Classic Artists King Gizzard & The Lizard Wizard

[Kid_C]

DRIP DRIP

 

[PBR Streetgang]

Nooit echt naar geluisterd en met zo'n omvangrijk oeuvre is het niet evident om ergens mee te beginnen, maar The Dripping Tap is wel een ge-wel-dige entree. Ik maak me stilaan klaar om de Gizzverse in te duiken ...

Ik denk dat jij wel Murder of the Universe zou kunnen smaken. Een anthologie van drie verhalen over monsters, magiërs en cyborgs. Het album begint met "The Tale of the Altered Beast", over een beerachtig monster dat op mensen jaagt en ze weerwolfgewijs transformeert tot een gelijksoortig beest. Dan heb je het verhaal over de epische strijd tussen Balrog en de Lord of Lightning, geen extra uitleg nodig. En eindigen doet het album met het tragische verhaal van Han-Tiyumi, een cyborg die een diep verlangen koestert om te kunnen overgeven, maar wiens kots het einde van ons universum veroorzaakt.


Tip: haal de lyric sheet erbij, plezier verzekerd!

 

[clercqie]

Quarters vond ik ook de moeite!

 

[PBR Streetgang]

Quarters vond ik ook de moeite!

Hell yeah, The River is een top 3 Gizz track voor mij.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Nonagon infinity was best een goed adrenalinebommeke. Die match van die garagerock met dat psychedelisch kantje en toch nog iets heavy, het werkte wel voor mij. Als ik nog e gat tussen het blokken vind vul ik wel aan wanneer het kan

 

[shiftyke]

Over de eerste twee heb ik weinig te zeggen, niets speciaals of memorabel. Mochten jullie hier niet lyrisch over gedaan hebben was ik allicht al afgehaakt.

Eyes Like The Sky was verrassend, ik had geen opzoekwerk gedaan op voorhand dus was een western audio verhaal best speciaal. Ik was aan het sporten dus helaas niet met de nodige aandacht beluisterd, muzikaal was het wel niet veel soeps maar bon ik vermoed dat het verhaal in de spotlight moest staan.

 

[PBR Streetgang]

Nee, muzikaal is het niet zo spectaculair, maar toch wel een interessant stuk. Niet te lang of pretentieus, een beetje zoals een goede Anthony Mann of Budd Boetticher western.

 

[Kid_C]

Over de eerste twee heb ik weinig te zeggen, niets speciaals of memorabel. Mochten jullie hier niet lyrisch over gedaan hebben was ik allicht al afgehaakt.

Eyes Like The Sky was verrassend, ik had geen opzoekwerk gedaan op voorhand dus was een western audio verhaal best speciaal. Ik was aan het sporten dus helaas niet met de nodige aandacht beluisterd, muzikaal was het wel niet veel soeps maar bon ik vermoed dat het verhaal in de spotlight moest staan.

Vanaf Head On/Pill zal je wel meer willen ontdekken van de band.

 

[Strijkijzer]

Ken helemaal niets van King Gizzard & The Lizard Wizard dus de volgorde van @Kid_C aan het volgen.

Nonagon infinity nu 2x beluisterd. Toffe plaat zeg! Smaakt in elk geval naar meer.

 

[Kid_C]

Ken helemaal niets van King Gizzard & The Lizard Wizard dus de volgorde van @Kid_C aan het volgen.

Nonagon infinity nu 2x beluisterd. Toffe plaat zeg! Smaakt in elk geval naar meer.

Je mag me gerust sturen naar het KC voor een review in februari.

 

[Strijkijzer]

Je mag me gerust sturen naar het KC voor een review in februari.

Staat er al maanden in jong! Maar in maart toch?

20/03/2023

-

Concert

King Gizzard & The Lizard

Cirque Royal

Kid_C

Strijkijzer

Aan te vragen

 

[Obi-Jan]

 

[DwightSchrute]

The Dripping Tap is puur op muzikaal technisch niveau zo hoogstaand, daaraan zie je wel dat dit een stel geniën zijn.

 

[PBR Streetgang]

The Dripping Tap is puur op muzikaal technisch niveau zo hoogstaand, daaraan zie je wel dat dit een stel geniën zijn.

En heel Polygondwanaland dan, holy shit. Misschien te proggy voor sommigen, en met hier en daar een minder nummer, akkoord. Maar wanneer het album aan zijn finale geraakt met de balls to the wall crazy The Fourth Colour, dat is gewoon muzikaal genot in zijn puurste vorm.

Zalig.

 

[FlyingHorseman]

King Gizzard & The Lizard Wizard is op mijn radar verschenen met I'm In Your Mind Fuzz door de link met John Dwyer. Ben ze daarna blijven volgen, tot en met hun boerenjaar 2017 van vrij dichtbij, daarna met wat meer afstand. Voor mij persoonlijk is het eerder een minpunt dat ze zoveel uitbrengen omdat ik merk dat een album minder kans krijgt te groeien als het me niet onmiddellijk grijpt. En dat is bij King Gizz de laatste tijd wel vaker het geval. Ik merk dat ik hun werk na 2017 vaak maar een handvol keer speel en er daarna niet meer zo snel naar terug keer. Nochtans zijn de meeste van hun albums minstens degelijk en meestal behoorlijk goed. Numeriek uitgedrukt zitten ze vaak tussen een 7 en een 8.

De platen waar ik wel naar terug grijp, zijn blijkbaar die wat vaak bovenaan staan als gevraagd worden naar hun beste platen. Nonagon Infinity is waarschijnlijk de plaat dat het dichtst bij een 'classic album' komt aangezien die nogal vaak bovenaan de ranking van hun werk staat. Ik vind het ook hun beste. Verder zet ik ook I'm In Your Mind Fuzz, Flying Microtonal Banana, Polygondwanaland en Murder of the Universe nog regelmatig op. Infest The Rat's Nest heb ik bij de release veel beluisterd maar die zet ik nu nog minder op.

Ik ben nu op het gemak begonnen met één plaat per dag te beluisteren in chronologische volgorde. Ik was eerst van plan niet alles te beluisteren en ik was daarom ook weer begonnen met I'm In Your Mind Fuzz maar tot nu toe amuseer ik me er voldoende mee om ook de oudere platen nog eens opnieuw te beluisteren. Het is alvast leuk om van dag tot dag te horen hoe ze van het ene genre naar het andere springen. En ik ben benieuwd of nog andere platen wat meer in de algemene rotatie gaan komen naast die wat ik hierboven opgesomd heb.

Is dit een classic artist? Geen idee maar deze maand gaat waarschijnlijk wel plezanter zijn dan die van bepaalde artiesten waarvan die status in de algemene opinie meer vast ligt.

 

[Kid_C]

Alleszins wel fun om te zien hoeveel deze artiest teweeg brengt. Al bij al vrij zot voor zo'n vrij jonge band.

Is het al een classic artist? Naar mijn aanvoelen nog niet omdat ze nog niet lang genoeg meedraaien, maar die status zullen ze zeker ooit krijgen op basis alleen al van hun huidige output.

Niet zozeer omdat ze een baanbrekend album uitbrachten maar gewoon het tempo en enthousiasme van de band is uniek in de hedendaagse muziekwereld. Het enige dat ze doen is jammen, opnemen, touren alsof ze door de duivel bezeten zijn. Enkel Thee Oh Sees kunnen er qua grootte en releases bijna bij? Ty Segall is ondertussen een pak kalmer geworden. (Die twee verdienen die classic artists status even hard als Gizz trouwens. )

 

[PBR Streetgang]

Vind je? Samen met Fuzz en andere projecten blijft hij toch wel erg veel produceren. In de afgelopen vijf jaar toch Freedom's Goblin, Joy, Fudge Sandwich, First Taste, Fungus II, Harmonizer, Fuzz III, Hello Hi en dit jaar verwacht ik alvast een nieuw album van The C.I.A. (met zijn vrouw Denée)

 

[derp]

Alleszins wel fun om te zien hoeveel deze artiest teweeg brengt. Al bij al vrij zot voor zo'n vrij jonge band.

Is het al een classic artist? Naar mijn aanvoelen nog niet omdat ze nog niet lang genoeg meedraaien, maar die status zullen ze zeker ooit krijgen op basis alleen al van hun huidige output.

Niet zozeer omdat ze een baanbrekend album uitbrachten maar gewoon het tempo en enthousiasme van de band is uniek in de hedendaagse muziekwereld. Het enige dat ze doen is jammen, opnemen, touren alsof ze door de duivel bezeten zijn. Enkel Thee Oh Sees kunnen er qua grootte en releases bijna bij? Ty Segall is ondertussen een pak kalmer geworden. (Die twee verdienen die classic artists status even hard als Gizz trouwens.

)

Daar noemt ge het trio van artiesten op die ik de afgelopen grijs heb gedraaid. Dat, samen met misschien Jay Reatard, Amyl and the Sniffers, IDLES, Fontaines DC, Viagra Boys en misschien een handvol andere bands zijn belangrijke drivers geweest in mijn motivatie om nieuwe muziek te proberen te blijven vinden.

Over Ty Segall gesproken:

Fuzz - Programma

Maniakaal - euh ja - fuzztrio van garagerock goudhaan Ty Segall, Charlie Moothart (CFM, The Moonhearts) en Meatbodiesfrontman Chad Ubovich.

www.trixonline.be

 

[PBR Streetgang]

Die tickets zijn al lang binnen, zenne

 

[PBR Streetgang]

Daar noemt ge het trio van artiesten op die ik de afgelopen grijs heb gedraaid. Dat, samen met misschien Jay Reatard, Amyl and the Sniffers, IDLES, Fontaines DC, Viagra Boys en misschien een handvol andere bands zijn belangrijke drivers geweest in mijn motivatie om nieuwe muziek te proberen te blijven vinden.

Sta me even toe om de iets minder bekende Population II (Canadese band met hun eerste release op Castle Face een paar jaar geleden) en Frankie & The Witch FIngers aan te raden, ik denk dat een fan van Oh Sees, Gizz en Ty deze zeker goed zal vinden.