Heb jij een lief?

Heb jij een lief?

  • Ja, iemand van het andere geslacht

    Stemmen: 279 67,2%
  • Ja, iemand van hetzelfde geslacht

    Stemmen: 17 4,1%
  • Nee, bewuste keuze

    Stemmen: 18 4,3%
  • Nee, maar wel op zoek

    Stemmen: 46 11,1%
  • Nee, maar wel verliefd

    Stemmen: 1 0,2%
  • Nee, en nog nooit een partner gehad

    Stemmen: 29 7,0%
  • Nee, iets gaan drinken en we zien wel?

    Stemmen: 18 4,3%
  • Andere: ik heb een antwoord dat niet in de lijst staat

    Stemmen: 7 1,7%

  • Totaal aantal stemmers
    415
De laatste pagina's samengevat: heb jij een lief?

DONT DO IT!
Vrijheid blijheid!

Als ik ooit zou scheiden van mijn vrouw zal ik in eerste instantie vrijgezel willen blijven. Alleen zijn heeft zijn voordelen wel. Maar dan kom je weer iemand tegen en ben je weer vertrokken ...
 
Echt hé!^^
Moest mijn huwelijk om één of andere reden stranden dan ben ik er ook wel helemaal klaar mee.
 
Beide opties hebben voor- en nadelen zeker. Als single was de vrijheid uiteraard geweldig, ook kijk je dan toch met iets andere ogen naar het andere geslacht wat ook leuk is, zelfs als je geen Don Juan bent. Anderzijds is een relatie toch veel meer het gevoel ergens thuis te komen, iemand te hebben met wie je alles kan delen en samen ervaringen kan opdoen en een leven kan opbouwen. Dat laatste begon ik zowat te missen toen ik jaren alleen was.

Vanaf je in een van de twee situaties zit en die begint tegen te steken ga je natuurlijk de andere kant verbloemen: de vrije vogel die van drink naar feest gaat, met een leven vol activiteiten en seksuele contacten of de geweldige relatie waar iedereen zich 100% van de tijd top voelt, met alles op orde :unsure:
 
Dat weet je niet altijd he.

Als bv je pa tegen je ma bezig is over ons xAnyana zat weer te lang in de badkamer, wc, gang,...
De verwarming staat te hard/TV, het raam staat weer open.

Dan creëert dat frustraties tussen hen.

Toen die maat alleen is gaan wonen is de relatie tussen hem en zijn ouders veel verbeterd en tussen zijn ouders onderling ook omdat die "koppigaard" er ineens niet meer was en ze daar dan ook geen discussies onderling meer over hadden.
Ik hoor die bijna altijd discussiëren zeker nu met constant thuis zitten door corona, meest van de tijd gaat het niet over mij :p Als ze ruzie hebben praten ze ook vaak enkel tegen mij en niet meer tegen elkaar. Ik weet ook wat de frustraties zijn maar die ga ik hier niet uitvoerig op het forum bespreken :tongue:
Denk niet dat de situatie echt vergelijkbaar of hetzelfde is :)
De laatste pagina's samengevat: heb jij een lief?

DONT DO IT!
Toch liever wel :unsure:
Zoals hierboven al aangegeven beide heeft voor en nadelen en hangt er ook af hoe je bent als persoon en wat je nodig hebt/verlangt denk ik? Ik weet alleszins dat ik niet nog jaren alleen wil blijven, het is nu wel al lang genoeg geweest :frown:
 
De laatste pagina's samengevat: heb jij een lief?

DONT DO IT!
Dat vind ik nu ook weer niet. Je moet gewoon beseffen dat het altijd kan mislopen en dan is het belangrijk dat je financieel ingedekt bent.

Wij kunnen elkaar niet missen, lopen om bij elkaar te zijn, maar zijn beide wel voorstander om financieel ons eigen potje te voorzien.
 
Ik denk dat sommige oudere mensen zich wel gesetteld hebben in dat leven. Dat die ruzies onderdeel zijn geworden van het samenzijn. Ook de irritaties naar elkaar. Ik zag dat ook bij mijn ouders, ik dacht altijd dat die doodongelukkig waren met elkaar maar dat is helemaal niet zo? Die zijn op hun manier heel gelukkig en zouden veel ongelukkiger worden van terug opnieuw alleen te moeten beginnen. Die zekerheid en dat vertrouwen (ook al horen daar ruzies en irritaties bij) telt voor veel.
 
Ik ben net uiteen met mijn vriendin sinds 4 jaar waarmee ik samen een huis had gekocht en ja, dat doet pijn, redelijk wat zelfs. Maar tegelijk zou ik het voor geen geld willen gemist hebben, ik ben een rijker en empathischer mens geworden door lief te hebben.

Ik wil zeker niet gezegd hebben dat je alleen niet aan zelfverbetering kan doen, en iedereen z'n prioriteiten liggen anders, maar voor mij heeft de breuk toch weer scherp gesteld dat connecties met mensen van het mooiste is dat er bestaat, en er zijn weinig connecties die zo diep gaan als die met een levenspartner.
 
Ik hoor die bijna altijd discussiëren zeker nu met constant thuis zitten door corona, meest van de tijd gaat het niet over mij :p Als ze ruzie hebben praten ze ook vaak enkel tegen mij en niet meer tegen elkaar. Ik weet ook wat de frustraties zijn maar die ga ik hier niet uitvoerig op het forum bespreken :tongue:
Denk niet dat de situatie echt vergelijkbaar of hetzelfde is :)
Hier uiteindelijk weinig gemerkt van de corona 'effecten' of extra 'discussies' in m'n relatie of deze van dichte familie, m'n ma en haar vriend verschillende keren naar Zuiden van Frankrijk gereisd, ze moet van hem niet meer gaan werken omdat het financieel kan tot het einde van hun leven, dus 'vervroegd pensioen' voor haar... Maak dat mee... :tongue: Ben blij voor m'n ma!
M'n pa en zijn vrouw en tweeling 2 x van Afrika naar België, en daartussenin naar Frankrijk en Zwitserland geweest, maar het gaat precies allemaal vlotjes behalve dat de zaken ginder wat plat liggen door corona, dat heb je nu eenmaal als een grotendeel van de bevolking daar van toerisme leeft, en er quasi geen toerist te bespeuren is...

Behalve een eenmalige tomaat die enkele hoeken van m'n huis heeft gezien omdat ik eventjes een boze bui had omdat m'n vriendin niet meehielp met iets, in feite, naast het financiële aspect en het feit dat ze financieel niet wil participeren in het huishouden, geen noemenswaardige discussies of ruzies gehad, WEL een gezond leventje, veel liefde en goeie seks! :clap:
2 x 3 maanden m'n vriendin dus thuis gehad en veel op afstand gewerkt, en samen gereisd naar 't zuiden van Frankrijk en Spanje (Barcelona), Nederland, en ervoor wat in België rondgereisd, en 2 x naar Wit-Rusland... Gezien haar 3 van 6 maanden bijna op zijn is ze nu 2 vriendinnen gaan bezoeken in Polen om dat hopelijk de grens naar Wit-Rusland te kunnen oversteken... Want met een vlucht ging het niet of kwam het enorm duur uit (voor wie op de hoogte is van de actualiteit).
 
Beide opties hebben voor- en nadelen zeker. Als single was de vrijheid uiteraard geweldig, ook kijk je dan toch met iets andere ogen naar het andere geslacht wat ook leuk is, zelfs als je geen Don Juan bent. Anderzijds is een relatie toch veel meer het gevoel ergens thuis te komen, iemand te hebben met wie je alles kan delen en samen ervaringen kan opdoen en een leven kan opbouwen. Dat laatste begon ik zowat te missen toen ik jaren alleen was.

Vanaf je in een van de twee situaties zit en die begint tegen te steken ga je natuurlijk de andere kant verbloemen: de vrije vogel die van drink naar feest gaat, met een leven vol activiteiten en seksuele contacten of de geweldige relatie waar iedereen zich 100% van de tijd top voelt, met alles op orde :unsure:
Ik weet toen ik nog samen was met mijn ex, en sommige vrienden van me aan het Tinderen waren vond ik dat wel cool en vroeg ik me af hoe dat zou zijn.
Nu ik single ben heb ik die rommel buiten gesmeten, of ik gebruik het zeer zelden, nee het vrijgezellen leven is niets voor mij. Ik vind het veel leuker dat je weet dat er s'avonds iemand thuis komt, iemand waar je jezelf bij kan zijn en praten over hoe elkaars dag is geweest zo van die domme maar simpele dingen, ik heb maar even van "het gezinsleven" kunnen proeven en dat is toch meer mijn ding dan het geen ik nu heb...
 
Ik weet toen ik nog samen was met mijn ex, en sommige vrienden van me aan het Tinderen waren vond ik dat wel cool en vroeg ik me af hoe dat zou zijn.
Nu ik single ben heb ik die rommel buiten gesmeten, of ik gebruik het zeer zelden, nee het vrijgezellen leven is niets voor mij. Ik vind het veel leuker dat je weet dat er s'avonds iemand thuis komt, iemand waar je jezelf bij kan zijn en praten over hoe elkaars dag is geweest zo van die domme maar simpele dingen, ik heb maar even van "het gezinsleven" kunnen proeven en dat is toch meer mijn ding dan het geen ik nu heb...
Soms mis ik mijn periode in het buitenland waar Tinder wel goed zijn diensten heeft bewezen, gewoon ja de zoektocht (jacht om het stereotyp voor te stellen), zelfs al was dat in het merendeel van de gevallen geen succes.

Maar uiteindelijk ben ik ook gewoon zeer gelukkig met mijn eigen situatie, en herinner ik me evengoed dat het alleen zijn bij momenten echt tegenstak.
 
Het vrijgezellen leven is niets voor mij. Ik vind het veel leuker dat je weet dat er s'avonds iemand thuis komt, iemand waar je jezelf bij kan zijn en praten over hoe elkaars dag is geweest zo van die domme maar simpele dingen, ik heb maar even van "het gezinsleven" kunnen proeven en dat is toch meer mijn ding dan het geen ik nu heb...
Hier kan ik mij eigenlijk ook wel in vinden. Zo dat op jacht zijn en versieren en zo is gewoon niet mijn ding eigenlijk. Ik snap wel hoe dat een spel is dat opwindend kan zijn voor veel mensen maar ik vind het ook veel toffer om gewoon iemand stabiel in mijn leven te hebben.
 
Al 25 jaar vrijgezel en gaat wat mij betreft zo blijven.

Eigenlijk wist ik het in mijn puberteit al; als ik naar de toekomst keek zag ik me daar nooit met vrouw en kinderen.
Tijdens mijn 'wilde jaren' heb ik best wat vriendinnetjes gehad, die ik ook wel echt graag heb gezien. Toch was het zo dat ik, na een leuke avond met partner te hebben gehad terug in mijn auto stapte of naar huis fietste (in die tijd nog niet alleen wonend), ik telkens het gevoel had blij te zijn dat ik weer even terug alleen was.
Toen mijn laatste relatie spaak liep heb ik aan wat zelfreflectie gedaan en aanvaard wat ik dus al die tijd al wist: ik ben één van die zeldzame personen die gemaakt is om alleen te blijven, en zich daar ook het gelukkigst bij voelt.
Ik ben graag alleen, ben nooit eenzaam, en heb niet de behoefte om veel onder de mensen te komen. Echt asociaal ben ik dan ook weer niet, maar op mijn werk heb ik genoeg sociaal contact om mentaal gezond te blijven. Echter, met mensen omgaan kost me ook veel energie en in tegenstelling de meesten waarschijnlijk ben ik blij dat ik na mijn werk in een rustig en stil huis kan 'thuiskomen'. Want ook dat heb ik ondertussen geleerd: dat voor mij 'rust' het hoogste goed is.
Ik kan best nog een vrouw aantrekkelijk of sympathiek vinden, maar verliefd zal ik niet meer worden. Simpelweg omdat ik ontzettend tevreden ben met mijn leven zoals het nu is. Ik zou werkelijk niet weten welke toegevoegde waarde een relatie voor mijn leven zou hebben.

Ik besef ook wel dat ik waarschijnlijk een uitzondering ben, maar ook ergens een gelukzak. Want als ik het soms zie in mijn omgeving: vrouwen die op de verkeerde mannen vallen en steeds het deksel op de neus krijgen, mannen die zich door vrouwen het hoofd op hol laten brengen en vervolgens financieel pluimen....allemaal omdat ze niet alleen willen zijn/blijven...dan mag ik mezelf gelukkig prijzen.:smile:
 
Hoorde gisteren een collega zeggen: “mijn dochter heeft een vriend omdat ze niet alleen wil zijn”.

Klonk schokkend, maar zeker geen alleenstaand geval denk ik.
In relatie zijn, maar ondertussen uitkijkend naar iets beters.
De kracht van vrouw-zijn!
 
Terug
Bovenaan