Ik heb na mijn PhD een postdoc in de VS gedaan en ben dan kunnen starten in een tenure track die nog wel even duurt, ik mag dus de titel van prof al gebruiken. Ik had een vrij goed dossier, maar ik maak me ook wel geen illusies dat hier een serieuze portie geluk mee is gemoeid.Akkoord, dat is tekenend voor de problemen in de academische wereld. Bij ons gaat het zo ver dat de nieuwe prof (die ietskes ouder is dan mij, dus nog jong) positieve veranderingen wil doorvoeren met meer aandacht voor work-life balans, en dat die daardoor gewoon meteen in conflict ligt met de chief. Dusja, eigenlijk toxisch, maar we keep on trucking.
De academische wereld is eigenlijk heel hard. Veel werk, lange uren, weinig complimenten, veel concurrentie en na phd weinig mogelijkheden om te blijven in academia behalve als je super gepresteerd hebt tijdens phd (lees: publicaties hebt). Ben eigenlijk benieuwd wat ik na mijn PhD ga doen. Weet jij dat al? Of was jij al postdoc/prof?
Trouwens een goeie serie op netflix over academia (grappige fictiereeks): The Chair.
Het afgelopen jaar was ook heel mager, met verschillende veelbelovende projectvoorstellen die dan toch net niet werden goedgekeurd. Als je dan andere collega's met meer sexy onderzoekstopics meer succes ziet hebben is dat bij momenten wel zuur. Nu goed, ik zit er uiteraard ook in uit interesse, en er dienen zich echt wel leuke toekomstige zaken aan. Maar ik zit door al die zaken wel een beetje in een "contemplatieve periode" waar ik mij bij momenten afvraag of lesgeven (wat ik graag doe) op een hogeschool eigenlijk niet optimaal is; loon opgeven maar wel van een hoop shit vanaf zijn
The Chair staat inderdaad op de lijst om ooit te bekijken
Trouwens, ik wist ook tijdens mijn PhD niet wat erna. De meesten van mijn generatiegenoten zijn naar de industrie getrokken en zijn daar perfect gelukkig, en zeker na enkele jaren en wat promoties is dat financieel ook wel aanlokkelijker. Na je PhD een postdoc doen in het buitenland is denk ik altijd wel een goed idee, en zo hou je alle opties open.
Het is wanneer je die begint op te stapelen dat je in de "postdoc val" terecht komt waar je voor veel bedrijven niet meer interessant bent wegens te duur en te "academisch", maar doordat er zo weinig permanente posities zijn in de academische wereld moet je daar ook zeer veel geluk hebben. De meeste contracten zijn 1 of 2 jaar, en ook die zoeken ze niet overal. Velen zitten dus vast in een soort limbo waar ze na enkele jaren alweer van land moeten veranderen om toch maar werk te vinden, wat gezien je ongeveer tot de meest hooggeschoolde personen behoort wel redelijk schrijnend is.
Laatst bewerkt: