zwarten
Well-known member
Die laatste heeft dat toch? of is het enkel on off?
Het Universum
- Onderwerp starter vishnusixclix
- Startdatum
Nee alé misschien als je USB dauwlinten gebruikt dan wel natuurlijk maar die zijn meestal nogal karig warmte.
Edit: ow ik zie blijkbaar dat er tussenstukjes zijn om van die 12V poorten, dauwlint connectors te zetten.
zwarten
Well-known member
https://www.ganymedes.nl/en/product/zwo-dc-y-splitter-cable/
Een pakje minder kabels zo.
Ben ook aant twijfelen om hem aan te schaffen. Is backordered tot maart.
Ja qua great filters is de multicellulaire stap volgens mij niet de moeilijkste tenzij de omstandigheden waarin multicellulair leven mogelijk worden gemaakt of één specifieke genadaptatie een moeilijke stap is, dan kan het wel nog. Maar ik heb recent gelezen over de Francevillian biota. Ik vind dit heel vreemd, en heb er meer over opgezocht.
De Francevillian biota zijn een heleboel complexe multicellulaire fossielen tot 17 cm groot voor een diersoort, met ongeveer 450 fossielen die gevonden zijn, allemaal daterend rond 2.1 miljard jaar geleden. Dit valt samen met "The Great Oxygen Catastrophe". Tussen 2.4 en 2.1 miljard jaar geleden is aan een snel tempo de hoeveelheid zuurstof toegenomen, wellicht door de evolutie/explosie van cyanobacteriën die fotosynthese toepasten. Een zuurstofarme werd geconverteerd tot een atmosfeer rijk aan zuurstof. Enig probleem is dat "zuurstof" op dat moment giftig was voor het leven op Aarde. Dit wordt dan ook The Great Oxygen Catastrophe, The Oyxgen Crisis of The Oxidation Event genoemd.
De crisis zorgde voor een eerste "massale extinctie" van oerbacteriën, maar net zoals een massa-extinctie voor dood en verderf zorgt, zorgt het anderzijds voor opportuniteiten. Een deel evolueerde in diersoorten die de O² gebruikten voor hun ademhaling, en de O² zelfs gebruikten voor extra energie. Dit valt samen met de Francevillian biota maar ook met de eerste eukaryoten die tussen 2.1 en 1.8 miljard jaar geleden ontstonden. Dit zullen dan vooral protisten geweest zijn, maar uit celbiologie kan je weten dat mitochondriën ook hier voor het eerst moeten voorgekomen zijn. De toegenomen energie die beschikbaar kwam zorgde voor een hogere complexiteit en evolutie van het leven.
Niet alleen voor het leven zorgde dit event voor drastische verandering, maar ook de atmosfeer ondervond hevige veranderingen, alsook de gesteenten. De Oxygen cycle die in een primitieve onstabiele staat was begon in werking te treden, en ontstond hier. Zuurstof reageert ook met andere chemische stoffen: mineralisatie, reactief en nieuwe chemische reacties die meer frequenter worden. Het broeikgaseffect die voor een zeer warm/heet klimaat op deze vroege Aarde werd ook deels stopgezet, en de Aarde koelde af. Dit valt samen met de Huronian Ice Age, een grote IJstijd of een serie van grote ijstijden tussen 2.4 en 2.1 miljard jaar geleden. Zuurstof zou met veel methaan (CH4) gereageerd hebben die tot de vorming van het minder sterke broeikasgas: CO² en water (H²O) resulteerde. De sterkte van de zon was toen ook een zwakker dan nu, dus in theorie zou dit tot een zware ijstijd kunnen geleid hebben.
Rond 2.1 miljard geleden is dan verder abrupt de atmosfeer opnieuw veranderd. Van een zuurstofrijke atmosfeer ging de atmosfeer terug naar een zuurstofarme atmosfeer. Mogelijk als een gevolg van de primitieve oxygen cycle met een fase in de cyclus die onderbroken wordt door een verandering teweeg gebracht van de oxygen cycle (opslag zuurstof in gesteentes, of weer, klimaat en atmosferische veranderingen). Dit hangt samen met het verdwijnen van de Francevillian biota en grote diersterfte terug.
Nadien is onduidelijk wat er gebeurd is, eigenlijk gebeurde er niet veel voor 1 miljard jaar lang en bleef zuurstof laag. Maar op het einde van Proterozoicum kwam daar weer verandering in, met opnieuw een series aan IJstijden. Wellicht moet de complexiteit en zuurstofgas terug toegenomen zijn vlak voor het Cryogenium wat dan weer een heleboel "nieuwe IJstijden" heeft veroorzaakt. De sneeuwbalaarde hypothesis ook komt vandaar. In totaal zijn er 4 ijstijden gevonden: Sturtian (715 tot 680 mya), Marinoan (650 tot 635mya). Deze twee IJstijden zijn de twee voornaamste die gelinkt worden aan de sneeuwbalaarde, en worden ook geassocieerd met een supercontinent op de Zuidpool. Daarnaast nog de Gaskiers Ice Age (580 mya) en Baykonur (+-547 mya). Dit linkt met tal van kritische evoluties richting complexer leven en de ijstijden hebben de hoeveelheid zuurstof ook weer doen exploderen.
Rond 750 mya zijn opnieuw nieuwe soorten van protozoa gevonden. Rond 575 mya is er het bewijs voor de Ediacarian biota (een complex ecosysteem die ontstond, wat de Avalonexplosie wordt genoemd. Echter zijn de diersoorten zo vreemd dat men nog steeds moeite heeft om ze correct te plaatsen, maar sommige diersoorten lijken wel op de eerste insecten (of voorouders van). Zowel in het Ediacarium en vooral Cambrium lijken de apex predators grotendeels insecten geweest te zijn met anomalocaris bijvoorbeeld als een geval. Maar ook met trilobieten die een diersoort waren die vaak voorkwamen en pas verdwenen rond 250 mya bij de P-T extinctie. Rond 550-540 mya heb je wat de Cambriumexplosie wordt genoemd, maar het zou kunnen zijn niet echt "een explosie" is zoals soms gedacht, maar dat dit enkel zo lijkt door de vrij beperkte fossil record en doordat diersoorten niet makkelijk fossiliseerden toen. Wel lijkt er een soort van evolutionaire wedloop geweest te zijn met de evolutie van een primitieve oog, primitief schild/andere manier v. bescherming (en dus betere fossilisatie/bewaring) en primitief brein. Met andere woorden het traditionele: hunted or be hunted lijkt vooral hier vandaan frequenter voor te komen.
Vaak lijkt een grote evolutionaire stap na een ijstijd plaats te vinden, mogelijk spelen "de ijstijden" een soort rol als evolutionaire motor, en is er ook hier sprake van een cyclus. Die misschien zelfs nu nog steeds (in mindere mate) plaatsvindt. Onze beschaving kwam ook relatief snel na de laatste "grote ijstijd", hoewel in een breder opzicht de Kwartaire IJstijd die 2,5 miljoen jaar geleden startte en nog steeds aanhoudt (geassocieerd met de vorming van een ijskap op de Noordpool/noordelijk halfrond). In geologisch perspectief zou de ijstijd al 33/35 miljoen jaar aanhouden, want dat is hoe oud de ijskap op Antarctica is.
Het klimaat speelt dus absoluut een sleutelrol in de evolutie van het leven. Maar het klimaat zit ook complexer dan dat. Het is wel geweten dat vulkanisme of de ligging van continenten een rol spelen in het klimaat. Niet alleen kan vulkanisme een klimaatverandering veroorzaken, het lijkt ook dat de relatie andersom er ook is. En ook speelt platentektoniek of de ligging van de continenten een rol in de vulkanische activiteit, en dus het klimaat (alsook andersom).
De Francevillian biota zijn een heleboel complexe multicellulaire fossielen tot 17 cm groot voor een diersoort, met ongeveer 450 fossielen die gevonden zijn, allemaal daterend rond 2.1 miljard jaar geleden. Dit valt samen met "The Great Oxygen Catastrophe". Tussen 2.4 en 2.1 miljard jaar geleden is aan een snel tempo de hoeveelheid zuurstof toegenomen, wellicht door de evolutie/explosie van cyanobacteriën die fotosynthese toepasten. Een zuurstofarme werd geconverteerd tot een atmosfeer rijk aan zuurstof. Enig probleem is dat "zuurstof" op dat moment giftig was voor het leven op Aarde. Dit wordt dan ook The Great Oxygen Catastrophe, The Oyxgen Crisis of The Oxidation Event genoemd.
De crisis zorgde voor een eerste "massale extinctie" van oerbacteriën, maar net zoals een massa-extinctie voor dood en verderf zorgt, zorgt het anderzijds voor opportuniteiten. Een deel evolueerde in diersoorten die de O² gebruikten voor hun ademhaling, en de O² zelfs gebruikten voor extra energie. Dit valt samen met de Francevillian biota maar ook met de eerste eukaryoten die tussen 2.1 en 1.8 miljard jaar geleden ontstonden. Dit zullen dan vooral protisten geweest zijn, maar uit celbiologie kan je weten dat mitochondriën ook hier voor het eerst moeten voorgekomen zijn. De toegenomen energie die beschikbaar kwam zorgde voor een hogere complexiteit en evolutie van het leven.
Niet alleen voor het leven zorgde dit event voor drastische verandering, maar ook de atmosfeer ondervond hevige veranderingen, alsook de gesteenten. De Oxygen cycle die in een primitieve onstabiele staat was begon in werking te treden, en ontstond hier. Zuurstof reageert ook met andere chemische stoffen: mineralisatie, reactief en nieuwe chemische reacties die meer frequenter worden. Het broeikgaseffect die voor een zeer warm/heet klimaat op deze vroege Aarde werd ook deels stopgezet, en de Aarde koelde af. Dit valt samen met de Huronian Ice Age, een grote IJstijd of een serie van grote ijstijden tussen 2.4 en 2.1 miljard jaar geleden. Zuurstof zou met veel methaan (CH4) gereageerd hebben die tot de vorming van het minder sterke broeikasgas: CO² en water (H²O) resulteerde. De sterkte van de zon was toen ook een zwakker dan nu, dus in theorie zou dit tot een zware ijstijd kunnen geleid hebben.
Rond 2.1 miljard geleden is dan verder abrupt de atmosfeer opnieuw veranderd. Van een zuurstofrijke atmosfeer ging de atmosfeer terug naar een zuurstofarme atmosfeer. Mogelijk als een gevolg van de primitieve oxygen cycle met een fase in de cyclus die onderbroken wordt door een verandering teweeg gebracht van de oxygen cycle (opslag zuurstof in gesteentes, of weer, klimaat en atmosferische veranderingen). Dit hangt samen met het verdwijnen van de Francevillian biota en grote diersterfte terug.
Nadien is onduidelijk wat er gebeurd is, eigenlijk gebeurde er niet veel voor 1 miljard jaar lang en bleef zuurstof laag. Maar op het einde van Proterozoicum kwam daar weer verandering in, met opnieuw een series aan IJstijden. Wellicht moet de complexiteit en zuurstofgas terug toegenomen zijn vlak voor het Cryogenium wat dan weer een heleboel "nieuwe IJstijden" heeft veroorzaakt. De sneeuwbalaarde hypothesis ook komt vandaar. In totaal zijn er 4 ijstijden gevonden: Sturtian (715 tot 680 mya), Marinoan (650 tot 635mya). Deze twee IJstijden zijn de twee voornaamste die gelinkt worden aan de sneeuwbalaarde, en worden ook geassocieerd met een supercontinent op de Zuidpool. Daarnaast nog de Gaskiers Ice Age (580 mya) en Baykonur (+-547 mya). Dit linkt met tal van kritische evoluties richting complexer leven en de ijstijden hebben de hoeveelheid zuurstof ook weer doen exploderen.
Rond 750 mya zijn opnieuw nieuwe soorten van protozoa gevonden. Rond 575 mya is er het bewijs voor de Ediacarian biota (een complex ecosysteem die ontstond, wat de Avalonexplosie wordt genoemd. Echter zijn de diersoorten zo vreemd dat men nog steeds moeite heeft om ze correct te plaatsen, maar sommige diersoorten lijken wel op de eerste insecten (of voorouders van). Zowel in het Ediacarium en vooral Cambrium lijken de apex predators grotendeels insecten geweest te zijn met anomalocaris bijvoorbeeld als een geval. Maar ook met trilobieten die een diersoort waren die vaak voorkwamen en pas verdwenen rond 250 mya bij de P-T extinctie. Rond 550-540 mya heb je wat de Cambriumexplosie wordt genoemd, maar het zou kunnen zijn niet echt "een explosie" is zoals soms gedacht, maar dat dit enkel zo lijkt door de vrij beperkte fossil record en doordat diersoorten niet makkelijk fossiliseerden toen. Wel lijkt er een soort van evolutionaire wedloop geweest te zijn met de evolutie van een primitieve oog, primitief schild/andere manier v. bescherming (en dus betere fossilisatie/bewaring) en primitief brein. Met andere woorden het traditionele: hunted or be hunted lijkt vooral hier vandaan frequenter voor te komen.
Vaak lijkt een grote evolutionaire stap na een ijstijd plaats te vinden, mogelijk spelen "de ijstijden" een soort rol als evolutionaire motor, en is er ook hier sprake van een cyclus. Die misschien zelfs nu nog steeds (in mindere mate) plaatsvindt. Onze beschaving kwam ook relatief snel na de laatste "grote ijstijd", hoewel in een breder opzicht de Kwartaire IJstijd die 2,5 miljoen jaar geleden startte en nog steeds aanhoudt (geassocieerd met de vorming van een ijskap op de Noordpool/noordelijk halfrond). In geologisch perspectief zou de ijstijd al 33/35 miljoen jaar aanhouden, want dat is hoe oud de ijskap op Antarctica is.
Het klimaat speelt dus absoluut een sleutelrol in de evolutie van het leven. Maar het klimaat zit ook complexer dan dat. Het is wel geweten dat vulkanisme of de ligging van continenten een rol spelen in het klimaat. Niet alleen kan vulkanisme een klimaatverandering veroorzaken, het lijkt ook dat de relatie andersom er ook is. En ook speelt platentektoniek of de ligging van de continenten een rol in de vulkanische activiteit, en dus het klimaat (alsook andersom).
Laatst bewerkt:
NASA Probe Captures its First Photos of Venus’ Surface in Visible Light
Interessant. Er zijn allang vermoedens (door wetenschappers) dat Venus in een ver verleden ooit leefbaar was en véél minder warm was (<> de vraag of er ooit leven was op Venus). Deze nieuwe beelden van het oppervlakte van Venus ontkrachten dit vermoeden helemaal niet. Juist in tegendeel.
Ik vraag mij eigenlijk dan wel af: Is het mogelijk dat er vroeger miljoenen of miljarden jaren geleden "intelligente aliens" leefden op Venus, maar de planeet dmv CO² en methaanuitstoot -veroorzaakt door deze aliens- zo heet is geworden dat het alle leven finaal heeft weggevaagd?
En is dat misschien ook de uiteindelijke lotbestemming van de aarde?
Of ben ik nu aan het dromen, en is wat ik nu zeg gewoon 100% onmogelijk?
En als men hier post: Dat is onmogelijk Makila.
Welke bewijzen zijn er dan, dat ik onzin uitkraam?
Interessant. Er zijn allang vermoedens (door wetenschappers) dat Venus in een ver verleden ooit leefbaar was en véél minder warm was (<> de vraag of er ooit leven was op Venus). Deze nieuwe beelden van het oppervlakte van Venus ontkrachten dit vermoeden helemaal niet. Juist in tegendeel.
Ik vraag mij eigenlijk dan wel af: Is het mogelijk dat er vroeger miljoenen of miljarden jaren geleden "intelligente aliens" leefden op Venus, maar de planeet dmv CO² en methaanuitstoot -veroorzaakt door deze aliens- zo heet is geworden dat het alle leven finaal heeft weggevaagd?
En is dat misschien ook de uiteindelijke lotbestemming van de aarde?
Of ben ik nu aan het dromen, en is wat ik nu zeg gewoon 100% onmogelijk?
En als men hier post: Dat is onmogelijk Makila.Welke bewijzen zijn er dan, dat ik onzin uitkraam?
Laatst bewerkt:
Sneeuwstorm
Well-known member
De lichtkracht van de zon neemt steeds toe, waardoor binnen > 1 miljard jaar, de aarde quasi onleefbaar warm gaat worden, en de oceanen gaan verdampen (waterdamp is ook een broeikasgas dus dat zal het effect versterken), waardoor een tweede Venus uiteindelijk het lot van de aarde zal worden. Wanneer plantaardig leven sterft, is er ook geen fotosynthese meer om CO² om te zetten in O² dus die CO² gaat zich opstapelen.
Venus is mogelijk 3 miljard jaar lang leefbaar geweest
Zonder Jupiter was Venus mogelijk nog steeds een leefbare planeet
Interessante artikels. Maar let wel op het woordje 'mogelijk'. We weten het dus gewoon (nog) niet.
Trouwens als ik die nieuwe beelden van de Nasa bekijk, klopt het dat het blauw dat erop te zien is water is? En dat er dus nog steeds (enorm heet) water te vinden is op Venus? Of is dat blauw iets helemaal anders? Ik vind niet meteen een uitleg wat al die kleuren betekenen ..
Zonder Jupiter was Venus mogelijk nog steeds een leefbare planeet
Interessante artikels. Maar let wel op het woordje 'mogelijk'. We weten het dus gewoon (nog) niet.
Trouwens als ik die nieuwe beelden van de Nasa bekijk, klopt het dat het blauw dat erop te zien is water is? En dat er dus nog steeds (enorm heet) water te vinden is op Venus? Of is dat blauw iets helemaal anders? Ik vind niet meteen een uitleg wat al die kleuren betekenen ..
Volgens mij gewoon het reliëf zoals deze kaart van mars.
REpute
Well-known member
Het monster wordt stilaan klaargemaakt voor rollout, krijg altijd space shuttle chills als ik die oranje tank zie
www.nasaspaceflight.com
SLS prepares for rollout and WDR - as three additional SLS rockets wait in the wings - NASASpaceFlight.com
Years and billions of dollars in the making, the first Space Launch System (SLS) rocket…
www.nasaspaceflight.com
Venus is een planeet die langer geleden ook (op zijn huidige locatie) in de habitable zone kan gestaan hebben. Mogelijk was de planeet ook niet altijd op die locatie, en dat is waar Jupiter een rol in kan spelen. Maar zelfs op de locatie van vandaag had het ooit anders geweest voor Venus.
De kracht van de zon neemt ook toe, die blijft ook toenemen. Dat gaat geleidelijk aan. Maar de Aarde zou volgens schattingen nog maar nipt in de habitable zone zitten. Qua habitable zone zou die starten volgens berekeningen op 0.95 AU (0.95 astronomische eenheid, 1 astronomische eenheid is de afstand tussen de zon en de Aarde). Binnen enkele honderden miljoenen jaren (+-500) kan het al te moeilijk zijn voor planten om aan fotosynthese te doen. Natuurlijk wordt de zon ooit een rode reus etc. maar dat is nog niet voor direct, maar de zon neemt wel in kracht toe of gaat heel geleidelijk aan naar die fase.
In jouw link hebben ze het over 715 miljoen jaar geleden dat er een plotse opwarming plaatsvond, mogelijk een Venus-versie van Siberische Trappen maar dan nog extremer. Op dat moment had de Aarde een sneeuwbalaarde, maar werden al belangrijke evolutionaire stappen gezet richting complex leven wat mogelijk een rol speelt in de sneeuwbalaardes (meer complexe organismes = meer O² door meer fotosynthese bijvoorbeeld, en dan vooral door cyanobacterien). Sturtian Ice Age (de eerste v/d sneeuwbalaardes in die periode is ook rond 715 miljoen jaar geleden gestart).
Tweede link is wat betreft excentriciteit. Het interessante aan excentriciteit is dat het niet alleen effect heeft op seizoenen maar ook op lange termijn klimaatschommelingen. Onze excentriciteit is nu 0.01 maar aan het begin van de Grote IJstijd was die excentriciteit veel groter. Dat is één van de redenen waarom een IJstijd heeft kunnen starten, omdat winters een stuk sterker waren in de winter en zomers in de zomer, maar het effect van een sterkere winter op het noordelijk halfrond (door de precessie) zorgt dat jaar na jaar meer buildup mogelijk is en door positieve feedback effects van ijs, sneeuw (albedo-effect, opslag van broeikasgassen in permafrost, zeestromingen etc.) wordt het dan kouder. De sterkere zomers is dan niet "sterk" genoeg om de "koudere winters" tegen te gaan.
Qua milankovich cycles is de excentriciteit laag waardoor de effecten van precessie en obliquiteit minder krachtig zijn, maar ik denk dat precessie op dit moment een groter verschil heeft tussen de seizoenen (en dus seizoenen extremer maakt) op het zuidelijk halfrond op dit moment, en de obliquiteit neemt op dit moment af, waardoor het zonkracht dat op de planeet valt gedurende een seizoen over duizenden jaren heen nu afneemt. De 23 tot 25 graden tilt in de Aarde zorgt voor de seizoenen die wij hier ervaren. Moest dat 0°C zijn, heb je geen seizoenen. Op Uranus is dat trouwens 90°C waardoor de planeet op zijn zij is gekanteld. Het veranderen in die tilt is dan de "wobble", en de seizoenen worden dan veroorzaakt door de baan die je dan maakt rond de Zon, wat een jaar duurt. Wat de tilt veroorzaakt weet ik niet, maar wellicht heeft dat te maken met inslagen enzovoort of botsingen in de vroege formatie v/h zonnestelsel. Uranus ligt op zijn kant wellicht door een grote botsing vroeger. Onze grootste botsing is de botsing van Aarde met een andere protoplaneet Theia, het restafval van die botsing is wat zich accumuleerde in een baan rond de Aarde en uiteindelijk de Maan is geworden, en daarom is de Maan ook zo opvallend groot tegenover zijn moederplaneet, wat vrij uniek is voor een maan in het zonnestelsel. De maan beweegt ook steeds verder en verder v/d Aarde waar meestal manen dichter naar zijn planeet bewegen en op een gegeven moment kunnen instorten als het om een captured asteroid gaat zoals Phobos bij Mars. Phobos zal binnen 50 miljoen jaar instorten op Mars zelf.
De botsing van de Aarde en Theia en creatie van de Maan gaf oorsprong aan de "maancyclus" en zorgde ook voor de getijden. Het versnelde ook onze rotatie drastisch, en de Maan stond vroeger nog dichter bij de Aarde. Daardoor begonnen dagen heel kort te duren omdat de Aarde heel snel roteerde rond zijn eigen "as", en op dit moment nog altijd remt. Een dag was op de K-T extinctie moment een halfuur korter, maar over miljoenen jaren terug moeten dagen bijvoorbeeld maar 6 uur geduurd hebben (2000 of 3000 miljoen jaar geleden).
Venus bijvoorbeeld heeft bijna geen rotatie waardoor een dag daar heel lang duurt. Op Venus duurt een dag dan ook 243 Aardse dagen. Gezien een jaar daar maar 225 Aardse dagen duurt, is een dag langer dan een jaar op Venus. Leuke vraag voor een quiz als je er ooit een opstelt.
En terugkomend op Uranus, door de lange baan rond de Zon en zijn axial tilt van 98° waardoor de planeet op zijn zij is gekanteld zorgt ervoor dat een deel van de planeet (dus een pool) 21 jaar lang volledige donkerte kent en het andere deel voortdurend zonneschijn kent. De ene Pool staat ook voortdurend gericht op de zon, dus het effect van de rotatie of de dag is dan minder van belang (net zoals je hier ook soms "midsommars" kent hogerop. Eigenlijk gedraagt Uranus zich meer als een planeet dat tidally locked is maar dan tijdelijk in plaats van permanent.
Uranus krijgt soms wat minder aandacht omdat het maar een gasplaneet is, en ook weinig interessante features heeft op het oppervlak (we doen er ook mss minder onderzoek naar, en het wordt niet gemonitored constant) maar het lijkt alsof Uranus één kleur heeft en geen andere, maar dit is absoluut een standout feature en maakt Uranus op dat vlak compleet uniek, en ik denk dat Uranus nog veel geheimen heeft op dat vlak, en misschien ook interessante vragen kan beantwoorden zoals: wat heeft die tilt veroorzaakt, maar ook richting exoplaneten toe hoe een tidally locked planeet zich evt. kan gedragen of functioneren (hoewel Uranus niet tidally locked is ofc).
Laatst bewerkt:
Even nog op verder gezocht.NASA Probe Captures its First Photos of Venus’ Surface in Visible Light
Interessant. Er zijn allang vermoedens (door wetenschappers) dat Venus in een ver verleden ooit leefbaar was en véél minder warm was (<> de vraag of er ooit leven was op Venus). Deze nieuwe beelden van het oppervlakte van Venus ontkrachten dit vermoeden helemaal niet. Juist in tegendeel.
Ik vraag mij eigenlijk dan wel af: Is het mogelijk dat er vroeger miljoenen of miljarden jaren geleden "intelligente aliens" leefden op Venus, maar de planeet dmv CO² en methaanuitstoot -veroorzaakt door deze aliens- zo heet is geworden dat het alle leven finaal heeft weggevaagd?
En is dat misschien ook de uiteindelijke lotbestemming van de aarde?
Of ben ik nu aan het dromen, en is wat ik nu zeg gewoon 100% onmogelijk?
Welke bewijzen zijn er dan, dat ik onzin uitkraam?
Venus ontvangt 40% meer zonlicht dan wij doen, maar blijkbaar zorgt de trage rotatie van Venus (een jaar duurt korter dan een dag) juist voor een koeler klimaat in de klimaatmodellen. Vroeger was de zon ook minder krachtig, dus inderdaad, ik denk wel dat het erop lijkt dat het ooit aangenamer was op Venus.
Men heeft het over 715 miljoen jaar geleden veranderde er iets, maar dat klopt dus niet. Er zijn drie simulaties gedaan. Een rond 4 miljard geleden, een rond 715 miljoen jaar geleden en een van vandaag. Bij de simulaties van 715 miljoen jaar was Venus vermoedelijk in staat om een leefbaar klimaat te hebben, er vanuitgaande dat de rotatie en andere orbitale kenmerken ongeveer hetzelfde waren.
Waarom men gekozen heeft voor 715 miljoen geleden, heeft te maken met de geschiedenis van Venus, is me niet helemaal duidelijk, maar mogelijk heeft dat te maken met de rotsen van Venus die hinten op een wijziging hier. Ik moet kijken of er iets is als "Venusian eras" of geologische geschiedenis van Venus dat ik kan vinden, maar mogelijk is dat onvoldoende bestudeerd en begrijpelijk.
Wat men kan doen om nog meer bewijs te verzamelen, is het in kaart brengen van kraters op Venus, en dat qua frequentie vergelijken met de Maan. Op zich zal Venus niet meer impact events hebben dan de Maan statistisch gezien (buiten dat het een grotere planeet is, en dat Venus een atmosfeer heeft, maar qua omstandigheden in het zonnestelsel zijn ze voor de inner planets relatief hetzelfde). Eventueel kan het zijn dat activiteit in de buitenste ringen van inner solar system dan meer naar binnen toe, maar dan zelfs nog kan je patronen zien.
Waarom is dat dan zo interessant. Wel de atmosfeer vandaag van Venus is zodanig dik, dat de druk 95% groter is dan op Aarde. Als men vermoedt dat Venus ooit leefbaar was, en een atmosfeer kende zoals de Aarde, dan kan men als men het oppervlak goed in kaart kan brengen (wat niet zo simpel is met al die dikke atmosfeer), de krateractiviteit vergelijken met de Maan. Als men dan relatief tegenover de Maan (dat geen erosie kent) een grote toename ziet in kraters in een bepaalde tijdperk dan kan men al een sterker vermoeden hebben dat Venus ooit leefbaar was. Enig probleem is erosie: Geen platentektoniek of water, maar wel helse omstandigheden op de planeet (zowel atmosfeer als vulkanische activiteit). Geologie v. Venus bestuderen zou ook een idee geven of indien dat ook het geval was, er een innerlijke oorzaak was of van buitenaf voor degassing (mogelijk vulkanische activiteit). En men zou kunnen nagaan of Venus ooit platentektoniek kende of dat nooit had en waarom dat zo is. Platentektoniek zorgt ook voor erosie, dus eigenlijk zou het eerste nog vrij eenvoudig te achterhalen kunnen vallen eens je een goed beeld over het oppervlak. Als Venus ooit leefbaar was, dan zou het mogelijk platentektoniek gekend hebben in het verleden, en zou de helse omstandigheden, gebrek aan water en degassing of een andere change voor de huidige staat v. Venus gezorgd kunnen hebben. Maar mogelijke platentektoniek kan er wel voor zorgen dat erosie ooit "hoger" was dan nu op Venus (wat het achterhalen van meer bewijs dat Venus ooit leefbaar was weer kan vermoeilijken).
Over uw laatste reactie, zeg nooit nooit maar het lijkt mij onwaarschijnlijk. Ik denk niet dat er ooit menselijke activiteit moet zijn om een planeet onleefbaar te maken. Ik denk dat dit door natuurlijke processen ook kan. De maan Titan heeft ook een dikke atmosfeer bijvoorbeeld, en via exoplaneten research lijkt Venus-type planeten wel nog frequent voor te komen. Maar of er ooit leven kon zijn op Venus (miniscuul, misschien zoals de Aarde). Als Venus ooit leefbaar was, en wij hadden ook leven, dan is dat zeker een mogelijkheid. Enig probleem is, als dat gaat om oerbacterien (en dus geen aerobic leven), dan zou bij een plotse gebeurtenis of explosie van CO², er ook een explosie in oerbacterien geweest moeten zijn, net zoals vandaag bij meer O² in onze atmosfeer insecten bijvoorbeeld ook sterk kunnen groeien of complexiteit van het leven kan toenemen als andere omstandigheden zich daar voor toe dienen, of net zoals na een massa-extinctie er vaak een explosie is van fungeae door het vele "dood materiaal" dat verteerd moet worden. Evolutie en het leven werkt soms als een bedrijf: "is er meer vraag, dan komt er meer aanbod". "Wordt het aanbod groter, dan wordt de vraag groter".
Als er ooit leven was op Venus, dan is de mogelijkheid er dat extremofielen zich hebben kunnen aanpassen in de atmosfeer v. Venus en nog steeds in de "gaswolken" of atmosfeer" leven van Venus als ze leren omgaan met updrafts en zwaartekracht. In theorie kan het wel denk ik. Dit zou heel licht zijn en absoluut geen complexiteit hebben. Vergelijk het met een luchtballon in onze atmosfeer, terwijl wijzelf niet kunnen zweven in de lucht. Hoger in de wolken is het makkelijker om in de lucht te blijven dan aan het oppervlak, maar dan moet je kunnen "paragliden" als diersoort, en sterke updrafts spelen daar ook een rol in. Dus ja een primitieve bacterie of extremofielen zouden in de wolken v. Venus kunnen leven vandaag. De wolken zijn dan de nieuwe "oeroceaan" of ecosysteem. Enig probleem is het gebrek aan water in die wolken, dus men zal een andere manier/vervanger daarvoor gevonden moeten hebben en bijvoorbeeld zwavelzuur kan die rol innemen. Er zijn vloeibare gassen in die wolken en het regent op Venus, alleen niet op het oppervlakte maar wel op hoogte. Alleen geen water dus (of heel miniem maar niet genoeg voor Aards leven).
Venus heeft een jonge geologische oppervlakte. Men heeft het over near-complete resurfacing of the planet.
Dat kan inderdaad wijzen op een "apocalyptische end of the world" gebeurtenis op Venus ergens in de laatste miljard jaar, denk aan gigantische asteroid impact of massaal vulkanisme.
Laatst bewerkt:
Nog wat speculatie maar interessant is dat geregeld sterren close encounters maken met ons zonnestelsel. De kansen dat ze bewegen in het inner solar system is heel klein (of nog kleiner dat de sterren elkaar raken, dat is bijna onbestaande). Maar het zonnestelsel is groot, en de Oort Cloud maakt daar ook deel v. uit. Zelfs als een ster daar passeert kan het delen van de Oort Cloud verstoren, en een deel kometen naar onze kant opsturen in een periode van enkele miljoenen jaren.
De laatste grote ster die dit deed was een sun-like star ongeveer 2.5 miljoen jaar geleden, en die vond zich op 0.5 lichtjaren van de zon (zonlicht doet er 8 minuten over om de Aarde te raken). Die ster staat ondertussen alweer 240 lichtjaren verwijderd van ons. Maar raakte toen wel een deel van de Oortwolk mogelijk of waarschijnlijk, en daar kunnen we zelfs nog de gevolgen van zien.
www.nationalgeographic.com
Deze komeet - een supergrote uit de Oortwolk is ontdekt - met een diameter van 150 km. Die begint ons te naderen, maar blijft in het outer solar system, en zal de baan van Saturnus raken.
In 1994 raakte een komeet Jupiter (de grootste botsing ooit waargenomen). De komeet noemt Levy-Shoemaker en was wellicht ergens in de jaren '60 of '70 gevangen in een baan rond de gasplaneet.
Wel is het zo dat dit allemaal niet zo heel zeldzaam is dat een ster dichtbij passeert. Een dubbelster passeerde in de laatste miljoen jaar ook in de Oortwolk (wel kleiner) en raakte daarbij wellicht ook de Oortwolk. Binnen 1.2 of 1.3 miljoen jaar zal een andere ster zelfs nog veel dichter komen, zo dicht dat het zelfs de inner Oort Cloud kan raken op een afstand van 0.15 of 0.20 lichtjaar van de Zon. Neptunus staat op 30 AE van de Zon. Die ster komt op 10.000 AE van de zon. Maar bijvoorbeeld het aphelion van de dwergplaneet Sedna komt al tot 1000 AE. Het gaat om een oranje ster, en daarbij raakt die oranje ster misschien niet alleen onze oortwolk, maar kunnen wij dan ook de oortwolk raken van die ster. Anderzijds biedt het ook opportuniteiten. Het is nog redelijk ver weg maar als we tegen dan nog bestaan en we hebben zin om naar een ander sterrenstelsel te reizen, zou dit redelijk dichtbij zijn. Met New Horizons-technologie en Gravity Assist zouden we op 300 jaar reistijd (met een gravity assist) bij die ster kunnen. Mochten we een moment van launch kiezen waarbij de vier gasplaneten allemaal gebruikt kunnen worden als gravity assist kan je de reistijd nog eens fors verkorten dan, en die ster zal wel een tijdje op die afstand te vinden zijn dan. Als we aan 50% van lichtsnelheid reizen kan je die ster eigenlijk op 4 maanden al bereiken dan. Voorlopig staat ze op 62 lichtjaren afstand.
en.wikipedia.org
De laatste grote ster die dit deed was een sun-like star ongeveer 2.5 miljoen jaar geleden, en die vond zich op 0.5 lichtjaren van de zon (zonlicht doet er 8 minuten over om de Aarde te raken). Die ster staat ondertussen alweer 240 lichtjaren verwijderd van ons. Maar raakte toen wel een deel van de Oortwolk mogelijk of waarschijnlijk, en daar kunnen we zelfs nog de gevolgen van zien.
One of the largest comets ever seen is headed our way
Comet Bernardinelli-Bernstein offers a rare opportunity for a generation of astronomers to study an object from the extreme edges of the solar system.
Deze komeet - een supergrote uit de Oortwolk is ontdekt - met een diameter van 150 km. Die begint ons te naderen, maar blijft in het outer solar system, en zal de baan van Saturnus raken.
In 1994 raakte een komeet Jupiter (de grootste botsing ooit waargenomen). De komeet noemt Levy-Shoemaker en was wellicht ergens in de jaren '60 of '70 gevangen in een baan rond de gasplaneet.
Wel is het zo dat dit allemaal niet zo heel zeldzaam is dat een ster dichtbij passeert. Een dubbelster passeerde in de laatste miljoen jaar ook in de Oortwolk (wel kleiner) en raakte daarbij wellicht ook de Oortwolk. Binnen 1.2 of 1.3 miljoen jaar zal een andere ster zelfs nog veel dichter komen, zo dicht dat het zelfs de inner Oort Cloud kan raken op een afstand van 0.15 of 0.20 lichtjaar van de Zon. Neptunus staat op 30 AE van de Zon. Die ster komt op 10.000 AE van de zon. Maar bijvoorbeeld het aphelion van de dwergplaneet Sedna komt al tot 1000 AE. Het gaat om een oranje ster, en daarbij raakt die oranje ster misschien niet alleen onze oortwolk, maar kunnen wij dan ook de oortwolk raken van die ster. Anderzijds biedt het ook opportuniteiten. Het is nog redelijk ver weg maar als we tegen dan nog bestaan en we hebben zin om naar een ander sterrenstelsel te reizen, zou dit redelijk dichtbij zijn. Met New Horizons-technologie en Gravity Assist zouden we op 300 jaar reistijd (met een gravity assist) bij die ster kunnen. Mochten we een moment van launch kiezen waarbij de vier gasplaneten allemaal gebruikt kunnen worden als gravity assist kan je de reistijd nog eens fors verkorten dan, en die ster zal wel een tijdje op die afstand te vinden zijn dan. Als we aan 50% van lichtsnelheid reizen kan je die ster eigenlijk op 4 maanden al bereiken dan. Voorlopig staat ze op 62 lichtjaren afstand.
Gliese 710 - Wikipedia
Blijkbaar toch al wat meer planeten ontdekt rond Alpha Centauri A, Alpha Centauri B en Proxima Centauri (een triple star system), en het sterrensysteem dichtst bij de zon. Een jaar of 5 geleden een unconfirmed planet, die ondertussen confirmed is. Op dit moment hebben we in het volledige systeem 5 planeten, waarvan 3 confirmed.
Op Alpha Centauri A mogelijk een gasplaneet gevonden, maar die is nog unconfirmed.
Op Alpha Centauri B ook een planeet gevonden, maar die lijkt vrijwel zeker niet leefbaar doordat de planeet klein is, wellicht geen atmosfeer heeft, lage zwaartekracht met een heel kleine kern en nog eens tidally locked (waardoor zonder atmosfeer of grote kern, je extreme klimaten hebt doordat één kant permanent naar de zon gericht is, en de andere kant permanent van de zon verwijderd).
Op Proxima Centauri (een rode dwerg) lijken drie planeten gevonden zijn. D moet nog confirmed worden. Proxima Centauri B staat in de "leefbare zone" maar dit zou wellicht een tidally locked planet zijn dus dat wil ik ook niet zeggen dat ze daadwerkelijk leefbaar is. Proxima Centauri C is veel verder verwijderd van zijn ster en is dus door zijn massa een gasplaneet (ofwel een enorm grote ijsplaneet). Die moet wel nog bevestigd worden. Proxima Centauri D staat dichter bij zijn ster en is nog maar vorige maand bevestigd, is ook een stuk kleiner en wellicht warmer.
Proxima Centauri B lijkt de meest belovende planeet van dit systeem, met een massa die gelijkstaat aan 1.07 Aardes en zit in de habitable zone. Maar de sterklasse (rode dwerg die erratisch gedragen met zeer sterke zonnevlammen) en het feit dat de planeet wellicht tidally locked is zorgen voor uitdagingen, maar het kan zeker en vast dat dit een leefbare planeet is. Al zal een sterk mechanisme om heat van de zon te verdelen over de planeet nodig zijn, en zal het dus een sterke atmosfeer nodig hebben (of water of een ander mechanisme). Ook de eccentriciteit van de planeet zal een rol spelen. De planeet staat alvast niet gekanteld, dus zal geen seizoenen kennen. Wij hebben 25° obliquiteit wat voor onze seizoenen zorgt. Proxima Centauri B heeft dat niet, mogelijk door tidally locked te zijn wat de "wobble" elimineert door stabiliteit van tidally locked te zijn.
www.inverse.com
Mogelijk eind vorig jaar de 9e Major planet ontdekt, maar die moet nog bevestigd worden (staat heel ver weg) op 200 AU ongeveer. Neptunus staat op 30 AU. Er zijn nog tal van dwergplaneten die nog onontdekt zijn nog te vinden ook, en daarvan hebben we er ongeveer een vijftal ontdekt met nog enkele kandidaten. Maar deze zou ongeveer 5 Aardmassa's hebben. De planeet moet nog bevestigd worden en staat niet op de plaats of heeft niet de orbit die verwacht wordt, op basis van de Sednoids en andere objecten die verder verwijderd zijn van Neptunus. "De hypothetical negende planeet" zou nog verder staan dan de kandidaat die werd ontdekt.
Mocht deze bevestigd worden zal de "hunt for planet nine" dus een "hunt for planet 10" worden, want het zou de redenen waarom men een negende planeet nog verwacht niet doen elimineren.
Ik denk dat er nog heel veel is dat we niet ontdekt hebben buiten de baan van Neptunus of buiten de Kuiperbelt zelfs, want over de Oortwolk is weinig bekend, maar die is absoluut gigantisch. Je kan daar eigenlijk gerust honderden tot duizenden onontdekte dwergplaneten hebben.
Sedna toont dat ook wel aan, want die is nog maar deze eeuw ontdekt, en zit eigenlijk voor een baan als die heel dicht bij de Zon. Deze eeuw komt het perihelion eraan. Een baan rond de zon duurt maar liefst meer dan 10.000 jaar dus feit dat het dichtste punt met de Zon er deze eeuw aankomt, toont aan dat het een unieke kans is om te observeren, maar ook dat er heel veel anderen kunnen zijn die op dit moment ver weg van de ster zijn (en bvb. dichter bij hun Aphelion).
De baan van Sedna is ook vreemd, dus het kan een captured planet zijn van een ander sterrensysteem bijvoorbeeld of bijvoorbeeld een baan zijn die beïnvloedt wordt door "planet nine" die mogelijk bestaat maar nog niet gevonden is.
Op Alpha Centauri A mogelijk een gasplaneet gevonden, maar die is nog unconfirmed.
Op Alpha Centauri B ook een planeet gevonden, maar die lijkt vrijwel zeker niet leefbaar doordat de planeet klein is, wellicht geen atmosfeer heeft, lage zwaartekracht met een heel kleine kern en nog eens tidally locked (waardoor zonder atmosfeer of grote kern, je extreme klimaten hebt doordat één kant permanent naar de zon gericht is, en de andere kant permanent van de zon verwijderd).
Op Proxima Centauri (een rode dwerg) lijken drie planeten gevonden zijn. D moet nog confirmed worden. Proxima Centauri B staat in de "leefbare zone" maar dit zou wellicht een tidally locked planet zijn dus dat wil ik ook niet zeggen dat ze daadwerkelijk leefbaar is. Proxima Centauri C is veel verder verwijderd van zijn ster en is dus door zijn massa een gasplaneet (ofwel een enorm grote ijsplaneet). Die moet wel nog bevestigd worden. Proxima Centauri D staat dichter bij zijn ster en is nog maar vorige maand bevestigd, is ook een stuk kleiner en wellicht warmer.
Proxima Centauri B lijkt de meest belovende planeet van dit systeem, met een massa die gelijkstaat aan 1.07 Aardes en zit in de habitable zone. Maar de sterklasse (rode dwerg die erratisch gedragen met zeer sterke zonnevlammen) en het feit dat de planeet wellicht tidally locked is zorgen voor uitdagingen, maar het kan zeker en vast dat dit een leefbare planeet is. Al zal een sterk mechanisme om heat van de zon te verdelen over de planeet nodig zijn, en zal het dus een sterke atmosfeer nodig hebben (of water of een ander mechanisme). Ook de eccentriciteit van de planeet zal een rol spelen. De planeet staat alvast niet gekanteld, dus zal geen seizoenen kennen. Wij hebben 25° obliquiteit wat voor onze seizoenen zorgt. Proxima Centauri B heeft dat niet, mogelijk door tidally locked te zijn wat de "wobble" elimineert door stabiliteit van tidally locked te zijn.
Planet 9: Old data could uncover the Solar System's newest world, 38 years late
Scientists went through old satellite data to hunt for the mysterious Planet Nine, and think they may have found it.
Mogelijk eind vorig jaar de 9e Major planet ontdekt, maar die moet nog bevestigd worden (staat heel ver weg) op 200 AU ongeveer. Neptunus staat op 30 AU. Er zijn nog tal van dwergplaneten die nog onontdekt zijn nog te vinden ook, en daarvan hebben we er ongeveer een vijftal ontdekt met nog enkele kandidaten. Maar deze zou ongeveer 5 Aardmassa's hebben. De planeet moet nog bevestigd worden en staat niet op de plaats of heeft niet de orbit die verwacht wordt, op basis van de Sednoids en andere objecten die verder verwijderd zijn van Neptunus. "De hypothetical negende planeet" zou nog verder staan dan de kandidaat die werd ontdekt.
Mocht deze bevestigd worden zal de "hunt for planet nine" dus een "hunt for planet 10" worden, want het zou de redenen waarom men een negende planeet nog verwacht niet doen elimineren.
Ik denk dat er nog heel veel is dat we niet ontdekt hebben buiten de baan van Neptunus of buiten de Kuiperbelt zelfs, want over de Oortwolk is weinig bekend, maar die is absoluut gigantisch. Je kan daar eigenlijk gerust honderden tot duizenden onontdekte dwergplaneten hebben.
Sedna toont dat ook wel aan, want die is nog maar deze eeuw ontdekt, en zit eigenlijk voor een baan als die heel dicht bij de Zon. Deze eeuw komt het perihelion eraan. Een baan rond de zon duurt maar liefst meer dan 10.000 jaar dus feit dat het dichtste punt met de Zon er deze eeuw aankomt, toont aan dat het een unieke kans is om te observeren, maar ook dat er heel veel anderen kunnen zijn die op dit moment ver weg van de ster zijn (en bvb. dichter bij hun Aphelion).
De baan van Sedna is ook vreemd, dus het kan een captured planet zijn van een ander sterrensysteem bijvoorbeeld of bijvoorbeeld een baan zijn die beïnvloedt wordt door "planet nine" die mogelijk bestaat maar nog niet gevonden is.
Laatst bewerkt:
Die is 100%, tenzij je jezelf als geen levend persoon beschouwt.
De kans dat we leven vinden op een derde planeet, als we al op een andere planeet leven gevonden hebben (een 2e) is groter dan dat we leven op een andere planeet vinden, al is het maar door onze observancy bias, omdat als er leven voorkomt buiten de Melkwegstelsel we dit niet in ons leven tenminste zullen te weten komen. Vinden we elders leven, dan komt het vaker voor. En de kans dat het dan bij 2 plaatsen blijft is dan zero.
Theoretisch gezien is het ook geen kwestie rond "leven vinden" elders, omdat onze definitie van leven te beperkt kan zijn vanuit ons huidig perspectief. Net zoals ons lichaam of het binnenste van ons lichaam ook een thriving ecosystem vormt voor allerlei bacteriën, is dat voor het universum ook het geval. Maar wat sterker is, is dat er aanwijzingen zijn dat op een andere tijdschaal (dat al relatief is gezien dat tijd iets is dat bestaat vanuit ons perspectief) ook materie en het universum in zekere zin leeft. In die zin is het leven dus niet spontaan vanuit het niets komen door chemische reacties bij kusten nabij chemische reacties bij vulkanische activiteit. In zekere zin is het leven van een universum ook een cyclus, en gelijkaardig met dat van ons in hoe het evolueert. Het wordt geboren, en het stelt volgende generaties veilig. De oerknal kan je dan zien als een supermassieve white hole terwijl de black holes dan weer nieuwe kleine universa zijn die geboren worden. Maar dat is het punt niet dat ik wil maken, mijn punt is dat als universa een cyclus hebben van nieuwe universa te creëren over gigantische schalen heen de universa zelf ook evolueren, ook wetten, chemische structuur en materie an sich. Het lijkt er sterk op dat leven in dit universum voorkomt omdat de condities in dit universum perfect zijn en in die mate structuur bevatten dat iets als ons mogelijk wordt. Kleine wijzigingen in "wetten van fysica" zouden ons al onmogelijk maken. In die zin is de structuur die het universum kent geëvolueerd omdat dit de perfecte structuur voor een universum is.
Cosmological natural selection - Wikipedia
Ik was ook niet de eerste die zo begon te redeneren, blijkt dat anderen dat voor mij al gedaan hadden.
Een hypothese die tot op heden nog niet ontkracht is, omdat ze nog niet ontkracht is kunnen worden.
Dit wil nog niet zeggen dat universa daarom "levend" zijn of bewustzijn hebben. Maar het is wel een indicatie dat universa evolueren en voor mij ook dat er niet 'enkel' het universum is.
Dat houdt verschillende zaken ook in:
- Het toont alleen aan dat maximale productie van zwarte gaten belangrijk is en als zwarte gaten een link hebben met het creeren van nieuwe universa dus ook dat evolutie toegepast kan worden op de cyclus van universa om hun "soort" veilig te stellen. Soort hier = het concept van een universum.
MAAR... waarom dan leven in het universum? Een paar verklaringen
- Het leven in het universum kan essentieel zijn voor het voortbestaan van de cyclus van universa. Hoe dit in zijn werk gaat, is mij niet duidelijk.
- Het leven zoals wij het kennen is een residue voor chemische reacties die essentieel zijn voor het voortbestaan van de cyclus van universa, of is inherent verbonden aan de wetten/materie die verbonden is met het "perfectioniseren" van een universum.
- Een andere mogelijkheid is artificiële bevruchting/creatie van het universum door een geavanceerde beschaving die de technologie heeft (of een ander concept dat we niet begrijpen) om zwarte gaten te manipuleren en dus universa te creëren.
Bij optie 3 is evolutie geen essentieel onderdeel van de verklaring, en dat is dan de theorie van de creatie. Ook de "zoo-theorie met het universum als de zoo" kan daar in passen.
Als universa wel evolueren van generatie tot generatie, dan lijkt het aannemelijk dat ook materie (en alle materie) en wetten van fysica evolueren, alsook alles dat niet gekend is voor ons (dark matter, dark energy, antimatter).
Laatst bewerkt:
Oh oh de W- boson is zwaarder dan de theorie voorspelt, wat impliceert dat er mogelijks nog deeltjes zijn die we niet ontdekt hebben en dat er dus mogelijks iets schort aan het Standard Model.
www.theguardian.com
‘Extraordinary’ W boson particle finding contradicts understanding of how universe works
New measurement of fundamental particle of physics after decade-long study challenges theoretical rulebook in scientific ‘mystery’
Het maanmysterie opgelost? Nieuwe theorie over waarom de twee kanten van de maan zo verschillend zijn
Onderzoekers van Brown University linken de de grootste impactkrater op de maan aan de vorming van marea, grote kratervormige vlaktes.
www.vrt.be
Ondirect toch weer bewijs/vermoedens van antipodaal vulkanisme bij impact events (d.w.z. verhoogd vulkanische activiteit aan de andere kant van de planeet van waar de inslag plaatsvindt). Op Aarde is er de theorie dat de Siberische trappen er ook gekomen zijn na een impact event antipodaal op de locatie daarvan. En de Deccan traps in India hoewel niet 100% antipodaal hebben mogelijk ook een link met de impactcrater bij Yucatan bij de K-Pg extinctie. Sowieso heb ik ook het vermoeden dat klimaatverandering ook vulkanisme kan triggeren (en vice versa is dat al geweten), al is het maar enkel door zeespiegelveranderingen en isostasie. En dat laatste is niet zo anders als zware aardbevingen die ook dat kunnen triggeren.
Als Venus een volledige resurfacing kende en zwaar vulkanisme moeten we misschien ook in die richting gaan kijken, van een zeer zware impact event in de laatste 700 miljoen jaar en mogelijk een stuk recenter. Ik denk absoluut de geologie van Venus bestuderen zeer interessante resultaten kan opleveren, en sowieso in het algemeen van andere hemellichamen. Bijvoorbeeld bij Mars ben ik benieuwd wat er te vinden is antipodaal op Olympus Mons gezien vulkanisme daar niet zo vaak voorkomt, maar je daar wel een gigantische schildvulkaan hebt. Al zijn omstandigheden ook anders met minder hoge luchtdruk door de kleinere atmosfeer en gebrek aan platentektoniek/koelere kern.
Op Mercurius is er ook een voorbeeld
Links Caloris Basin en rechts de antipode.
En in januari hadden we de uitbarsting van Hunga Tonga die vergelijkbaar is met 5 tot 60 mT energie TNT vrijmaakte, daarbij ontstaan dan de schokgolven waarvan er 2 verstuurd worden, één naar de ene kant (via Antarctica) en de andere naar de andere kant (via Alaska/Noordpool), en dan elkaar weer tegenkwamen en versterken ergens in Algerije. De schokgolven triggerden zelfs meteotsunami's in de Caraïben.
Bij de Chixculub impact is dat dus geen 5 tot 60 Megaton TNT. Dat is 72 teraton TNT en dus op zijn minst 2 miljoen keer krachtiger dan die uitbarsting wat meer een zeer korte maar extreem krachtige explosie was (of vergelijkbaar met de zwaarste atoombom Tsar Bomba).
Op andere hemellichamen valt dat beter te bestuderen door de afwezigheid van platentektoniek, soms ook door afwezigheid van een atmosfeer/weathering of minder "erosie" dan hier.
Zoeken naar een mogelijke impact event 250 miljoen jaar is lastig later, er is wel een kandidaat in Antarctica (Wilkes Land). Maar als er een krater in de oceaan is, dan is dat ondertussen 250 miljoen jaar later allemaal verdwenen door het recycleren van oceaankorst en de oceaanbodem die overal jonger dan 250 miljoen jaar oud is.
Laatst bewerkt:
zwarten
Well-known member
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/0...nt-in-de-webb-ruimtetelescoop-bereikt-zijn-b/
echt mega benieuwd naar die beelden.
echt mega benieuwd naar die beelden.
Astronomers see star enter a ‘Maunder Minimum’ for the first time – Physics World
Studying a star that seems to have paused its magnetic activity cycles could provide insight into the Maunder Minimum, a 70-year period when sunspots became exceedingly rare
physicsworld.com
Dit vind ik ook wel interessant.
Ironisch genoeg is de fase waarin we nu zitten trouwens meer dan waarschijnlijk zeldzamer dan het Maunder minimum. Het Moderne Maximum van de 20ste eeuw is wellicht de meest actieve fase waar de zon zich in bevond in de laatste 8000 jaar want de laatste vergelijkbare situatie dateert pas uit +-6000BC volgens onderzoek. Met rond 9000BC ook 2 keer op een millennium tijd een grand maxima.
Maunder minima lijken meer voor te komen. Maar statistisch is er geen verband te vinden. De zon doet min of meer wat het wilt en chaotische processen liggen aan de basis van minima en maxima (of ze zijn niet gekend voor ons). Het concept van minima en maxima is ook vrij slecht begrepen denk ik voorlopig door wetenschappers, vandaar dat het interessant is dat men nu een ster in een maunder minimum kan observeren.
Laatst bewerkt:
