Trek erop uit om onbekend terrein te verkennen, schatten te ontdekken en bewakers te verslaan. In Lost Ruins of Arnak ga je als ontdekkingsreiziger de strijd aan met je vrienden om de grootste archeologische vondsten te doen. Op het eiland vind je al snel sporen van een teloorgegane beschaving: fragmenten van kleitabletten, afgodsbeelden en tempels. Maar niks ligt zomaar voor het grijpen… Ga slim om met je middelen en probeer je tegenstanders steeds een stapje voor te zijn.
“Als ik groot ben wil ik Indiana Jones zijn”. Dat vat mijn grootste droom uit mijn kindertijd zowat samen. Ik ga nu niet beweren dat Lost Ruins of Arnak die kwellende leegte in mij volledig opgevuld krijgt, maar een bordspel waar archeologie en avontuur centraal staan, daar was ik wel benieuwd naar. In mijn vorige review (Dune Imperium) had ik het nog over verfrissende combinatie van deck building en worker placement… En ook dit spel weet deze bordspelmechanismen te combineren. Wederom hoera!
Met een jeep door het oerwoud
Het eerste dat opvalt als alles opgesteld staat, is hoe mooi alles eruitziet. Er is echt werk gemaakt van de vormgeving. Onderaan het bord vind je vakjes om de resources gescheiden te houden. Daar zijn het vooral de kleitabletten en blauwe pijlpunten die in het oog springen. Daarboven zie je een uitgestrekt landschap. De kustlijn van het eiland bestaat uit enkele standaardlocaties waar je waarschijnlijk je eerste resources zult verzamelen. In de verte zie je locaties die moeilijker te bereiken zijn, maar waar de beloningen de moeite waard zullen zijn. Bovenaan heb je een rij kaarten die je kunt kopen om aan je persoonlijke deck toe te voegen. Omdat je steeds je eigen deck zult recycleren, heb je er baat bij om al vroeg in het spel te investeren in enkele goeie kaarten. Je kunt op verschillende manieren ook kaarten permanent uit je deck verwijderen, waardoor je enkel nog de goeie exemplaren overhoudt. Rechts op het bord zie je een onderzoeksspoor. Met een logboek en vergrootglas hou je je progressie op dit spoor bij. Hier is de opzet vrij simpel: geraak zo ver mogelijk om zo veel mogelijk punten te scoren. Ten slotte heeft elke speler ook zijn eigen bord dat het kamp van je archeologen voorstelt. Hier hou je al je resources en gevonden afgodsbeelden bij.
Het spel wordt in vijf rondes gespeeld. Een ronde gaat door totdat elke speler gepast heeft. Je start de ronde door vijf kaarten van je eigen trekstapel te nemen. Vervolgens voeren de spelers om de beurt acties uit. Er wordt onderscheid gemaakt tussen hoofdacties en vrije acties. Je kunt zo veel vrije acties doen als je wilt. Deze worden steeds aangegeven door een bliksemsymbool. Je beurt eindigt zodra je een hoofdactie hebt gespeeld, dus je moet er wel even op letten dat je je plannen in de juiste volgorde uitvoert. Als je een kaart speelt moet je verduidelijken wat je ermee wilt doen. Zo heb je bij de meeste kaarten in het midden een symbool dat je bijvoorbeeld een kompas of geld kan opleveren (beide gelden als betaalmiddel), maar er staat ook altijd bovenaan een symbool dat je kunt inzetten als vervoermiddel. Schoenen kun je enkel gebruiken om de startlocaties te bereiken. Met boten en jeeps kun je verder in het eiland trekken. Vliegtuigen zijn iets zeldzamer en gelden als joker voor alle vervoermiddelen. Je kunt steeds maar één optie kiezen op je kaarten. Wil je bijvoorbeeld kompassen verzamelen, dan gaat dat ten koste van vervoersmiddelen. De kompassen vertegenwoordigen de moeite die het je kost om een gebied te bereiken. Hoe verder je het land in trekt, hoe meer kompassen je betaalt. Op deze locaties kun je opgravingen doen die je gegarandeerd interessante beloningen opleveren. Elke locatie wordt bewaakt door een monster. Je bent niet verplicht om deze monsters te verslaan, maar het levert wel punten op. Bovendien krijg je een angstkaart als je een monster niet kunt of wilt verslaan. Deze kaarten wil je liever niet in je deck. Elke speler heeft in een ronde slechts twee archeologen ter beschikking. Omdat ze zo schaars zijn moet je dus extra doordacht beslissen waar je ze zult plaatsen.
Knopen doorhakken
Het onderzoeksspoor lijkt op het eerste zicht maar een klein extraatje, maar is eigenlijk van enorm groot belang als je wil winnen. Je moet soms pijnlijke investeringen doen om hier vooruitgang te maken, maar je wordt wel continu beloond, zowel met punten als met resources. En als je sommige velden als eerste bereikt, krijg je nog een extra beloning. Dit zorgt er dus voor dat je moeilijke knopen moet doorhakken. Misschien wil je heel graag een nieuwe locatie ontdekken, maar dan zal de volgende speler een beloning voor je neus wegkapen op het onderzoeksspoor… Zoals eerder aangehaald hou je je vooruitgang hier bij met een logboek en een vergrootglas, die individueel bewegen en andere beloningen kunnen opleveren. Een interessante twist is dat je logboek nooit verder mag staan dan je vergrootglas. Het idee hierachter is dat je pas iets in je logboek kunt noteren als je het daadwerkelijk ook onderzocht hebt.
Qua thema, sfeer en spelverloop is Lost Ruins of Arnak volledig mijn ding. Maar als we toch even mogen muggenziften: ik vind het een beetje vreemd dat je meteen een afgodsbeeld krijgt als je een nieuwe locatie bereikt. Op elke locatie schuilt namelijk een bewaker, maar die hoef je niet te verslaan. Ik ontdekte na mijn eerste spel dat ik dit fout speelde: we deelden de beloningen pas uit na het verslaan van het monster omdat dit vanzelfsprekend leek, maar dat bleek niet correct te zijn. Maar ik kan me nu wel vinden in de stelling dat de archeologen stiekem een afgodsbeeld mee graaien en het Indiana Jones-gewijs op een lopen zetten terwijl een monster hen op de hielen zit. Monsters verslaan doe je gewoon door bepaalde resources te betalen.
Verder heb ik enkel lof voor dit spel. Ik hou van spellen waar dilemma’s constant op de loer liggen. De monsters zijn niet angstaanjagend, maar de mogelijke keuzes van je medespelers zijn dat wel. Je zult regelmatig opgelucht zijn dat je een bepaalde plek net op tijd kon bereiken, of gefrustreerd zijn dat iemand anders je net voor was. Er is geen rechtstreekse interactie met je medespelers, maar je kunt elkaar wel lelijk in de weg zitten en moet anticiperen op anderen hun tactiek. Je kunt punten scoren op verschillende manieren, en tot bij de eindtelling blijft het afwachten wie het meeste punten verzameld heeft. Lost Ruins of Arnak is dus spannend tot het laatste moment. De mogelijkheden zijn ook gevarieerd genoeg zodat je de volgende keer een andere tactiek kunt uitproberen. Locaties, monsters en beloningen worden willekeurig op het bord gelegd, wat de herspeelbaarheid ten goede komt. Het bord heeft ook een achterkant met afwijkende spelregels.
“Als ik groot ben wil ik Indiana Jones zijn”. Dat vat mijn grootste droom uit mijn kindertijd zowat samen. Ik ga nu niet beweren dat Lost Ruins of Arnak die kwellende leegte in mij volledig opgevuld krijgt, maar een bordspel waar archeologie en avontuur centraal staan, daar was ik wel benieuwd naar. In mijn vorige review (Dune Imperium) had ik het nog over verfrissende combinatie van deck building en worker placement… En ook dit spel weet deze bordspelmechanismen te combineren. Wederom hoera!
Met een jeep door het oerwoud
Het eerste dat opvalt als alles opgesteld staat, is hoe mooi alles eruitziet. Er is echt werk gemaakt van de vormgeving. Onderaan het bord vind je vakjes om de resources gescheiden te houden. Daar zijn het vooral de kleitabletten en blauwe pijlpunten die in het oog springen. Daarboven zie je een uitgestrekt landschap. De kustlijn van het eiland bestaat uit enkele standaardlocaties waar je waarschijnlijk je eerste resources zult verzamelen. In de verte zie je locaties die moeilijker te bereiken zijn, maar waar de beloningen de moeite waard zullen zijn. Bovenaan heb je een rij kaarten die je kunt kopen om aan je persoonlijke deck toe te voegen. Omdat je steeds je eigen deck zult recycleren, heb je er baat bij om al vroeg in het spel te investeren in enkele goeie kaarten. Je kunt op verschillende manieren ook kaarten permanent uit je deck verwijderen, waardoor je enkel nog de goeie exemplaren overhoudt. Rechts op het bord zie je een onderzoeksspoor. Met een logboek en vergrootglas hou je je progressie op dit spoor bij. Hier is de opzet vrij simpel: geraak zo ver mogelijk om zo veel mogelijk punten te scoren. Ten slotte heeft elke speler ook zijn eigen bord dat het kamp van je archeologen voorstelt. Hier hou je al je resources en gevonden afgodsbeelden bij.
De monsters zijn niet angstaanjagend, maar de mogelijke keuzes van je medespelers zijn dat wel.
Het spel wordt in vijf rondes gespeeld. Een ronde gaat door totdat elke speler gepast heeft. Je start de ronde door vijf kaarten van je eigen trekstapel te nemen. Vervolgens voeren de spelers om de beurt acties uit. Er wordt onderscheid gemaakt tussen hoofdacties en vrije acties. Je kunt zo veel vrije acties doen als je wilt. Deze worden steeds aangegeven door een bliksemsymbool. Je beurt eindigt zodra je een hoofdactie hebt gespeeld, dus je moet er wel even op letten dat je je plannen in de juiste volgorde uitvoert. Als je een kaart speelt moet je verduidelijken wat je ermee wilt doen. Zo heb je bij de meeste kaarten in het midden een symbool dat je bijvoorbeeld een kompas of geld kan opleveren (beide gelden als betaalmiddel), maar er staat ook altijd bovenaan een symbool dat je kunt inzetten als vervoermiddel. Schoenen kun je enkel gebruiken om de startlocaties te bereiken. Met boten en jeeps kun je verder in het eiland trekken. Vliegtuigen zijn iets zeldzamer en gelden als joker voor alle vervoermiddelen. Je kunt steeds maar één optie kiezen op je kaarten. Wil je bijvoorbeeld kompassen verzamelen, dan gaat dat ten koste van vervoersmiddelen. De kompassen vertegenwoordigen de moeite die het je kost om een gebied te bereiken. Hoe verder je het land in trekt, hoe meer kompassen je betaalt. Op deze locaties kun je opgravingen doen die je gegarandeerd interessante beloningen opleveren. Elke locatie wordt bewaakt door een monster. Je bent niet verplicht om deze monsters te verslaan, maar het levert wel punten op. Bovendien krijg je een angstkaart als je een monster niet kunt of wilt verslaan. Deze kaarten wil je liever niet in je deck. Elke speler heeft in een ronde slechts twee archeologen ter beschikking. Omdat ze zo schaars zijn moet je dus extra doordacht beslissen waar je ze zult plaatsen.
Knopen doorhakken
Het onderzoeksspoor lijkt op het eerste zicht maar een klein extraatje, maar is eigenlijk van enorm groot belang als je wil winnen. Je moet soms pijnlijke investeringen doen om hier vooruitgang te maken, maar je wordt wel continu beloond, zowel met punten als met resources. En als je sommige velden als eerste bereikt, krijg je nog een extra beloning. Dit zorgt er dus voor dat je moeilijke knopen moet doorhakken. Misschien wil je heel graag een nieuwe locatie ontdekken, maar dan zal de volgende speler een beloning voor je neus wegkapen op het onderzoeksspoor… Zoals eerder aangehaald hou je je vooruitgang hier bij met een logboek en een vergrootglas, die individueel bewegen en andere beloningen kunnen opleveren. Een interessante twist is dat je logboek nooit verder mag staan dan je vergrootglas. Het idee hierachter is dat je pas iets in je logboek kunt noteren als je het daadwerkelijk ook onderzocht hebt.
Qua thema, sfeer en spelverloop is Lost Ruins of Arnak volledig mijn ding. Maar als we toch even mogen muggenziften: ik vind het een beetje vreemd dat je meteen een afgodsbeeld krijgt als je een nieuwe locatie bereikt. Op elke locatie schuilt namelijk een bewaker, maar die hoef je niet te verslaan. Ik ontdekte na mijn eerste spel dat ik dit fout speelde: we deelden de beloningen pas uit na het verslaan van het monster omdat dit vanzelfsprekend leek, maar dat bleek niet correct te zijn. Maar ik kan me nu wel vinden in de stelling dat de archeologen stiekem een afgodsbeeld mee graaien en het Indiana Jones-gewijs op een lopen zetten terwijl een monster hen op de hielen zit. Monsters verslaan doe je gewoon door bepaalde resources te betalen.
Verder heb ik enkel lof voor dit spel. Ik hou van spellen waar dilemma’s constant op de loer liggen. De monsters zijn niet angstaanjagend, maar de mogelijke keuzes van je medespelers zijn dat wel. Je zult regelmatig opgelucht zijn dat je een bepaalde plek net op tijd kon bereiken, of gefrustreerd zijn dat iemand anders je net voor was. Er is geen rechtstreekse interactie met je medespelers, maar je kunt elkaar wel lelijk in de weg zitten en moet anticiperen op anderen hun tactiek. Je kunt punten scoren op verschillende manieren, en tot bij de eindtelling blijft het afwachten wie het meeste punten verzameld heeft. Lost Ruins of Arnak is dus spannend tot het laatste moment. De mogelijkheden zijn ook gevarieerd genoeg zodat je de volgende keer een andere tactiek kunt uitproberen. Locaties, monsters en beloningen worden willekeurig op het bord gelegd, wat de herspeelbaarheid ten goede komt. Het bord heeft ook een achterkant met afwijkende spelregels.
Conclusie
Ben je een liefhebber van avontuur en ontdekking? Dan moet je eigenlijk niet twijfelen. Lost Ruins of Arnak is niet moeilijk, maar biedt genoeg variatie en stelt je constant voor dilemma's. Dit spel is een absolute aanrader. De productie, vormgeving en gameplay zijn uitstekend. Dit is het soort spel dat ik na afloop eigenlijk zo snel mogelijk nog eens wil spelen.
Pro
- Alles is mooi
- Keuzestress
- Goeie mix tussen worker placement en deck building
- Genoeg variatie
Con
- Vechten met monsters beetje flauw
8.5
