Het Universum

Na 10 dagen is het zonnescherm van de James Webb Space Telescope succesvol geinstalleerd. Tot op heden gaat alles volgens plan uitgezonderd twee minor issues die men heeft kunnen oplossen.
 
Na 10 dagen is het zonnescherm van de James Webb Space Telescope succesvol geinstalleerd. Tot op heden gaat alles volgens plan uitgezonderd twee minor issues die men heeft kunnen oplossen.
De media heeft daarvan gemaakt dat dat 'minor issues' waren.

In realiteit was dat gewoon even aanpassen aan de situatie, geen issues.

"Issue" 1: hercalibratie van de zonnepanelen om een zo hoog mogelijk rendement te halen. (Panelen werden met factory settings de ruimte in gestuurd om dan de voltages ter plekke te bekijken en aan te passen indien nodig)

"Issue" 2: motoren voor het aanspannen van de 5 layers van het zonnescherm stonden iets warmer dan geanticipeerd, dus de positie van het ruimtetuig lichtjes aangepast waardoor de motoren verder afkoelden. Ook met die temperaturen was dat allemaal wel gelukt, maar er wordt tijdens deze missie gewoon geen enkel risico genomen.
 
Laatst bewerkt:
Yup er is niks foutgelopen buiten een paar minor zaken, die eigenlijk berekend / voorzien waren.
 
To be honest, zelfs als we lineair 18 miljard jaar reizen, dan nog duurt het in het beste geval - volgens de wetten van fysica - 18 miljard jaar om daar te geraken. Het universum is immens en gigantisch. Zelfs ons eigen Melkwegstelsel (en dat is maar één galaxy / sterrenstelsel) is al enorm. Mochten we nog niet genoeg hebben daarmee, komt het Andromedastelsel dichter naar ons binnen x aantal miljard jaar.

Er zijn heus wel veel grotere en andere bedreigingen dan "het einde van het universum" of dat we de grens nooit zullen bereiken, en dat is ook niet echt iets dat wij als mensheid moeten mee inzitten. Er zijn veel meer urgentere problemen, en als het al een heel urgent probleem op korte termijn was zouden wij nooit hier al gestaan hebben. Er zijn letterlijk 10.000 andere scenario's waaraan wij ten onder zullen gaan vooraleer dat dat de reden van onze doodsteek is, want dat zou al betekenen dat wij eigenlijk heel succesvol zouden zijn als interstellaire diersoort. The threat is from within, not from the big open.

We moeten echt niet beginnen met lopen als we nog niet kunnen stappen bij wijzen van spreken. Er is tijd genoeg om te leren lopen, zorg eerst maar voor de stabiliteit en het leren stappen (want dat zal in de meeste gevallen van potentiële simulaties al foutgaan - er zijn genoeg aannemelijke scenario's om te bedenken waarom het in de eerstkomende 1000 jaar al fout kan gaan, anderzijds setbacks zullen er sowieso zijn - we hebben er al gehad ook). Verder hoeft het niet per se een doel te zijn om de rest van het universum of ons melkwegstelsel te koloniseren of te verkennen.
 
To be honest, zelfs als we lineair 18 miljard jaar reizen, dan nog duurt het in het beste geval - volgens de wetten van fysica - 18 miljard jaar om daar te geraken. Het universum is immens en gigantisch. Zelfs ons eigen Melkwegstelsel (en dat is maar één galaxy / sterrenstelsel) is al enorm. Mochten we nog niet genoeg hebben daarmee, komt het Andromedastelsel dichter naar ons binnen x aantal miljard jaar.
Nu ja, moeten we echt zover reizen? Voor welke reden? Er is voldoende om te exploren in onze eigen meldweg hé! Zelfs aliens ..

De kans dat er bijvoorbeeld niet-aards leven is (we spreken dan wel over niet intelligent leven), in ons eigen melkwegstelsel wordt door de meeste wetenschappers geschat op 99.99% hé. De kans dat wij alleen zijn is reëel maar door het gigantisch aantal locaties in onze meldweg, is de kans daarop, eigenlijk ook niet zo klein als vele mensen denken.

Dat wij aliens (dat kunnen bacteriën zijn or whatever) nog niet gevonden hebben?

Eerlijk? We weten nog niet eens 100% zeker of er op Mars leven geweest is of dat daar nog leven bestaat (onder de grond?). Dat is nog in onderzoek. Zelfs de maan Europa kan leven bevatten, ... maar een antwoord hebben we daar ook nog steeds niet op. En die locaties zijn nog relatief dichtbij ..
 
Eerlijk? We weten nog niet eens 100% zeker of er op Mars leven geweest is of dat daar nog leven bestaat (onder de grond?). Dat is nog in onderzoek. Zelfs de maan Europa kan leven bevatten, ... maar een antwoord hebben we daar ook nog steeds niet op. En die locaties zijn nog relatief dichtbij ..
Curb your enthousiasm there. Er bestaat op Mars geen leven, als die kans niet 100% is dan is dat 99%. Er is ondertussen voldoende bekend over Mars en diens oceanen dat we weten dat Mars reeds miljarden jaren in de huidige staat verkeert.

Idem over de ijzige manen rond Jupiter en Saturnus, aannemen dat er leven is, is een énorme longshot. Dat de bouwstenen van leven zoals wij dat kennen aanwezig zijn, dat is hoogstwaarschijnlijk waar. Maar verdere aannames zijn niet meer dan dat, en zijn vooral aanwezig om toekomstige missies in die richting te financieren.

De belangrijkste reden dat de mens leven wilt vinden op een andere plek in het eigen zonnestelsel, is om meer inzicht te krijgen in de frequentie van het leven in het heelal. Als het 2 keer raak kan zijn in rond 1 ster, dan opent dat perspectieven voor al die andere sterren (alle honderdduizend miljoen van ze in de melkweg).

Over het filosofische ga ik verder niet in, dat vind ik vrij nutteloos en veel knappere koppen hebben daar al betere stukken over geschreven dan hetgeen ik dat kan (of wat ik hier lees).
 
Curb your enthousiasm there. Er bestaat op Mars geen leven, als die kans niet 100% is dan is dat 99%. Er is ondertussen voldoende bekend over Mars en diens oceanen dat we weten dat Mars reeds miljarden jaren in de huidige staat verkeert.

Idem over de ijzige manen rond Jupiter en Saturnus, aannemen dat er leven is, is een énorme longshot.
Ja dat klopt. Maar dan kan je zeggen: Er zijn bijna oneindige véél planeten / manen / .. waar leven optioneel mogelijk zou kunnen zijn. Op elk van die planeten / manen / .. is de kans op leven echter minder dan 0,000000001 (Met héél véél extra nullen hier nog tussen) en dus inderdaad een "longshot". MAAR omdat er effectief zovéél planeten / manen / .. zijn is de kans dat die longshot ergens in de melkweg, toch het geval is, toch juist héél erg groot. ;)

--> En dat is ook wat ik de meeste wetenschappers toch ook wél hoor zeggen ..
(Dit gaat dan wél over NIET intelligent leven)
 
Laatst bewerkt:
Spreek ik ook niet tegen, maar dat komt te dicht bij het filosofische en aannames, waar ik hier niet op in wil gaan. We kunnen nu slechts een kleine 20 jaar planeten zien rond sterren. Ik wacht op visuele tekenen van leven.
 
Ja dat klopt. Maar dan kan je zeggen: Er zijn bijna oneindige véél planeten / manen / .. waar leven optioneel mogelijk zou kunnen zijn. Op elk van die planeten / manen / .. is de kans op leven echter minder dan 0,000000001 (Met héél véél extra nullen hier nog tussen) en dus inderdaad een "longshot". MAAR omdat er effectief zovéél planeten / manen / .. zijn is de kans dat die longshot ergens in de melkweg, toch het geval is, toch juist héél erg groot. ;)

--> En dat is ook wat ik de meeste wetenschappers toch ook wél hoor zeggen ..
(Dit gaat dan wél over NIET intelligent leven)
Je spreekt over de Fermi paradox. En wie kan dat beter uitleggen dan ons geliefde Kurtzgesagt:

En ook nog deze als bonus:
 
Ja dat klopt. Maar dan kan je zeggen: Er zijn bijna oneindige véél planeten / manen / .. waar leven optioneel mogelijk zou kunnen zijn. Op elk van die planeten / manen / .. is de kans op leven echter minder dan 0,000000001 (Met héél véél extra nullen hier nog tussen) en dus inderdaad een "longshot". MAAR omdat er effectief zovéél planeten / manen / .. zijn is de kans dat die longshot ergens in de melkweg, toch het geval is, toch juist héél erg groot. ;)
Dat is een heel simplistische redenering naar mijn mening, zo kan je net zo goed beweren dat er wel ergens een spaghettimonster of een Goddelijk wezen rondzweeft in het heelal. Het heelal is groot, maar daarom wordt dat kans dat onze gefantaseerde creaties ergens voorkomen er niet groter op. Stephen Hawkins legt dat redelijk goed uit in zijn laatste boek (the big questions), er is momenteel geen evidentie dat er buitenaards (intelligent) leven is.
Spreek ik ook niet tegen, maar dat komt te dicht bij het filosofische en aannames, waar ik hier niet op in wil gaan. We kunnen nu slechts een kleine 20 jaar planeten zien rond sterren. Ik wacht op visuele tekenen van leven.
Don't hold your breath.
 
Dat is een heel simplistische redenering naar mijn mening, zo kan je net zo goed beweren dat er wel ergens een spaghettimonster of een Goddelijk wezen rondzweeft in het heelal.
Nogmaals ik spreek over leven zoals bacteriën, microscopisch leven, ... low life organismen. Die kans is toch wél groot hoor. Zoveel bouwstenen zijn daarvoor niet nodig. En er zijn zelfs op aarde bacteriën die onder héél extreme omstandigheden kunnen overleven.

Intelligent leven is inderdaad een lastiger vraag. Maar zoals in die filmjes hierboven en zoals Stephen Hawkins ook zei in het verleden: ALS er Intelligente aliens bestaan, willen wij ze dan wel ontdekken? Dat is niet zonder gevaar hé (als ze bestaan)
 
Dat is een heel simplistische redenering naar mijn mening, zo kan je net zo goed beweren dat er wel ergens een spaghettimonster of een Goddelijk wezen rondzweeft in het heelal. Het heelal is groot, maar daarom wordt dat kans dat onze gefantaseerde creaties ergens voorkomen er niet groter op. Stephen Hawkins legt dat redelijk goed uit in zijn laatste boek (the big questions), er is momenteel geen evidentie dat er buitenaards (intelligent) leven is.
Gezien er miljarden sterren zijn acht ik de kans groter dat er meer dan 1 intelligent levensvorm is dan slechts 1 (onszelf). Alleen zijn de astronomische afstanden en onze beperkte levensduur wellicht bijna onoverkomelijke struikelblokken om ooit onze tegenpolen te ontdekken / ontmoeten.
 
Gezien er miljarden sterren zijn acht ik de kans groter dat er meer dan 1 intelligent levensvorm is dan slechts 1 (onszelf).
De kans dat we alleen zijn is even groot.
Er is echt nihil evidentie dat de kans op buitenaards intelligent leven groter is dan de probabiliteit dat we alleen zijn.
 
Je hebt natuurlijk ook de 'tijd' (Dat is ook een fermiparadox stelling). Aliens hebben misschien 'ooit' ergens bestaan 5 miljard geleden. Maar nu zijn deze uitgestorven. Over 1 miljard jaar is er misschien wéér ergens een Aliensoort. Maar tegen dan bestaat de mens niet meer.

Als je de opwarming van de aarde bekijkt en het feit dat de mens constant met elkaar in oorlog leeft en het héél éénvoudig is op een fout knoppeke te klikken (kernbommen). Dan is de kans zéér reëel dat de mensheid maar een héél beperkte levensduur heeft tov de levensduur van het universum.

De kans dat wij momenteel op dit ogenblik, helemaal alleen zijn, is zowiezo al vele malen groter dan de kans dat er voor onze tijd en na onze tijd er ook géén ander intelligent leven was of gaat ontstaan hé.

En je hebt ook nog de snelheid van het licht. Als we vandaag op 5 miljoen lichtjaren afstand aliens zouden zien rondlopen (absurd maar stel nu), dan is dat een beeld uit het 'verleden' van 5 miljoen jaar geleden hé.

De kans dat we alleen zijn is even groot.
Er is echt nihil evidentie dat de kans op buitenaards intelligent leven groter is dan de probabiliteit dat we alleen zijn.
Hoeveel de kans echt is op intelligent leven elders, daar moet men het antwoord nog steeds schuldig op blijven. :)
Bij de best case modellen van de wetenschap bleek dat de kans dat er elders intelligent leven is 99.99999999.....9%
Maar bij de worst case modellen was dat net omgekeerd: 0.00000000.....1%
Kort gezegd: We weten het (nog) NIET.

Het enige waar men het wel over eens is, is dat de kans op het ontstaan van microscopisch en/of ééncellig leven best wél zéér groot is. (dat is bewezen in een labo, ik vind het artikel niet meer terug, maar men heeft dit onderzocht). MAAR leven gaat ook wéér héél éénvoudig snel wéér dood.

Bij de minste tegenslag is dat leven wéér verdwenen. En de vraag is ook: Kan je dat dan leven noemen?
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan