poeperman
Well-known member
Ik ben eens thuisgekomen met andermans bestelling (ik woon op 300m van de frituur dus ik durf wel bestellen en afhalen).
Ik doe die verpakking open: kut! Dat zijn niet mijn frieten. Getwijfeld, maar eraf gebleven. Schoon terug toe en de auto (ohja ) in.
De man wiens bestelling ik mee had staat al te zeiken aan de toog, dat zie ik van ver. Ik hos naar binnen en zeg: “stefaan maat, da’s ni mijn bestelling”.
Uiteraard valt de sesteri bij het voltallige triumviraat. Maar dan…
Stefaan vraagt: “Mathias (mijn echte naam, ik heet heus niet Poeperman), zit alles er nog in?”
Zowel de klant als ik zijn met verstomming geslagen. Want, na mijn bevestigende antwoord, krijgt dat heerschap gewoon integraal die bestelling in zijn handen. “Hier, uw frieten.”
Die kerel weet echt niet wat gedaan, pakt de bestelling en wandelt richting de deur. Hij pakt ze vast en draait zich om. Kijkt bedrukt naar mij en dan naar Stefaan. Waarop die laatste vraagt: “Mathias, heb je ervan gegeten, eerlijk?”
Ik zeg: Nee, echt niet, ik zweer het.
Die klant trekt de deur open en terwijl hij naar buiten stapt zeg ik: “Maar kheb er wel aan gelekt”
(Ik heb wrs nog nooit zo gelachen om mijn eigen lol als toen. Die kerel komt daar nooit meer terug, dat is zeker )
Ik doe die verpakking open: kut! Dat zijn niet mijn frieten. Getwijfeld, maar eraf gebleven. Schoon terug toe en de auto (ohja ) in.
De man wiens bestelling ik mee had staat al te zeiken aan de toog, dat zie ik van ver. Ik hos naar binnen en zeg: “stefaan maat, da’s ni mijn bestelling”.
Uiteraard valt de sesteri bij het voltallige triumviraat. Maar dan…
Stefaan vraagt: “Mathias (mijn echte naam, ik heet heus niet Poeperman), zit alles er nog in?”
Zowel de klant als ik zijn met verstomming geslagen. Want, na mijn bevestigende antwoord, krijgt dat heerschap gewoon integraal die bestelling in zijn handen. “Hier, uw frieten.”
Die kerel weet echt niet wat gedaan, pakt de bestelling en wandelt richting de deur. Hij pakt ze vast en draait zich om. Kijkt bedrukt naar mij en dan naar Stefaan. Waarop die laatste vraagt: “Mathias, heb je ervan gegeten, eerlijk?”
Ik zeg: Nee, echt niet, ik zweer het.
Die klant trekt de deur open en terwijl hij naar buiten stapt zeg ik: “Maar kheb er wel aan gelekt”
(Ik heb wrs nog nooit zo gelachen om mijn eigen lol als toen. Die kerel komt daar nooit meer terug, dat is zeker )