De natuur kan mokerhard zijn. Zoals het een sluwe vos betaamt, speurt het roofdier nauwgezet het bos af op zoek naar zijn prooi. Een lekker hapje kan er altijd wel in, denkt de vos wier maag stilaan begint te grommen van honger. Maar hoezee! Daar in de verte loopt wel iets smakelijks. Het heeft een gedrongen lichaam, een spitse kop en een kleine staart. Mét stekels bovendien. Je raadt het al: het is een egel, een heerlijk snoepje voor de lijpe vos.
De vos wilt zijn rooftocht inzetten, maar de route naar de egel is lang. Zeer lang en bochtig bovendien, want de paden in het bos zijn schaars. De vos hoopt vurig dat hij de egel weet te grijpen voor dat zijn prooi de veilige haven van zijn huis weet te bereiken. Het roofdier wacht zijn beurt geduldig af, tot hij plots de achtervolging inzet. Aan een rotvaart snelt de vos naar de egel, maar net wanneer hij zijn nagels in het hulpeloze dier wilt zetten, weet de mogelijke vangst zijn huis te betreden en de deur achter zich te sluiten. Rats, wéér was die pientere egel de vos te slim af. Maar zal dat bij een volgende poging ook nog zijn?
Aan de ene zijde heb je het coöperatieve spel. Hierbij speelt de vos een actieve rol samen met één egel. Het doel van de vos is, zoals hierboven beschreven, om de egel in het spel te pakken te krijgen voordat die laatste veilig zijn huis bereikt. Het is aan jou en maximaal drie medespelers om beurtgewijs de zelfgekozen egel te behoeden voor de toorn van de gemene vos. Door een donzige kleine tennisbal (Prikje de egel) door een hoop boslekkernijen (bestaande uit telkens zes bladeren, paddenstoelen en appels) te rollen, stippel je de kortst mogelijke route naar het huis uit. Dit doe je door de lekkernijen die aan je ‘egelbal’ kleven, in te zetten bij je route. Met één verworven appel bevrijd je een kruispunt waar een appel op staat afgebeeld, bij een klevende paddenstoel een paddenstoel, enzovoort.
Een andere spelmodi is dan weer het competitieve spel. Hierin ontbreekt de vos, maar kiest elke speler een egel. Het doel is om jouw egel als eerste naar het huis te leiden over het bospad. Wie hier in slaagt, mag zich de snelste egel van het bos noemen. Ook hier ligt het pad bezaaid met boslekkernijen, die je met Prikje kan verzamelen om je route zelf uit te stippelen.
Ook is het meteen duidelijk dat je hier te maken krijgt met stevig materiaal dat niet al na enkele speelbeurten versleten of beschadigd geraakt. De spelborden zijn robuust en de kleine tennisbal doet niet onder voor een Slazenger. De houten spelfiguren in de vormen van een egel of vos zijn dan weer simpel afgewerkt, maar missen hun doel niet: ze zullen het overleven wanneer je kleuter per ongeluk (of niet) de figuurtjes de grond op keilt. Tot slot ook een speciale vermelding voor de velcro boslekkernijen. Waar velcro je soms al doet huiveren van een mogelijk slechte kwaliteit, is daar bij de lekkernijen absoluut geen sprake van. Dit is dikke velcro die lang mee zal gaan en dus ook zal kunnen blijven kleven op Prikje de egel.
En plezier dat ze hadden! Een groot aandeel in dat plezier is Prikje de egel, die al snel de ster van de namiddag werd. Een tennisbal waar je snel mee mag rollen over de tafel, die kans moet je als kind niet laten liggen. Tijdens onze speelbeurten ging de kleine tennisbal uiteraard aan verschillende snelheden alle kanten uit en de verwondering op de kleine pagadders hun gezicht wanneer ze een hoop boslekkernijen wisten te verzamelen, sprak boekdelen. Ook het gekir en gegil wanneer de vos in de coöperatieve modus de egel op de hielen zat, was vaak niet te overschrijden met ander lawaai.
De oudere kleuters en kinderen worden niet vergeten: de handleiding legt duidelijk uit op welke manier je het spel moeilijker kan maken. Dit varieert van je niet dominante hand te gebruiken tijdens het rollen tot met je ogen dicht werpen tot de vos per beurt niet twee, maar drie stappen te laten zetten. Een handige en effectieve leidraad waardoor de balans tussen jongere spelers enerzijds en de wat meer ervaren spelers anderzijds blijft gegarandeerd. Het moeilijkheidsniveau van Egeltje Prikje kan ook worden opgeschroefd door de route aan te passen naar je wens met de vier modulaire bospad-borden. Op die manier vermijd je om twee keer op rij dezelfde wegen naar het huis te moeten nemen.
Het is dan wel knap dat je met de vier modulaire bospad-borden zelf je route kan maken, maar tijdens het spelen is het frustrerend dat deze borden zo gemakkelijk kunnen verschuiven. Een iets minder gladde afwerking van de grafische print (zodat reliëf de borden minder beweeglijk maakt) had dit bijvoorbeeld kunnen verhelpen. Ook is het jammer dat er geen inzamelbakje of –kommetje voorzien is om de al gebruikte boslekkernijen even in te stockeren tot ze weer in het spel kunnen. Al te vaak viel het voor dat de kinderen het verschil niet merkten tussen de niet-gebruikte en gebruikte hoopjes lekkernijen, waardoor je als ouder meer wél dan niet moet ingrijpen.
De vos wilt zijn rooftocht inzetten, maar de route naar de egel is lang. Zeer lang en bochtig bovendien, want de paden in het bos zijn schaars. De vos hoopt vurig dat hij de egel weet te grijpen voor dat zijn prooi de veilige haven van zijn huis weet te bereiken. Het roofdier wacht zijn beurt geduldig af, tot hij plots de achtervolging inzet. Aan een rotvaart snelt de vos naar de egel, maar net wanneer hij zijn nagels in het hulpeloze dier wilt zetten, weet de mogelijke vangst zijn huis te betreden en de deur achter zich te sluiten. Rats, wéér was die pientere egel de vos te slim af. Maar zal dat bij een volgende poging ook nog zijn?
Plakkende paddenstoel
De bovenstaande alinea’s lijken misschien op het begin van een parabel, maar zijn echter de premisse van het gezelschapsspel Egeltje Prikje, van designer Urtis Sulinskas en uitgevers Jumping Turtle Games en Lifestyle Boardgames. Of toch alleszins de premisse van één van de twee spelmodi.Het is aan jou en maximaal drie medespelers om beurtgewijs de zelfgekozen egel te behoeden voor de toorn van de gemene vos.
Aan de ene zijde heb je het coöperatieve spel. Hierbij speelt de vos een actieve rol samen met één egel. Het doel van de vos is, zoals hierboven beschreven, om de egel in het spel te pakken te krijgen voordat die laatste veilig zijn huis bereikt. Het is aan jou en maximaal drie medespelers om beurtgewijs de zelfgekozen egel te behoeden voor de toorn van de gemene vos. Door een donzige kleine tennisbal (Prikje de egel) door een hoop boslekkernijen (bestaande uit telkens zes bladeren, paddenstoelen en appels) te rollen, stippel je de kortst mogelijke route naar het huis uit. Dit doe je door de lekkernijen die aan je ‘egelbal’ kleven, in te zetten bij je route. Met één verworven appel bevrijd je een kruispunt waar een appel op staat afgebeeld, bij een klevende paddenstoel een paddenstoel, enzovoort.
Een andere spelmodi is dan weer het competitieve spel. Hierin ontbreekt de vos, maar kiest elke speler een egel. Het doel is om jouw egel als eerste naar het huis te leiden over het bospad. Wie hier in slaagt, mag zich de snelste egel van het bos noemen. Ook hier ligt het pad bezaaid met boslekkernijen, die je met Prikje kan verzamelen om je route zelf uit te stippelen.
Kleuter-proof
Bij het openmaken van de speldoos valt meteen op hoe mooi afgewerkt de inhoud is. De illustraties van Irina Pechenkina zijn heel erg knap en lijken met een fluwelen penseelstreek te zijn geschilderd.Ook is het meteen duidelijk dat je hier te maken krijgt met stevig materiaal dat niet al na enkele speelbeurten versleten of beschadigd geraakt. De spelborden zijn robuust en de kleine tennisbal doet niet onder voor een Slazenger. De houten spelfiguren in de vormen van een egel of vos zijn dan weer simpel afgewerkt, maar missen hun doel niet: ze zullen het overleven wanneer je kleuter per ongeluk (of niet) de figuurtjes de grond op keilt. Tot slot ook een speciale vermelding voor de velcro boslekkernijen. Waar velcro je soms al doet huiveren van een mogelijk slechte kwaliteit, is daar bij de lekkernijen absoluut geen sprake van. Dit is dikke velcro die lang mee zal gaan en dus ook zal kunnen blijven kleven op Prikje de egel.
Prikje de ster-egel
Maar met alleen een prima bouwkwaliteit kom je er natuurlijk niet als spellenmaker. Het spelplezier is natuurlijk minstens even belangrijk. En ik kan al verklappen dat dit meer dan snor zit. De makers adviseren om het spel te spelen met kinderen van vier jaar en ouder, maar zowel met mijn kleuter van drie jaar als zijn oudere neefje kende ik weinig tot geen problemen om hen het opzet van het spel uit te leggen. Ze hadden zowel in de competitieve als in de coöperatieve spelvariant de spelregels snel onder de knie.Een tennisbal waar je snel mee mag rollen over de tafel, die kans moet je als kind niet laten liggen.
En plezier dat ze hadden! Een groot aandeel in dat plezier is Prikje de egel, die al snel de ster van de namiddag werd. Een tennisbal waar je snel mee mag rollen over de tafel, die kans moet je als kind niet laten liggen. Tijdens onze speelbeurten ging de kleine tennisbal uiteraard aan verschillende snelheden alle kanten uit en de verwondering op de kleine pagadders hun gezicht wanneer ze een hoop boslekkernijen wisten te verzamelen, sprak boekdelen. Ook het gekir en gegil wanneer de vos in de coöperatieve modus de egel op de hielen zat, was vaak niet te overschrijden met ander lawaai.
De oudere kleuters en kinderen worden niet vergeten: de handleiding legt duidelijk uit op welke manier je het spel moeilijker kan maken. Dit varieert van je niet dominante hand te gebruiken tijdens het rollen tot met je ogen dicht werpen tot de vos per beurt niet twee, maar drie stappen te laten zetten. Een handige en effectieve leidraad waardoor de balans tussen jongere spelers enerzijds en de wat meer ervaren spelers anderzijds blijft gegarandeerd. Het moeilijkheidsniveau van Egeltje Prikje kan ook worden opgeschroefd door de route aan te passen naar je wens met de vier modulaire bospad-borden. Op die manier vermijd je om twee keer op rij dezelfde wegen naar het huis te moeten nemen.
Tussendoortje
Maar zoals de jacht ook niet altijd feilloos verloopt, kent Egeltje Prikje ook zijn minpunten. Dit is een spel dat zich niet leent voor langere speelbeurten. Het is best, zoals de makers ook aangeven, om het in korte sessies (van telkens tien tot twintig minuten) te spelen. Anders bestaat de kans dat je kind zich te snel zal vervelen of zijn interesse zal verliezen. Zie Egeltje Prikje dan ook niet als een ideaal tijdverdrijf om kinderen een hele namiddag zoet te houden, maar plan eerder één of twee speelsessies in als aanvulling bij andere gezelschapsspelen of als korter tussendoortje waarbij je niet veel diepgang moet verwachten.Het is dan wel knap dat je met de vier modulaire bospad-borden zelf je route kan maken, maar tijdens het spelen is het frustrerend dat deze borden zo gemakkelijk kunnen verschuiven. Een iets minder gladde afwerking van de grafische print (zodat reliëf de borden minder beweeglijk maakt) had dit bijvoorbeeld kunnen verhelpen. Ook is het jammer dat er geen inzamelbakje of –kommetje voorzien is om de al gebruikte boslekkernijen even in te stockeren tot ze weer in het spel kunnen. Al te vaak viel het voor dat de kinderen het verschil niet merkten tussen de niet-gebruikte en gebruikte hoopjes lekkernijen, waardoor je als ouder meer wél dan niet moet ingrijpen.
Conclusie
Egeltje Prikje is een gezelschapsspel dat kinderen hun hart sneller zal doen slaan. Letterlijk dan. Want door de vos of een medespeler die hen op de hielen zit, zal hun adrenaline de hoogte in schieten. Ook Prikje de egel verovert harten, want niet elke dag mag een kind een pluizige tennisbal over de tafel rollen. Toch moet er bij gezegd dat Egeltje Prikje het best is in korte speelsessies, want de verveling kan al snel toeslaan bij langere speelbeurten.
Pro
- Prikje de egel verovert kinderharten
- Knappe illustraties
- Robuuste en duurzame materialen
- Opjaag-mechanisme mist zijn doel niet
- Duidelijke instructies
- Moeilijkheidsgraad is aanpasbaar
Con
- Spelborden verschuiven te gemakkelijk
- Egeltje Prikje leent zich niet voor langere speelbeurten
- Inzamelcontainer voor gebruikte boslekkernijen ontbreekt
7
Over
Uitgever
- Jumping Turtle Games
Designer
Urtis Sulinskas
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
10-20 minuten
