Het Universum
- Onderwerp starter vishnusixclix
- Startdatum
Soeplepel
Well-known member
Sorry voor mijn achterlijke vraag, maar mijn verstand kan het universum soms totaal niet aan..
Aangezien het licht wij nu zien van de sterren van jaren geleden is. Hoe kunnen zij dan de "big bang" zien aangezien wij uit die big bang komen? Maw, da licht is toch al lang gepasseerd?
Aangezien het licht wij nu zien van de sterren van jaren geleden is. Hoe kunnen zij dan de "big bang" zien aangezien wij uit die big bang komen? Maw, da licht is toch al lang gepasseerd?
marcel
Well-known member
"het licht uit de big bang" reist nog steeds he. dus het "verste" licht dat wij zien, komt uit een tijd die dicht bij de big bang zat. bvb op de foto van shiftyke boven uw post is alles wat rood is ouder dan hetgeen blauw is.
de big bang zelf ga je zo niet zien, maar wel de sporen ervan, en de bewijzen van het uitzettende universe, bvb (dat er dus aan de uiterste kanten meer rood dan blauw is, bvb)
't is nogal simpel (en misschien niet 100% correct) uitgelegd, en er zal hier wel iemand het veel gedetailleerder en correcter kunnen uitleggen, maar zo had ik het begrepen.
trouwens: de zon is zo'n 10 miljard jonger als het universum, dus (tenzij je héél breed gaat) komen wij niet uit de big bang, eerder uit een soort supernova.
Avondland
Well-known member
Wetende aan welke snelheid licht reist en dat het licht van de Big Bang nog altijd reist is ... waanzin. Het is haast ondenkbaar dat we als mensheid nog maar een fractie van het universum zouden mogen ontdekken. Ik denk dat we al blij zouden mogen zijn met een succesvolle exploitatie van het zonnestelsel.
Er was ergens een artikel daarover. Momenteel is het nog mogelijk om een telescoop te bouwen (wel een stevige, zoals die James Webb Space er ééntje is), die het licht kan zien van de Big Bang en daardoor de Big Bang uit het verleden, mogelijk ook nog kan zien (allé niet in praktijk maar zoals hierboven gezegd de sporen ervan) en bestuderen (ook al is dat miljarden jaren geleden).
Maar over xxx aantal miljarden jaren zal dat licht zover verwijderd zijn van de aarde dat dit niet langer mogelijk is.
Als die aarde dan echter eveneens véél groter is dan onze planeet, dan is de kans reëel dat die aliens niet eens naar de ruimte kunnen reizen omdat de zwaartekracht dan ook vele malen groter is dan op onze aarde ... of het wordt dan in ieder geval véél moeilijker een ruimtetuig te maken dat de ruimte in kan ..
Anderzijds, als de zwaartekracht TE groot is, is dit mss ook wéér nefast voor de kans op leven, maar goed ...
Maar over xxx aantal miljarden jaren zal dat licht zover verwijderd zijn van de aarde dat dit niet langer mogelijk is.
We mogen blij zijn dat de aarde relatief klein is tov andere planeten. Stel dat er ergens een planeet bestaat, zoals de aarde, en op die planeet leven aliens die véél verder staan qua intelligentie dan wij.
Als die aarde dan echter eveneens véél groter is dan onze planeet, dan is de kans reëel dat die aliens niet eens naar de ruimte kunnen reizen omdat de zwaartekracht dan ook vele malen groter is dan op onze aarde ... of het wordt dan in ieder geval véél moeilijker een ruimtetuig te maken dat de ruimte in kan ..
Anderzijds, als de zwaartekracht TE groot is, is dit mss ook wéér nefast voor de kans op leven, maar goed ...
Laatst bewerkt:
zwarten
Well-known member
Tis zo he?
Bij de big bang zijn er voornamelijk 2 elementen gemaakt. Helium waterstof en in mindere mate berillium en lithium.
Uit deze protosoep zijn de eerste sterren ontsproten. Naarmate deze sterren (fast burners wegens de immense grote) ouder worden en steeds een zwaardere en zwaardere kern kregen en finaal dus als supernova ontploffen, vormen ze de grondstoffen voor toekomstige zonnestelsels zoals het onze.
Tot het element ijzer wordt gemaakt in sterren die supernovae gaan. Alle elementen zwaarder dan ijzer worden gevormd bij de botsingen van neutronensterren.
wat betreft rood en blauw ik dacht dat dit gewoon het dopler effect is? Rode sterren gaan weg van ons, blauwe komen naar ons toe? (met uitzondering dan de temperatuursgradienten in sterren die ook de rode en blauwe kleur verklaren)
Want al die sterren die je ziet zijn natuurlijk de sterren van ons eigen sterrenstelsel. Verder dan ons zonnestelsel ga je toch geen sterren meer kunnen waarnemen maar zie je gewoon sterrenstelsels
Laatst bewerkt:
What If the Big Bang Wasn't the Beginning?
Er is trouwens nog steeds géén 100% zekerheid of er effectief wel een Big Bang geweest is (zie artikel hierboven)
De Big Bang is momenteel de meest aannemelijke theorie, maar 100% zeker is het niet.
Hopelijk zal de James Webb Space telescoop hierop het antwoord weten te vinden.
Er is trouwens nog steeds géén 100% zekerheid of er effectief wel een Big Bang geweest is (zie artikel hierboven)
De Big Bang is momenteel de meest aannemelijke theorie, maar 100% zeker is het niet.
Hopelijk zal de James Webb Space telescoop hierop het antwoord weten te vinden.
De big bang is overal in het universum gebeurd, dat was een gigantische expansie van ruimte, geen explosie die op een bepaalde locatie gebeurd is. Elke millimeter afstand in de ruimte werd een, meter, een kilometer, lichtjaar, enz. Die expansie is nog steeds bezig maar aan een veel trager tempo dan tijdens de big bang.
Doordat alles zover van elkaar verwijderd lag en aangezien de straling overal in het universum geproduceerd werd blijft er ook steeds straling toekomen op aarde waar we ze nu kunnen observeren. Die straling komt wel van steeds verder.
Ook dat is niet 100% zeker. Misschien krijgen we over een half jaartje al méér antwoorden
Sneeuwstorm
Well-known member
Ja ergens wel vreemd. Alles wat wij nu zien tijdens de nacht als we vanop de aarde naar de lucht kijken is het verleden hé
Véél mensen beseffen dat niet.
Wat wij zien tijdens de avond/nacht is NIET het heden
Wat ook fascinerend is, is dat wij op het juiste moment zijn geboren om de big bang nog te kunnen waarnemen.
Een alien uit de verre toekomst, kan nooit nog zien / weten / detecteren dat er ooit een big bang geweest is (raar maar waar)
Sterrenstelsels die verder dan +-14,5 miljard lichtjaar van ons verwijderd zijn, bewegen zich sneller weg van ons dan de lichtsnelheid (door de expansie van het universum). Dus als we nu zouden vertrekken met een ruimteschip dat aan de lichtsnelheid vliegt, dan zouden we er nooit geraken.
Nu zijn er op dit moment al veel sterrenstelsels die we wel nog kunnen zien, die inmiddels al meer dan 14,5 miljard lichtjaar van ons zijn verwijderd (zoals de stelsels die wij nog kunnen zien uit het vroege universum). Dus dat licht dat nu op die plaats vertrekt, zal nooit meer tot bij ons geraken. In die zin wordt het heelal steeds kleiner, want er zijn steeds minder en minder sterrenstelsels die voor ons nog te bereiken zijn, als de expansie van het heelal niet afneemt in de toekomst (het meest aannemelijke is dat het heelal eeuwig blijft uitdijen).
Waarom is eigenlijk voor lagrange punt 3 gekozen en niet een baan rond de Aarde?
EDIT: lol, ik zei altijd als kind dat het universum zich eerder als een elastiek gedraagt vermoedelijk. Ja, sowieso is het allemaal wel theoretisch. Maar als een universum collapset, denk ik wel dat de energie van de "collapse" een nieuwe reactie genereert. En ik geloof er niet in dat de big bang het begin van alles was, want er moet iets voorgeweest zijn, maar een big bang zal wellicht wel gebeurd zijn, alleen als reactie van iets anders. Maar dat... valt moeilijk te testen of te weten van. Het is alleen raar dat "niets" iets wordt en iets niets wordt, maar het leven kwam ook van "niets".
Je kan de theorie hebben dat het universum een deel uitmaakt van een multiversum en dat de universa daarop reageren op basis van reacties (collissions) die dan weer nieuwe events triggeren. Dat is een mogelijkheid. Maar dat valt niet te testen natuurlijk.
Wat ik ook al ooit eens bedacht heb, is dat "universa" misschien ook onderhevig zijn aan evolutie, en op zich materie ook evolueert, dus niet enkel levende dieren, maar alles rondom ons heen, evolueert. Misschien niet binnen een universum in zekere zin over vele generaties universa heen, waarbij materie, natuurwetten en dergelijke evolueren over die universa heen (evt.), maar ook op kleinere schaal. Eigenlijk hebben we totaal geen idee wat er buiten is, maar dat materie evolueert is zeker een mogelijkheid.
En in feite is het perfect mogelijk dat het universum ook een bewustzijn heeft. Ook dat kan natuurlijk niet getest worden, maar beeld je je eens in dat wij de darmflora zijn van een mens terwijl de mens het universum is. Op zich kan je het ook niet ontkrachten dat dat niet zo is, en we weten eigenlijk gewoon totaal niets. Daarom dat ik niet begrijp dat mensen soms religieuze vs wetenschappelijke oorlogen erop nahouden, omdat de twee perfect kunnen samengaan. Wetenschap heeft een religie nog steeds niet ontkracht, alleen op basis van andere zaken hecht ik daar niet veel geloof aan omdat religies heel anthropocentrisch en zelfs cultureel-centrisch zijn, en over de jaren heen net zoals een verhaal dat je doorvertelt aan iemand met 12 tussenpersonen in eigenlijk nog weinig van de oorsprong bevat, terwijl tegelijkertijd de wereld rondom ons totaal anders is, wat hetzelfde is als juridische zaken over paardenvervoer in een wetboek. Maar tegelijkertijd, waarbij bij scientology de basis kan ontkracht worden omdat het een soort v. sekte is gestart door een persoon, kan dat niet echt meer gedan worden bij zaken als het christendom, terwijl het in weze wel hetzelfde is. Maar na 2000 jaar leidt iets zoals dat natuurlijk een eigen leven. Genoeg gepalaverd.
Deep Space en Big Bang theory interesseren me niet zo omdat het toch letterlijk een ver-van-ons-bed show is, iets minder relevant, alleen relevant voor het begrijpen van het universum en daarin dus later op basis van die kennis toepassingen in te doen/uit te voeren. Maar de explorer in mij is misschien geinteresseerd in minder vage materie zoals het verkennen v. exoplaneten en dergelijke.
Of iets ooit gestart is, en ooit eindigt is een groot vraagteken. Bij ons universum is dat zo, maar is dat voor het grootste dat je je kan inbeelden of het bestaan het geval. Op zich denk ik dat tijd op die schaal geen tijd is, maar dat wij het als tijd zien omdat het voor onze leven structureel relevanter is, maar ik zie tijd als afstand, waardoor een begin en een einde eigenlijk conceptueel niet relevant is, omdat ik hier voor dit te verklaren tijd als een eenheid van ruimte zie. "het is er omdat het er is", en dus niet omdat het ooit gestart heeft en dus een einde zal kennen. Op zich is zo ver gaan toch niet haalbaar voor onze breinen die eigenlijk geschikt zijn om Aardse concepten te begrijpen en onze perceptie van waarnemen en begrijpen daaraan is aangepast en dus niet dat voor dat soort shit. Daarvoor is ons brein ook niet gemaakt, maar dat kan natuurlijk nog veranderen of verbeteren over tijd.
EDIT: lol, ik zei altijd als kind dat het universum zich eerder als een elastiek gedraagt vermoedelijk. Ja, sowieso is het allemaal wel theoretisch. Maar als een universum collapset, denk ik wel dat de energie van de "collapse" een nieuwe reactie genereert. En ik geloof er niet in dat de big bang het begin van alles was, want er moet iets voorgeweest zijn, maar een big bang zal wellicht wel gebeurd zijn, alleen als reactie van iets anders. Maar dat... valt moeilijk te testen of te weten van. Het is alleen raar dat "niets" iets wordt en iets niets wordt, maar het leven kwam ook van "niets".
Je kan de theorie hebben dat het universum een deel uitmaakt van een multiversum en dat de universa daarop reageren op basis van reacties (collissions) die dan weer nieuwe events triggeren. Dat is een mogelijkheid. Maar dat valt niet te testen natuurlijk.
Wat ik ook al ooit eens bedacht heb, is dat "universa" misschien ook onderhevig zijn aan evolutie, en op zich materie ook evolueert, dus niet enkel levende dieren, maar alles rondom ons heen, evolueert. Misschien niet binnen een universum in zekere zin over vele generaties universa heen, waarbij materie, natuurwetten en dergelijke evolueren over die universa heen (evt.), maar ook op kleinere schaal. Eigenlijk hebben we totaal geen idee wat er buiten is, maar dat materie evolueert is zeker een mogelijkheid.
En in feite is het perfect mogelijk dat het universum ook een bewustzijn heeft. Ook dat kan natuurlijk niet getest worden, maar beeld je je eens in dat wij de darmflora zijn van een mens terwijl de mens het universum is. Op zich kan je het ook niet ontkrachten dat dat niet zo is, en we weten eigenlijk gewoon totaal niets. Daarom dat ik niet begrijp dat mensen soms religieuze vs wetenschappelijke oorlogen erop nahouden, omdat de twee perfect kunnen samengaan. Wetenschap heeft een religie nog steeds niet ontkracht, alleen op basis van andere zaken hecht ik daar niet veel geloof aan omdat religies heel anthropocentrisch en zelfs cultureel-centrisch zijn, en over de jaren heen net zoals een verhaal dat je doorvertelt aan iemand met 12 tussenpersonen in eigenlijk nog weinig van de oorsprong bevat, terwijl tegelijkertijd de wereld rondom ons totaal anders is, wat hetzelfde is als juridische zaken over paardenvervoer in een wetboek. Maar tegelijkertijd, waarbij bij scientology de basis kan ontkracht worden omdat het een soort v. sekte is gestart door een persoon, kan dat niet echt meer gedan worden bij zaken als het christendom, terwijl het in weze wel hetzelfde is. Maar na 2000 jaar leidt iets zoals dat natuurlijk een eigen leven. Genoeg gepalaverd.
Deep Space en Big Bang theory interesseren me niet zo omdat het toch letterlijk een ver-van-ons-bed show is, iets minder relevant, alleen relevant voor het begrijpen van het universum en daarin dus later op basis van die kennis toepassingen in te doen/uit te voeren. Maar de explorer in mij is misschien geinteresseerd in minder vage materie zoals het verkennen v. exoplaneten en dergelijke.
Of iets ooit gestart is, en ooit eindigt is een groot vraagteken. Bij ons universum is dat zo, maar is dat voor het grootste dat je je kan inbeelden of het bestaan het geval. Op zich denk ik dat tijd op die schaal geen tijd is, maar dat wij het als tijd zien omdat het voor onze leven structureel relevanter is, maar ik zie tijd als afstand, waardoor een begin en een einde eigenlijk conceptueel niet relevant is, omdat ik hier voor dit te verklaren tijd als een eenheid van ruimte zie. "het is er omdat het er is", en dus niet omdat het ooit gestart heeft en dus een einde zal kennen. Op zich is zo ver gaan toch niet haalbaar voor onze breinen die eigenlijk geschikt zijn om Aardse concepten te begrijpen en onze perceptie van waarnemen en begrijpen daaraan is aangepast en dus niet dat voor dat soort shit. Daarvoor is ons brein ook niet gemaakt, maar dat kan natuurlijk nog veranderen of verbeteren over tijd.
Laatst bewerkt:
De zon, aarde en maan geven alle drie zoveel warmte af dat het de metingen van JWST zou beïnvloeden, het heeft een schild maar kan dat maar in 1 richting gebruiken, de telescoop moet dus zo gepositioneerd worden dat die drie altijd in dezelfde richting liggen, en op lagrange punt 2 (niet 3) is dat het geval.
Alles kan maar ik blijf bij mijn bewering dat ..
Vraagsteller: Wanneer is het universum ontstaan?
Ik: Géén idee
Vraagsteller: Maar er moet toch ergens een beginpunt zijn?
Ik: Neen er heeft altijd iets bestaan
Vraagsteller: Hoezo? Mensen hebben een begin (sperma / eicel) en een einde (de dood), dus aan alles is er toch een begin en een einde?
Ik: neen fout, wij denken op die manier omdat mensen een begin en einde hebben en wij niet 'eeuwig/onsterfelijk zijn'. Maar in het universum bestaat er niet zoiets als tijd of een begin en een einde. Dat is een uitvindsel van de 'sterfelijke' mens.
Vraagsteller: Dus hoever je ook terugkrijg naar het verleden: 14 miljard jaar, 140 miljard jaar, oneindig ver? Er is altijd iets geweest?
Ik: Ja, volgens mij wél. (al valt dit niet te bewijzen)
Haha ja die gedachte heb ik hier ook al eens gepost. Dat zou perfekt mogelijk kunnen zijn hé. We weten het gewoon niet.
Hayrus
Well-known member
En toch aanvaarden dit allemaal. Het zit in onze wiskunde, namelijk 0 = 1 - 1. We hebben uit "niets" (nul) twee dingen gecreëerd: een 1 en een -1. Misschien was het bij het heelal ook zo. Is er uit "niets" een positief en een negatief heelal ontstaan om de balans te bewaren? Eentje waarin tijd vooruit gaat en eentje waarin tijd achteruit gaat? Eentje met positieve massa en eentje met negatieve massa?
Ik heb daar een boekje over gelezen: https://www.goodreads.com/book/show/8854815-why-does-the-world-exist
Meer filosofie dan wetenschap weliswaar.
Bjorn
Well-known member
Deze uitleg hierover vind ik
Over plaatsen die we fysiek zouden kunnen bereiken, maar ook wat we kunnen waarnemen met een telescoop.Komt er op neer dat alles binnen 18.000.000.000 lichtjaar van ons verwijderd nog steeds "bereikbaar" is doordat het langzamer reist tov ons dan de snelheid van het licht. Eens daarbuiten, waarbij de rand de event horizon genoemd wordt, is de snelheid hoger tov ons en kunnen we het niet meer bereiken. Er zijn sterrenstelsels die op dit moment al ver voorbij die border zijn, maar we kunnen ze wel nog waarnemen omdat het licht dat ons nu bereikt een momentopname is van miljarden jaren geleden toen dat stelsel nog binnen het waarneembare veld zat.
Laatst bewerkt:
Die stelling klopt alleen maar als je er lineair naar toe wilt vliegen en omdat we op dit moment denken te weten dat niets sneller kan dan lichtsnelheid. Op andere manieren zou het misschien wel kunnenDeze uitleg hierover vind ik
Komt er op neer dat alles binnen 18.000.000.000 lichtjaar van ons verwijderd nog steeds "bereikbaar" is doordat het langzamer reist tov ons dan de snelheid van het licht. Eens daarbuiten, waarbij de rand de event horizon genoemd wordt, is de snelheid hoger tov ons en kunnen we het niet meer bereiken. Er zijn sterrenstelsels die op dit moment al ver voorbij die border zijn, maar we kunnen ze wel nog waarnemen omdat het licht dat ons nu bereikt een momentopname is van miljarden jaren geleden toen dat stelsel nog binnen het waarneembare veld zat.
Da's een mogelijkheid maar da's ook een beetje zoals zeggen dat er misschien wel een god bestaat maar dat we wetenschappelijk nog niet ver genoeg staan hem te detecteren. Je zal dat nooit kunnen uitsluiten maar op den duur wordt dat zo onwaarschijnlijk en zou het zo in tegenspraak zijn met alles wat we denken te weten dat het wat absurd wordt om het echt als een realistische mogelijkheid te zien.
Niet dat ik wil zeggen dat die maximumsnelheid even zeker is, maar er is echt wel veel bewijs van en moest sneller dan het licht reizen mogelijk blijken zou heel wat van hoe we fysica begrijpen op de schop mogen (waaronder heel fundamentele zaken zoals het feit dat gevolgen voortkomen uit oorzaken).
Niet dat ik wil zeggen dat die maximumsnelheid even zeker is, maar er is echt wel veel bewijs van en moest sneller dan het licht reizen mogelijk blijken zou heel wat van hoe we fysica begrijpen op de schop mogen (waaronder heel fundamentele zaken zoals het feit dat gevolgen voortkomen uit oorzaken).
Goh, niet echt zoals god he. Daarom ook dat ik zei lineair. Er zijn al theorieen over wormgaten bijvoorbeeld, dus er zijn opties.
Ik ben er van overtuigd dat we nog maar een klein percentage van de kennis hebben van wat mogenlijk is. Geef het nog een paar 1000den jaren zou ik zeggen. Jammer dat ik het niet ga meemaken.
Ik ben er van overtuigd dat we nog maar een klein percentage van de kennis hebben van wat mogenlijk is. Geef het nog een paar 1000den jaren zou ik zeggen. Jammer dat ik het niet ga meemaken.
Dat er een universum is en dat wij als mens daarin bestaan is eigenlijk al absurd / onrealistisch.
Dat is de lottery fallacy, het is heel onwaarschijnlijk dat een specifiek persoon de lotto wint maar het is vrij zeker dat er iemand de lotto zal winnen. Als je de lotto wint kan je dus niet concluderen dat er iets speciaal gebeurd moet zijn of dat onwaarschijnlijke zaken toch een redelijke kans hebben om waar te zijn. Wij hebben de lotto gewonnen en de kansen daarop waren onwaarschijnlijk maar gezien het aantal planeten was de kans waarschijnlijk zo goed als 100% dat er ergens intelligent leven ging ontstaan.
Afhankelijk van het feit of de multiverse al dan niet bestaat (met random andere fysische wetten) geldt dat ook voor de vaststelling dat we ondanks de enorm lage probabiliteit toch in een universum zitten waar de omstandigheden zo ongelooflijk specifiek zijn dat zaken als bvb materie mogelijk zijn.