Bordspelavonden worden bij ons vaak afgesloten met een luchtig spelletje. Afhankelijk van je medespelers is het dan vaak een spelletje a la Regenwormen of Sushi Go die op tafel komt. Om wat variatie in deze spellen te steken, zijn we altijd op zoek naar alternatieven en met Blasting Billy leken we zo’n opvolger te hebben gevonden. Of het ook daadwerkelijk een welgekomen aanvulling is, kom je te weten in deze review!
Blasting Billy
. De allitererende naamgeving triggerde mij wel om dit spel een kans te geven, niet zo zeer de cover die ons terugbrengt naar het Wilde Westen in het jaar 1860. Het verhaal achter de game is dan ook eerder simpel: je behoort tot de bankroversbende van Blasting Billy en jullie hebben net de zoveelste bank opgeblazen om een zo groot mogelijke buit binnen te halen. Billy wil met jullie de buit wel delen, maar hij wil als leider van de bende altijd het meeste hebben van alles. Jullie doen één voor één een voorstel, maar als blijkt dat je op het einde van het spel meer blijkt te hebben dan Billy, dan schiet hij jou zonder pardon neer.
Pief poef paf
In de eerder kleine doos vind je, naast de spelregels, enkel zestig speelkaarten (vijf verschillende soorten met elk waarde nul tot en met tien en telkens één kaart met dynamiet erop afgebeeld). De kleur op de achterkant van iedere kaart komt overeen met het type buit (geel voor goud, groen voor bankbiljetten, blauw voor munten, bruin voor juwelen, paars voor diamant). De voorbereiding is dan ook simpel: schud alle kaarten en geef iedere speler drie kaarten. Houd daarbij wel eerst bij twee spelers twaalf kaarten gedekt uit het spel en bij drie spelers zes kaarten. Enkel de achterkanten van deze kaarten mogen door de spelers bekeken worden.
Het spel zelf is al even simpel als de voorbereiding. Nadat je via loting hebt bepaald wie er mag beginnen, wordt er met de klok door iedere speler gekozen uit één van de drie mogelijke opties:
Nadat je al deze opties goed hebt overwogen en een keuze gemaakt hebt, trek je van de stapel een nieuwe kaart die je op hand neemt en gaat de beurt naar de volgende speler die voor hetzelfde dilemma staat. Zo gaat het door, tot er geen kaarten meer over schieten van de trekstapel. Daarna mag iedere speler nog één kaart spelen, de andere twee kaarten die per speler overschieten worden terug in de doos gelegd. Daarna kan de puntentelling beginnen. Opnieuw simpel: tel de waarde van alle kaarten van één soort uit de buit van Billy op en doe hetzelfde voor iedere speler zijn buit. Als je meer punten scoort dan Billy, dan schiet hij jou genadeloos neer en maak je in eerste instantie geen kans meer op de overwinning. Herhaal dit voor alle soorten. Alle spelers die niet zijn neergeschoten, tellen vervolgens de waarde van alle kaarten bij elkaar op. De speler met het hoogste totaal wint het spel en bij een gelijke stand wint de speler met het minste aantal kaarten. Op deze regel bestaat wel een uitzondering: als alle spelers zijn doodgeschoten door Billy, dan was Billy zijn schot niet fataal. Dan wordt er uit de zwaargewonden alsnog een winnaar gekozen tussen de overgebleven totaalwaarde van alle kaarten.
Dynamiet
Een leuke toevoeging aan het geheel is dat er in iedere soort ook een dynamietkaart zit, die je strategisch kunt inzetten in jouw eigen rij of in de buit van Billy. Deze kaart zorgt er immers voor dat de voorgaande kaart in de rij opgeblazen wordt. Als je ziet dat iemand inzet op een bepaalde rij bij Billy om hem hoog genoeg te doen scoren, zodat zij ook een mooie buit inhalen, dan kan je deze dynamietkaart slim inzetten op die rij. Op een gegeven moment vond ik het zelfs jammer dat er maar één dynamietkaart per soort in het spel zit en je dus wat geluk moet hebben om er eentje in jouw bezit te hebben, zeker als je het spel met het maximale aantal van vijf personen speelt.
Nu we toch over de minpuntjes bezig zijn, een laatste minpuntje dat ik zou willen aanhalen is de vormgeving van het spel. Op zich zijn de kaarten heel mooi vormgegeven en passen ze volledig in het thema, maar de voorkanten van de kaarten mochten wat mij betreft iets meer in hun bijhorende kleur worden gestoken. Nu worden de verschillende soorten aangegeven door een fijn lijntje op de kaart zelf tegen een bruine achtergrond, terwijl de achterkant van de kaart wel volledig in zijn bijhorende kleur wordt weergegeven. Dit had bij ons als gevolg dat we constant geneigd waren om naar de achterkant van de kaart te kijken. Detailkritiek, I know, maar die mag en moet ook gegeven worden in een review.
Blasting Billy
Pief poef paf
In de eerder kleine doos vind je, naast de spelregels, enkel zestig speelkaarten (vijf verschillende soorten met elk waarde nul tot en met tien en telkens één kaart met dynamiet erop afgebeeld). De kleur op de achterkant van iedere kaart komt overeen met het type buit (geel voor goud, groen voor bankbiljetten, blauw voor munten, bruin voor juwelen, paars voor diamant). De voorbereiding is dan ook simpel: schud alle kaarten en geef iedere speler drie kaarten. Houd daarbij wel eerst bij twee spelers twaalf kaarten gedekt uit het spel en bij drie spelers zes kaarten. Enkel de achterkanten van deze kaarten mogen door de spelers bekeken worden.
Het spel zelf is al even simpel als de voorbereiding. Nadat je via loting hebt bepaald wie er mag beginnen, wordt er met de klok door iedere speler gekozen uit één van de drie mogelijke opties:
- Een kaart uit je hand aan Billy geven: je kiest een van je drie kaarten en beslist om deze aan Billy te geven. Je doet dit door de kaart gedekt op het midden van de tafel te leggen. Gedekt, dus niemand weet hoe groot de waarde van de kaart is die je aan Billy hebt gegeven. Of gaf je hem net dynamiet? Dynamiet zorgt er namelijk voor dat de waarde van de vorige kaart wordt opgeblazen en zo een waardeloze kaart wordt.
- Een kaart uit je hand zelf houden: je kiest om de kaart zelf te houden en zo jouw eigen buit wat groter te maken. Als het de eerste kaart is van een kleur, dan mag je die gedekt voor jou neerleggen, de andere kaarten leg je er open op neer. Je weet dus van iedereen ongeveer hoeveel punten ze al hebben verzameld,
- Een kaart uit het spel verwijderen: ben je echter niet tevreden met de waarde van een kaart, dan kan je die kaart ook gewoon wegleggen in de doos om deze volledig uit het spel te verwijderen.
Nadat je al deze opties goed hebt overwogen en een keuze gemaakt hebt, trek je van de stapel een nieuwe kaart die je op hand neemt en gaat de beurt naar de volgende speler die voor hetzelfde dilemma staat. Zo gaat het door, tot er geen kaarten meer over schieten van de trekstapel. Daarna mag iedere speler nog één kaart spelen, de andere twee kaarten die per speler overschieten worden terug in de doos gelegd. Daarna kan de puntentelling beginnen. Opnieuw simpel: tel de waarde van alle kaarten van één soort uit de buit van Billy op en doe hetzelfde voor iedere speler zijn buit. Als je meer punten scoort dan Billy, dan schiet hij jou genadeloos neer en maak je in eerste instantie geen kans meer op de overwinning. Herhaal dit voor alle soorten. Alle spelers die niet zijn neergeschoten, tellen vervolgens de waarde van alle kaarten bij elkaar op. De speler met het hoogste totaal wint het spel en bij een gelijke stand wint de speler met het minste aantal kaarten. Op deze regel bestaat wel een uitzondering: als alle spelers zijn doodgeschoten door Billy, dan was Billy zijn schot niet fataal. Dan wordt er uit de zwaargewonden alsnog een winnaar gekozen tussen de overgebleven totaalwaarde van alle kaarten.
Dynamiet
Een leuke toevoeging aan het geheel is dat er in iedere soort ook een dynamietkaart zit, die je strategisch kunt inzetten in jouw eigen rij of in de buit van Billy. Deze kaart zorgt er immers voor dat de voorgaande kaart in de rij opgeblazen wordt. Als je ziet dat iemand inzet op een bepaalde rij bij Billy om hem hoog genoeg te doen scoren, zodat zij ook een mooie buit inhalen, dan kan je deze dynamietkaart slim inzetten op die rij. Op een gegeven moment vond ik het zelfs jammer dat er maar één dynamietkaart per soort in het spel zit en je dus wat geluk moet hebben om er eentje in jouw bezit te hebben, zeker als je het spel met het maximale aantal van vijf personen speelt.
Blasting Billy is wat men een tactisch vluggertje kan noemen.
Nu we toch over de minpuntjes bezig zijn, een laatste minpuntje dat ik zou willen aanhalen is de vormgeving van het spel. Op zich zijn de kaarten heel mooi vormgegeven en passen ze volledig in het thema, maar de voorkanten van de kaarten mochten wat mij betreft iets meer in hun bijhorende kleur worden gestoken. Nu worden de verschillende soorten aangegeven door een fijn lijntje op de kaart zelf tegen een bruine achtergrond, terwijl de achterkant van de kaart wel volledig in zijn bijhorende kleur wordt weergegeven. Dit had bij ons als gevolg dat we constant geneigd waren om naar de achterkant van de kaart te kijken. Detailkritiek, I know, maar die mag en moet ook gegeven worden in een review.
Conclusie
Blasting Billy is een ideaal tussendoortje of afsluiter van een bordspelavond. Alhoewel dit spelletje op vijftien minuten gespeeld is, heb je toch het nodige tactische inzicht nodig om net voldoende kaarten in te zetten om de buit binnen te halen en Billy te plezieren. Dat hier wat geluk mee gemoeid is met het type kaarten dat je in je hand krijgt, nemen we er gerust bij. Een aanrader!
Pro
- Perfecte en vlotte afsluiter van een bordspelavond
- Compact reisformaat
- Tactiek primeert boven geluk
Con
- Vormgeving van de kaarten is wat ongelukkig gekozen
- Een extra dynamietkaart had gemogen
8.5
Over
Uitgever
- 999 Games
Designer
Gabriele Bubola, Leo Colovini
Aantal spelers
2-5
Tijdsduur
20 minuten
