om te vergroten...
Ik ben het voor de rest niet per se oneens met wat je zegt in je post maar dit vind ik toch wel echt onzin. Ik denk dat Boeva net meer op TV te zien is en in de kranten komt dan vroeger, dus ik denk niet dat hij het daarom doet. Niet elke 'open brief' of oproep die gemediatiseerd wordt is een schreeuw om aandacht of enkel en alleen gedaan om de eigen stock te verhogen. Dat vind ik toch een overdreven cynische houding.

Zo kan je trouwens ook nooit goed doen natuurlijk. Iemand met een platform mag dan niks aankaarten want 'dat is voor de aandacht' en mensen zonder platform worden natuurlijk straal genegeerd buiten de eigen kring. Zo komen we nergens.

En zelfs al was het hem enkel en alleen om de aandacht te doen: dan nog heeft hij een punt en moet dat niet geminimaliseerd worden.

[Edit] En eigenlijk vind ik dit ook helemaal geen 'staaltje van doorgeschoten representatie'. Hij zegt, vind ik, niet dat er maar meer minderheidsgroepen op TV moeten komen, wat ik er uit opmaak is dat het op een verkeerde manier gebeurt. Het moet dus anders, niet per se meer.
 
Laatst bewerkt:
Wij mensen die het niet ondervinden? Ik heb ook niet bepaald de looks van een Kobe Ilsen, misschien hooguit op een goeie dag een Lieven Scheire maar die is dan weer een tikkeltje slimmer en veel charmante/grappig. Ik heb ook nooit zelfs maar een vriendin gehad half zo knap als Samira Boukhriss (ooit in het echt gezien, nog minstens dubbel zo knap als op televisie, DROOMvrouw), dus ja dream on?
Ik zal dus nooit televisiepresentator worden, zelfs niet eens voor een programma op Canvas. 😅 Ik heb hier even veel of even weinig last van als William Boeva denk ik dan.

Jobs als televisiepresentator zijn geen meritocratie, het is een combinatie van een genetische loterij waardoor je bovengemiddeld knap bent, een leuke stem hebt, én dan ook nog eens hard werken daarenbovenop.

Ben je mindervalide? Tja, dan waren de genetische dobbelstenen of het lot na een ongeval jou slecht gezond, jammer... Het leven is niet eerlijk op veel vlakken. Denk dat evenredige inclusie in een beperkt aantal jobs zoals televisiepresentator dan echt geen probleem is. Of gaan we anders ook quota invoeren voor mannen onder de 1m60? Voor vrouwen met obesitas? Waar stopt het?

Tijd om bij Sporza ook meer tijd te besteden aan amateurkoersen en provinciaal voetbal?

Zoals ik zei in programma's waar men gewone mensen opvoert mag/moet ook ruimte zijn voor mindervaliden maar laten we wel wezen, daar is William Boeva's bezwaar dat men mindervaliden opvoert als knuffelberen om feelgood televisie mee te maken... Wat is iets als Blind Getrouwd echter anders dan singles als proefkonijnen in een wetenschappelijk gearrangeerd huwelijk steken om er feelgood televisie mee te maken? In dat opzicht worden mindervaliden behandeld als andere gewone mensen denk ik dan.
 
KnightOfCydonia zei:
Wij mensen die het niet ondervinden? Ik heb ook niet bepaald de looks van een Kobe Ilsen, misschien hooguit op een goeie dag een Lieven Scheire maar die is dan weer een tikkeltje slimmer en veel charmante/grappig. Ik heb ook nooit zelfs maar een vriendin gehad half zo knap als Samira Boukhriss (ooit in het echt gezien, nog minstens dubbel zo knap als op televisie, DROOMvrouw), dus ja dream on?

Ik zal dus nooit televisiepresentator worden, zelfs niet eens voor een programma op Canvas. 😅 Ik heb hier even veel of even weinig last van als William Boeva denk ik dan.

Jobs als televisiepresentator zijn geen meritocratie, het is een combinatie van een genetische loterij waardoor je bovengemiddeld knap bent, een leuke stem hebt, én dan ook nog eens hard werken daarenbovenop.

Ben je mindervalide? Tja, dan waren de genetische dobbelstenen of het lot na een ongeval jou slecht gezond, jammer... Het leven is niet eerlijk op veel vlakken. Denk dat evenredige inclusie in een beperkt aantal jobs zoals televisiepresentator dan echt geen probleem is. Of gaan we anders ook quota invoeren voor mannen onder de 1m60? Voor vrouwen met obesitas? Waar stopt het?

Tijd om bij Sporza ook meer tijd te besteden aan amateurkoersen en provinciaal voetbal?

Zoals ik zei in programma's waar men gewone mensen opvoert mag/moet ook ruimte zijn voor mindervaliden maar laten we wel wezen, daar is William Boeva's bezwaar dat men mindervaliden opvoert als knuffelberen om feelgood televisie mee te maken... Wat is iets als Blind Getrouwd echter anders dan singles als proefkonijnen in een wetenschappelijk gearrangeerd huwelijk steken om er feelgood televisie mee te maken? In dat opzicht worden mindervaliden behandeld als andere gewone mensen denk ik dan.
Klik om te vergroten...
Amai, als je durft 'niet de looks hebben van Kobe Ilsen' op gelijke hoogte te zetten met het hebben van een beperking, daarmee moeten leven en daarop afgerekend worden, dan durf ik te denken dat we het niet eens gaan worden. Ik vind het aanmatigend voor al wie een beperking heeft en dit moet lezen...

Nee, het leven is niet eerlijk. Maar waar we het iets eerlijker kunnen maken, waar we zien dat wat we "gewend" zijn om te doen misschien die oneerlijkheid in de hand werkt, en we met een simpele aanpassing of gewoon een simpele bewustwording dat voor een klein stukje kunnen verhelpen, doen we dat toch beter wel dan niet, zeker.

En als je denkt dat het Boeva te doen is om feelgood tv, dan heb je de boodschap niet begrepen. Het gaat erom dat ze énkel maar en in bepaalde gevallen 'gebruikt' worden om feelgood tv mee te maken, en dan aan de kant geschoven worden 'waar ze thuishoren'.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan