Hoofdpijn, het moet wel één van de meest complexe en meest hardnekkige pijnen ooit zijn.
Zelf kan ik jammer genoeg een heel boek volschrijven hierover, al kan ik "gelukkig" zeggen dat dit het laatste halfjaar in frequentie is afgenomen sinds... Misschien wel heel mijn leven?
Ik neem wel sinds dit jaar preventief een vitaminekuur Riboflavine (oftewel B2) om de kans op migraineaanvallen te verminderen en daarbij ook nog een homeopathisch middel in hoge dosis om de hormonen beter te reguleren, dus hier zal het waarschijnlijk ook iets mee te maken hebben.
WALL OF TEXT:
Als kind had ik al vaak last van hoofdpijn.
Toen ik eens een oorontsteking had gehad en nadien nog last had van mijn hoofd, maar ook neus en oren ben ik een tijdje opgevolgd door een NKO-arts om te zien of ik misschien sinusitis had en er werd ook een allergietest gedaan, maar uit al deze onderzoeken kwam niks.
Ik heb ook een tijdje aerosol gebruikt die inderdaad de slijmen losmaakte e.d., maar een echte oplossing tegen de hoofdpijn vonden we niet.
Op den duur had ik dus veel minder last van mijn neus en oren, maar helaas niet van mijn hoofd.
Als tiener ook genoeg hoofdpijn gehad en het gebruik van de pil had hier waarschijnlijk ook mee te maken, maar daar had ik toen nog niet echt een idee van. Een paar keer van pil veranderd, maar de hoofdpijn bleef toch altijd weer komen.
Nadat ik de laatste pil van mijn eerste strip had genomen (weer eens een nieuwe soort pil) kreeg ik mijn eerste migraine-aanval, en die was dan nog mild in vergelijking met wat hierna komt, toch qua maaglast. Een dik jaar later nog eens gehad.
Helaas nog in datzelfde jaar ook mijn eerste hele zware aanval gehad - ik vermoed ook grotendeels hierdoor -: geen geluid, geur en licht verdragen; zelfs niet het licht van mijn gsm op laagste helderheid. Bijna niet kunnen praten van de misselijkheid en moeten overgeven elke keer ik bewoog. En natuurlijk de onbeschrijfelijke barstende hoofdpijn... Uiteindelijk ging het tegen de avond langzaam maar zeker beter na een paar keer Motilium.
Intussen neem ik al een paar jaar de pil niet meer en dit heeft gelukkig geholpen, maar helemaal hoofdpijnvrij zal ik helaas niet en misschien zelfs nooit in mijn leven zijn.
Een paar maanden geleden heb ik weer de aanval gehad die ik hierboven beschreef en een exacte reden ken ik niet. Voorlopig (I don't jinx it!!!) is het in heel mijn leven bij deze 2 zware aanvallen gebleven.
Waarschuwingssignalen heb ik helaas nog niet vaak gehad en aura's heb ik ook niet. Enkele keren voelde ik mij wel heel depressief (maar dus niet elke keer), maar dat maakt wel dat als ik iets ervaar dat een signaal zou kunnen zijn, tegelijkertijd stress kan ervaren omdat ik bang ben dat dit een signaal is om een aanval aan te kondigen.
Ik kan dus heel uitgelaten zijn of tamelijk neerslachtig en tegelijkertijd dus bang zijn dat het misschien een voorbode is voor een aanval als ik deze gevoelens ervaar op een manier die ik niet ken.
Voorlopig is dit wel al veel vaker niet dan wel het geval geweest.
Ook kan ik - zoals nu - periodes hebben waarin ik twijfel of het lichte migraine is of spanningshoofdpijn, of een combinatie van beide.
Het is heel vaag en kan lang aanhouden. (Een week, of zelfs langer.)
Ik kan het ofwel praktisch niet voelen, een beetje, matig, tot erg, maar helemaal weg is het nooit. Het wisselt af.
Dan zit ik sowieso met gespannen spieren aan de zijkant van mijn hoofd - voornamelijk achter mijn oor die naar mijn nek lopen en als ik er lichtjes op druk doet het pijn -.
De ene keer is het links, dan weer rechts.
Als het niet heel hinderlijk is kan ik wel nog functioneren (zoals nu dus).
De pijn is kloppend van karakter en als ik dit ook sterk voel aan mijn ogen kan ik mij daar beroerd door voelen (zeker als het aan één kant is), en soms zelfs misselijk.
Mijn zicht is ook iets minder gefocust en ik voel mij er meestal moe door. Soms helpt rusten wel wat. (Meestal helpt een nachtje slapen sowieso.)
Is de pijn echter heel fel kan dit op mijn maag slaan en leiden tot overgeven.
Licht kan ik wel nog in zekere mate verdragen.
Mezelf of mijn hoofd bukken kan ik niet zonder dat het kloppend gevoel - en de pijn - weer toenemen. Zelfs met uitrekken heb ik dit probleem.
Het lijkt op sinushoofdpijn, maar is het volgens mij toch niet.
Blijkbaar kan ik ook geen laagstaande flikkerende zon verdragen als ik meerijd in de auto, want dit doet de pijn ook weer - tijdelijk - toenemen aan voornamelijk mijn ogen, zoals gisteren.
Het kan ook 's avonds "over" zijn en ik kan er de volgende ochtend terug mee wakker worden (matig). Het kan eens ik ben opgestaan minderen en in de loop van de namiddag terug toenemen. Ik begrijp echt niet waarom (behalve als ik dus fysiek iets doe waardoor de pijn toeneemt).
Zijn er nog mensen die dit herkennen?
Ik heb wel al lang een ergonomisch hoofdkussen en ik ga al een paar jaar naar de kinesist voor mijn nek. Dit jaar is hij voor het eerst losgemaakt door een osteopaat. (Op aanraden van de kinesist zelf, want huisdokters komen daar niet rap mee af...)
Mijn nek zat echt helemaal vast.
Deze behandeling op zich was natuurlijk al goed, en de kinesietherapie heeft zeker geholpen om de frequentie van stijve nekspieren tegen te gaan, maar deze spanningshoofdpijn/migraine krijg ik maar niet uit of het is tijdelijk.
Sowieso ga ik volgend jaar opnieuw kinesitherapie volgen en misschien nog eens osteopathie voor mijn nek. Kan wel eens zijn dat ik dit de rest van mijn leven ga moeten doen....
TL; DR: als kind al hoofdpijn, maar NKO-oorzaken werden uitgesloten, als tiener ook veel last door voornamelijk de pil, als volwassene een deel migraine-aanvallen waaronder enkele hele zware, en een hoofdpijn waarvan ik mij afvraag wat juist de oorzaak is en welke soort hoofdpijn het is en of iemand zich in deze symptomen herkent. Over het algemeen minder frequente hoofdpijnen sinds het laatste halfjaar.
