Kinderarmoede

En wie was dat? Want in mijn bijdragen zal je dat niet gelezen hebben.

Nooit kunnen deelnemen aan extra curriculum activiteiten op school zoals bosklassen, studiereizen, skiklassen, ... Dat heb ik geschreven. Niet: "nooit op skivakantie kunnen gaan." Let vooral op het woordje 'nooit'. Iets wat velen hier blijkbaar niet goed begrijpen.

Groetjes vanuit Ischghl, motherfuckers :)
Hier spreek je nochtans telkens in absoluten zoals geen en gaan aan je voorbij...
Jij bekijkt het ook nogal zwart/wit he. Is 150 euro (of het kindergeld) voldoende om een kindermond een maand te voeden? Waarschijnlijk wel... maar het is niet omdat je kinderen geen honger hebben dat daarmee kinderarmoede is opgelost. Los van wat dat artikel waarmee dit forum gestart is ook vermeldt lijkt, voor mij, kinderarmoede niet te stoppen aan de frigo of keukenkast.

Kinderen kiezen niet om in armoede op te groeien en dragen er de gevolgen van. Soms door slechte keuzes van hun ouders maar evengoed hebben die mensen ook gewoon pech gehad. Doet er in het licht van kinderarmoede verder weinig toe.

Als ik bekijk hoeveel geld er nodig is om mijn dochter een normale kindertijd/jeugd te laten beleven dan kom ik zeker niet toe met die 150 euro. Hobby's, sport, kledij, schoolactiviteiten, allerhande zaken voor de ontwikkeling zoals bvb een fiets, boeken, speelgoed,... Kinderarmoede stopt niet bij elke dag voldoende te eten hebben. Als een gezin niet de middelen heeft om kinderen goed te ondersteunen op vlak van ontwikkeling dan beschouw ik hen als arm.

De impact van er niet bij te horen lijkt me een enorme psychische druk voor een kind. Jij bent immers hét kind dat niet kan doen wat andere kinderen vanzelfsprekend vinden:

- geen jeugdbeweging
- geen verjaardagsfeestjes
- geen orthodontie
- geen bijles
- minder toegang tot mentale zorg
- geen cadeautjes kunnen geven of krijgen
- de skiklassen op school gaan aan je voorbij
- geen kamp
- geen sportclub
- geen muziekschool
- geen kleren zoals iedereen ze draagt
- geen eigen kamer
- minder speelgoed
- geen smartphone
- geen gezinsvakanties
- geen culturele uitstapjes

En de lijst kan nog langer...

Mijn vragen aan jou: hoeveel van die zaken moet je, volgens jou, aanvinken om een kind als arm te beschouwen? En hoe los je het op zonder de schuld simpelweg bij de ouders te leggen?
 
En wie was dat? Want in mijn bijdragen zal je dat niet gelezen hebben.

Nooit kunnen deelnemen aan extra curriculum activiteiten op school zoals bosklassen, studiereizen, skiklassen, ... Dat heb ik geschreven. Niet: "nooit op skivakantie kunnen gaan." Let vooral op het woordje 'nooit'. Iets wat velen hier blijkbaar niet goed begrijpen.

Groetjes vanuit Ischghl, motherfuckers :)
Jij was dat, je hebt hier de definitie van kinderarmoede zo fel uitgerokken dat niemand jouw interpretatie er nog van au serieux kan nemen.
In de openingspost werd er verwezen naar echte kinderarmoede, namelijk geen geld hebben om eten te kunnen kopen. Dat is lichtjaren verwijderd van geen skiklassen/skireisjes kunnen doen.

De impact van er niet bij te horen lijkt me een enorme psychische druk voor een kind. Jij bent immers hét kind dat niet kan doen wat andere kinderen vanzelfsprekend vinden:

....
- geen cadeautjes kunnen geven of krijgen
- de skiklassen op school gaan aan je voorbij
- geen kamp
- geen sportclub
- geen muziekschool
- geen kleren zoals iedereen ze draagt
- geen eigen kamer
- minder speelgoed
- geen smartphone
- geen gezinsvakanties
- geen culturele uitstapjes

En de lijst kan nog langer...

Mijn vragen aan jou: hoeveel van die zaken moet je, volgens jou, aanvinken om een kind als arm te beschouwen? En hoe los je het op zonder de schuld simpelweg bij de ouders te leggen?
 
Het 'ik had geen smartphone want ze bestonden niet' argument... Sterk.

Gvd kerel, je mag stilaan dan ook wel eens stoppen met mijn woorden bewust met die van anderen te verwarren.
Maar ik zou die inderdaad zelfs nog durven te verdedigen: als ik tegenwoordig ook al 8 jarigen met een dure smartphone zie, waar dat vroeger nog 12 jaar was. Liegen om toch maar een eigen Instagram te kunnen aanmaken, wars van de voorwaarden van dat platform of anderen, is voor de meeste ouders ook geen probleem...

Maar concreter: neen, ik had bijvoorbeeld geen skiklassen (ondanks dat de school dat deed) of ben zelfs maar twee keer naar het echte buitenland geweest met mijn ouders (Maastricht even niet meetellen als Limburger) en dan nog maar naar Frankrijk en Duitsland. Zat wel bij de jeugdbeweging maar ging niet mee op kamp, etc. Maar ben nooit met een lege brooddoos naar school geweest! Alle onderwijskansen gekregen (misschien wat begeleiding gemist van ouders die zelf geen ervaring in het hoger onderwijs hadden, maar soit, eigen verantwoordelijkheid ook), dus ik mag zeker niet klagen. Je kan een definitie van armoede ook zover rekken tot die betekenisloos wordt.

Nogmaals waar zijn jouw prioriteiten? En hoe ga je om met ouders die wél kinderen op de wereld blijven zetten maar de middelen voor die kinderen niet kunnen of zelfs niet willen opbrengen? Het is gemakkelijk om natuurlijk te zeggen: "Van mij mag élk kind een smartphone krijgen van de overheid." ... Wel ja, voor mijn part mag élke tiener ook een elektrische Vespa krijgen... oh, wacht: er is een kolossaal gat in de staatskist? Zullen we dan misschien liever proberen hoger onderwijs eerst goedkoop te houden?
 
Skireizen via de school heeft ook nooit een pedagogisch nut en is puur vakantie. Samen met (sommige) van de klasgenoten dat wel, maar zelden gaat iedereen mee. Rome reis en gelijkaardig ging al zeker niet iedereen mee.
Bos- en zeeklasse etc is iets anders, daar krijg je ook les en pedagogische bezigheden etc. Daar moet iedereen meekunnen en moet de school het ook wel binnen de perken houden qua kosten.
 
Skireizen via de school heeft ook nooit een pedagogisch nut en is puur vakantie. Samen met (sommige) van de klasgenoten dat wel, maar zelden gaat iedereen mee. Rome reis en gelijkaardig ging al zeker niet iedereen mee.
Bos- en zeeklasse etc is iets anders, daar krijg je ook les en pedagogische bezigheden etc. Daar moet iedereen meekunnen en moet de school het ook wel binnen de perken houden qua kosten.
De discussie is dan ook volledig ontspoord omdat mensen bewust er de duurdere zaken uitkiezen (skireizen, paardrijden, ...) terwijl iedereen volgens mij wel aanvoelt dat armoede eerder tot een veel strengere beperking in al die activiteiten zal leiden. Vanaf er extra kosten bijkomen wordt het voor sommigen moeilijk, of dat nu over school of hobbies gaat.
 
We leren dat een skiklas niet gelijk is aan een skireis... :ROFLMAO: of zoiets

@ThomasMore
Bon, hoeveel van je lijst moet je er hebben om arm te zijn volgens jou? 1, 5, 10? Ben benieuwd naar jouw cutoff.
Op de site van het kinderrechtencommissariaat kan je de rechten van het kind erop nalezen.

Het komt erop neer dat een kind:

- recht heeft op een eigen mening en informatie
- recht heeft op voeding
- recht heeft op veiligheid
- recht heeft om te kunnen spelen en onbezorgd op te groeien
- recht heeft op onderwijs
- recht heeft op informatie
- recht heeft op zorg om de best mogelijke gezondheid te kunnen garanderen

Bon, als je als land die rechten erkent dan moet je daar ook voor kunnen zorgen. De plicht om hiervoor te zorgen ligt, uiteraard, in de eerste plaats bij de ouders maar een maatschappij heeft, imo, de plicht om dat af dwingen van ouders die in gebreke blijven en om een vangnet te voorzien voor kinderen waarvan de ouders de rechten van hun kinderen zelf niet kunnen waarborgen.

Daarom uit mijn lijstje:

- recht op veiligheid: een geschikte woning hoort daar ondermeer bij.
- recht om te kunnen spelen en onbezorgd op te groeien: toegang tot een hobby.
- recht op onderwijs: lijkt me logisch dat kinderen aan alle activiteiten van een school moeten kunnen deelnemen en dat ze over alle materiaal nodig voor hun opleiding moeten kunnen beschikken. Alle materiaal, van een stylo en schrift tot een laptop... Je kan een andere discussie starten over het nut van zaken zoals skiklassen of de Rome-reis maar zolang een school dat aanbiedt moet het toegankelijk zijn voor elke leerling, anders discrimineer je en schend je, imo, hun rechten.
- recht op zorg: orthodontie, psychologie, logopedie, ... alles wat nodig is om de gezondheidsnorm in België te halen moet toegankelijk zijn voor elk kind. Rechte tanden zijn hier de norm dus het is niet omdat we 's een premier met een scheef gebit hebben gehad dat daarom kinderen niet naar de orthodontist zouden moeten gaan (zoals @KnightOfCydonia beweerde).

Kinderen wiens rechten systematisch worden geschonden omdat de ouders onvoldoende middelen hebben of willen vrijmaken groeien op in armoede. Zo simpel zie ik het principe.
 
Mijn vrouw geeft les in Turnhout en het is soms gewoon schrijnend, die kinderen kunnen er niks aan doen, maar ze leven wel in armoede/kansarmoede en jammer genoeg is er niet genoeg of verkeerde ondersteuning waardoor dat vaak een vicieuze cirkel is.

Wat cijfers trouwens: https://www.opgroeien.be/sites/default/files/documents/welvaart_inkomen_armoede_en_kansarmoede.pdf

In Turnhout wordt trouwens iets meer dan 1 op 4 kinderen in een gezin in armoede geboren. En zoals je uit die cijfers ziet is dat dus duidelijk eigen aan grootsteden/centrumsteden in Vlaanderen/België.
Dat van die grootsteden is niet waar. Ik woon in een boerendorp, en zelfs daar is er kinderarmoede. Toen onze zoon naar het 1ste leerjaar ging, kon men in het begin van het schooljaar kiezen voor een leespakket ter waarde van 19 euro. Mijn vrouw vroeg op de 1ste ouder bijeenkomst in het begin van het schooljaar, waarom men daar een keuze in had, en het niet gewoon "verplicht" maakte. Omdat het een leuk, leerzaam pakket was, en iedereen er wel iets van kon leren.

Wij werden na die vergadering bij de directeur geroepen, en die zei rechtuit: We kunnen dat niet verplichten, omdat er mensen zijn die het niet kunnen betalen.

Sinds dit jaar splitst de middelbare school de schoolrekening in 4, terwijl dit tot vorig schooljaar onmiddellijk te voldoen was in het begin van het schooljaar. Gewoon omdat er hoe langer hoe meer mensen die rekening niet meer in 1x kunnen betalen.
 
Misschien?

Gewoon al dat woordje 'misschien' toont de wereldvreemdheid aan... Ik denk niet dat er hier veel zijn die zich kunnen inbeelden wat het is om honger te lijden... Da's niet van 'fuck ik heb al een hongerke en eerst nog die call om 11 u...'
Ik kan me dat voorstellen. Mijn vrouw en ik zijn arm geweest tijdens de eerste jaren van onze relatie. Wij hebben letterlijk op droog brood en water geleefd, en geloof me, dit had niks te maken met verkeerde keuzes te maken, zoals hier in deze draad al ettelijke keren als reden voor armoede is aangehaald.
 
Dat van die grootsteden is niet waar. Ik woon in een boerendorp, en zelfs daar is er kinderarmoede. Toen onze zoon naar het 1ste leerjaar ging, kon men in het begin van het schooljaar kiezen voor een leespakket ter waarde van 19 euro. Mijn vrouw vroeg op de 1ste ouder bijeenkomst in het begin van het schooljaar, waarom men daar een keuze in had, en het niet gewoon "verplicht" maakte. Omdat het een leuk, leerzaam pakket was, en iedereen er wel iets van kon leren.

Wij werden na die vergadering bij de directeur geroepen, en die zei rechtuit: We kunnen dat niet verplichten, omdat er mensen zijn die het niet kunnen betalen.

Sinds dit jaar splitst de middelbare school de schoolrekening in 4, terwijl dit tot vorig schooljaar onmiddellijk te voldoen was in het begin van het schooljaar. Gewoon omdat er hoe langer hoe meer mensen die rekening niet meer in 1x kunnen betalen.
Ah, ik bedoelde zeker niet dat dit op "den boerenbuiten" geen probleem is, natuurlijk bestaat het daar ook. Procentueel gewoon NOG veel meer in grotere steden.

Het komt voor mij op het volgende neer, elk kind in armoede is er één te veel.
 
Altijd er van uit gaan dat het een bewuste keuze is, eigen schuld is, is gewoon exemplarisch van een neoliberale instelling die erin gedrild is door de maatschappij

enkel slaag je er dus niet in om zo'n dingen te zeggen zonder een saus alsof wie arm is eigenlijk het toch vooral aan zichzelf te danken heeft door al die slechte beslissingen. En dat begint eerlijk gezegd een beetje tegen te steken.

Het meritocratische mens- en maatschappijbeeld is indd ronduit asociaal en empathieloos (& bedreigt als een sluipend gif samenlevingsmodellen die op solidariteit gestoeld zijn).

Het is daarenboven uiteraard bepaald pretentieus te veronderstellen dat je als mens je leven volledig zelf in handen hebt (& dat alles dus simpelweg "een keuze" is), er zijn immers bijzonder veel variabelen waar je als individu geen macht over hebt (zeker in de beginstadia, als weerloos wezen, van je bestaan):

  • Meegekregen DNA (met bv aanleg voor verslaving...) & IQ (en bijbehorende kansen op hoger diploma & betere job...);
  • Thuissituatie (geboren in arm/rijk gezin; liefhebbende ouders of incestueuze vader...);
  • Gekregen opvoeding (bepalend voor oa. het verwerven van doorzettingsvermogen, wilskracht...);
  • ...

Er valt bovendien ook nog eens een behoorlijke boom op te zetten over de mate waarin de wil van een individu tout court al dan niet vrij is, en of er dus überhaupt sprake is van "keuze" in een mensenleven (maar dat zou ons hier allicht te ver leiden).
 
Ik heb zelf nooit echt armoede meegemaakt. Maar mijn ouders hadden het beide zeer krap na hun scheiding.
Zo kon ik 2-3 jaar buitenschools niet gaan sporten omdat mijn moeder het inschrijvingsgeld niet kon betalen.
Dat vond ze zo erg toen is mij nog goed bijgebleven.
Ik at trouwens ook nooit lunch in de middag.
Ik hield niet zo van brood uit de diepvries.
Als ik zo denk had ik het helemaal niet zo breed. Mijn moeder ging zelfs niet meer op vakantie om ons niks te kort te laten komen.
Nu ik een aantal jaar werk en buitenhuis ben kan ze weer op vakantie en wat sparen.
Mijn moeder heeft ook nooit gedopt altijd gewerkt maar alleenstaande moeder met 2 kinderen. En een salaris van €1300 was het niet gemakkelijk.
 
Ik heb ook het geluk dat ik nooit iets te kort ben gekomen als kind.

Die discussie over 'eigen schuld': soms klopt dat gewoon wel, maar vaak ook niet. Iemand in mijn familie heeft exact dezelfde kansen / dezelfde achtergrond als mij, en die smijt met geld om allerlei shit te kopen (en dan vaak een jaar later met veel verlies terug te verkopen), bv. auto's. Tegelijkertijd meerdere kinderen hebben, en dan hoor je dingen als 'oei 20 euro voor een cadeau voor bv. moederdag, ja dat is wel veel want wij moeten wat kijken naar ons geld'. Om een maand later een caravan of weet ik veel wat te kopen (en waarschijnlijk een lening aan te gaan).
Sommige mensen kunnen gewoon niet omgaan met geld (=niet beseffen dat je best probeert een beetje te sparen, want er kunnen dingen mislopen in het leven en dan moet je ergens op terugvallen).

Maar je hebt ook mensen die gewoon dikke pech hebben (bv. door ongeval of ziekte)... of mensen die eigenlijk systematisch onderbetaald worden en als de economie dan verslechtert (zoals nu het geval is) plots in de problemen zitten zonder dat ze er iets aan kunnen doen.

Skireizen via de school heeft ook nooit een pedagogisch nut en is puur vakantie. Samen met (sommige) van de klasgenoten dat wel, maar zelden gaat iedereen mee. Rome reis en gelijkaardig ging al zeker niet iedereen mee.
Bos- en zeeklasse etc is iets anders, daar krijg je ook les en pedagogische bezigheden etc. Daar moet iedereen meekunnen en moet de school het ook wel binnen de perken houden qua kosten.

Als ik het me goed herinner gingen de richtingen met Latijn bij ons op reis naar Italië. Dat had dus zeker een didactische bedoeling.

Skireis inderdaad gewoon vakantie (of ja, het is wel 'leren skiën' natuurlijk, dus LO, maar dat is geen skill die nuttig kan zijn in België). En op een bepaalde manier misschien ook sociale vaardigheden, maar daarvoor moet je niet per se op skireis.
 
Toch nog maar eens de pretentieuze advocaat van de duivel en/of klootzak te spelen. spelen.
Het meritocratische mens- en maatschappijbeeld is indd ronduit asociaal en empathieloos (& bedreigt als een sluipend gif samenlevingsmodellen die op solidariteit gestoeld zijn).

Het is daarenboven uiteraard bepaald pretentieus te veronderstellen dat je als mens je leven volledig zelf in handen hebt (& dat alles dus simpelweg "een keuze" is), er zijn immers bijzonder veel variabelen waar je als individu geen macht over hebt (zeker in de beginstadia, als weerloos wezen, van je bestaan):

  • Meegekregen DNA (met bv aanleg voor verslaving...) & IQ (en bijbehorende kansen op hoger diploma & betere job...);
  • Thuissituatie (geboren in arm/rijk gezin; liefhebbende ouders of incestueuze vader...);
  • Gekregen opvoeding (bepalend voor oa. het verwerven van doorzettingsvermogen, wilskracht...);
  • ...

Er valt bovendien ook nog eens een behoorlijke boom op te zetten over de mate waarin de wil van een individu tout court al dan niet vrij is, en of er dus überhaupt sprake is van "keuze" in een mensenleven (maar dat zou ons hier allicht te ver leiden).

Het is maar waar je de lat wilt leggen natuurlijk en wat je als norm neemt. Ik heb ook heel wat vaardigheden en levenswijsheid niet van thuis meegekregen achteraf beschouwd, krijg het ook niet allemaal cadeau, integendeel. Wanneer ik in de shit zit, mag ik het echter zelf betalen en oplossen, want ja, ik heb het "geluk" dat ik kan rekenen en mijn rekeningen doen kloppen, desnoods met pijnlijke keuzes, of het najagen van leuke jobs heb stopgezet om toch maar werkzekerheid te hebben, met alle gevolgen vandien.

Neen je hebt je leven niet zelf in handen, maar bepaalde keuzes ben je nu éénmaal verantwoordelijk voor, ook al vind je de gevolgen minder leuk of zijn de kosten hoog. De vraag is dan andermaal weer waarom om terug te koppelen naar het begin van deze thread: mensen die al véél krijgen, alsnog er niet in slagen om zoals de oorsprong van deze thread aangeeft, niet aan bepaalde minima tegemoet te komen zoals de brooddoos van hun kinderen vullen?

Slecht DNA "met aanleg voor verslaving" (serieus?) of te laag IQ? Tja, waarom die mensen dan wél kindergeld toevertrouwen? Geef die kinderen dan maar een schoolmaaltijd cru gesteld, want die kinderen kunnen er niets aan doen, maar hun ouders zijn duidelijk ook niet competent.

Als je een filosofisch debat wilt voeren dat er eigenlijk niet zoiets bestaat als vrij wil, dan is dit inderdaad niet de juiste plaats.

Ik heb zelf nooit echt armoede meegemaakt. Maar mijn ouders hadden het beide zeer krap na hun scheiding.
Zo kon ik 2-3 jaar buitenschools niet gaan sporten omdat mijn moeder het inschrijvingsgeld niet kon betalen.
Dat vond ze zo erg toen is mij nog goed bijgebleven.
Ik at trouwens ook nooit lunch in de middag.
Ik hield niet zo van brood uit de diepvries.
Als ik zo denk had ik het helemaal niet zo breed. Mijn moeder ging zelfs niet meer op vakantie om ons niks te kort te laten komen.
Nu ik een aantal jaar werk en buitenhuis ben kan ze weer op vakantie en wat sparen.
Mijn moeder heeft ook nooit gedopt altijd gewerkt maar alleenstaande moeder met 2 kinderen. En een salaris van €1300 was het niet gemakkelijk.

En de papa droeg plots niets meer bij? Dat het voor elk individueel moeilijker was als met hun twee samen lijkt, mij de logica zelve.
Als alleenwonende alleenstaande is het leven ook niet makkelijk, je ziet je energiefactuur ook pieken, je moet ook snijden in je hobby's of vakanties als je met onverwachte kosten geconfronteerd wordt, etc.
 
Die kinderen hebben meer nodig als een schoolmaaltijd, cru gesteld.

Kan best zijn. Die discussie is hier al ruim gevoerd.
Maar als ouders die kindergeld krijgen er niet eens in slagen om de brooddoos van hun kind met iets deftigs te vullen, dan gaat meer geld voor die andere zaken het ook niet oplossen. Al helemaal niet wanneer sommigen hier doodleuk stellen dat die ouders DNA met aanleg voor verslaving of een laag IQ hebben.

Ik vraag me eigenlijk af wie het meest asociaal is. Degenen die een lege brooddoos zien en dan redeneren dat we dan misschien maar eens schoolmaaltijden moeten voorzien in plaats van cash in de handen van onbekwame ouders te duwen. Of degenen die ouders zien met problemen als slecht budgetbeheer of erger nog drugsverslaving, en dan denken dat louter meer cash in die laatsten hun handen duwen het probleem van de lege brooddozen wél gaat oplossen.
 
  • Leuk
Waarderingen: Patj
Kan best zijn. Die discussie is hier al ruim gevoerd.
Maar als ouders die kindergeld krijgen er niet eens in slagen om de brooddoos van hun kind met iets deftigs te vullen, dan gaat meer geld voor die andere zaken het ook niet oplossen. Al helemaal niet wanneer sommigen hier doodleuk stellen dat die ouders DNA met aanleg voor verslaving of een laag IQ hebben.

Ik vraag me eigenlijk af wie het meest asociaal is. Degenen die een lege brooddoos zien en dan redeneren dat we dan misschien maar eens schoolmaaltijden moeten voorzien in plaats van cash in de handen van onbekwame ouders te duwen. Of degenen die ouders zien met problemen als slecht budgetbeheer of erger nog drugsverslaving, en dan denken dat louter meer cash in die laatsten hun handen duwen het probleem van de lege brooddozen wél gaat oplossen.
Ik ga niet terug beginnen hoor. Jij bekijkt het heel zwart/wit en ik laat meer ruimte voor grijstinten. We gaan daar niet in overeen komen.

De realiteit is complexer en vooraleer je kinderen van hun ouders weghaalt moet je een heel degelijke afweging hebben gemaakt. Zijn er ouders die niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen? Absoluut! Ik ga ook nergens beweren dat 'meer cash' naar een, jouw voorbeeld, 'drugsverslaafde' goed is voor die kinderen. Echter, de kinderen zijn het slachtoffer en hen treft helemaal geen schuld. En net dat maakt het een zeer complex probleem.

Jij gaat daar geen oplossing voor kunnen bedenken. Ik ook niet.
 
Ik ga niet terug beginnen hoor. Jij bekijkt het heel zwart/wit en ik laat meer ruimte voor grijstinten. We gaan daar niet in overeen komen.

De realiteit is complexer en vooraleer je kinderen van hun ouders weghaalt moet je een heel degelijke afweging hebben gemaakt. Zijn er ouders die niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen? Absoluut! Ik ga ook nergens beweren dat 'meer cash' naar een, jouw voorbeeld, 'drugsverslaafde' goed is voor die kinderen. Echter, de kinderen zijn het slachtoffer en hen treft helemaal geen schuld. En net dat maakt het een zeer complex probleem.

Jij gaat daar geen oplossing voor kunnen bedenken. Ik ook niet.
Een gedeelte van de oplossing is in elk geval hen geen extra geld geven. Sommige mensen zijn nu eenmaal bodemloze putten.
 
Ik ga niet terug beginnen hoor. Jij bekijkt het heel zwart/wit en ik laat meer ruimte voor grijstinten. We gaan daar niet in overeen komen.

De realiteit is complexer en vooraleer je kinderen van hun ouders weghaalt moet je een heel degelijke afweging hebben gemaakt. Zijn er ouders die niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen? Absoluut! Ik ga ook nergens beweren dat 'meer cash' naar een, jouw voorbeeld, 'drugsverslaafde' goed is voor die kinderen. Echter, de kinderen zijn het slachtoffer en hen treft helemaal geen schuld. En net dat maakt het een zeer complex probleem.

Jij gaat daar geen oplossing voor kunnen bedenken. Ik ook niet.

Lijkt mij dat schoolmaaltijden wél een oplossing zouden zijn voor een probleem waaruit deze thread ontstaan is, meer alleszins dan gewoon méér kindergeld. Lijkt mij ook dat armoede-experts het daar mee eens zijn: https://www.netwerktegenarmoede.be/nl/nieuws/2021/schaf-warme-maaltijden-in-scholen-niet-zomaar-af

Win-win:
Geen geld in wat zowel voor- als tegenstanders lijken te erkennen als een potentiële bodemloze put, schaalvoordeel van de maaltijd op school aan te bieden én kans op educatie van de kinderen over wat gezond eten wél inhoudt als ze dat thuis niet mee kunnen krijgen.
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan