Avondland
Well-known member
Bij mij begon dat al vanaf ik wist dat mijn vrouw zwanger was. De hele dag een stomme grijns op mijn gezicht.
De olifant in de kamer van het gezin Squid
- Onderwerp starter Squidward
- Startdatum
Holocene
Well-known member
Idem! Meteen na de zwangerschapstest was ik al volledig verkocht. De eerste hartslag was de kers op de taart.
Ik denk niet dat ge dat verschil zo strikt moet zien tussen man/vrouw. Als vrouw had ik ook niet bepaald een band met die baby in de buik. Het is niet alsof ge dat echt voelt groeien van dag 1. En ja ge voelt dat uiteindelijk wel bewegen maar dat is allemaal nog altijd abstract. Voor mij was dat allemaal niet zo tastbaar. Ik heb ook vriendinnen die vooral heel veel angsten hadden (IVM kind verliezen), etc
Zelfs na de geboorte van nr1 was dat voor mij absoluut geen instant klik (dus geen roze wolk :v). En zo zijn er ook vrouwen en mannen genoeg. En dat kan best wat maanden duren eer ge die band opgebouwd hebt.
D
Deleted member 3056
Guest
Er bestaan zelfs ouders waarbij die klik nooit komt en andersom ook niet.
Ouders en kinderen die genetisch bewijs hebben dat ze ouder/kind zijn maar daarmee is alles dan ook gezegd...
Ouders en kinderen die genetisch bewijs hebben dat ze ouder/kind zijn maar daarmee is alles dan ook gezegd...
Avondland
Well-known member
Of waar het begint scheef te lopen vanaf de puberteit. Dat moet toch ook bevreemdend zijn, al zal die overgang van liefde naar vervreemding vaak subtiel zijn.
D
Deleted member 3056
Guest
Vervreemding is één ding maar pure haat komt ook vaak voor.
Getuigenissen van beide partijen zijn soms hartbrekend om te zien. Hoeveel jongeren kunnen wel niet wachten tot ze 18 zijn zodat ze het huis kunnen verlaten om dan nooit meer achterom te kijken.
Die warme, liefdevolle band tussen ouder/kind is lang niet zo vanzelfsprekend als vaak gedacht wordt.
Maar wellicht dat in veel van zo'n situaties andere zaken een rol spelen zoals verslavingen/depressies en/of misbruik al dan niet seksueel. Zo'n dingen slopen een mens zowel fysiek als mentaal.
@Squidward Lees jij eigenlijk ooit nog de topics die je zelf opstart? Dit moet topic 79 zijn waarin je een persoonlijke vraag stelt om daarna nooit meer te reageren. No offence, maar wat is het nut?
D
Deleted member 3056
Guest
Ze stelt nergens een vraag maar wilt, zoals aangegeven in de openingspost, het eea van zichzelf afschrijven.
Ze is daarom niet verplicht om te reageren of te antwoorden als ze dat niet wilt maar het gewoon even neerpennen kan soms deugd doen.
Sommige members geven goed bedoeld advies (lange teksten) en moest ik squid zijn dan zou ik toch tenminste een like geven oid al was het maar voor de intentie van persoon die reageert maar goed, niet dat die like opeens iemands tank kan vullen ofzo.
Maar ja dus gewoon als teken van 'ja heb het gelezen en dank je voor de moeite' en blaadieblaaa...
Squidward
Redacteur
Yeah but like no!Ze zag er Engels uit, maar nu ook weer niet zo Engels denk ik.
Squidward
Redacteur
Wat @Myllana zegt, dit forum is mijn enige plaats waar ik het er eens uit gooi, niemand weet wie ik ben dus dan is dat echt schitterend (alleen al daarvoor vind ik BG een godsgeschenk) maar dan vergeet ik idd vaak enige interactie. Ik apprecieer altijd alle reacties (yeah but like not Vicky, a’right @Green Mamba, am not a blonde and I néver wear trackies)
Maar daar waar je in een gesprek automatisch heen-en-weert is dat duimpje iets wat ik vergeet.
Maar ik stel het echt, echt enorm op prijs!
Maar daar waar je in een gesprek automatisch heen-en-weert is dat duimpje iets wat ik vergeet.
Maar ik stel het echt, echt enorm op prijs!
Bigbuddha
Active member
De essentie van deze quote ligt imho niet in de zin of onzin ervan. De essentie zit eerder in de hoop die de boodschap uitdraagt.
Dat herken ik, ik zie m'n beide kinderen dood graag maar bijvoorbeeld de hele zwangerschap heb ik ook niet echt dolenthousiast rondgelopen. Pas vanaf ze geboren zijn, begon dat en ik moet zeggen hoe groter het interactie vermogen van de kinderen wordt hoe beter die band wordt.
Avondland
Well-known member
Er is iets héél unieks aan die eerste maanden dat ik nu toch wel begin te missen, maar ik ben toch blij dat die hulpeloosheid van toen achter de rug is en dat ze nu een heel eigen persoonlijkheid begint te ontwikkelen.
Absoluut ik zit nu in beide fases. Één zeer hulpbehoevende pasgeborenen en dan een drie jarige die denkt dat ze alles kan. Beide hebben hun charmes
