Demografische uitdagingen

[Muñoz]

Dit is dus de demografische situatie van Zuid-Korea. Ideaal zou je een soort van driehoek moeten hebben, hier zit het serieus scheef.

Bwah, wat is ideaal eh. Een te jonge bevolking (= demografische 'driehoek') is inherent verbonden aan een zwakke, opkomende economie. Eens je een zeker welvaartsniveau bereikt zakken de geboortecijfers bijna automatisch.
Een dalend bevolkingscijfers moet ook niet per se negatief zijn. Echt veel economische groei ga je dan idd niet meer genereren (technologie en automatisering zijn in de meeste gevallen geen perfecte substituten voor (fysieke) arbeid), maar dat moet in een relatief rijk land ook niet meer: welvaart is zoveel meer dan enkel geld (denk aan betere work-life balance, betere luchtkwaliteit, meer natuur, etc.).

Ik denk dat 'onze' situatie (België heeft een redelijk 'rechthoekige' demografie) nog slechter is dan een driehoek zoals in Z-K, aangezien hier heel veel jongere mensen immigranten (en in veel gevallen door de 'taalonvaardigheid' en/of laaggeschooldheid blijvend werkloos) zijn. We hebben dus zowel veel pensioen- als uitkeringslurpers (pun intended). In Z-K werken de (jonge) Koreanen voor de ouderen, in België werken er een handvol zotten om al de rest te kunnen voorzien van uitkeringen. Wait and see nog een paar jaartjes tot de grote cohorte uit de jaren '60 op pensioen gaat, dat gaat pas een (fiscaal) feestje geven.

 

[808 State]

Het individualisme ligt grotendeels aan de oorzaak hiervan. Onlangs nog met mijn tandarts van 64 jaar erover gepraat. Hij klopt nog altijd rond 60u per week, zijn vrouw is na de bevalling van hun eerste kind thuis gebleven om voor de twee kinderen die nadien nog kwamen te kunnen zorgen.

Vandaag staat in de krant dat jongere artsen nog maar 38 tot 40u per week willen werken om voldoende quality time te hebben. En gezien de steeds lagere geboortegraad is die quality time dus niet samen zijn met het gezin meer gaan padellen of voor de tweede keer op het jaar een reisje maken naar Canada of Zuid-Afrika.

 

[StevenP]

Het individualisme ligt grotendeels aan de oorzaak hiervan. Onlangs nog met mijn tandarts van 64 jaar erover gepraat. Hij klopt nog altijd rond 60u per week, zijn vrouw is na de bevalling van hun eerste kind thuis gebleven om voor de twee kinderen die nadien nog kwamen te kunnen zorgen.

Vandaag staat in de krant dat jongere artsen nog maar 38 tot 40u per week willen werken om voldoende quality time te hebben. En gezien de steeds lagere geboortegraad is die quality time dus niet samen zijn met het gezin meer gaan padellen of voor de tweede keer op het jaar een reisje maken naar Canada of Zuid-Afrika.

Et alors ? Je stelt het voor als een probleem?

 

[808 State]

Hoge werkdruk doet dokters aan noodrem trekken: steeds meer huisartsen nemen geen nieuwe patiënten aan

Ruim de helft van de huisartsen accepteert enkel nog nieuwe patiënten onder strikte voorwaarden. Een op de vijf heeft zelfs een volledige patiëntenstop ingevoerd om de stijgende werkdruk een halt toe te roepen, al zijn er grote verschillen tussen de provincies. Dat alles blijkt uit een bevraging...

www.nieuwsblad.be

En dan is er nog het enorme tekort aan leerkrachten en mensen in de zorg. Lijkt me toch echt wel een probleem te zijn? Ik zeg niet dat we terug moeten naar de tijd dat enkel werken en uitsloven voor het gezin telde, maar nu is het toch te ver de andere richting aan het uitgaan. Er zijn zo goed als geen mensen meer met een 'roeping'.

 

[DaFreak]

95% doet dan ook gewoon uit noodzaak zijn 9 to 5. Er zijn maar weinig mensen die hun job voor hun plezier doen of dit als roeping zien en dat kan je hen moeilijk kwalijk nemen want de meeste jobs zijn ook gewoon niet zo interessant dat je er gepassioneerd mee bezig zou zijn. Zelfs al liet je alle vrouwen thuis voor de kinderen zorgen, dan zouden mannen nog steeds niet met plezier gaan werken. 60 uren kloppen is leuk als het je interesseert maar winkelbediendes, bandwerkers, horeca, transport, kuiswerken, ... als je ze vraagt zulke uren te kloppen ga je niet veel kandidaten vinden. Verpleegkundigen en mensen in de zorg zijn trouwens eerder vrouwen dus dat zou het probleem van tekorten daar enkel nog groter maken. Maar zelfs zou de man thuis blijven, vrouwen gaan ook niet met plezier 60 uur kloppen.

60 uur mag ook gewoon geen verwachting zijn imo. Beetje leven naast werken mag ook wel. Ik doe er maar 40 en vind dat al te veel.

Ik denk niet dat hier direct een oplossing voor te vinden is buiten jobs aantrekkelijker maken en zoveel mogelijk te automatiseren, digitaliseren en robotiseren wat we kunnen, zeker de jobs die mensen niet graag doen. Lonen in zorg en educatie moeten omhoog. Dat gaat het meeste uithalen om tekorten weg te werken.

Als je die bevolkings pyramides in de westerse wereld ziet gaan we sowieso massaal moeten inzetten op het automatiseren van alles wat we kunnen.

 

[Pieterjan94]

Hoge werkdruk doet dokters aan noodrem trekken: steeds meer huisartsen nemen geen nieuwe patiënten aan

Ruim de helft van de huisartsen accepteert enkel nog nieuwe patiënten onder strikte voorwaarden. Een op de vijf heeft zelfs een volledige patiëntenstop ingevoerd om de stijgende werkdruk een halt toe te roepen, al zijn er grote verschillen tussen de provincies. Dat alles blijkt uit een bevraging...

www.nieuwsblad.be

En dan is er nog het enorme tekort aan leerkrachten en mensen in de zorg. Lijkt me toch echt wel een probleem te zijn? Ik zeg niet dat we terug moeten naar de tijd dat enkel werken en uitsloven voor het gezin telde, maar nu is het toch te ver de andere richting aan het uitgaan. Er zijn zo goed als geen mensen meer met een 'roeping'.

Het grote probleem is toch vooral dat dit een temporeel demografisch gegeven is dat je letterlijk 10-15jaar op voorhand ziet aankomen, maar waar in die jaren gewoon niets wordt gedaan ter voorbereiding om het probleem op te vangen.

 

[anders.]

Hoge werkdruk doet dokters aan noodrem trekken: steeds meer huisartsen nemen geen nieuwe patiënten aan

Ruim de helft van de huisartsen accepteert enkel nog nieuwe patiënten onder strikte voorwaarden. Een op de vijf heeft zelfs een volledige patiëntenstop ingevoerd om de stijgende werkdruk een halt toe te roepen, al zijn er grote verschillen tussen de provincies. Dat alles blijkt uit een bevraging...

www.nieuwsblad.be

En dan is er nog het enorme tekort aan leerkrachten en mensen in de zorg. Lijkt me toch echt wel een probleem te zijn? Ik zeg niet dat we terug moeten naar de tijd dat enkel werken en uitsloven voor het gezin telde, maar nu is het toch te ver de andere richting aan het uitgaan. Er zijn zo goed als geen mensen meer met een 'roeping'.

Ik zie nog steeds het probleem qua demografie of ingesteldheid. Mensen willen 8u per dag werken, dan moeten we de jobs aanpassen om dat te doen he, niet omgekeerd...

 

[Sir.Killalot]

Het individualisme ligt grotendeels aan de oorzaak hiervan. Onlangs nog met mijn tandarts van 64 jaar erover gepraat. Hij klopt nog altijd rond 60u per week, zijn vrouw is na de bevalling van hun eerste kind thuis gebleven om voor de twee kinderen die nadien nog kwamen te kunnen zorgen.

Vandaag staat in de krant dat jongere artsen nog maar 38 tot 40u per week willen werken om voldoende quality time te hebben. En gezien de steeds lagere geboortegraad is die quality time dus niet samen zijn met het gezin meer gaan padellen of voor de tweede keer op het jaar een reisje maken naar Canada of Zuid-Afrika.

Die conclusie kan je helemaal niet trekken. Voorlopig ligt de lagere geboortegraad nog altijd in de eerste plaats in minder kinderen per gezin, niet in veel meer kindloze gezinnen.

Je voorbeeld van je tandarts is ook maar hoe je het bekijkt. Hij werkte 60 uur, zijn vrouw 0 uur. Gecombineerd is dat dus 60 uur voor het gezin. Hedendaagse gezinnen zitten gecombineerd vaak aan 80 uur. In het voorbeeld van uw tandarts had hij mogelijk zelfs meer tijd voor quality time voor zichzelf, gezien hij zich allicht niets moest aantrekken van huishoudelijke taken of de kinderen. Dat is een veel grotere factor in dit verhaal dan individualisme of een lagere geboortegraad.

Persoonlijk ga ik ook liever naar een arts die 40 uur per week werkt dan naar een arts die 60 of 80 uur per week werkt. Zo'n uren kloppen zijn niet goed voor de concentratie.

 

[808 State]

Meer dokters kunnen dat probleem oplossen, maar dan moeten we bijvoorbeeld van die numerus clausus/fixus af, maar dan lees je dit:

Na 25 jaar discussie: ook Franstalig België gaat aantal studenten geneeskunde beperken via ingangsexamen

Vanaf het academiejaar 2023-2024 zullen de universiteiten in Franstalig België een vergelijkend ingangsexamen invoeren.

www.vrt.be

In Vlaanderen was er al jaren een "numerus fixus" voor wie arts of tandarts wil worden. Via een vergelijkend ingangsexamen wordt het aantal studenten dat mag starten beperkt, waardoor er op het einde van de rit niet te veel artsen afstuderen en zo het federaal vastgelegde aantal wordt gerespecteerd. In Franstalig België daarentegen is er zo geen beperking en kampen ze met een overschot. Al 25 jaar leidt dat tot spanningen met Vlaanderen.

Het huidige tekort hebben ze zelf gecreëerd.

 

[Muñoz]

Het individualisme ligt grotendeels aan de oorzaak hiervan. Onlangs nog met mijn tandarts van 64 jaar erover gepraat. Hij klopt nog altijd rond 60u per week, zijn vrouw is na de bevalling van hun eerste kind thuis gebleven om voor de twee kinderen die nadien nog kwamen te kunnen zorgen.

Vandaag staat in de krant dat jongere artsen nog maar 38 tot 40u per week willen werken om voldoende quality time te hebben. En gezien de steeds lagere geboortegraad is die quality time dus niet samen zijn met het gezin meer gaan padellen of voor de tweede keer op het jaar een reisje maken naar Canada of Zuid-Afrika.

Ja, en? In een welvarend land gaan mensen op de duur op zoek naar 'niet-monetaire' zaken die hun levenskwaliteit verhogen. Als een (tand)arts nog "maar" 40 uur wil werken per week, en dus vrijwillig al het geld opgeeft dat hij/zij meer zou kunnen verdienen (door pakweg 60 uur te werken) om meer vrije tijd te hebben, dan zegt dat eigenlijk al genoeg. Je leeft maar één keer, en als je financieel goed toekomt met 38/40 uur/week zou je echt een zot/geldwolf zijn als je veel meer uren blijft kloppen. Quasi alles heeft dalend marginaal nut eh, of je nu 4000€ of 5000€ netto verdient met hetzelfde werk (enkel meer uren), dat verschil in geluk is marginaal (en wrs eerder negatief bij de 5000€ omdat je dan ook veel minder vrije tijd hebt).

Dat de overheid nog altijd leeft like it's 1958 (en ze dus niet inzagen dat er een tekort aan artsen ging aankomen), dat is gewoon eigen aan de oubolligheid en traagheid waarmee een overheid werkt. Maar je kan het echt niet steken op individuen die gewoon voor zichzelf uitmaken dat ze meer geluk halen uit een beetje geld opgeven (door minder te werken) zodat ze meer kunnen gaan "paddelen" en zo.

 

[Sylverscythe]

En dan is er nog het enorme tekort aan leerkrachten en mensen in de zorg. Lijkt me toch echt wel een probleem te zijn? Ik zeg niet dat we terug moeten naar de tijd dat enkel werken en uitsloven voor het gezin telde, maar nu is het toch te ver de andere richting aan het uitgaan. Er zijn zo goed als geen mensen meer met een 'roeping'.

Ik zou die roeping wel nuanceren. Hadden de mensen vroeger vaker een roeping, of wisten ze niet beter/is de job veranderd?

Leerkracht was vroeger een aantrekkelijker beroep, dat een zekere status had. Die status lijkt me nu eerder een van pispaal te zijn. Je ziet trouwens dat de huidige job zoals ze is, veel mensen die initieel voor het onderwijs kozen ook afschrikt.

De zorg, dan spreken we voor tekorten toch voornamelijk over niet al te aantrekkelijke jobs? Mensen zijn vandaag de dag iets beter geïnformeerd over hun mogelijkheden, en de loonsvoorwaarden zijn makkelijker te vergelijken. Dan worden jobs die eigenlijk meer dan gemiddelde inzet vragen voor een minder dan gemiddeld loon wel wat sneller afgeschreven. Ook hier op het forum lees je hoe iedereen in zo'n niet erg benijdenswaardige job zich maar moet bijscholen, naar IT'er bijvoorbeeld. Het is ook nog niet zo lang geleden trouwens dat dokter worden iets voor mannen was, en vrouwen die in die richting verder wilden maar verpleegkundige moesten worden.

 

[808 State]

Wat zijn onaantrekkelijke jobs? Verpleegkundigen die assisteren bij operaties zijn er al evenzeer tekort dan zorgkundigen in de WZC's. Hoeveel mensen willen nog 'hard' werken, laat staan voor een baas of overste. Er zijn door de digitalisering en de trend rond ondernemen gewoon enorm veel (jonge) mensen die iets doen in die digitale/ICT sector, gaande van product owner tot influencer tot digital nomad tot social media marketeer of zelfstandig worden. Velen gaan het ook in een niche gaan zoeken, zo zal een gediplomeerde slager (waarvan er blijkbaar nog slechts een handvol per jaar afstuderen) eerder zelfstandig iets opstarten rond korte keten in plaats van als slagershulp aan de slag te gaan in een slagerij of een bedrijf als Bon'Ap/Buurtslagers. Hier in het dorp is er ook iemand die gestopt is als fabrieksarbeider en nu een fietswinkel heeft.

Enerzijds heeft iedereen het recht om te doen wat hij graag doet, maar anderzijds heb je een probleem als je niemand meer vindt om in een industriële bakkerij, slachthuis, vuilnisophaling te werken.

 

[DaFreak]

De meeste jobs zijn vrij onaantrekkelijk. De meeste mensen werken voor te leven en leven niet om te werken. Onaantrekkelijke jobs gaan we oftewel beter moeten verlonen of ze volledig weg automatiseren. Andere opties zijn er denk ik niet.

Ik heb in principe een goede job maar ik doe ze ook maar omdat ik er voor betaald wordt en niet uit mijn plezier. De enige jobs die ik met plezier zou doen en waar ik zelfs loon voor zou willen inleveren zijn jobs waar ik niet slim genoeg voor ben of waar je zodanig geluk of connecties voor moet hebben dat je ze niet te pakken krijgt.

 

[Sylverscythe]

Wat zijn onaantrekkelijke jobs? Verpleegkundigen die assisteren bij operaties zijn er al evenzeer tekort dan zorgkundigen in de WZC's.

Verpleegkundige vereist afhankelijk van je dienst heel wat flexibiliteit. Dat is niet noodzakelijk slecht betaald, maar er studeren er dacht ik minder af, en er is ook het jaar dat er geen zijn afgestudeerd doordat de opleiding werd verlengd. Zorgkundige in een WZC is in mijn ogen echt geen aangenaam werk, sowieso schrikt de aard van het werk mensen af, maar dan ook het nacht- en weekendwerk, en de verloning is nu ook niet echt indrukwekkend te noemen.

Hoeveel mensen willen nog 'hard' werken, laat staan voor een baas of overste. Er zijn door de digitalisering en de trend rond ondernemen gewoon enorm veel (jonge) mensen die iets doen in die digitale/ICT sector, gaande van product owner tot influencer tot digital nomad tot social media marketeer of zelfstandig worden.

Ik zou niet weten hoeveel mensen digital nomad of influencer worden, dat lijken me ook niet echt jobs. Opnieuw denk ik niet dat het probleem is dat mensen niet meer hard willen werken, maar dat ze tegenwoordig wel weten wanneer ze daar niet echt correct (of gepercipieerd correct, natuurlijk) voor vergoed worden. Ik zou ook niet zeggen dat zelfstandige worden een remedie is om niet hard te moeten werken.

Velen gaan het ook in een niche gaan zoeken, zo zal een gediplomeerde slager (waarvan er blijkbaar nog slechts een handvol per jaar afstuderen) eerder zelfstandig iets opstarten rond korte keten in plaats van als slagershulp aan de slag te gaan in een slagerij of een bedrijf als Bon'Ap/Buurtslagers. Hier in het dorp is er ook iemand die gestopt is als fabrieksarbeider en nu een fietswinkel heeft.

Persoonlijk denk ik dat werken bij zo'n kleine zelfstandige de hel is, tenzij je hoop hebt om op termijn de zaak over te nemen. Zelfstandige worden, en dus ondernemen, is denk ik wat we nog het liefst van al hebben, toch?

Enerzijds heeft iedereen het recht om te doen wat hij graag doet, maar anderzijds heb je een probleem als je niemand meer vindt om in een industriële bakkerij, slachthuis, vuilnisophaling te werken.

Het is nu wel al jaren zo dat bepaalde jobs bijna uitsluitend door nieuwkomers worden uitgevoerd, al dan niet nadat de VDAB hen dat heel hard aanraadt.

Algemeen ook niet vergeten dat er in dit land een serieuze push is geweest naar "studeren", met als resultaat dat veel jobs die neerkomen op handenarbeid scheef werden bekeken. Er moeten zeker mensen in de vuilnisophaling werken, maar mijn kind zal het niet zijn. Die mentaliteit. Ondertussen is de werkloosheid nog altijd laag dacht ik, dus moeten we misschien onze conclusie trekken en bepaalde jobs beter betalen, wat wil zeggen dat wij als eindconsument ook waarschijnlijk meer zullen betalen.

 

[JPV]

Ik denk dat 'onze' situatie (België heeft een redelijk 'rechthoekige' demografie) nog slechter is dan een driehoek zoals in Z-K, aangezien hier heel veel jongere mensen immigranten (en in veel gevallen door de 'taalonvaardigheid' en/of laaggeschooldheid blijvend werkloos) zijn. We hebben dus zowel veel pensioen- als uitkeringslurpers (pun intended). In Z-K werken de (jonge) Koreanen voor de ouderen, in België werken er een handvol zotten om al de rest te kunnen voorzien van uitkeringen. Wait and see nog een paar jaartjes tot de grote cohorte uit de jaren '60 op pensioen gaat, dat gaat pas een (fiscaal) feestje geven.

Het aantal werkenden in Zuid-Korea zal de komende tijd een stuk lager zijn (relatief) dan in België. Je kan zo tegen de immigratie zijn, maar dit is echt wel lucht verkopen.

 

[Cattadelic]

De meeste jobs zijn vrij onaantrekkelijk. De meeste mensen werken voor te leven en leven niet om te werken. Onaantrekkelijke jobs gaan we oftewel beter moeten verlonen of ze volledig weg automatiseren. Andere opties zijn er denk ik niet.

En wat met de optie om "niet werken" meer onaantrekkelijk te maken? Dan worden onaantrekkelijke jobs vanzelf een stuk aantrekkelijker.

 

[Sylverscythe]

En wat met de optie om "niet werken" meer onaantrekkelijk te maken? Dan worden onaantrekkelijke jobs vanzelf een stuk aantrekkelijker.

Hoe verhouden de openstaande vacatures zich ten opzichte van de niet werkenden in dit land (die kunnen werken), rekening houdend met de regio? Ik herinner me een post van @JPV daarover.

 

[Muñoz]

Het aantal werkenden in Zuid-Korea zal de komende tijd een stuk lager zijn (relatief) dan in België. Je kan zo tegen de immigratie zijn, maar dit is echt wel lucht verkopen.

Oh, dan heb je me verkeerd begrepen. Dat was niets tegen immigratie as such, want de immigratie heeft (in tegenstelling tot wat o.a. het Vlaams Belang verkondigt) tot nog toe wel een positieve netto-impact gehad op onze groei. Immigratie is immers (in theorie) altijd een goede zaak om de problemen van de vergrijzing op te kunnen vangen (of om groei te induceren). Het enige waar ik op doelde is dat, gezien we de laatste paar jaren (+ in de toekomst) vooral te maken hebben met niet-EU immigratie (die België het relatief slechtst kan activeren), is de vraag of die positieve impact nog wel gaat blijven duren. België moet dringend eens z'n kop uit het zand trekken en (letterlijk) werk beginnen maken van die immigratie, anders kan die (weliswaar) kleine positieve netto-impact (door niet-EU'ers) wel eens omdraaien in een fiasco voor de financiën.

The economic impact of immigration in Belgium

 

[JPV]

Het enige waar ik op doelde is dat, gezien we de laatste paar jaren (+ in de toekomst) vooral te maken hebben met niet-EU immigratie (die België het relatief slechtst kan activeren)

Valt beter mee dan je wss denkt:

Afrika 21,03%
Azie 21,62%
EU 44,29%
Europa 5,23%
Geen 3,98%
Noord-Amerika 1,13%
Oceanië 0,01%
Zuid-Amerika 2,71%

(cijfers 2019)

 

[outsider]

Oh, dan heb je me verkeerd begrepen. Dat was niets tegen immigratie as such, want de immigratie heeft (in tegenstelling tot wat o.a. het Vlaams Belang verkondigt) tot nog toe wel een positieve netto-impact gehad op onze groei.

Je mag niet enkel kijken naar economische groei.
Meer immigratie brengt ook andere problemen mee zoals meer druk op de huizenprijzen, meer druk op de resterende open ruimte...de huidige problemen in bijvoorbeeld het onderwijs zijn ook grotendeels te wijten aan de influx van Nederlands-onkundige kinderen.