Is een beetje ons sociaal systeem hé.
Er zijn héél veel sectoren waar ze misschien niet echt een meerwaarde meer hebben (dan heb ik het over verdedigen van werknemers rechten, zorgen dat er geen uitbuiting/profitariaat door werkgevers is, ...), maar er zijn spijtig genoeg sectoren waar ze nog wel nodig zijn, en waar nog wel druk op werkgevers gezet moet worden.
Als er alleen lidgeld zou betaald worden in de sectoren waar ze nodig zijn, zou het waarschijnlijk financieel onhoudbaar zijn, dus door de bijdragen van leden uit die sectoren waar ze misschien niet echt nodig zijn, kunnen de "zwakkeren" wel blijven gesteund worden.
Verder zie ik het meer als een soort verzekering, heel soms heb je ze toch echt wel nodig, faillissementen is zo een situatie. Is toch best wel een complexe "eindberekening" die nodig is, en dan vooral voor degenen die werken in de sector waar de vakbond net minder nodig zou zijn, want dat zijn de werknemers met gecompliceerdere dossiers waar die eindberekening allerhande extra legale voordelen moet gaan beginnen omrekenen naar financiële vergoeding etc.
En de aangifte bij het fonds sluiting ondernemingen, kan ook beter juist zijn of je laat mogelijks véél geld waar je recht op hebt (en mogelijks broodnodig zou zijn) op tafel liggen.
En ik weet niet of een advocaat (binnen een rechtsbijstandsverzekering of zoiets) eenzelfde expertise heeft om zo een eindberekening te doen, vergeleken met de vakbonden die non stop van die zaken doen.
Voor de rest heb ik wel bang, ik zie (in mijn opinie) de vakbonden die toch nog de neiging hebben van te vechten "om te vechten", omdat dat is wat vakbonden doen. En dat ze gewoonweg te ver gaan.
Als werknemer heb je best wel wat verworven rechten, die vergelijkbaar (of beter) zijn met wat werknemers in onze buurlanden hebben, "echte uitbuiting" is gelukkig wat voorbij, en als ze er nog is zit ze vooral op plaatsen waar vakbonden weinig tot geen grip hebben (bijvoorbeeld die uitgebuite bouwvakkers die als buitenlandse zelfstandigen hier werken, in het kluwen van onderaannemingen, zie maar naar de slachtoffers van die school in opbouw in Antwerpen Zuid die een paar jaar terug half ingestort is).
België is al een extreem duur land voor werkgevers, met zeer hoge loonkost, en ik heb toch (te) dikwijls een gevoel van "don't push your luck"!
Dit gecombineerd met een imo te hoge graad van rechteloosheid door het ontbreken van een rechtspersoonlijkheid.
Dit zet vandaag nog steeds aan bij hun acties om zich in die grijze zone te begeven, waar de modale mens vindt dat ze over "de lijn" gaan, schade berokkenen (ook psychologisch, naar werkwillenden en lager management bijvoorbeeld) enzoverder...
Verder ben ik geen lid meer gezien ik nu zelf werkgever (van mezelf) ben!
Er zijn héél veel sectoren waar ze misschien niet echt een meerwaarde meer hebben (dan heb ik het over verdedigen van werknemers rechten, zorgen dat er geen uitbuiting/profitariaat door werkgevers is, ...), maar er zijn spijtig genoeg sectoren waar ze nog wel nodig zijn, en waar nog wel druk op werkgevers gezet moet worden.
Als er alleen lidgeld zou betaald worden in de sectoren waar ze nodig zijn, zou het waarschijnlijk financieel onhoudbaar zijn, dus door de bijdragen van leden uit die sectoren waar ze misschien niet echt nodig zijn, kunnen de "zwakkeren" wel blijven gesteund worden.
Verder zie ik het meer als een soort verzekering, heel soms heb je ze toch echt wel nodig, faillissementen is zo een situatie. Is toch best wel een complexe "eindberekening" die nodig is, en dan vooral voor degenen die werken in de sector waar de vakbond net minder nodig zou zijn, want dat zijn de werknemers met gecompliceerdere dossiers waar die eindberekening allerhande extra legale voordelen moet gaan beginnen omrekenen naar financiële vergoeding etc.
En de aangifte bij het fonds sluiting ondernemingen, kan ook beter juist zijn of je laat mogelijks véél geld waar je recht op hebt (en mogelijks broodnodig zou zijn) op tafel liggen.
En ik weet niet of een advocaat (binnen een rechtsbijstandsverzekering of zoiets) eenzelfde expertise heeft om zo een eindberekening te doen, vergeleken met de vakbonden die non stop van die zaken doen.
Voor de rest heb ik wel bang, ik zie (in mijn opinie) de vakbonden die toch nog de neiging hebben van te vechten "om te vechten", omdat dat is wat vakbonden doen. En dat ze gewoonweg te ver gaan.
Als werknemer heb je best wel wat verworven rechten, die vergelijkbaar (of beter) zijn met wat werknemers in onze buurlanden hebben, "echte uitbuiting" is gelukkig wat voorbij, en als ze er nog is zit ze vooral op plaatsen waar vakbonden weinig tot geen grip hebben (bijvoorbeeld die uitgebuite bouwvakkers die als buitenlandse zelfstandigen hier werken, in het kluwen van onderaannemingen, zie maar naar de slachtoffers van die school in opbouw in Antwerpen Zuid die een paar jaar terug half ingestort is).
België is al een extreem duur land voor werkgevers, met zeer hoge loonkost, en ik heb toch (te) dikwijls een gevoel van "don't push your luck"!
Dit gecombineerd met een imo te hoge graad van rechteloosheid door het ontbreken van een rechtspersoonlijkheid.
Dit zet vandaag nog steeds aan bij hun acties om zich in die grijze zone te begeven, waar de modale mens vindt dat ze over "de lijn" gaan, schade berokkenen (ook psychologisch, naar werkwillenden en lager management bijvoorbeeld) enzoverder...
Verder ben ik geen lid meer gezien ik nu zelf werkgever (van mezelf) ben!