Eigenlijk kun je Huubke goed oppakken. Die blijkt geen kwartier liggen, maar ge kunt die wel en gelijk een baby in uw armen leggen voor een paar minuten. Behalve buiten, dan is het een grote jongen en loopt hij het liefst weg van u. Mijn vriendin straft hem vaak door hem lange knuffels te geven . Ge ziet wel aan hem dat hij mijn ouders goed kent (die komen regelmatig met hem spelen als we aan het werk zijn of als we op vakantie zijn) en mijn schoonouders eigenlijk ook, terwijl hij die veel minder ziet. Nu moet ik zeggen dat hij bij de fokker al een dutske was. Dus een held gaat hij niet worden, maar bij ons is het vaak een "verrekkeling" zoals we dat hier zeggen. Dan kent hij geen schaamte.Hahaha, dat moet inderdaad een zalig moment als toeschouwer geweest zijn.
Die van mij loopt tegenwoordig soms grommend weg als de deurbel gaat. Als het is om iets af te leveren, blijft ze soms nog op de trap zitten om alles in het oog te houden, maar als het bezoek is dat binnenkomt, gaat ze zich verstoppen. Zo heeft ze ooit drie werkdagen onder ons bed doorgebracht toen de schilder hier een klusje kwam opknappen.
Wel raar dat hij boodschappen doet naast de kattenbak, die van mij heeft dat echt nog nooit gedaan.
Ze durft mij echter wel te bijten in mijn handen als ik haar wil oppakken om haar te verplaatsen, bv. als ze in de tuin zit en ik wil ze mee naar binnen nemen of als ze op het bed gesprongen is wanneer ik de lakens aan het verversen ben. Nu, ze wordt sowieso niet graag gepakt (uit-de-context-getrokken-quote incoming), heeft Huubke dat ook? Ze wordt zelfs onrustig als ik haar op mijn schoot leg en wil zo snel mogelijk weg. Ik denk dat dat ofwel in haar karakter zit, ofwel toch een slechte ervaring bij de fokker die er niet uitgaat, maar dat laatste zou me verbazen want die had echt een zeer huiselijke omgang met enkel Britse kortharen en Bengalen (lijken me twee rassen met héél verschillende karakters, maar die zaten dus echt prima naast elkaar).
Mijn vriendin heeft de kattenbak eens goed zuiver gemaakt. Dus eens zien of het daar aan lag. We zijn, in die 3 weken vakantie, veel weggeweest en denken dat hij daarom misschien uit zijn doen is. Ge merkt dat hij wel behoorlijk gehecht is aan ons. Mede door de corona-tijd natuurlijk.