Er is niks mis met ambitie en het verlaten van de geijkte paden. Een deel van de meest succesvolle verhalen in het pantheon van grote comics zijn net het resultaat van dat soort lefgozerij. In het geval van Justice League: Warworld komt het echter gevaarlijk dicht in de buurt van te veel zeewier op de trident van Aquaman nemen. Niet alleen levert het drie op zichzelf staande Elseworlds verhalen met elk een unieke stijl, het omvat alles ook in een overkoepelend geheel dat moet fungeren als een springplank naar het volgende deel in het geanimeerde universum van de DCU. Dat is behoorlijk wat voor een recht richting streaming en home media uitgave. We richten ons zoeklicht dan ook graag even op dit schijfje om te ontdekken of het voor de fans van Bats en Supes een boeiende trip, of gemist potentieel oplevert.
Justice League: Warworld is eigenlijk gewoon The French Dispatch voor comicbook geeks. Drie losse verhalen die niks met elkaar te maken lijken te hebben, maar die uiteindelijk met een soort narratieve lijm met elkaar verbonden worden. Alles staat of valt dus met de kracht van de drie individuele verhalen. Op vlak van setting kun je deze anthologie in elk geval weinig verwijten. We zien Wonder Woman in het oude Wilde Westen een desolaat stadje binnen rijden. Ze heeft geen idee van hoe ze daar gekomen is, maar weet wel dat de corrupte sheriff een ongelijke strijd voert tegen de lokale bevolking en gestopt moet worden. Diana Prince versus Jonah Hex in een scenario dat we al vaker gezien hebben in films als The Wild Bunch en The Magnificent Seven dus. Klinkt behoorlijk tof, toch?
Tof, leuk, uniek, tot op zekere hoogte kun je die woorden gebruiken om de verhalen in Warworld te omschrijven, maar ik moet er helaas ook nog een vierde aan toevoegen: saai. De film heeft goede ideeën, maar weet niet altijd hoe er een boeiend verhaal mee te vertellen. Het idee van Wonder Woman in het Wilde Westen of Batman in de middeleeuwen te droppen is briljant, maar op de korte tijd dat deze segmenten duren lukt het de makers niet om verder te reiken dan een opeenstapeling van voorspelbare cliches. Het voelt allemaal wat als onvervuld potentieel en een collectie van stijloefeningen zonder al te veel substantie. Het derde verhaal, met Supes in een door paranoia gevulde ouderwetse diner is duidelijk het beste onderdeel van de film, maar het is jammer genoeg ook het kortste onderdeel dat overvloeit in een finale akte die niet bepaald sfeer bevorderend is.
De finale nagel in de doodskist is wanneer je beseft dat het hele gebeuren vooral set-up is voor de volgende animatiefilm in het DC Universum. We hebben al veel te veel films gezien dit jaar die opbouwen naar een epische conclusie in een volgende film, en weinigen doen het zwakker dan Warworld.
Justice League: Warworld is eigenlijk gewoon The French Dispatch voor comicbook geeks. Drie losse verhalen die niks met elkaar te maken lijken te hebben, maar die uiteindelijk met een soort narratieve lijm met elkaar verbonden worden. Alles staat of valt dus met de kracht van de drie individuele verhalen. Op vlak van setting kun je deze anthologie in elk geval weinig verwijten. We zien Wonder Woman in het oude Wilde Westen een desolaat stadje binnen rijden. Ze heeft geen idee van hoe ze daar gekomen is, maar weet wel dat de corrupte sheriff een ongelijke strijd voert tegen de lokale bevolking en gestopt moet worden. Diana Prince versus Jonah Hex in een scenario dat we al vaker gezien hebben in films als The Wild Bunch en The Magnificent Seven dus. Klinkt behoorlijk tof, toch?
Onvervuld potentieel
Het tweede verhaal trekt ons naar de middeleeuwen voor een streepje zwaard en sandalen epiek met Batman die gevangen genomen is door de warlord van Skartaris. Ook hij heeft geen idee hoe hij daar beland is, enkel dat hij een duidelijke missie te volbrengen heeft. Na de vele knipoogjes naar spaghettiwesterns in het beginverhaal zit het tweede segment uiteraard vol verwijzingen naar de clichés van het fantasygenre. Wederom een leuk idee, toch? Het derde verhaal, met Clark Kent in de hoofdrol, voelt dan weer als een oude aflevering van The Twilight Zone. Het gebruik van zwartwit en de ouderwetse paranoia van films uit lang vervlogen tijden, maakt de zoektocht van Superman naar een neergestorte UFO in de jaren dertig een sfeervolle onderneming. Klinkt behoorlijk uniek, nietwaar?Tof, leuk, uniek, tot op zekere hoogte kun je die woorden gebruiken om de verhalen in Warworld te omschrijven, maar ik moet er helaas ook nog een vierde aan toevoegen: saai. De film heeft goede ideeën, maar weet niet altijd hoe er een boeiend verhaal mee te vertellen. Het idee van Wonder Woman in het Wilde Westen of Batman in de middeleeuwen te droppen is briljant, maar op de korte tijd dat deze segmenten duren lukt het de makers niet om verder te reiken dan een opeenstapeling van voorspelbare cliches. Het voelt allemaal wat als onvervuld potentieel en een collectie van stijloefeningen zonder al te veel substantie. Het derde verhaal, met Supes in een door paranoia gevulde ouderwetse diner is duidelijk het beste onderdeel van de film, maar het is jammer genoeg ook het kortste onderdeel dat overvloeit in een finale akte die niet bepaald sfeer bevorderend is.
Nagel aan de doodskist
Uiteraard gaan we niet het hele boeltje vergallen door uit de doeken te doen hoe Warworld zicht ontplooit, maar wie ook maar een beetje bekend is met DC voelt de bui al hangen lang voor het tijd is een paraplu boven te halen. Op zich zou dat niet eens rampzalig zijn, ware het niet dat de hele afwikkeling van het plot zo ontzettend volgens het boekje afgeraffeld wordt dat het gewoon alle fun uit de film zuigt. Het komt uiteindelijk neer op gewoon weer een robbertje vechten met gemene aliens. Voor een film die zo prat gaat op het presenteren van de helden in onbekende scenario's, speelt het ding in de laatste akte wel erg op veilig.Justice League: Warworld heeft leuke ideeën, maar weet er geen boeiend geheel mee te bouwen.
De finale nagel in de doodskist is wanneer je beseft dat het hele gebeuren vooral set-up is voor de volgende animatiefilm in het DC Universum. We hebben al veel te veel films gezien dit jaar die opbouwen naar een epische conclusie in een volgende film, en weinigen doen het zwakker dan Warworld.
Degelijke blu-ray
De Blu-ray die we in handen kregen voor deze recensie, is puur objectief gezien gelukkig wel een fijne uitgave voor de fans. Het komt in een best knappe steelcase en bevat een transfer die best fijn in het oog springt. De animatiestijl van de film is uiteraard een erg specifieke die zijn voor en tegenstanders heeft, maar dat het er allemaal erg clean uitziet is zeker. De kleuren spatten van het scherm en zeker in het zwartwitte segment met Clark Kent komt de inktzwarte duisternis erg goed tot zijn recht. Ook het geluid is meer dan degelijk, en je soundbar krijgt in het tweede verhaal met Batman en in de finale genoeg te doen. Ook het stemmenwerk van onder andere Jensen Ackles als Batman en Troy Baker als Jonah Hex komt goed tot zijn recht.Verder krijg je nog een paar erg korte featurettes die het over de productie en de inspiratiebronnen voor de werelden in de film hebben. Die zijn leuk, maar te kort om maar enige diepgang te bieden en passen op die manier dus wonderwel bij dit Justice League: Warworld.Conclusie
Justice League: Warworld heeft een toffe stijl en toffe ideeën, maar weet daar weinig boeiends mee te doen. Het is sowieso leuk om de bekende helden in een andere context te zien, maar de korte verhalen missen diepgang en monden uit in een voorspelbare finale die dient als een open deur richting een nieuwe film. Enkel voor de echte fans van de animatiefilms van DC dus.
Pro
- Dropt de gekende helden in ongekende scenario's
- Heeft een toffe visuele stijl
- Stemmenwerk is goed
Con
- Doet weinig boeiends met de concepten
- Verliest de trappers in een voorspelbare finale
- Die dan ook nog eens fungeert als opstapje naar een nieuwe film
6
Over deze film
Beschikbaar vanaf
18 augustus 2023
Genre
- Actie
- Animatie
- Fantasie
Speelduur
88 minuten
Regie
Jeff Wamester
Cast
Jensen Ackles, Troy Baker, Stana Katic, Darren Criss
Uitgever
Warner Brothers
