Waarom is Shazam! Fury of the Gods, luttele maanden na Black Adam, de tweede film op rij in het DCEU die een teleurstellende smaak achterlaat bij het rollen van de credits? Is het omdat je weet dat Flash toch op de resetknop drukt en het eigenlijk geen jota uitmaakt wat er met het personage van Zachary Levi gebeurt? Komt het omdat het constante bombardement aan superhelden een tikje ‘déjà vu’ begint aan te voelen op dit punt? Of ligt het aan het feit dat de film een stuk minder charmant aanvoelt dan het origineel uit 2019?
Shazam! was een jaar of vier geleden verre van een perfecte film, maar het had iets wat vele anderen in dit genre ontberen, het had hart. De superheldenvariant op Big, waarin tiener Billy Batson zichzelf kon transformeren tot een superheld met de volwassen fysiek van Levi was een familievriendelijk avontuur waarin het oprecht boeiend was om te zien hoe de jongeling omging met de volwassen verantwoordelijkheden die zijn nieuwe alter ego met zich meebracht. De film verloor geen moment uit het oog dat achter het imposante pak van Shazam! een stuntelende jonge kerel genaamd Billy schuil ging. De sequel durft dat echter weleens te vergeten, door er de grote Zachary Levi show van te maken. Dat het op die manier een groot stuk van het hart en de eigenheid van Shazam! opoffert, is daar echter een spijtig bijproduct van.
Alleen al aan de basis van het plot merk je dat Shazam! Fury of the Gods
een totaal ander beestje is geworden. De luchtige toon en de relatief kleine schaal voelde als een verademing tussen de sérieux van het gros van de comicbook cinema waar het lot van de wereld constant in de weegschaal lijkt te hangen. In deze sequel lijkt die luchtigheid nagenoeg volledig ingeruild voor wederom een strijd voor het voortbestaan van de mensheid. Natuurlijk probeert de film wel om flakkeringen van de familiebanden waar Shazam! zo sterk in was terug op te roepen, maar veel verder dan een zwak uitgewerkt subplot over Billy die te oud wordt om nog in het adoptiesysteem te blijven komt de film niet. De personages spenderen gewoon zoveel van de tijd als helden, dat je als kijker de jonge tieners achter de kostuums volledig uit het oog verliest. Dat Zachary Levi behoorlijk wat charisma heeft, dat hoeft hij niet meer te bewijzen, maar ook daar trekt de film net te hard de ‘trop is te veel’ kaart. Hij draagt de film volledig op zijn gespierde rug, en is constant grappige oneliners aan het afvuren. De balans die vier jaar geleden zo goed zat, lijkt in deze opvolger dan ook volledig scheefgetrokken.
Dat wil gelukkig niet zeggen dat alles slecht is aan dit Shazam! Fury of the Gods. Het is competent gemaakt popcornvertier dat vooral teleurstelt omdat de vonk die het origineel had hier ontbreekt. Gek genoeg weet de film in de derde akte wel terug tot leven te knetteren en lijkt het zich op de valreep te herinneren waar de sterktes van de vorige film lagen. De band tussen het disfunctionele adoptiegezin komt terug aan de oppervlakte en ook de speelsheid toont eindelijk weer zijn snoet, wat resulteert in een finale die de meubelen voor een groot stuk weet te redden. Het is niet genoeg om het laatste avontuur van Shazam in de DCEU een succes te maken, maar het weet gelukkig om de avonturen van de Shazamily op een positieve noot te laten eindigen.
Dat de film, ondanks zijn matige indruk aan de bioscoopkassa, behoorlijk wat extra’s heeft meegekregen is eveneens een meevaller. De commentaar track van filmmaker David S. Sandberg is verrassend boeiend en geeft je behoorlijk wat informatie over het editing proces van een film als deze. Ook een ruim half uur aan verwijderde scènes is mooi meegenomen voor de fans. Uiteraard gaat het hier vooral om sequenties waar duidelijk van is waarom ze gesneuveld zijn, maar er zit wel degelijk tof spul tussen. Verder heb je nog wat korte featurettes, maar die zijn vooral promotioneel van aard. Al bij al een behoorlijk lijstje voor een film die niet al te best onthaald is dus.
Shazam! was een jaar of vier geleden verre van een perfecte film, maar het had iets wat vele anderen in dit genre ontberen, het had hart. De superheldenvariant op Big, waarin tiener Billy Batson zichzelf kon transformeren tot een superheld met de volwassen fysiek van Levi was een familievriendelijk avontuur waarin het oprecht boeiend was om te zien hoe de jongeling omging met de volwassen verantwoordelijkheden die zijn nieuwe alter ego met zich meebracht. De film verloor geen moment uit het oog dat achter het imposante pak van Shazam! een stuntelende jonge kerel genaamd Billy schuil ging. De sequel durft dat echter weleens te vergeten, door er de grote Zachary Levi show van te maken. Dat het op die manier een groot stuk van het hart en de eigenheid van Shazam! opoffert, is daar echter een spijtig bijproduct van.
Kleine helden, grote problemen
Sinds het verslaan van Dr. Sivana hebben Shazam en zijn Shazamily de straten van Philadelphia ietwat veilig gehouden. Ze bedoelen het weliswaar goed en redden de boel bijna altijd, maar doen dat zoals je mag verwachten van een stel tieners met superkrachten, stuntelig en met de nodige brokken. Wanneer de band tussen de leden wat begint te rafelen, omdat iedereen andere levensdoelen in het vizier begint te krijgen, krijgen Billy en zijn adoptiegezin hun grootste uitdaging ooit voorgeschoteld wanneer ze te maken krijgen met de dochters van Atlas. Kalypso (Lucy Liu), Anthea (Rachel Zagler) en Hespera (Dame Helen Mirren) willen hun koninkrijk terug tot leven wekken door de Tree of Life te herplanten in onze aarde. Dat dit volledig ten koste zou gaan van onze mensheid, levert uiteraard een probleem op waar Shazam en de zijnen een stokje voor moeten gaan steken.Dat de sequel de kleinschalige charme van het origineel inruilt voor een plot waarin het voortbestaan van onze soort wederom aan een zijden draadje hangt, voelt als een gemiste kans.
Alleen al aan de basis van het plot merk je dat Shazam! Fury of the Gods
Gemiste kansen en hoopvolle eindes
Het behoorlijk generieke ‘red de wereld van dreiging nummer zoveel’ doet de film uiteraard ook geen diensten. Het ego van Dwayne Johnson lijkt hier stokken in de wielen gestoken te hebben, want het voelt als iets dat de makers nog rap uit hun mouw moesten schudden toen bleek dat Black Adam geen onderdeel zou uitmaken van de sequel. Zeg ik dat The Rock zijn koppigheid Shazam! voor een deel gefnuikt heeft? Reken maar van yes. Voor een acteur die er naar eigen zeggen een decennium over gedaan heeft om Black Adam naar het grote scherm te brengen, heeft Johnson toch een stuitend gebrek aan voeling met de achtergrond van het personage getoond. Shazam en Black Adam hadden dus gewoon samen op het scherm gehoord, wat we nu gekregen hebben is twee halfbakken films.Dat wil gelukkig niet zeggen dat alles slecht is aan dit Shazam! Fury of the Gods. Het is competent gemaakt popcornvertier dat vooral teleurstelt omdat de vonk die het origineel had hier ontbreekt. Gek genoeg weet de film in de derde akte wel terug tot leven te knetteren en lijkt het zich op de valreep te herinneren waar de sterktes van de vorige film lagen. De band tussen het disfunctionele adoptiegezin komt terug aan de oppervlakte en ook de speelsheid toont eindelijk weer zijn snoet, wat resulteert in een finale die de meubelen voor een groot stuk weet te redden. Het is niet genoeg om het laatste avontuur van Shazam in de DCEU een succes te maken, maar het weet gelukkig om de avonturen van de Shazamily op een positieve noot te laten eindigen.
Knetterende uitgave
Op audiovisueel vlak kunnen we behoorlijk kort zijn over de 4K blu-ray die we ontvingen voor deze review. De Dolby Vision HDR-transfer is niet de meest indrukwekkende die we ooit zagen, maar het komt aardig in de buurt. Er is ontzettend veel fijn detail te bespeuren, met de vele tierlantijntjes in de kostuums van de Shazamily als hoogtepunt. Sommige van de overdreven CGI in de actiescènes valt weliswaar wat door de mand, maar dat het beeld indrukwekkend is valt niet te negeren. De Dolby Atmos track komt ook erg potent uit de hoek, en benut uiteraard je speakers vooral tijdens de momenten van actie op het scherm. Tijdens kalmere scenes voelt het geluid erg terughoudend, maar wanneer de film los mag gaan en je speakers ten volle benut worden, dan voel je het effect van inslaande bliksemstralen en andere heftigheid maar al te goed.Dat de film, ondanks zijn matige indruk aan de bioscoopkassa, behoorlijk wat extra’s heeft meegekregen is eveneens een meevaller. De commentaar track van filmmaker David S. Sandberg is verrassend boeiend en geeft je behoorlijk wat informatie over het editing proces van een film als deze. Ook een ruim half uur aan verwijderde scènes is mooi meegenomen voor de fans. Uiteraard gaat het hier vooral om sequenties waar duidelijk van is waarom ze gesneuveld zijn, maar er zit wel degelijk tof spul tussen. Verder heb je nog wat korte featurettes, maar die zijn vooral promotioneel van aard. Al bij al een behoorlijk lijstje voor een film die niet al te best onthaald is dus.
Conclusie
Shazam! Fury of the Gods trapt helaas in de val van de sequel door alles een stuk grootser en gewichtiger te maken, en verliest op die manier voor een stuk de sprankel die het origineel zo geliefd maakte. Ondanks dat pijnpunt levert Fury of the Gods gelukkig wel perfect adequaat popcornentertainment dat zich weet toe te werken naar een sterke finale. Dat de film bovendien op een erg verzorgde 4K Ultra HD blu-ray komt, weet de teleurstelling verder te verzachten.
Pro
- Perfect verteerbaar entertainment
- Zachary Levi heeft nog steeds charme en uitstraling
- De derde akte weet de vonk terug te vatten
- De 4K blu-ray is een nette uitgave
Con
- Ruilt het hart en de charme van het origineel in voor een generiek superheldenverhaal
- Sommige van de CGI valt behoorlijk door de mand
7
Over deze film
Beschikbaar vanaf
27 juli 2023
Genre
- Actie
- Avontuur
- Fantasie
Speelduur
124 minuten
Regie
David S. Sandberg
Cast
Zachary Levy, Lucy Liu, Helen Mirren, Adam Brody, Djimon Hounsou
Uitgever
Warner Brothers
