Hildegard is een op zichzelf staand kaartspelavontuur, voor één tot twee personen, dat zich afspeelt in de wereld van Spire's End. Spire’s End is het eerste spel van Greg Favro met een nogal donker en macaber verhaal. De opvallend zwartwitte illustraties met rode tinten maakten het allemaal nog mysterieuzer en gruwelijker. Hildegard is in het Spire’s End-verhaal één van de personages. In dit nieuwe spel wordt het koude en donkere karakter van Spire’s End vervangen door een iets warmer en levendiger kleurenpalet. Hildegard krijgt er de hoofdrol toebedeeld, alles draait rond haar, dit is haar verhaal.
Net zoals in Spire’s End ontvouwt het verhaal zich kaart per keer. De vier decks, van zo’n honderd kaarten per deck, vertegenwoordigen elk een nieuw hoofdstuk in het verhaal. Met een stapel prachtig geïllustreerde kaarten en aangepaste dobbelstenen krijg je tal van verhaalkeuzes, vijanden en voorwerpen voorgeschoteld. Hildegard begint haar avontuur in Gray Oaks. Met een katapult onder de arm neemt ze beslissingen over moeilijke dilemma’s en krijgt daar, in het beste geval, een aantal unieke voorwerpen voor in de plaats. Ze ontmoet er personages en komt er tal van zaken te weten die van belang kunnen zijn voor haar nabije toekomst.
Gray Oaks
Geen goed verhaal zonder het bevechten van slinkse vijanden. Om die te verslaan worden aangepaste, oranje gevechtsdobbelstenen met specifieke symbolen gebruikt. Wanneer je die symbolen samenbrengt, ontstaan er één of meerdere bullseyes die je nodig hebt om de vijand te verslaan. Afhankelijk van het doel dat je bevecht, kan je slechts bepaalde symbolen gebruiken en het aantal dobbelstenen dat je mag gooien wordt bepaald door de ‘nauwkeurigheidsklasse’ die op de kaart staat. Na elke worp moet je minstens één dobbelsteen vastleggen, dat noemen ze in het spel: 'finesse', ook een fase waarbij je de overgebleven dobbelstenen gewoon nog eens opnieuw mag werpen. Nadat alle oranje dobbelstenen vastliggen, mag je ook nog de grote ‘wild shot’ dobbelsteen werpen, die kan voor extra slagkracht zorgen, maar kan er evengoed voor zorgen dat je een oranje gevechtsdobbelsteen moet verwijderen. Deze fase noemt men dan weer een set. Het setnummer op de kaart van je vijand geeft aan hoeveel keer je de gevechtsdobbelstenen én de wild shot dobbelsteen mag gooien. Na alle sets afgewerkt te hebben, kijk je of je het vereiste aantal bullseyes hebt behaald en of je je vijand hebt verslagen.
Sommige tegenstanders vechten terug, daarvoor gebruik je dezelfde oranje dobbelstenen. Als de geworpen symbolen overeenkomen met de symbolen op je ‘trefmeter’, dan verwond je Hildegard. Sommige aanvallen kan je blokkeren, maar daarvoor moest je in de voorgaande beurt een geworpen bullseye opgeven. Best een hoge inzet, maar soms ook echt die moeite waard. Op basis van de uitkomst van het gevecht ga je door naar een volgende verhaalkaart. Na een geslaagd gevecht kan Hildegard 'feats of strength’ (krachtmetingen) verdienen. Deze kunnen gebruikt worden om bijvoorbeeld een extra dobbelsteen toe te voegen of een gratis bullseye te krijgen in een volgende confrontatie.
Mini sprookjesboekje
Je hebt snel door dat de keuzes van wat je koopt of meeneemt wel eens heel belangrijk kunnen zijn voor latere confrontaties. Ze kunnen bepaalde paden openen of sluiten en ontmoetingen beïnvloeden. Er zijn zoveel invloedrijke keuzes en een ‘wat heb ik gemist?’-gevoel wanneer je plots twintig kaarten uit dat deck overslaat, dat doet je beseffen dat er heel wat gaande is. Je wordt meegezogen in het verhaal, een verhaal dat zich maar met mondjesmaat prijsgeeft, maar dat zich prachtig ontvouwt als een soort mini sprookjesboekje. Zelf ben ik niet zo’n grote liefhebber van verhalende spellen, maar deze tapt uit een vaatje waar ik maar al te graag van proef. Met z’n korte teksten schakel je snel tussen het verhaal, de dilemma’s en de confrontaties om uiteindelijk terug te belanden in het verhaal. Daar hou ik wel van.
Het spel heeft bijna geen setup en met intuïtieve regels en minimale componenten kan je zo beginnen spelen. En wat een prachtig artwork! Het moet nogmaals gezegd, ik kan het echt niet genoeg benadrukken: zo goed als elke kaart is een ware lust voor het oog. Gewoon schitterend. Laat deze ontwerpers alstublieft snel ook andere spellen vormgeven! Oh, en deze keer eens geen overpowerde held in een dystopische wereld, maar gewoon een meisje met een katapult dat gaat vissen of kraaien wegjaagt. Love it!
De spelregels in het boekje zijn bewust summier gehouden: een korte uitleg hoe het spel speelt met slechts een paar voorbeelden van confrontaties en keuzemogelijkheden. Er blijft dus heel wat over om zelf te ontdekken en maar goed ook. Hoewel ik na mijn eerste playthrough toch nog met wat vragen bleef zitten, werden deze in een volgende sessie volledig weggewerkt. Wat ik jammerlijk vind is dat bepaalde, in mijn ogen toch belangrijke, zaken niet in de regels te vinden zijn. Zoals welk kleurenblokje voor wat dient, maar ook dat de laatste kaart uit het vierde deck, hoofdstuk IV dus, een overzichtskaart is met een verklarende woordenlijst van termen gebruikt doorheen het spel. Een hulpkaart waarvan je niet weet dat ze bestaat. Jammer.
Ending VIII
Hildegard gebruikt een eenvoudig gevechtsmechanisme met dobbelstenen waarbij maar weinig aanpassing mogelijk is. Met de uitkomst van je worp is zeker geluk gemoeid en die uitkomst heeft bijgevolg ook nog eens invloed op het vervolg van het verhaal. Hou hier rekening mee als dat je stoort! Wat wel heel fijn is, op een slimme en toffe manier worden de dobbelstenen in het spel ook op andere manieren gebruikt, voor nevenactiviteiten. Hier is goed mee omgesprongen en beschouw ik als een ware surplus.
In mijn eerste spel ben ik zonder probleem tot hoofdstuk II geraakt. Maar wanneer ik, in een bepaalde situatie, een zekere kaart niet in mijn bezit had, eindigde het spel wel heel abrupt. Op zich kan ik daar mee leven, andere paden en weer andere dingen om te ontdekken, maar ergens bleef ik toch met het gevoel: ‘Is dit het nu?’ zitten. En wat zich nog aan mij opdringt: ‘Hoe lang blijft zoiets leuk? Valt Hildegard eigenlijk wel uit te spelen?’. Het zal zich mettertijd wel uitwijzen.
Net zoals in Spire’s End ontvouwt het verhaal zich kaart per keer. De vier decks, van zo’n honderd kaarten per deck, vertegenwoordigen elk een nieuw hoofdstuk in het verhaal. Met een stapel prachtig geïllustreerde kaarten en aangepaste dobbelstenen krijg je tal van verhaalkeuzes, vijanden en voorwerpen voorgeschoteld. Hildegard begint haar avontuur in Gray Oaks. Met een katapult onder de arm neemt ze beslissingen over moeilijke dilemma’s en krijgt daar, in het beste geval, een aantal unieke voorwerpen voor in de plaats. Ze ontmoet er personages en komt er tal van zaken te weten die van belang kunnen zijn voor haar nabije toekomst.
Gray Oaks
Geen goed verhaal zonder het bevechten van slinkse vijanden. Om die te verslaan worden aangepaste, oranje gevechtsdobbelstenen met specifieke symbolen gebruikt. Wanneer je die symbolen samenbrengt, ontstaan er één of meerdere bullseyes die je nodig hebt om de vijand te verslaan. Afhankelijk van het doel dat je bevecht, kan je slechts bepaalde symbolen gebruiken en het aantal dobbelstenen dat je mag gooien wordt bepaald door de ‘nauwkeurigheidsklasse’ die op de kaart staat. Na elke worp moet je minstens één dobbelsteen vastleggen, dat noemen ze in het spel: 'finesse', ook een fase waarbij je de overgebleven dobbelstenen gewoon nog eens opnieuw mag werpen. Nadat alle oranje dobbelstenen vastliggen, mag je ook nog de grote ‘wild shot’ dobbelsteen werpen, die kan voor extra slagkracht zorgen, maar kan er evengoed voor zorgen dat je een oranje gevechtsdobbelsteen moet verwijderen. Deze fase noemt men dan weer een set. Het setnummer op de kaart van je vijand geeft aan hoeveel keer je de gevechtsdobbelstenen én de wild shot dobbelsteen mag gooien. Na alle sets afgewerkt te hebben, kijk je of je het vereiste aantal bullseyes hebt behaald en of je je vijand hebt verslagen.
Bij elke bullseye heb ik zin om te roepen: One honderd and eighty!
Sommige tegenstanders vechten terug, daarvoor gebruik je dezelfde oranje dobbelstenen. Als de geworpen symbolen overeenkomen met de symbolen op je ‘trefmeter’, dan verwond je Hildegard. Sommige aanvallen kan je blokkeren, maar daarvoor moest je in de voorgaande beurt een geworpen bullseye opgeven. Best een hoge inzet, maar soms ook echt die moeite waard. Op basis van de uitkomst van het gevecht ga je door naar een volgende verhaalkaart. Na een geslaagd gevecht kan Hildegard 'feats of strength’ (krachtmetingen) verdienen. Deze kunnen gebruikt worden om bijvoorbeeld een extra dobbelsteen toe te voegen of een gratis bullseye te krijgen in een volgende confrontatie.
Mini sprookjesboekje
Je hebt snel door dat de keuzes van wat je koopt of meeneemt wel eens heel belangrijk kunnen zijn voor latere confrontaties. Ze kunnen bepaalde paden openen of sluiten en ontmoetingen beïnvloeden. Er zijn zoveel invloedrijke keuzes en een ‘wat heb ik gemist?’-gevoel wanneer je plots twintig kaarten uit dat deck overslaat, dat doet je beseffen dat er heel wat gaande is. Je wordt meegezogen in het verhaal, een verhaal dat zich maar met mondjesmaat prijsgeeft, maar dat zich prachtig ontvouwt als een soort mini sprookjesboekje. Zelf ben ik niet zo’n grote liefhebber van verhalende spellen, maar deze tapt uit een vaatje waar ik maar al te graag van proef. Met z’n korte teksten schakel je snel tussen het verhaal, de dilemma’s en de confrontaties om uiteindelijk terug te belanden in het verhaal. Daar hou ik wel van.
Het spel heeft bijna geen setup en met intuïtieve regels en minimale componenten kan je zo beginnen spelen. En wat een prachtig artwork! Het moet nogmaals gezegd, ik kan het echt niet genoeg benadrukken: zo goed als elke kaart is een ware lust voor het oog. Gewoon schitterend. Laat deze ontwerpers alstublieft snel ook andere spellen vormgeven! Oh, en deze keer eens geen overpowerde held in een dystopische wereld, maar gewoon een meisje met een katapult dat gaat vissen of kraaien wegjaagt. Love it!
De spelregels in het boekje zijn bewust summier gehouden: een korte uitleg hoe het spel speelt met slechts een paar voorbeelden van confrontaties en keuzemogelijkheden. Er blijft dus heel wat over om zelf te ontdekken en maar goed ook. Hoewel ik na mijn eerste playthrough toch nog met wat vragen bleef zitten, werden deze in een volgende sessie volledig weggewerkt. Wat ik jammerlijk vind is dat bepaalde, in mijn ogen toch belangrijke, zaken niet in de regels te vinden zijn. Zoals welk kleurenblokje voor wat dient, maar ook dat de laatste kaart uit het vierde deck, hoofdstuk IV dus, een overzichtskaart is met een verklarende woordenlijst van termen gebruikt doorheen het spel. Een hulpkaart waarvan je niet weet dat ze bestaat. Jammer.
Ending VIII
Hildegard gebruikt een eenvoudig gevechtsmechanisme met dobbelstenen waarbij maar weinig aanpassing mogelijk is. Met de uitkomst van je worp is zeker geluk gemoeid en die uitkomst heeft bijgevolg ook nog eens invloed op het vervolg van het verhaal. Hou hier rekening mee als dat je stoort! Wat wel heel fijn is, op een slimme en toffe manier worden de dobbelstenen in het spel ook op andere manieren gebruikt, voor nevenactiviteiten. Hier is goed mee omgesprongen en beschouw ik als een ware surplus.
In mijn eerste spel ben ik zonder probleem tot hoofdstuk II geraakt. Maar wanneer ik, in een bepaalde situatie, een zekere kaart niet in mijn bezit had, eindigde het spel wel heel abrupt. Op zich kan ik daar mee leven, andere paden en weer andere dingen om te ontdekken, maar ergens bleef ik toch met het gevoel: ‘Is dit het nu?’ zitten. En wat zich nog aan mij opdringt: ‘Hoe lang blijft zoiets leuk? Valt Hildegard eigenlijk wel uit te spelen?’. Het zal zich mettertijd wel uitwijzen.
Conclusie
Spire's End: Hildegard is een tof spel, met ongelooflijk mooi artwork dat me blijft verrassen. De illustraties van Diego Frias en Audrey Rouvin zijn gewoon prachtig. Het spel heeft een snelle setup, een mooie en praktische insert, beschikt over leuke en goed geschreven verhaallijnen die met uitdagende gevechtjes en bizarre ontmoetingen genoeg variatie brengen. Weinig spellen slaagden erin me zo onder te dompelen in hun wereld of wisten me zo te charmeren met hun stijl zoals Hildegard dat doet. Kortom: Hildegard biedt een prachtige solo-ervaring. Ik wou dat ik meer kon laten zien, maar dat zou de pret bederven. Voor nu roept Hildegard me vanuit Gray Oaks alweer toe, ik kan niet anders dan haar oproep beantwoorden met: ‘Hou je katapult maar klaar, ik kom eraan!’.
Pro
- Prachtig artwork!
- Componenten en kaarten zijn top
- Het verhaal is goed geschreven
- Afwisselende confrontatiepuzzels
- Slim (her)gebruik van de dobbelstenen
Con
- Repetitief gebruik van dobbelstenen
- Nieuwe regels bij nieuwe ontmoetingen
8
Over
Uitgever
- Favro Ventures, LLC
Designer
Greg Favro
Aantal spelers
1
Tijdsduur
30-180 minuten
