Mini Rogue is een minimalistische dungeon crawler opgebouwd uit speelkaarten. Je kruipt er in de huid van een held, die zaal per zaal en verdieping na verdieping tot het hart van een diepe kerker doordringt op zoek naar een legendarisch en mysterieus relikwie. In dit coöperatief spel moeten de spelers kiezen hoe en wanneer ze hun middelen inzetten om krachtig genoeg voor de dag te komen tegen steeds moeilijker wordende monsters en gevaren. Willekeurig gegenereerde levels en ontmoetingen maken van elke speelbeurt een unieke ervaring!
Voor Mini Rogue
begon het allemaal in 2016 wanneer de designer zich inschreef voor de 9-Card Nanogame Print and Play wedstrijd van BoardGameGeek. Dat jaar won Mini Rogue de eerste prijs voor Best New Designer, tweede prijs voor Best Overall Game, Best Solitaire Game en Best Game Artwork, samen met nog wat andere prijzen voor het thematisch spel en de best geschreven spelregels. Mini Rogue werd steeds populairder en de designers Paolo Di Stefano en Gabriel Gendron vonden in Nuts! Publishing een uitgever die het spel in 2020 naar het crowdfundingplatform Kickstarter bracht. Na twee uur hadden ze hun financiering al rond. De rest is geschiedenis, al mogen we dankzij Geronimo Games van de Nederlandstalige versie genieten. Zij stuurden ons dan ook een spel ter review op.
De Gedaante van Og
Geen spel met een labyrint van donkere, kille kamers zonder heroïsche figuren! Je hebt de keuze uit een Tovenaar, Schurk, Priester of een Kruisvaarder om je heldendaden om te zetten in een glorieuze overwinning. Elke held heeft zo zijn eigen en unieke kracht waar je meermaals gedurende het spel kan op terugvallen. Gebruik je die unieke kracht, dan draai je de kaart om. De capaciteiten van je held komen later in het spel wel weer tot je beschikking. De kerker zelf bouw je op door in een 3x3 raster gedekt kaarten te plaatsen, acht kaarten daarvan zijn zaalkaarten (groene achterkant) en eentje, helemaal links onderaan, is de bewakerskaart: ‘De Gedaante van Og’. Deze vijand is de ultieme vijand en altijd als laatste te verslaan. Bovenop die kaart leg je nog drie willekeurige gedekte bewakerskaarten. Deze worden pas opengedraaid telkens wanneer je het einde van een verdieping bereikt. De kerker bestaat uit vier verdiepingen en zo kom je dus aan die vier bewakerskaarten.
Je held beschikt over verschillende hulpmiddelen, te vinden op je heldenbord. Zo heb je XP (ervaringspunten): hoe hoger je XP, hoe meer kans op het vrijspelen van extra dobbelstenen. Die dobbelstenen heb je nodig om in latere fases te vechten tegen moeilijkere vijanden. Je kan je wapenuitrusting uitbreiden, waardoor schade bij aanvallen beperkt wordt, je kan munten verzamelen om inkopen te doen of toverdrankjes verdienen. Elke verdieping die je held daalt, moet hij/zij eten. Te weinig rantsoen en je verliest HP of Levenspunten. Eenmaal je 0 HP hebt, verlies je het spel. Alle hulpmiddelen zijn uitermate nuttig op momenten dat je het moeilijk hebt in de krochten van de kille kerker. Dit alles wordt mooi en overzichtelijk bijgehouden op dat kleurrijke heldenbord. Dikke pluim daarvoor.
Een rake klap
Het spel kent drie fases: een voorbereidingsfase waar je vooral de zaalkaarten schudt en in het grid opbouwt, een verkenningsfase waar je twee aangrenzende zaalkaarten opendraait om te kiezen waar je naartoe wil. Je kan trouwens enkel kiezen om naar rechts of naar onder te gaan om zo uiteindelijk bij die bewakerskaart uit te komen. Als daar een bewaker ‘open’ ligt dan handel je deze eerst af, daarna begint de afdaling. De derde fase is de afdalingsfase. Hierin leg je steeds één rantsoen af, anders verlies je meteen drie levenspunten. Je legt je eventueel gebruikte heldenkaart terug open voor je neer, gaat dan naar de volgende kerkerzone en plaatst nieuwe zaalkaarten in het grid (zie voorbereidingsfase). Zolang je het overleeft daal je de kerker af tot je Og tegenkomt, deze dien je te verslaan om de overwinning binnen te halen.
Je begint het spel steeds met een zwarte (kerker) en een witte (helden) dobbelsteen. In de kerker kom je wel al eens monsters tegen. Om deze te verslaan werp je de twee dobbelstenen (in latere fases kunnen dit er meer zijn). De waarde van de geworpen dobbelsteen brengt het monster schade toe. Werp je een zes, dan kan je met een nieuwe witte dobbelsteen nogmaals werpen, die waarde voeg je toe aan de totale waarde. Dit noemt men een 'rake klap’. De uitkomst van de zwarte dobbelsteen geeft aan wat het monster doet, bij een één heb je geluk en doet het monster niets, bij een twee tot vijf brengt het monster schade toe zoals aangegeven op de monsterkaart en bij een zes doorboort hij je wapenuitrusting. Hoe verder en dieper je de kerker verkent, hoe moeilijker het wordt om de monsters te verslaan, aangezien je steeds naar het level kijkt waar je het monster tegenkomt (dit staat op hun kaart).
In de kerker hoef je gelukkig niet alleen monsters te verslaan, je kunt er ook een handelaar tegenkomen. Bij hem kun je munten ruilen voor HP of je kunt er je wapenuitrusting wat opkrikken. Je kunt er schatten vinden of graven delven en bij vele van deze 'zalen' dien je een bekwaamheidstest af te leggen. Je bekwaamheid wordt getest door het werpen van de dobbelstenen. Is het resultaat van de witte dobbelsteen een vijf of een zes, deze heeft een ster rond het nummer, dan ben je geslaagd voor de test. Wat je krijgt voor het slagen hangt dan weer af van het getal op de zwarte dobbelsteen. Dit kan geld zijn, XP of één van de mogelijke toverdrankjes: Wijwater, Herstel, Vuur, Gif, … Slaag je niet in de test, dan kan dit in sommige gevallen ernstige schade teweeg brengen. Mogelijks moet je een Gif-dobbelsteen toevoegen. Deze geeft je 50% kans om één HP per worp te verliezen en/of een Vloek-dobbelsteen die de waarde van je worpen kan verlagen!
Icoontjes, veel ... icoontjes!
Je voelt me al komen, met een handleiding van meer dan twintig pagina’s zit er best veel in dit kleine doosje, teveel zelfs om alles tot in detail uit te leggen. De zaalkaarten bevatten veel informatie terwijl ze er toch overzichtelijk en visueel aantrekkelijk blijven uitzien. Ondanks dat de kaarten vaak verschillende regeltjes hebben, speelt het spel toch vrij vlot. Het spel kreeg een apart overzichtsblaadje mee, met daarop de verschillende fases en de verklaring van (bijna) alle icoontje. Ondanks dat overzicht was het toch vaak zoeken naar waar ze voor staan en wat ze precies doen. Het duurde een spelletje of twee én het bekijken van een playthrough om er toch vlot mee overweg te kunnen. Dit is misschien wel het grootste minpunt van Mini Rogue, de tijd die je steekt in het opzoeken en leren kennen van de kaarten, hou daar zeker rekening mee. Eenmaal door die eerste paar spelletjes speelt het wel als een trein.
Het opzetten van het spel duurt slechts een paar minuten, wat voor mij heel wat betekent. Dit is een spel waar ik in een minuut of dertig plezier kan aan beleven zonder het grootste deel van mijn tijd te moeten besteden aan het uitpluizen van de regels. De doos neemt daarbij nog eens weinig ruimte in beslag. Componenten zijn degelijk afgewerkt en de illustraties zijn prachtig vormgegeven. Ondanks dat de kerker klein is, gaf het me toch een gevoel van ontdekken. De drang om snel je XP omhoog te krijgen wordt wat in toom gehouden door de behoefte aan voedsel en de zucht naar goud, beide broodnodig om vooruit te komen. Er zit genoeg variatie in de doos, maar op termijn kan ik me wel inbeelden dat het beperkt aantal kaarten toch begint te knagen aan de herspeelbaarheid. Gelukkig zag ik al dat Mini Rogue over een uitbreiding beschikt en dat er nog wat mini-uitbreidingen te vinden zijn. Hopelijk kan ik die snel eens testen!
Voor Mini Rogue
De Gedaante van Og
Geen spel met een labyrint van donkere, kille kamers zonder heroïsche figuren! Je hebt de keuze uit een Tovenaar, Schurk, Priester of een Kruisvaarder om je heldendaden om te zetten in een glorieuze overwinning. Elke held heeft zo zijn eigen en unieke kracht waar je meermaals gedurende het spel kan op terugvallen. Gebruik je die unieke kracht, dan draai je de kaart om. De capaciteiten van je held komen later in het spel wel weer tot je beschikking. De kerker zelf bouw je op door in een 3x3 raster gedekt kaarten te plaatsen, acht kaarten daarvan zijn zaalkaarten (groene achterkant) en eentje, helemaal links onderaan, is de bewakerskaart: ‘De Gedaante van Og’. Deze vijand is de ultieme vijand en altijd als laatste te verslaan. Bovenop die kaart leg je nog drie willekeurige gedekte bewakerskaarten. Deze worden pas opengedraaid telkens wanneer je het einde van een verdieping bereikt. De kerker bestaat uit vier verdiepingen en zo kom je dus aan die vier bewakerskaarten.
Er is spanning en hoop, maar ook vrees bij het onthullen van de zaalkaarten.
Je held beschikt over verschillende hulpmiddelen, te vinden op je heldenbord. Zo heb je XP (ervaringspunten): hoe hoger je XP, hoe meer kans op het vrijspelen van extra dobbelstenen. Die dobbelstenen heb je nodig om in latere fases te vechten tegen moeilijkere vijanden. Je kan je wapenuitrusting uitbreiden, waardoor schade bij aanvallen beperkt wordt, je kan munten verzamelen om inkopen te doen of toverdrankjes verdienen. Elke verdieping die je held daalt, moet hij/zij eten. Te weinig rantsoen en je verliest HP of Levenspunten. Eenmaal je 0 HP hebt, verlies je het spel. Alle hulpmiddelen zijn uitermate nuttig op momenten dat je het moeilijk hebt in de krochten van de kille kerker. Dit alles wordt mooi en overzichtelijk bijgehouden op dat kleurrijke heldenbord. Dikke pluim daarvoor.
Een rake klap
Het spel kent drie fases: een voorbereidingsfase waar je vooral de zaalkaarten schudt en in het grid opbouwt, een verkenningsfase waar je twee aangrenzende zaalkaarten opendraait om te kiezen waar je naartoe wil. Je kan trouwens enkel kiezen om naar rechts of naar onder te gaan om zo uiteindelijk bij die bewakerskaart uit te komen. Als daar een bewaker ‘open’ ligt dan handel je deze eerst af, daarna begint de afdaling. De derde fase is de afdalingsfase. Hierin leg je steeds één rantsoen af, anders verlies je meteen drie levenspunten. Je legt je eventueel gebruikte heldenkaart terug open voor je neer, gaat dan naar de volgende kerkerzone en plaatst nieuwe zaalkaarten in het grid (zie voorbereidingsfase). Zolang je het overleeft daal je de kerker af tot je Og tegenkomt, deze dien je te verslaan om de overwinning binnen te halen.
Je begint het spel steeds met een zwarte (kerker) en een witte (helden) dobbelsteen. In de kerker kom je wel al eens monsters tegen. Om deze te verslaan werp je de twee dobbelstenen (in latere fases kunnen dit er meer zijn). De waarde van de geworpen dobbelsteen brengt het monster schade toe. Werp je een zes, dan kan je met een nieuwe witte dobbelsteen nogmaals werpen, die waarde voeg je toe aan de totale waarde. Dit noemt men een 'rake klap’. De uitkomst van de zwarte dobbelsteen geeft aan wat het monster doet, bij een één heb je geluk en doet het monster niets, bij een twee tot vijf brengt het monster schade toe zoals aangegeven op de monsterkaart en bij een zes doorboort hij je wapenuitrusting. Hoe verder en dieper je de kerker verkent, hoe moeilijker het wordt om de monsters te verslaan, aangezien je steeds naar het level kijkt waar je het monster tegenkomt (dit staat op hun kaart).
Simpel om te spelen, maar complex genoeg om je even bezig te houden.
In de kerker hoef je gelukkig niet alleen monsters te verslaan, je kunt er ook een handelaar tegenkomen. Bij hem kun je munten ruilen voor HP of je kunt er je wapenuitrusting wat opkrikken. Je kunt er schatten vinden of graven delven en bij vele van deze 'zalen' dien je een bekwaamheidstest af te leggen. Je bekwaamheid wordt getest door het werpen van de dobbelstenen. Is het resultaat van de witte dobbelsteen een vijf of een zes, deze heeft een ster rond het nummer, dan ben je geslaagd voor de test. Wat je krijgt voor het slagen hangt dan weer af van het getal op de zwarte dobbelsteen. Dit kan geld zijn, XP of één van de mogelijke toverdrankjes: Wijwater, Herstel, Vuur, Gif, … Slaag je niet in de test, dan kan dit in sommige gevallen ernstige schade teweeg brengen. Mogelijks moet je een Gif-dobbelsteen toevoegen. Deze geeft je 50% kans om één HP per worp te verliezen en/of een Vloek-dobbelsteen die de waarde van je worpen kan verlagen!
Icoontjes, veel ... icoontjes!
Je voelt me al komen, met een handleiding van meer dan twintig pagina’s zit er best veel in dit kleine doosje, teveel zelfs om alles tot in detail uit te leggen. De zaalkaarten bevatten veel informatie terwijl ze er toch overzichtelijk en visueel aantrekkelijk blijven uitzien. Ondanks dat de kaarten vaak verschillende regeltjes hebben, speelt het spel toch vrij vlot. Het spel kreeg een apart overzichtsblaadje mee, met daarop de verschillende fases en de verklaring van (bijna) alle icoontje. Ondanks dat overzicht was het toch vaak zoeken naar waar ze voor staan en wat ze precies doen. Het duurde een spelletje of twee én het bekijken van een playthrough om er toch vlot mee overweg te kunnen. Dit is misschien wel het grootste minpunt van Mini Rogue, de tijd die je steekt in het opzoeken en leren kennen van de kaarten, hou daar zeker rekening mee. Eenmaal door die eerste paar spelletjes speelt het wel als een trein.
De opbouw van vaardigheden en de moeilijkheidsgraad zijn goed uitgebalanceerd.
Het opzetten van het spel duurt slechts een paar minuten, wat voor mij heel wat betekent. Dit is een spel waar ik in een minuut of dertig plezier kan aan beleven zonder het grootste deel van mijn tijd te moeten besteden aan het uitpluizen van de regels. De doos neemt daarbij nog eens weinig ruimte in beslag. Componenten zijn degelijk afgewerkt en de illustraties zijn prachtig vormgegeven. Ondanks dat de kerker klein is, gaf het me toch een gevoel van ontdekken. De drang om snel je XP omhoog te krijgen wordt wat in toom gehouden door de behoefte aan voedsel en de zucht naar goud, beide broodnodig om vooruit te komen. Er zit genoeg variatie in de doos, maar op termijn kan ik me wel inbeelden dat het beperkt aantal kaarten toch begint te knagen aan de herspeelbaarheid. Gelukkig zag ik al dat Mini Rogue over een uitbreiding beschikt en dat er nog wat mini-uitbreidingen te vinden zijn. Hopelijk kan ik die snel eens testen!
Conclusie
Mini Rogue spreekt aan, omdat het zo eenvoudig is. Het is niet volgepropt met mini’s, overbodige onderdelen en de regels zijn zoals het labyrint, eenvoudig en doorgrondelijk opgebouwd, zonder veel gedoe. Het onderhoud is verrassend goed beheersbaar met de overzichtelijke heldenkaart, en er zijn best moeilijke beslissingen, meer dan ik aanvankelijk had gedacht. Bevecht je het monster of ga je onderhandelen met de verkoper? Als je het monster verslaat, verdien je XP en kun je met die extra dobbelsteen weer wat harder toeslaan, maar als je verliest brengt een mogelijke Gif-dobbelsteen misschien wel veel schade toe. Het is verleidelijk een gemakkelijk pad te kiezen, maar zonder XP kom je later wel in de problemen, met spijt voor die vroege keuze tot gevolg. Het biedt een leuke uitdaging, maar Mini Rogue kan soms heel frustrerend zijn, sterk afhankelijk van geluk én ook repetitief... maar oh zo leuk!
Mini Rogue was met zijn oorspronkelijke negen kaarten een goed spel, een beetje beperkt en vooral een aanleiding tot meer, zoals het ook hoort bij dat format. Er is hard gewerkt aan Mini Rogue en het is op dit moment al lang niet zo mini meer, het kreeg een volwassen karakter en met zijn uitbreiding ‘Vervloekte Diepten’ kijk ik nu al uit naar meer.
Mini Rogue was met zijn oorspronkelijke negen kaarten een goed spel, een beetje beperkt en vooral een aanleiding tot meer, zoals het ook hoort bij dat format. Er is hard gewerkt aan Mini Rogue en het is op dit moment al lang niet zo mini meer, het kreeg een volwassen karakter en met zijn uitbreiding ‘Vervloekte Diepten’ kijk ik nu al uit naar meer.
Pro
- Prachtig artwork!
- Componenten en kaarten
- Afwisselende zaalkaarten
Con
- Repetitief gebruik van dobbelstenen
- Nieuwe regels bij nieuwe kaarten
8
Over
Uitgever
- Geronimo Games
Designer
Paolo Di Stefano, Gabriel Gendron
Aantal spelers
1-2
Tijdsduur
30 minuten
