Zou me geen grote fan noemen maar ik kan Massive Attack wel appreciëren. De drie twee albums zijn beide goed tot zeer goed, Mezzanine vind ik geweldig, dit is voor mij ook de enige plaat waar ik nog geregeld naar terug grijp. Ik heb ooit gelezen dat iemand die omschreef als niet zomaar een donkere plaat, maar eentje die licht lijkt te absorberen en dat is een treffende omschrijving. Ik vind Teardrop trouwens wel een sterk nummer maar zou het niet bij mijn favorieten zetten, eerder Angel, Inertia Creeps en het titelnummer (waar de band blijkbaar zelf niet tevreden over was en als onafgewerkt beschouwd). Maar zoals Kid_C vind ik Mezzanine gewoon van begin tot einde van een hoog niveau.
100th Window is niet echt slécht, maar gewoon niet zo memorabel. Bijna alle elementen die de band zijn geluid gaf, zijn hier op weg gestript (iets wat ook al begonnen was op Mezzanine). Geen jazz, r&b of funk samples meer en veel minder hiphop invloeden. Daardoor klinkt die nogal 'grijs' en vallen de nummers weinig op, alles gaat wat in elkaar op doordat de tempo's van elk nummer te gelijkaardig zijn. Vond de nummers met Sinead O'Connor en de openingstrack wel vrij goed als ik het me goed herinner.
Heligoland vind ik een beetje ondergewaardeerd. Nog altijd niet in de buurt van het niveau van de eerste drie albums, maar een stap omhoog vergeleken met 100th Window. Hier is er meer variatie en de features zijn vrij goed gekozen. Splitting The Atom en Paradise Circus zijn terecht enkele van hun beter bekende nummers geworden.
Ritual Spirit vind ik ook goed, het nummer met Young Fathers (Voodoo In My Blood) is daarop veruit mijn favoriet. Ik denk dat ze toen van plan waren om met minder lange tussenpauze korte EP's uit te blijven brengen, maar helaas is het sinds 2016 gebleven bij deze en Eutopia (die ik zelfs nog niet gehoord heb).