Of een mechanisme waarbij de indexering degressief is tov de loonschalen. Nu krijgt iedereen hetzelfde %.
Open vraag: hebben werknemers met lonen van 6.000 euro of meer nood aan een indexering van 10% om hun koopkracht te vrijwaren?
Ja, ik heb nood aan die indexering om de koopkracht te vrijwaren.
Sowieso zorgt een inperking van de indexatie ervoor dat de lonen korter naar mekaar toe werken. Al zou je kunnen stellen dat als je vb de grens legt op 4-5k bruto met een overgangsmodaliteit naar de hogere lonen dat het minder uitmaakt. Aangezien de hogere lonen waarschijnlijk wel in een betere positie staan om hun loon te verhogen bovenop die automatische index, hetgeen minder voorvalt in de groep waar men zwakker staat voor de loonsonderhandeling (dus bij de lagere lonen).
En dit zou direct al een significante besparing kunnen opleveren bij de overheid ( dus ambtenaren, leerkrachten,...)
Het enigste dat je echter niet mag vergeten is, dat als je de index niet toepast op de hogere loonschalen. Dat de inkomsten van de overheid in principe ook ingeperkt worden en dat er dus een gat in hun begroting komt waar je dus besparingen moet realiseren om hetzelfde (maar aangepast aan de index) te kunnen blijven voorzien.
En wetende dat degenen die goed verdienen in bruto loon, de sterke schouders zijn die de fondsen ter beschikking stellen, kan zo'n impact wel eens pijnlijk zijn als je dat doet. Nog pijnlijker als onze begroting nu al is.
En het is nu ook niet, alsof we de budgettaire ruimte hiervoor hebben. Heck we moeten juist maatregelen gaan nemen om de inkomsten te verhogen/verschuiven zodanig dat het gecreëerde gat van het verleden (zoals verloning in extralegale voordelen ipv in brutoloon, kortingen op sociale bijdragen, lagere belastingen op geld dat je uit de vennootschap haalt,...) terug teniet gedaan wordt.
Al verbleekt dat gat natuurlijk in vergelijking met het gat van enerzijds de coronacrisis en nu de energiecrisis. Maar ongeacht van wat ze hadden gedaan, kritiek zou er daar toch op komen.
