Leven in het nu, of plannen voor de toekomst?

[Sylverscythe]

Eén heel belangrijke staat hier volgens mij niet duidelijk genoeg in opgenomen. Het wordt volgens recent onderzoek steeds meer duidelijk dat sporten (cardio) vooral goed is voor hart - en bloedvaten, maar dat krachttraining mogelijkerwijze zeker even belangrijker is voor een lang gezond leven.
1 - 2 uur per week volstaan, en je moet daarvoor echt niet naar de fitness. Het lijkt een zeer gunstige impact te hebben op onder meer de hormonen huishouding, en daardoor diabetes en kanker te onderdrukken. Het werkt ook infectieverminderend. Naarmate we ouder worden breekt een deel van ons spierweefsel af, door zoveel en zo lang mogelijk een vorm van krachtraining te doen verminder je dat effect.

Volgens mijn kinesist/personal trainer, is vooral belangrijk om core stability te trainen op latere leeftijd, dat reduceert de kans op een zware val die je misschien niet meer te boven komt.

Krachttraining wordt vaak een beetje vereenzelvigd met een bepaald stereotype, die niet al te snuggere, opgeblazen bodybuilder zeg maar. Ik vermoed dat het een deel is van de reden waarom iedereen bij "actief" meteen denkt aan loopschoenen of een koersfiets.

Zoals je zegt is het belangrijk om spiermassa te behouden, ik denk dat zonder enige sport die ergens na je 40ste begint achteruit te gaan, terwijl je door krachttraining je lichaam blijft stimuleren die te behouden of bij te maken. Ook belangrijk is botdichtheid, het is een goede manier om steve botten te krijgen en houden. Osteoporose is (zeker bij vrouwen) op hoge leeftijd vaak zeer nadelig, omdat een kleine val dan tot bv. een gebroken heup kan leiden.

Eigenlijk is het beste om zowel kracht als cardio met mate te doen, maar goed, op dat vlak ben ik dan ook niet zo goed bezig momenteel aangezien ik volledig voor de kracht ben gegaan.

 

[_-Butch-_]

Even mijn kijk op deze thread...

We oefenen elke nacht onze dood. Still liggen in het donker en naar een plaats glijden die het "niets" noemt tussen rust en dromen.
Op die moment hebben wij geen bewustzijn, geen zelf, en er kan vanalles gebeuren zonder dat wij er weet van hebben.
We sterven elke nacht, of beter gezegd gaan we elke dag neerliggen en laten we alles achter in deze wereld,
hopend op dromen en een nieuwe ochtend.

Zolang er leven is, is er hoop.

Leef van dag tot dag, neem niets aan voor "normaal". Geniet van de kleine dingen.

 

[Heimlar]

Even mijn kijk op deze thread...

We oefenen elke nacht onze dood. Still liggen in het donker en naar een plaats glijden die het "niets" noemt tussen rust en dromen.
Op die moment hebben wij geen bewustzijn, geen zelf, en er kan vanalles gebeuren zonder dat wij er weet van hebben.
We sterven elke nacht, of beter gezegd gaan we elke dag neerliggen en laten we alles achter in deze wereld,
hopend op dromen en een nieuwe ochtend.

Zolang er leven is, is er hoop.

Leef van dag tot dag, neem niets aan voor "normaal". Geniet van de kleine dingen.

Awel da vinnek nu is schoon gezegd se

 

[nestorius]

Even mijn kijk op deze thread...

We oefenen elke nacht onze dood. Still liggen in het donker en naar een plaats glijden die het "niets" noemt tussen rust en dromen.
Op die moment hebben wij geen bewustzijn, geen zelf, en er kan vanalles gebeuren zonder dat wij er weet van hebben.
We sterven elke nacht, of beter gezegd gaan we elke dag neerliggen en laten we alles achter in deze wereld,
hopend op dromen en een nieuwe ochtend.

Zolang er leven is, is er hoop.

Leef van dag tot dag, neem niets aan voor "normaal". Geniet van de kleine dingen.

Maar ik hoop wel dat ik mag sterven in mijn bed. Lijkt mij de beste dood.

 

[Mulan]

Maar ik hoop wel dat ik mag sterven in mijn bed. Lijkt mij de beste dood.

Ik hoop vooral dat ik "plots" mag gaan en niet na een lijdensweg...die je doorgaans in bed ondergaat.
Natuurlijk wil ik mijn dochter groot zien worden en haar helpen en begeleiden op vele vlakken! Maar als ik zou moeten kiezen (helaas krijgt niemand die keuze) tussen morgen van de trap vallen en krak, nek gebroken (zoals de partner van een kennis als veertiger is overkomen) of als tachtiger na een beroerte waarbij ik enkele weken als halve kasplant heb mogen "leven"... Dan is de keuze snel gemaakt!

Door mijn eigen medisch dossier, dat van mijn ouders en de kankergeschiedenis van alle 4 mijn grootouders, geloof ik wel niet in "goed en gezond" oud worden. Dat het voor sommigen kan geloof ik graag. Maar dat ik daar eentje van zal zijn? Heel onwaarschijnlijk. Ik pot dan ook (behalve pensioensparen) geen euro op met het idee dat ik daar dan als zestiger wel van zal genieten.

 

[makila]

Maar ik hoop wel dat ik mag sterven in mijn bed. Lijkt mij de beste dood.

Dat hangt er vanaf. Mijn overgrootvader had huidkanker en was op het einde bedlederig. Die kreeg dan grote gaten / koten (letterlijk te nemen) in zijn lijf waar de etter eruit droop en volgens mijn grootmoeder stonk dat gelijk de pest (zelf besef je dit niet). Hij heeft dan op een dag zelfmoord gepleegd maar ze hebben hem 'gered' en ze waren daar dan blijkbaar trots op.

Die mens heeft nog maanden bedlederig afgezien in zijn ziekenhuisbed om daarna toch nog gewoon het bijltje erbij neer te leggen.

Sorry dat ik hier dit horrorverhaal vertel, maar dit was in die tijd gewoon de harde realiteit.

 

[playforfun91]

Ik doe het mezelf aan, maar ik leef zeker niet in het "nu" en ben keihard aant timmeren aan mijn toekomst. Ik spaar flink door en probeer echt zo min mogelijk uit te geven zodat ik een eigen woning kan verwerven, combineer een 4/5de job met bachelorstudies en ben sinds 2020 geen dag meer in verlof geweest om te onspannen. Mijn verlof, dat is studeren en examens maken. Mijn laatste examenperiode was quasi een mentaal breekpunt, het huilen stond mij alle dagen nader dan het lachen. Ik voelde dit wel al even aankomen, dus binnenkort de vlieger op en toch maar eens een weekje ontspannen in de zon, na mijn herexamens welliswaar

 

[Horse]

Na ons Martine nog eentje die de pensioenleeftijd niet haalt

Presentatrice en zangeres Bea Van der Maat (62) is overleden

Bea Van der Maat is donderdag overleden op 62-jarige leeftijd. Dat heeft onze redactie vernomen. De ‘Tien om te zien’-presentatrice, ook bekend als zangeres van Won Ton Ton en haar rol in de film ‘Koko Flanel’, leed aan een slepende ziekte.

www.hln.be

 

[E_wout]

Te veel drama's meegemaakt in de dichte omgeving door ongevallen en ziekte om niet keihard in het vandaag te leven. Dit uit zich door heel bewust te genieten en , euhm, gewoon geld te laten rollen. Niet ondoordacht, met rede en verstand ('tis niet op krediet) maar wel veel gaan eten, veel terrassen en heel veel voor de kinderen doen. uiteraard wordt er ook wel aan later gedacht maar no way dat ik als een asceet ga leven wetende dat ik evengoed morgen met de pootjes omhoog kan liggen. Anders gesteld, pietje de dood gaat mij niet liggen hebben. Als hij mij vervroegd komt halen ga ik toch met de glimlach in de kist liggen , zijnde "dit pakken ze me toch allemaal niet meer af".

Een van mijn beste vrienden is de grootst mogelijke tegenpool die er bestaat. Iedere euro omdraaien en vakanties beperken tot een paar dagen zee. We hebben begrip voor elkaar en ik weet dat ik een beetje meer hem zou moeten zijn en tegelijkertijd zegt hij dat hij een beetje meer mij zou moeten zijn. Geen idee wie er finaal gelijk heeft maar zoals steeds zal "de waarheid" wel ergens in het midden liggen.

 

[Valkuil]

Genieten hoeft ook niet per se (veel) geld te kosten, al hangt dat wat af van wat je gewoon bent vermoedelijk, dus je kan leven in het nu ook combineren met sparen voor later.

Ik kan bv. veel meer genieten van een zelf georganiseerde tuin bbq dan van een familie-etentje in één of ander fancy restaurant. Idem een uitstap naar zee met de kinderen dan een verre reis naar het buitenland (toch in deze levensfase).

Dus hier is het genieten in het heden met misschien beperkte financiële middelen en sparen "voor de toekomst".

Anderzijds denk ik niet dat ik in de toekomst plots behoefte zal krijgen aan dure restaurants en 5* hotels. Dan zal het geld misschien dienen om het wat vroeger rustiger aan te doen (we werken nu al 4/5 wat we soms toch nog veel vinden ) of de kinderen een zetje te geven, wat dan hopelijk ook leidt tot meer tijd met het gezin/de familie. Allemaal koffiedik kijken natuurlijk, voor hetzelfde geld krijgen mijn kinderen een grote afkeer van hun ouders of zo.

 

[kenneke2.0]

Laatste maanden droom ik constant in het verleden ( mijn ouders waren er nog ) juist twee kinderen gehad. Het was zo een mooie tijd sindsdien toch wat tegenslagen gehad zowel medisch als financieel .

 

[Archaos]

Ik vind het soms wel frappant hoe hard sommige mensen bezig zijn met hun pensioen, het wel een levensdoel op zich lijkt, hoe ze plannen maken voor na hun pensioen, vaak ver op voorhand.

Ik zou er net alles aan proberen doen om een job uit te oefenen die draaglijk is en die je vooral graag doet, en een mooie balans zoeken tussen werk en privé. Dat is natuurlijk niet voor iedereen even eenvoudig en voor velen misschien zelfs onmogelijk.

Heb zelf het geluk om een job te kunnen doen die ik graag doe en daar ben ik heel blij om. Ik leef dus vooral in het nu en ben zeker niet bezig met de periode na mijn 65 (of 67 of ...). Ik hoop dat ik daar binnen 20 jaar ook nog zo over denk...

Ik heb het in de familie gewoon al te vaak meegemaakt dat personen kort na hun pensioen al snel aftakelen en/of zelfs hun 70 niet halen. Nee, laat mij maar onderweg genieten nu het zeker nog kan...

 

[Sylverscythe]

Ik vind het soms wel frappant hoe hard sommige mensen bezig zijn met hun pensioen, het wel een levensdoel op zich lijkt, hoe ze plannen maken voor na hun pensioen, vaak ver op voorhand.

Ik zou er net alles aan proberen doen om een job uit te oefenen die draaglijk is en die je vooral graag doet, en een mooie balans zoeken tussen werk en privé. Dat is natuurlijk niet voor iedereen even eenvoudig en voor velen misschien zelfs onmogelijk.

Heb zelf het geluk om een job te kunnen doen die ik graag doe en daar ben ik heel blij om. Ik leef dus vooral in het nu en ben zeker niet bezig met de periode na mijn 65 (of 67 of ...). Ik hoop dat ik daar binnen 20 jaar ook nog zo over denk...

Ik heb het in de familie gewoon al te vaak meegemaakt dat personen kort na hun pensioen al snel aftakelen en/of zelfs hun 70 niet halen. Nee, laat mij maar onderweg genieten nu het zeker nog kan...

Is dat ook niet vooral iets van de vorige generatie? Toen bijvoorbeeld een job bij de overheid als grootste verkoopsargument een goed pensioen had. Die generatie ging ook wel bij momenten vrij vroeg op pensioen.

 

[Archaos]

Is dat ook niet vooral iets van de vorige generatie? Toen bijvoorbeeld een job bij de overheid als grootste verkoopsargument een goed pensioen had. Die generatie ging ook wel bij momenten vrij vroeg op pensioen.

Ja, dat kan wel kloppen. Die wisten inderdaad ook dat ze in bepaalde situaties ook nog (zeer) vroeg met pensioen konden gaan. Die illusie hebben wij al niet meer

En die generatie (dat zag ik bij mijn ouders) kon ook vaker nog niet studeren wat ze graag wilden. Mijn vader had dus zeker ook geen droomjob en keek dus ook zéér hard uit naar zijn pensioen.

 

[808 State]

Het hangt er ook allemaal vanaf welke dingen je juist wil doen. Als je ooit graag eens de Roc d'Azur rijdt doe je dat best voor je 50e en leef je er nu al naar, is het je droom om een cruise te doen in de Caraïben kan je dat op je 75e ook nog en zelfs met een hoop kwaaltjes erbij.

Collega van mij is altijd een fervent fietser geweest en zijn droom was om één of andere trail te rijden in Siberië, die stond op zijn 45e echt messcherp. Zijn plan was om dat uit te stellen gezien ze gingen bouwen en hij met enkele overnames van bedrijven bezig was, maar die heeft dan een soort gezwel in zijn dijbeen gekregen waardoor ze een groot stuk van zijn spieren en bot hebben moeten wegsnijden, hij kon direct een kruis maken over zijn droom.

Enerzijds kosten de meeste van die (zotte) dromen veel geld, en net daarom gaat iedereen er vanuit dat je best wat werkt en je leven stevig consolideert alvorens je iets onderneemt, want nu komt het toch niet uit. Maar anderzijds kan je in afwachting wel kleinere goedkopere dingen doen waar je hetzelfde soort voldoening uithaalt.

Trouwens niets zegt dat iets waar je nu van droomt, op je 65e ook nog je droom zal zijn. Je partner moet ook nog altijd mee willen stappen in dat verhaal trouwens.

 

[Sylverscythe]

Trouwens niets zegt dat iets waar je nu van droomt, op je 65e ook nog je droom zal zijn. Je partner moet ook nog altijd mee willen stappen in dat verhaal trouwens.

Inderdaad, het leven gebeurt terwijl je plannen maakt. Ik zeg geregeld (o.a. in deze thread) dat we misschien verhuizen, maar wanneer mijn dochter 18 is, zal ik er 54 zijn. Als ze 5 jaar studeert en dan nog wat thuis woont zoals ik destijds heb gedaan, hebben we al een mooie leeftijd wanneer ze alleen gaat wonen, en dan moet je ze nog "achterlaten".

 

[Slyke]

Ik heb een vriend (hij is intussen de 60 gepasseerd) die een 10-tal jaar geleden kanker overwonnen heeft.
Toen de diagnose was gesteld, ging hij er van uit dat hij op korte termijn zou sterven, ook al waren de dokters vrij optimistisch wat zijn genezing betrof.
Hij is intussen officieel genezen verklaard, was er gelukkig op tijd bij, al geloof ik wel dat hij af en toe nog eens op routinecontrole moet.

Het heeft zijn leven totaal omgedraaid op een positieve manier.
Daar waar hij vroeger wat verbitterd en nors was, is hij nu de meest vrolijke en sociale mens die op deze aardbol rondloopt. Hij trekt zich van niks nog iets aan wat iemand denkt van hem en begint spontaan met iedereen te praten, zonder gêne.
We kennen elkaar al lang en iedere keer als hij mij ziet zal hij een paar keer herhalen dat ik niet mag vergeten om in het nu te leven, 'carpe diem'.
Desondanks ik ook al heel wat tegenslagen gekend heb in het leven, lukt het mij vooralsnog niet.

Maar het is in elk geval wel iemand die door dit voorval ergens wakker is geschud en het besef heeft dat je er maar beter nu van profiteert, want het kan van de ene op de andere dag gedaan zijn.

 

[BlackOccult]

Ik leef steeds meer en meer in het nu en ik probeer me zo weinig mogelijk dingen te ontzeggen.

Mijn job is voor het eerst een eye opener geweest. Als 22-jarige snotneus indertijd mensen met een handicap (en hun netwerk) bijstaan, informeren, adviseren. Eén van de pakkendste ervaringen enkele jaren geleden was een man die ALS had, de ziekte ging enorm snel achteruit, met een schat van een vrouw. De man had quasi dezelfde leeftijd als mijn vader. Het koppel was net gepensioneerd, hadden verscheidene kleinkinderen, gingen van hun oude dag genieten en een vakantiehuisje in Frankrijk helemaal opknappen voor de familie. Althans, dat was de bedoeling. De man is op enkele maanden tijd overleden.

Ik heb zelf het geluk dat ik meer en meer kan kiezen voor de dingen in het leven waar ik achtersta en mij goed bij voel. Ik doe mijn werk graag (plus: goede leidinggevenden en een team van collega’s waarbij er respect is voor ieder), ik kies bewust voor de mensen waar ik mijn vrijetijd mee spendeer, ik leef momenteel tamelijk comfortabel dankzij een stabiel inkomen en ik moet me omwille van financiële redenen weinig ontzeggen of zorgen maken. Ik sta achter de keuzes die ik gemaakt heb, (liefdes)relatie die op is achterwege gelaten.

En dan plots, na een emotionele klap in april hier volledig los van, heeft mijn vader 3 weken geleden het verdict gekregen van pancreaskanker met uitzaaiingen. Vandaag was de eerste keer chemotherapie… We hebben al open gesprekken gehad en ik ben eigenlijk blij dat we op dezelfde golflengte zitten. Maar nee dus, ik wacht niet op mijn pensioen om te genieten van het leven. De kans dat ik dat haal lijkt me klein te worden precies.

 

[Valyra]

Na het overlijden van mijn moeder (maar 63 jaar) ben ik nog meer in het "nu" beginnen leven.
Ik ga graag op reis, maak graag mooie beklimmingen, ga graag iets lekker eten en drinken, ...
Allemaal dingen die wel geld kosten en die ik inderdaad zou kunnen laten, om dan op het einde van de maand meer overschot te hebben.
Dat doe ik dus niet. Als ik ergens zin in heb, doe ik dat gewoon. Natuurlijk ga ik mezelf niet in schulden werken en kan ik gelukkig nog redelijk wat sparen (als er geen vakanties zijn, hehe).
Een eigen woning is op dit moment geen prioriteit voor mij, tot grote ergernis van mijn vriendin. Zal ook wel eerder een uitzondering op de regel zijn want blijkbaar moet een eigendom bezitten op #1 staan volgens velen rondom mij.

De reizen die ik maak en de activiteiten die ik doe (alpinisme, klimmen, ...) zijn toch wel redelijk intensief dus de kans zit er in dat dit niet meer mogelijk is op oudere leeftijd. Daarom, genieten nu het kan. De rest komt wel.

 

[Squidward]

Bij mijn ouders is de ene gestorven aan 64 maar hij was al negen jaar op brugpensioen (verplichte herstructurering van krant) maar dus negen jaar miserabel omdat zijn ene passie verplicht was afgenomen. Moeder op 62 overleden, die is nooit aan haar pensioen geraakt. Vooral zij dus een gedroomde burger voor de Belgische staat. Ik heb hen nooit iets weten uitstellen ‘voor later’ genre echt ‘voor als we met pensioen zijn’. Ze waren degelijk middenklasse qua inkomen en erfenissen dus geen grote luxe leven, maar niet perse zich dingen ontzegd. Ik doe dat nu hetzelfde. We hebben een huis van ons en een huis dat is toegezegd aan de kinderen, dus beide hebben die zekerheid. Verder trek ik mij de zak aan van later, als ik echt in armoe geraak mocht ik toevallig ouder dan die 64 worden, dan maak ik er gewoon een einde aan. Ik heb volkomen vrede met die optie. Pas op, ik vermoed echt niet dat het zo ver zou komen, maar en cas ou dan is het zo en oké.