Studie Gaan doctoreren?

[Pieterjan94]

Om u een idee te geven, mijn vrouw heeft gedoctoreerd in de psychologie. Van haar afstudeerrichting heeft er 1 iemand niet gedoctoreerd.

Van diegenen die gedoctoreerd hebben, zitten ze quasi allemaal in een job waar dat doctoraat voor nodig was (enkel mijn vrouw niet, maar die werkt op 500m van ons huis...). De meesten werken als data-analyst trouwens.

Maar of je daar altijd een doctoraat voor nodig hebt...
Ik doe nu toevallig een MSc Statistiek en enkele van mijn medestudentes zijn mensen met een PhD in theoretische/experimentele psychologie en ze willen graag die master doen omdat hun job als data analist te basic is. Wat op zich best bizar is want je zou verwachten dat ze obv hun PhD wel het één en het ander zouden kunnen doen, maar de arbeidsmarkt zegt nee blijkbaar.

 

[anders.]

Maar of je daar altijd een doctoraat voor nodig hebt...
Ik doe nu toevallig een MSc Statistiek en enkele van mijn medestudentes zijn mensen met een PhD in theoretische/experimentele psychologie en ze willen graag die master doen omdat hun job als data analist te basic is. Wat op zich best bizar is want je zou verwachten dat ze obv hun PhD wel het één en het ander zouden kunnen doen, maar de arbeidsmarkt zegt nee blijkbaar.

Ja, of dat nu de job is die je wil doen, dat hangt ervan af he. Er zijn geen 100-en onderzoekslabo's rond pyschologie, en al zeker niet als je verder wil in het onderwerp van uw doctoraat. Velen kunnen wel terecht bij de universiteit zelf.
Mijn vrouw haar stage was bvb bij JnJ naar onderzoek van antidepressiva (testen op muizen). Superinteressant, maar voor de meeste psychologiestudenten niet wat ze voor ogen hadden toen ze aan de studie begonnen.

 

[I3S]

Allereerst wil ik jullie bedanken voor de constructieve feedback/reacties. Op enkele van de aangehaalde onderwerpen ga ik verder op in.

• Leer je promotor kennen: Goed advies ik heb daar nog niet echt bij stilgestaan. Zoals te zien is in jullie reacties kan de promotor het "maken" of "breaken". In die 4 jaar is de kans klein dat er eens iets niet stevig tegenzit. Andere dingen die ik meeneem: financiering van het project en werken is ook "onbekend".
  
  
• Doctoreren financieel interessanter op korte termijn: zeker waar: Het grootste probleem bij schakelen naar burgerlijk is het feit dat ik het zelf moet betalen. Mijn ouders hebben niet veel affiniteit met hogere opleidingen waardoor ik initieel ook gekozen heb voor industrieel door de hogere slaagkansen. Dat is iets dat ik nu wel "jammer" vind, nuja voor hetzelfde geld faalde ik hard in het eerste jaar burgerlijk + ik mocht verder studeren (*stops whining*).
  
  
• Burgerlijk bijstuderen financieel interessanter op de lange termijn: Logisch aangezien de opleiding moeilijker en langer is, maar ofdat er significant meer deuren open gaan voor een burgerlijk dan voor een industrieel stel ik wel in vraag. In de mastervakken is het alleszins wel duidelijk dat er soms een grondigere wetenschappelijke kennis vereist is om dingen "echt" te snappen, dus ik erken de meerwaarde er wel van. Ik zou ook dingen graag echt willen snappen, op een dieper niveau.
  
  Hoe groot die meerwaarde is, is natuurlijk moeilijk te kwantificeren;
  
  M.a.w. is het sop de kolen waard, is een tweede "meer gegeerde" master, het financieel lijden waard, wanneer je al in het bezit bent van een "gegeerde" master. Ik weet het niet, met het burgerlijk bijstuderen idee heb ik al even een knipperlicht relatie.
  
  
• Work/life balance vooral zelf te bepalen (met uitzonderingen): Dat vind ik wel een goed iets. Ik heb wel het gevoel dat mijn "productiefste" momenten niet altijd samenvalt met die van anderen. Ik haat het idee van ergens te moeten zijn op een bepaald uur, wetende dat ik op andere momenten veel efficiënter werk.
  
  
• Hoe bereid ik me erop voor?: Citaat: "Euh... niet? Nu nog zoveel mogelijk genieten van je rustig leven als student".
  Legend uitspraak, zal ik opvolgen haha.
  
  
• De leute in je doctoraat maak je zelf: Dat is een zwakte en een sterkte tegelijkertijd, de fun ligt dus voor een groot deel in m'n eigen handen. Das wel goed, want ik vertrouw mezelf wel met die taak.
  
  
• Doctoreren is stresserend, maar werken ook: Ja, blijkbaar is het leven stressvol, maar een groot deel van de stress ligt denk ik wel in je eigen handen. Gewoon best m'n kop niet laten zot maken zkr? Of het nu op het werk is, thuis of tijdens een doctoraat. Positieve stress is natuurlijk wel welkom .

Ik zal er nu wat verder over nadenken, met jullie anekdotes is het alleszins makkelijker er een realistisch beeld over te hebben. M'n eerste stap is wat meer info te krijgen in m'n promotor, maar ik heb er wel een positief gevoel bij. Tenslotte is er geen verkeerde beslissing, ik kan enkel winnen.

Nogmaals dank voor jullie tijd!

 

[WhiteCollar]

Uhmm als je in R&D terecht komt, ja dan wel. Maar de meeste richtingen (de gehele human sciences al bv.) eindigen quasi nooit daar, en is het dan wel de 'moeite' om te doctoreren? Staat natuurlijk los dat doctoreren een persoonlijke en intellectuele verrijking is.
Enfin, een corporate life kan je daarna nog 40 jaar hebben, dus who cares denk ik.

Mijn vriendin doet een doctoraat in de humane wetenschappen en zij zegt zelf ook dat dat doctoraat niet nodig/nuttig is als je na die 4 jaar niet in academisch onderzoek wilt blijven. Anderzijds verdien je als doctoraatsstudent zeker niet slecht (2100 euro netto, bijna 40 dagen vakantie,...) waar kan je dat als pas afgestudeerde met een master in de humane wetenschappen krijgen? Dus in dat opzicht vind ik het dan wel weer de moeite om te doctoreren. Na die 4 jaar moet je dan misschien wel wat inleveren terug, maar de levenservaring is toch ook een super grote plus. In het geval van mijn vriendin: zelf onderzoek doen, kunnen netwerken op verschillende congressen,... tegenover één of andere bureaujob doen binnen een vzw of sociale organisatie? Ik zou het ook wel weten...

Nu ja, of een doctoraat al dan niet nuttig is hangt gewoon heel erg af van persoon tot persoon en je persoonlijke ambities. Iemand met een economische master die carrière wilt maken binnen een big four bedrijf heeft er meer aan om 4 jaar te werken en zich op te werken dan eerst een doctoraat te doen. Mijn ambities liggen in een sector waarbij een doctoraat vanzelfsprekend is, dus de keuze om te doctoreren was snel gemaakt bij mij.

edit: en om eerlijk te zijn moet ik ook wel zeggen dat degene die binnen mijn vriendgroep zeggen dat een phd niet nuttig is altijd degene zijn die geen phd doen of hebben gedaan. In dit specifieke geval (ing. + ir. of ing. + phd) twijfel ik zelf ook of een phd wel nuttig is, in bijna alle andere gevallen denk ik dat je met een phd te doen op zich niets kan verliezen.

 

[Sylverscythe]

edit: en om eerlijk te zijn moet ik ook wel zeggen dat degene die binnen mijn vriendgroep zeggen dat een phd niet nuttig is altijd degene zijn die geen phd doen of hebben gedaan. In dit specifieke geval (ing. + ir. of ing. + phd) twijfel ik zelf ook of een phd wel nuttig is, in bijna alle andere gevallen denk ik dat je met een phd te doen op zich niets kan verliezen.

Dit denk ik er ook meestal van hoor, zijn er dan zoveel sectoren/functies waar een PhD een nadeel is vraag ik me af? Want zoals je zegt zijn de loonvoorwaarden als starter nu niet echt slecht, met zo'n voorwaarden een 4-tal jaar lang je vaardigheden verbeteren en wat matuurder worden lijkt me niet echt iets dat vaak een nadeel kan zijn. Misschien doe je daarna een functie waar het PhD niet nodig was, maar heb je dan iets verloren?

Dit is een specifiek geval omdat ir. mogelijk beter wordt onthaald (en ook door een PhD kan gevolgd worden) dan ing. + PhD. Voor mij is dat niet duidelijk, al lijken beide opties me een meerwaarde.

Over de humane wetenschappen kan ik niets zeggen natuurlijk, maar al mijn collega's waren burgerlijk ingenieurs, bio-ingenieurs, of chemici en niemand heeft ooit moete gehad met werk vinden. Ze werken ook niet allemaal in de R&D zelfs.

 

[Muñoz]

edit: en om eerlijk te zijn moet ik ook wel zeggen dat degene die binnen mijn vriendgroep zeggen dat een phd niet nuttig is altijd degene zijn die geen phd doen of hebben gedaan. In dit specifieke geval (ing. + ir. of ing. + phd) twijfel ik zelf ook of een phd wel nuttig is, in bijna alle andere gevallen denk ik dat je met een phd te doen op zich niets kan verliezen.

.

Denk niet dat iemand ooit echt zal menen dat een doctoraat niet 'handig' is. Je bouwt idd heel wat persoonlijke vaardigheden verder uit die sowieso in uw later leven op alle vlakken een meerwaarde vormen. Of het onderzoek dat je verricht hebt echt van belang is terzijde.

Het enige 'nadeel' zal zijn dat sommige mensen na een phd een idee hebben dat ze financieel als god in Frankrijk onthaald moeten worden op de arbeidsmarkt. Soms zal dat waarschijnlijk wel zo zijn, in veel andere gevallen niet. Iemand met bv. een master tew/bedrijfskunde zal wrs veel meer uit 4 jaar bedrijfsleven halen dan uit een doctoraat, financieel en op vlak van carrière dan.

 

[Sylverscythe]

Denk niet dat iemand ooit echt zal menen dat een doctoraat niet 'handig' is. Je bouwt idd heel wat persoonlijke vaardigheden verder uit die sowieso in uw later leven op alle vlakken een meerwaarde vormen. Of het onderzoek dat je verricht hebt echt van belang is terzijde.

Het enige 'nadeel' zal zijn dat sommige mensen na een phd een idee hebben dat ze financieel als god in Frankrijk onthaald moeten worden op de arbeidsmarkt. Soms zal dat waarschijnlijk wel zo zijn, in veel andere gevallen niet. Iemand met bv. een master tew/bedrijfskunde zal wrs veel meer uit 4 jaar bedrijfsleven halen dan uit een doctoraat, financieel en op vlak van carrière dan.

Gohja, om naast je schoenen te lopen op vlak van looneisen heb je geen PhD nodig natuurlijk, een beetje realistisch blijven is sowieso beter.

 

[JorisBlack]

• Burgerlijk bijstuderen financieel interessanter op de lange termijn:

Ik weet niet wie dat hier gezegd heeft, maar dit lijkt me hoogst onzeker. Dat hangt er helemaal van af in wat voor job je terecht komt.
Industrieel ing, burgerlijk ir, of 1 van de 2 mét doctoraat: volgens mij kan je een hele range aan lonen terugvinden, niet noodzakelijk gecorreleerd aan de opleiding.

Ik ken (als ex-burgie) mensen van mijn jaar die leerkracht middelbaar geworden zijn, maar ook mensen die nog een phd erbij gedaan hebben en nu in consultancy werken, of bij een bank etc. Die leerkracht gaat een pak minder verdienen dan een industrieel ing. Die andere 2 meer, maar mogelijks wel minder dan bv. iemand zonder phd die direct naar een bedrijf is gegaan.

Ik wil maar zeggen: laat u niet teveel leiden daardoor. Ge kunt nu toch niet voorspellen waar ge over 10 jaar terecht komt en wat dat gaat schuiven. En vooral: als ingenieur (ing, ir., of dr. ir.) gaat ge normaal gezien altijd een goed betaalde job vinden ergens, dus dat is allemaal relatief.

 

[ugar]

Ik weet niet wie dat hier gezegd heeft, maar dit lijkt me hoogst onzeker. Dat hangt er helemaal van af in wat voor job je terecht komt.
Industrieel ing, burgerlijk ir, of 1 van de 2 mét doctoraat: volgens mij kan je een hele range aan lonen terugvinden, niet noodzakelijk gecorreleerd aan de opleiding.

Ik ken (als ex-burgie) mensen van mijn jaar die leerkracht middelbaar geworden zijn, maar ook mensen die nog een phd erbij gedaan hebben en nu in consultancy werken, of bij een bank etc. Die leerkracht gaat een pak minder verdienen dan een industrieel ing. Die andere 2 meer, maar mogelijks wel minder dan bv. iemand zonder phd die direct naar een bedrijf is gegaan.

Ik wil maar zeggen: laat u niet teveel leiden daardoor. Ge kunt nu toch niet voorspellen waar ge over 10 jaar terecht komt en wat dat gaat schuiven. En vooral: als ingenieur (ing, ir., of dr. ir.) gaat ge normaal gezien altijd een goed betaalde job vinden ergens, dus dat is allemaal relatief.

Er is toch een wezenlijk verschil hoor. Uiteindelijk kan je als ir + ing starten in éénder welke functie die je als ing kan starten, maar zijn er nog altijd redelijk wat functies waarvoor je als ir veel meer kansen hebt.
Maar 't hangt wel af van wat je ambieert.

 

[JorisBlack]

Er is toch een wezenlijk verschil hoor. Uiteindelijk kan je als ir + ing starten in éénder welke functie die je als ing kan starten, maar zijn er nog altijd redelijk wat functies waarvoor je als ir veel meer kansen hebt.
Maar 't hangt wel af van wat je ambieert.

Ja maar het ging over de lange termijn he.
Als ge als ing. start bij een bedrijf of als ir., ge kunt in beide gevallen wel of niet doorgroeien naar een beter betaalde functie.

Om ergens te starten zal er idd waarschijnlijk een verschil zijn.

 

[ugar]

Ja maar het ging over de lange termijn he.
Als ge als ing. start bij een bedrijf of als ir., ge kunt in beide gevallen wel of niet doorgroeien naar een beter betaalde functie.

Om ergens te starten zal er idd waarschijnlijk een verschil zijn.

En in een groot bedrijf kan de plek waar je start echt wel iets uitmaken.

Maar ik vind 'hoeveel geld kan ik verdienen met een diploma' sowieso een verkeerd uitgaanspunt. Wat wil je doen, lijkt me veel belangrijker. Want wat je graag doet, doe je goed.

De keuze waar de TS voor staat, is zich verder specialiseren in iets, ofwel een meer conceptuele, theoretische studie aanvatten. Ik kan in zijn plaats niet kiezen, dat hangt af van wat de TS interesseert.

 

[cege]

Beetje zinloze discussie. Pakt 10 mensen met identiek traject en tien jaar later zal de ene 10k per maand binnen harken en de andere thuis met 2 honden spelen en 1000 euro binnen harken door af en toe op cafe te werken.

Uit mijn lichting op unif + PhD. Ik heb rond de 7k/maand + bonussen. Er is een CSO. Er is een private equity man. Er is een super laborant. Er is een honden trainer.

Kiezen om te hopen ergens uit te komen is naïef. Doe wat je zelf wil.

Je wordt ook niet groot door de basketten omdat een basketter gemiddeld groot is

 

[Oordop]

Wat mij niet duidelijk is. Vraagt deze prof je om te doctoreren (je zegt ja en het is in orde) of vraagt hij je om te solliciteren?

Is het een functie van 4 of 6 jaar? Als assistent is je financiering zeker, maar je verspilt 2 jaar omdat je practica moet geven.

 

[cege]

Of je legt na 4y af en zwaai zwaai ...

 

[Oordop]

Of je legt na 4y af en zwaai zwaai ...

Dat lijkt mij nogal zwaar. OP vraagt ook bewust naar een gezonde balans tussen werken en leven.

 

[I3S]

Natuurlijk hangt je loon sterk af van wat je doet als job (én hoe goed) en niet noodzakelijk van het diploma. Helaas is dat wel de enige manier (als je dezelfde job doet) om het voordeel van het ene ten opzichte van het andere te vergelijken. Doorgroeimogelijkheden zijn ook moeilijk te koppelen aan je diploma, want daar zullen softskills wel meespelen, zkr? Uiteindelijk moet je je loon verdienen en krijg je het niet omdat je diploma x hebt. (Weet er de ballen van, dit zegt m'n boerenverstand dus corrigeer me gerust)

Uiteindelijk boeit geld me (nog) niet zoveel. Maar ik vind wel dat investeringen, zoals langer studeren, moeten opbrengen.

Wat mij niet duidelijk is. Vraagt deze prof je om te doctoreren (je zegt ja en het is in orde) of vraagt hij je om te solliciteren?

Is het een functie van 4 of 6 jaar? Als assistent is je financiering zeker, maar je verspilt 2 jaar omdat je practica moet geven.

Dat is een vage, tijdens ons gesprek waren ze alleszins al heel "to the point" met wie m'n collega's gingen zijn en wat zij reeds in een notendop hebben gedaan. Zo kreeg ik wel de indruk dat het een concrete vraag naar mij toe is. Ik denk ook wel dat ze dat aan meerdere mensen vragen zodat het zo snel mogelijk ingevuld is, dus als er meerdere "ja" zeggen zullen ze denk ik wel moeten kiezen. Ik ga daar alleszins van uit.

Qua selectie ging ik alleszins geen proeven moeten doen etc. Voor de rest waren ze er niet zo "transparant" over.

Het zou voor 4 jaar en ik denk zonder assistenten taak (kwam toch niet ter sprake). Ik denk dat de financiering van de Vlaamse overheid komt. Stond toch zo in haar mail, maar voor hoelang die financiering is, is me een raadsel. . Ik zal het best nog eens expliciet vragen hoe het zit met financiering etc.

 

[Sylverscythe]

Dat is een vage, tijdens ons gesprek waren ze alleszins al heel "to the point" met wie m'n collega's gingen zijn en wat zij reeds in een notendop hebben gedaan. Zo kreeg ik wel de indruk dat het een concrete vraag naar mij toe is. Ik denk ook wel dat ze dat aan meerdere mensen vragen zodat het zo snel mogelijk ingevuld is, dus als er meerdere "ja" zeggen zullen ze denk ik wel moeten kiezen. Ik ga daar alleszins van uit.

Qua selectie ging ik alleszins geen proeven moeten doen etc. Voor de rest waren ze er niet zo "transparant" over.

Het zou voor 4 jaar en ik denk zonder assistenten taak (kwam toch niet ter sprake). Ik denk dat de financiering van de Vlaamse overheid komt. Stond toch zo in haar mail, maar voor hoelang die financiering is, is me een raadsel. . Ik zal het best nog eens expliciet vragen hoe het zit met financiering etc.

Als ze je als student kennen zijn proeven eerder zeldzaam hoor, maar ik zou toch eens horen of er financiering is voor de volledige termijn, en of ze verwachten dat je een beurs aanvraagt. Zelfs mits financiering wordt dat vaak gedaan trouwens, want dan zit jij comfortabeler met je eigen beurs, en komt er geld vrij voor anderen.

Een assistentenmandaat wordt denk ik ook enkel maar zeldzamer, uiteindelijk kan je 4 jaar als beursstudent werken. Dan betaal je enkel RSZ en verder is bruto nagenoeg netto. Dit is ook heel voordelig voor de universiteit. Na die 4 jaar wordt je effectief loontrekkende, dus plots moeten ze je een veel hoger brutoloon uitkeren. Om die loonkosten te vermijden beperkt men doctoraten liefst tot 4 jaar, waar meerderen dan wat onderwijslast op zich nemen.

 

[Lifen]

Ik zit in mijn laatste jaar van een vierjarig doctoraat. Het gaat over de impact van algoritmen op organisaties en werk.

• Hoe ervaarden jullie dat?
  • Op zich is onderzoek doen heel interessant, je leert natuurlijk veel bij door veel mensen te ontmoeten die vaak dan ook top in hun vakgebied zijn waardoor je wel kansen krijgt die je nergens zo snel zult krijgen. Op congres gaan is misschien wel een kwelling (hangt van uw sociaal gehalte af natuurlijk) maar anderzijds kan je wel als eerste nieuwe onderzoeksresultaten te horen krijgen. Dat is natuurlijk interessant.
  • Velen zeggen dat een phd eenzaam is, maar zo ervaar ik het niet. Dat hangt natuurlijk een groot stuk samen met de groep waarin je terecht komt en vooral van de promotor. Is het een hands-off promotor? Dan zal het wel eenzamer zijn. Mijn promotor is een controlefreak en is heel hands on. Dat is vermoeiend - want veeleisend - maar je leert er wel gigantisch veel van. Als ik deze promotor niet zou hebben zou mijn doctoraat er waarschijnlijk heel anders uitzien.
  • Een PhD is niét een verlengde van een masterproef. Het niveau is vele malen hoger en als je denkt dat je goed papers kan schrijven, dan ga je 9 van de 10 keer dat niet meer denken na de eerste paper op phd niveau. That said is het wel een goede indicatie van je interesse in een phd als je de MA thesis leuk vond om te maken.
  • Papers schrijven is een proces van lange adem. Bij onze onderzoeksgroep duurt een paper publiceren van 0 zo'n 2 jaar. En dat is normaal. Wat betekent dat in de praktijk? Tientallen keren (niet overdreven) je tekst herschrijven en herkauwen om uiteindelijk minstens vijf keer van opzet te veranderen en daarna de laatste weken elk woordje te ontleden op zijn betekenis. Dit proces kan frustrerend zijn.
  • In het verlengde van dit vorige punt: zorg dat je kritiek niet persoonlijk opneemt. Je gaat 10 x vaker horen dat het niet goed is dan dat het wel goed is. Hangt van promotor af natuurlijk.
• Gezonde "Work-life" balance? (Natuurlijk moet je er een passie voor hebben!)
  • Wat gezond is bepaal je zelf.
  • Mijn promotor heeft dit ooit gezegd: "The separation of work and private time is a lower class social construct."
  • De voorbeelden van de promotoren stralen af op de phd studenten. Elke prof werkt gigantisch veel uren, en ze verwachten het min of meer ook van u
  • Deze kerstvakantie (ja de unief sluit tussen kerst en nieuw) heb ik 100% gewerkt. De eerste werkweek ook, het eerste weekend ook, deze week ook. Omdat er vandaag een deadline is voor een submissie voor een congres. (We gaan het halen ).
  • Ik (en mijn phd collega's) werken geregeld op avonden en weekends en vakanties. Op vakantie neem ik meestal ook een phd-related boek mee om te lezen omdat ik eindelijk tijd heb om te lezen voor mijn phd.
• Hoe bereid je je erop voor?
  • Een goede MA proef afleggen is wel heel belangrijk
  • Een shitty baas hebben in een vorige job helpt om de hoge eisen van de promotor te relativeren (eigen ervaring)
  • Een schrijfrichting gedaan hebben (journalistiek bv.) heeft me gigantisch hard geholpen in mijn academische "carriere"
  • Besef wat een phd doen inhoudt. Toen ik begon wist ik perfect wat dat was, hoe mensen dit ervaren, wat de valkuilen zijn, dat een derde (?) van de phd studenten mentale problemen krijgt door de stress, etc. Lange uren, veel alleen werken, congressen, spreken, organiseren, lessen geven, ... all part of the job.
• Hoe snel moet je beslissen of je het doet? Kandidaten >>> Plaatsen?
  • Je kiest niet enkel voor het onderwerp, je kiest ook de promotor. Nu, ik wist niet wat voor persoon de mijne was qua karakter, maar ik wist wel hoeveel publicaties ze had en hoeveel citaties. It matters. Ga je bij een junior prof doctoreren, dan kan je niet genieten van jarenlange ervaring en expertise. En dat kan behoorlijk het verschil maken. Het succes van een prof straalt ook altijd af op de doctoraatsstudenten, dus hoe hoger aangeschreven de prof, hoe beter voor uw CV later. Dat is natuurlijk niet absoluut...
  • Zoals hier al vaak gezegd: zorg dat de prof centen heeft. Niks zo shit als een phd starten en dan moeten stoppen omdat er geen geld is. Vraag na of er funding is (daadwerkelijk is, niet gwn opportuniteiten) van de unief of het fwo. FWO is prestigieuzer, zeker als het op uw eigen naam is (maar dan moet je het natuurlijk niet vragen). Kans om centen te vinden: klein!
  • Er zijn meestal veel kandidaten en weinig plaatsen, dus als een prof u polst dan is dat een goed teken. Solliciteren op die handel als het u interesseert (en er 100% funding is)!
  • Trouwens, een phd doen om te proberen of omdat je toch kan stoppen: beetje shitty attitude zowel naar uw mede mensen die wél 100% voor een phd willen gaan en naar de proffen die tijd, energie en onderzoeksgeld investeren in u
• Hoe verliep de overgang naar een andere werkgever?
  • Ik zat eerst een jaar in de privé om dan naar unief te gaan: it was heaven. Veel vrijheid, veel kansen, veel begeleiding, veel bijgeleerd, veel vakantie, ...
  • Ohja, die vakantie? Heel mooi op papier maar geen enkele collega neemt al zijn verlof op. Ik neem jaarlijks meestal zo'n 2 weken in de zomer en dan tussen kerst en nieuw (al is dat dit jaar dus niet gelukt).

 

[Sylverscythe]

Ik zit in mijn laatste jaar van een vierjarig doctoraat. Het gaat over de impact van algoritmen op organisaties en werk.

• Hoe ervaarden jullie dat?
  • Op zich is onderzoek doen heel interessant, je leert natuurlijk veel bij door veel mensen te ontmoeten die vaak dan ook top in hun vakgebied zijn waardoor je wel kansen krijgt die je nergens zo snel zult krijgen. Op congres gaan is misschien wel een kwelling (hangt van uw sociaal gehalte af natuurlijk) maar anderzijds kan je wel als eerste nieuwe onderzoeksresultaten te horen krijgen. Dat is natuurlijk interessant.
  • Velen zeggen dat een phd eenzaam is, maar zo ervaar ik het niet. Dat hangt natuurlijk een groot stuk samen met de groep waarin je terecht komt en vooral van de promotor. Is het een hands-off promotor? Dan zal het wel eenzamer zijn. Mijn promotor is een controlefreak en is heel hands on. Dat is vermoeiend - want veeleisend - maar je leert er wel gigantisch veel van. Als ik deze promotor niet zou hebben zou mijn doctoraat er waarschijnlijk heel anders uitzien.
  • Een PhD is niét een verlengde van een masterproef. Het niveau is vele malen hoger en als je denkt dat je goed papers kan schrijven, dan ga je 9 van de 10 keer dat niet meer denken na de eerste paper op phd niveau. That said is het wel een goede indicatie van je interesse in een phd als je de MA thesis leuk vond om te maken.
  • Papers schrijven is een proces van lange adem. Bij onze onderzoeksgroep duurt een paper publiceren van 0 zo'n 2 jaar. En dat is normaal. Wat betekent dat in de praktijk? Tientallen keren (niet overdreven) je tekst herschrijven en herkauwen om uiteindelijk minstens vijf keer van opzet te veranderen en daarna de laatste weken elk woordje te ontleden op zijn betekenis. Dit proces kan frustrerend zijn.
  • In het verlengde van dit vorige punt: zorg dat je kritiek niet persoonlijk opneemt. Je gaat 10 x vaker horen dat het niet goed is dan dat het wel goed is. Hangt van promotor af natuurlijk.
• Gezonde "Work-life" balance? (Natuurlijk moet je er een passie voor hebben!)
  • Wat gezond is bepaal je zelf.
  • Mijn promotor heeft dit ooit gezegd: "The separation of work and private time is a lower class social construct."
  • De voorbeelden van de promotoren stralen af op de phd studenten. Elke prof werkt gigantisch veel uren, en ze verwachten het min of meer ook van u
  • Deze kerstvakantie (ja de unief sluit tussen kerst en nieuw) heb ik 100% gewerkt. De eerste werkweek ook, het eerste weekend ook, deze week ook. Omdat er vandaag een deadline is voor een submissie voor een congres. (We gaan het halen ).
  • Ik (en mijn phd collega's) werken geregeld op avonden en weekends en vakanties. Op vakantie neem ik meestal ook een phd-related boek mee om te lezen omdat ik eindelijk tijd heb om te lezen voor mijn phd.
• Hoe bereid je je erop voor?
  • Een goede MA proef afleggen is wel heel belangrijk
  • Een shitty baas hebben in een vorige job helpt om de hoge eisen van de promotor te relativeren (eigen ervaring)
  • Een schrijfrichting gedaan hebben (journalistiek bv.) heeft me gigantisch hard geholpen in mijn academische "carriere"
  • Besef wat een phd doen inhoudt. Toen ik begon wist ik perfect wat dat was, hoe mensen dit ervaren, wat de valkuilen zijn, dat een derde (?) van de phd studenten mentale problemen krijgt door de stress, etc. Lange uren, veel alleen werken, congressen, spreken, organiseren, lessen geven, ... all part of the job.
• Hoe snel moet je beslissen of je het doet? Kandidaten >>> Plaatsen?
  • Je kiest niet enkel voor het onderwerp, je kiest ook de promotor. Nu, ik wist niet wat voor persoon de mijne was qua karakter, maar ik wist wel hoeveel publicaties ze had en hoeveel citaties. It matters. Ga je bij een junior prof doctoreren, dan kan je niet genieten van jarenlange ervaring en expertise. En dat kan behoorlijk het verschil maken. Het succes van een prof straalt ook altijd af op de doctoraatsstudenten, dus hoe hoger aangeschreven de prof, hoe beter voor uw CV later. Dat is natuurlijk niet absoluut...
  • Zoals hier al vaak gezegd: zorg dat de prof centen heeft. Niks zo shit als een phd starten en dan moeten stoppen omdat er geen geld is. Vraag na of er funding is (daadwerkelijk is, niet gwn opportuniteiten) van de unief of het fwo. FWO is prestigieuzer, zeker als het op uw eigen naam is (maar dan moet je het natuurlijk niet vragen). Kans om centen te vinden: klein!
  • Er zijn meestal veel kandidaten en weinig plaatsen, dus als een prof u polst dan is dat een goed teken. Solliciteren op die handel als het u interesseert (en er 100% funding is)!
  • Trouwens, een phd doen om te proberen of omdat je toch kan stoppen: beetje shitty attitude zowel naar uw mede mensen die wél 100% voor een phd willen gaan en naar de proffen die tijd, energie en onderzoeksgeld investeren in u
• Hoe verliep de overgang naar een andere werkgever?
  • Ik zat eerst een jaar in de privé om dan naar unief te gaan: it was heaven. Veel vrijheid, veel kansen, veel begeleiding, veel bijgeleerd, veel vakantie, ...
  • Ohja, die vakantie? Heel mooi op papier maar geen enkele collega neemt al zijn verlof op. Ik neem jaarlijks meestal zo'n 2 weken in de zomer en dan tussen kerst en nieuw (al is dat dit jaar dus niet gelukt).

Het is allemaal zeer herkenbaar en loopt min of meer gelijk met mijn ervaringen.

Ik ben wel niet echt akkoord met het statement over de work/life balans van je promotor, en (imho) is dat vooral tekenend voor waar het misloopt in de academische wereld. Een prof. wordt geacht om gepassioneerd te zijn door zijn topic, wat uiteraard volledig ok is. Maar daardoor wordt het maar normaal gevonden dat ze zouden leven voor hun werk, en een hoop taken combineren (onderzoek, lesgeven, management, ...) zonder dat er daar echt prioriteiten of vorming voor aanwezig is. Het loon is mooi, maar als je het uitzet tegenover het vereiste diploma en wat er verwacht wordt, is dat nu ook niet zo schitterend meer. Er wordt dan ook wel wat gemord over die zaken, vooral bij de nieuwe generaties, maar het trekt ook soms een bepaald profiel aan dat niet zoveel begrip heeft voor die balans.

Het gevolg is dat sommige promotoren wél de nadruk leggen op die balans, omdat ze weten hoe het voor hen was. Bij ons neemt ook amper iemand van de PhDs al zijn verlofdagen op, maar is men zeer tolerant voor allerhande vreemde uren en combinaties met persoonlijke prioriteiten. Anderzijds weet ik een onderzoeksgroep met een prof. aan het hoofd die geen leven heeft buiten het werk, en dus liefst buitenlandse PhDs aanneemt (waarbij afleidingen zoals familie ver weg zijn), die kwaad wordt wanneer een van zijn PhDs een relatie blijkt te hebben, om 7u een mail stuurt om rond 8u te vergaderen, redelijk dictatoriaal is, en waar geen enkele vrouwelijke kandidate haar PhD kon afwerken wegens "conflicten". Kortom een zeer toxische werkomgeving, die (tot nu toe) een beetje met de mantel der liefde werd bedekt want uiteraard doet die persoon het goed op alle metrics.

 

[Lifen]

Het is allemaal zeer herkenbaar en loopt min of meer gelijk met mijn ervaringen.

Ik ben wel niet echt akkoord met het statement over de work/life balans van je promotor, en (imho) is dat vooral tekenend voor waar het misloopt in de academische wereld. Een prof. wordt geacht om gepassioneerd te zijn door zijn topic, wat uiteraard volledig ok is. Maar daardoor wordt het maar normaal gevonden dat ze zouden leven voor hun werk, en een hoop taken combineren (onderzoek, lesgeven, management, ...) zonder dat er daar echt prioriteiten of vorming voor aanwezig is. Het loon is mooi, maar als je het uitzet tegenover het vereiste diploma en wat er verwacht wordt, is dat nu ook niet zo schitterend meer. Er wordt dan ook wel wat gemord over die zaken, vooral bij de nieuwe generaties, maar het trekt ook soms een bepaald profiel aan dat niet zoveel begrip heeft voor die balans.

Het gevolg is dat sommige promotoren wél de nadruk leggen op die balans, omdat ze weten hoe het voor hen was. Bij ons neemt ook amper iemand van de PhDs al zijn verlofdagen op, maar is men zeer tolerant voor allerhande vreemde uren en combinaties met persoonlijke prioriteiten. Anderzijds weet ik een onderzoeksgroep met een prof. aan het hoofd die geen leven heeft buiten het werk, en dus liefst buitenlandse PhDs aanneemt (waarbij afleidingen zoals familie ver weg zijn), die kwaad wordt wanneer een van zijn PhDs een relatie blijkt te hebben, om 7u een mail stuurt om rond 8u te vergaderen, redelijk dictatoriaal is, en waar geen enkele vrouwelijke kandidate haar PhD kon afwerken wegens "conflicten". Kortom een zeer toxische werkomgeving, die (tot nu toe) een beetje met de mantel der liefde werd bedekt want uiteraard doet die persoon het goed op alle metrics.

Akkoord, dat is tekenend voor de problemen in de academische wereld. Bij ons gaat het zo ver dat de nieuwe prof (die ietskes ouder is dan mij, dus nog jong) positieve veranderingen wil doorvoeren met meer aandacht voor work-life balans, en dat die daardoor gewoon meteen in conflict ligt met de chief. Dusja, eigenlijk toxisch, maar we keep on trucking.

De academische wereld is eigenlijk heel hard. Veel werk, lange uren, weinig complimenten, veel concurrentie en na phd weinig mogelijkheden om te blijven in academia behalve als je super gepresteerd hebt tijdens phd (lees: publicaties hebt). Ben eigenlijk benieuwd wat ik na mijn PhD ga doen. Weet jij dat al? Of was jij al postdoc/prof?

Trouwens een goeie serie op netflix over academia (grappige fictiereeks): The Chair.