Nondedju, wie heeft het laatste exemplaar uit de Krook meegegrist hier!?
Bon, voor de volle €1,6 euro moeten reserveren en dan kan ik er hopelijk in februari aan beginnen
Niet ik, die bibliotheek ligt voor mij minstens 100 kilometer verder.
Boekenclub Honderd miljoen jaar en een dag - Jean-Baptiste Andrea (Boekenclub #4)
- Onderwerp starter Dyer Hunt
- Startdatum
Niet ik, die bibliotheek ligt voor mij minstens 100 kilometer verder.
Mezelf herhalen uit de fictieboeken-draad:
Ondertussen zit het toch al wat ver.
De eerste helft deed me hunkeren naar de bergen, net zoals het boek De acht bergen (Cognetti) daarin slaagde. Het best geschreven stuk vond ik wanneer Stan beslist door te doen, dus ongeveer de laatste 30~40 pagina's. Tof en eenvoudig boek dat vlot leest.
Ondertussen zit het toch al wat ver.
Ik heb hem liggen thuis mocht je hem willen lenen.Nondedju, wie heeft het laatste exemplaar uit de Krook meegegrist hier!?
Bon, voor de volle €1,6 euro moeten reserveren en dan kan ik er hopelijk in februari aan beginnen
Ik heb hem een paar dagen geleden uitgelezen.
Avonturenromans neem ik uit mezelf niet snel vast, maar in dit geval leek de flaptekst weg te geven dat er een significante psychologische component in zou zitten, waardoor dit boek van de drie genomineerden mijn stem had gekregen. Ik heb hem in een Engelse vertaling gelezen.
De sterke punten van deze roman zitten hem in de pacing en sfeerschepping. Ik ben nog nooit in een bergachtig sneeuwgebied geweest, maar waande me dankzij de tot de verbeelding sprekende beschrijvingen in een verbluffend doch beangstigend landschap, dus wat dat betreft: lezer mee op sleeptouw genomen; missie geslaagd.
Het psychologische aspect dat mij in eerste instantie overhaalde om voor dit boek te kiezen, bleek jammer genoeg een grote tegenvaller. Hoewel de auteur alles op rood zet om het ontstaan van Stans obsessie in zijn kindtijd te kaderen, met een suïcidale moeder en een tiran van een vader die het dan ook nog eens op zijn puppy gemunt heeft, had het niet de gewenste uitwerking op mij. Schrijven over trauma is een uitdaging, toch als je niet in een zwart-wit melodrama met hoog disneygehalte wil verzanden, waarbij personages ofwel goed ofwel slecht zijn. Ik wil niet te hard zijn voor de auteur, want hier en daar zijn er wel enkele kiemen die met wat meer polijsting tot volwaardige personages hadden kunnen uitgroeien. Toen Stan slechts zeer summier zijn ex-vrouw aanhaalde en haar verder geen woorden meer wou gunnen, had ik voor het eerst het gevoel dat de auteur een zaadje wou planten dat we met een onbetrouwbare verteller te maken hebben. Al bij al bleef ik echter qua diepgang en alternatieve betekenisvorming op mijn honger zetten. Het werkt voor mij niet om een verhaal te brengen rond de afdwaling in de waanzin als je mijn handje wil vasthouden en letterlijk oorzaak x aan gevolg b koppelt.
De epiloog waarin Umberto de restanten van zijn oude vriend vindt, vond ik wel erg geslaagd en een passende afronding van het geheel. Het geeft een beetje een extra cachet aan de roman, althans omdat ik het als een mise-en-abyme van het grotere verhaal las, waarin Umberto zijn eigen zoektocht naar iemand die hem nauw aan het hart ligt kan afronden. Zowel Umberto als Stan hebben gevonden waar ze naar zochten.
De sterke punten van deze roman zitten hem in de pacing en sfeerschepping. Ik ben nog nooit in een bergachtig sneeuwgebied geweest, maar waande me dankzij de tot de verbeelding sprekende beschrijvingen in een verbluffend doch beangstigend landschap, dus wat dat betreft: lezer mee op sleeptouw genomen; missie geslaagd.
Het psychologische aspect dat mij in eerste instantie overhaalde om voor dit boek te kiezen, bleek jammer genoeg een grote tegenvaller. Hoewel de auteur alles op rood zet om het ontstaan van Stans obsessie in zijn kindtijd te kaderen, met een suïcidale moeder en een tiran van een vader die het dan ook nog eens op zijn puppy gemunt heeft, had het niet de gewenste uitwerking op mij. Schrijven over trauma is een uitdaging, toch als je niet in een zwart-wit melodrama met hoog disneygehalte wil verzanden, waarbij personages ofwel goed ofwel slecht zijn. Ik wil niet te hard zijn voor de auteur, want hier en daar zijn er wel enkele kiemen die met wat meer polijsting tot volwaardige personages hadden kunnen uitgroeien. Toen Stan slechts zeer summier zijn ex-vrouw aanhaalde en haar verder geen woorden meer wou gunnen, had ik voor het eerst het gevoel dat de auteur een zaadje wou planten dat we met een onbetrouwbare verteller te maken hebben. Al bij al bleef ik echter qua diepgang en alternatieve betekenisvorming op mijn honger zetten. Het werkt voor mij niet om een verhaal te brengen rond de afdwaling in de waanzin als je mijn handje wil vasthouden en letterlijk oorzaak x aan gevolg b koppelt.
De epiloog waarin Umberto de restanten van zijn oude vriend vindt, vond ik wel erg geslaagd en een passende afronding van het geheel. Het geeft een beetje een extra cachet aan de roman, althans omdat ik het als een mise-en-abyme van het grotere verhaal las, waarin Umberto zijn eigen zoektocht naar iemand die hem nauw aan het hart ligt kan afronden. Zowel Umberto als Stan hebben gevonden waar ze naar zochten.
clercqie
Well-known member
Ook uitgelezen!!
Ik vond het een leuk boek, gezien ik het in 1 trek heb uitgelezen. Ik heb het wel voor dergelijke 'avontuursverhalen' , of toch voor vertellingen van de mens tegen de natuur. Het deed me wat denken aan Butcher's Crossing want daar wordt het gezelschap ook ingesloten voor de harde winter in een bergdal. Hier loopt het echter minder goed af.
Ik kan ergens akkoord gaan met Coldplayke dat het psychologische aspect niet fantastisch was uitgewerkt of niet te diepgaand was, maar erg storen deed dat me persoonlijk niet. Ik was tevreden met de oppervlakkige laag, zeg maar. Het hielp ook dat ik het wel een mooi boek qua taal (en goede vertaling in NL) vond.
Verder bonuspunten gezien ik zelf vroeger als kind paleontoloog wou worden (niet gelukt, haha) en ook de beschrijving van het leven aan de universiteit kwam me best bekend voor.
Al bij al erg leuke keuze, dus bedankt aan Dyer Hunt voor de nominatie!
Ik kan ergens akkoord gaan met Coldplayke dat het psychologische aspect niet fantastisch was uitgewerkt of niet te diepgaand was, maar erg storen deed dat me persoonlijk niet. Ik was tevreden met de oppervlakkige laag, zeg maar. Het hielp ook dat ik het wel een mooi boek qua taal (en goede vertaling in NL) vond.
Verder bonuspunten gezien ik zelf vroeger als kind paleontoloog wou worden (niet gelukt, haha) en ook de beschrijving van het leven aan de universiteit kwam me best bekend voor.
Al bij al erg leuke keuze, dus bedankt aan Dyer Hunt voor de nominatie!
Hellsdinner
Crew Member
Hier ook net uitgelezen (Engelstalige vertaling) 
.
.@coldplayke en @clercqie halen eigenlijk beide punten aan die voor mij ook gelden bij dit boek.
Ik lees eigenlijk zelden dit soort avonturenromans, meestal zijn de avonturen die ik volg van het zwaarden en draken type. Desalniettemin was deze van Jean-Andrea Baptiste een aangenaam tussendoortje. Ik had geen problemen om me als stille 5e in te beelden in de queeste van Stan, Umberto, Gio en Peter door het berglandschap en zijn 4 seizoenen.
Toch vond ik, zoals reeds aangehaald, dat het boek me op bepaalde vlakken op mijn honger liet zitten. Een boek zoals dit kan absoluut werken zonder vergevorderde karakterisatie maar ik vond het in dit geval een beetje vis noch vlees. De auteur probeert wel maar gaat dan niet diep genoeg of alludeert te weinig naar zowel de interne strijd die zijn jeugd teweegbrengt in Stan, als de impact van gebeurtenissen in zijn jeugd op zijn huidige psyché. Het is met andere woorden surface level, durf ik te zeggen, zelfs wat cliché.
Qua plot en wendingen vond ik het geslaagd, het was van vooraf aan al duidelijk dat deze queeste gedoemd was om te mislukken en toch bleef ik hopen dat Stan zijn draak zou vinden. Uiteindelijk was de apotheose van het boek, met zowel Stan's laatste momenten (al dan niet reeds ijlend van de onderkoeldheid en honger) en Umberto's bevinding een soort bittersweetness die ik wel kon smaken.
Het boek krijgt van mij ook extra pluspunten omdat ik net als @clercqie als kind een grote fascinatie had voor paleontologie en die delen van het boek katapulteerden me zelf even terug naar mijn jeugd, waarvoor dank Jean-Andrea Baptiste.
Ik lees eigenlijk zelden dit soort avonturenromans, meestal zijn de avonturen die ik volg van het zwaarden en draken type. Desalniettemin was deze van Jean-Andrea Baptiste een aangenaam tussendoortje. Ik had geen problemen om me als stille 5e in te beelden in de queeste van Stan, Umberto, Gio en Peter door het berglandschap en zijn 4 seizoenen.
Toch vond ik, zoals reeds aangehaald, dat het boek me op bepaalde vlakken op mijn honger liet zitten. Een boek zoals dit kan absoluut werken zonder vergevorderde karakterisatie maar ik vond het in dit geval een beetje vis noch vlees. De auteur probeert wel maar gaat dan niet diep genoeg of alludeert te weinig naar zowel de interne strijd die zijn jeugd teweegbrengt in Stan, als de impact van gebeurtenissen in zijn jeugd op zijn huidige psyché. Het is met andere woorden surface level, durf ik te zeggen, zelfs wat cliché.
Qua plot en wendingen vond ik het geslaagd, het was van vooraf aan al duidelijk dat deze queeste gedoemd was om te mislukken en toch bleef ik hopen dat Stan zijn draak zou vinden. Uiteindelijk was de apotheose van het boek, met zowel Stan's laatste momenten (al dan niet reeds ijlend van de onderkoeldheid en honger) en Umberto's bevinding een soort bittersweetness die ik wel kon smaken.
Het boek krijgt van mij ook extra pluspunten omdat ik net als @clercqie als kind een grote fascinatie had voor paleontologie en die delen van het boek katapulteerden me zelf even terug naar mijn jeugd, waarvoor dank Jean-Andrea Baptiste.
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Ik had het e- boek gereserveerd in de bib, maar er is iets mis gelopen en nu is het opnieuw uitgeleend tot begin maart. In de gewone bib is het ook uitgeleend tot begin maart.
Ik vrees dat ik de deadline dus niet haal voor deze editie.
Ik vrees dat ik de deadline dus niet haal voor deze editie.
Hellsdinner
Crew Member
Klinkt bijna alsof je een belangrijke deadline voor een project op het werk niet haalt, doet deugd dat de boekenclub zo een waarde heeft voor jouIk had het e- boek gereserveerd in de bib, maar er is iets mis gelopen en nu is het opnieuw uitgeleend tot begin maart. In de gewone bib is het ook uitgeleend tot begin maart.
Ik vrees dat ik de deadline dus niet haal voor deze editie.
.Krijg het er helemaal warm van.
De thread blijft open en zo snel vergeten we gelezen boeken niet, geen zorgen!Wegens tijdsgebrek en onmogelijke openingsuren van de naburige bibliotheken, er nog steeds niet aan kunnen beginnen.
Als kers op de taart is het dan ook nog eens niet (meer) beschikbaar in de dichtstbijzijnde bib.
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Ik heb hem dit weekend gelezen!
Vanavond of morgen deel ik mijn mening!
Vanavond of morgen deel ik mijn mening!
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Ik heb het boek vorig weekend in één ruk uitgelezen. Na een drukke/stressvolle periode was het boek eigenlijk net wat ik nodig had. Het leest vlot weg en vanonder mijn zacht fleece dekentje waande ik me zo in een tentje in de bergen. Geen boek wat ik direct zelf zou uitkiezen maar wederom aangenaam verrast. Ik begrijp dat sommigen wat diepgang missen maar voor mij was het op dat moment een ideaal boek om gewoon lekker bij te ontspannen. Ook in het einde kon ik me vinden. Al had ik stiekem wel gehoopt dat het zou eindigen met een krantenartikel waarin ze hem vinden samen met zijn 'monster'
Dankzij de boekenclub heb ik toch al wat boeken uitgelezen die ik anders niet ontdekt had. Waarvoor dank aan de mensen die een boek voorgesteld hebben.
