Ik schrik enorm van de glijdende schalen hier. Echt. En twee nog wel:
Langs de ene kant heb je Bart De Pauw. Blijkbaar moet je gewoon bekend zijn en "sympathiek", en plots staat de balans totaal uit de haak. Hij mag ineens veel meer dan een ander mag. Je moet niet verder kijken dan naar ons vorige forum, waar zooo vaak Femme de la Rue aangehaald wordt. Waar zo vaak gezegd wordt dat vrouwen lastig gevallen worden in Brussel door allochtonen, doordat ze nagefloten worden, er "hoer" wordt geroepen of seksuele praat.
Daar is het lastigvallen, aanranding, mensen met "achterlijke waarden" (hier nog in een topic gelezen, en op dat vlak nog niet eens onterecht). Maar doet Bart De Pauw het, dan beginnen we ons af te vragen wanneer het lastigvallen is. Zelfs de hand ongevraagd op de billen leggen is hier dan niet echt lastig vallen! DRIE KEER NOG NIET! Waanzin!
En de glijdende schaal in de andere richting. Even voos. Waren het 9 onbekende meisjes, waarvan 5 stagiaires en 2 secretaresses, had het al helemaal anders geklonken. En nee, dat is geen stropop, ga het topic er maar op nalezen. Ze willen zich een carrière poepen. Plots ligt er weer een extra gewicht in de balans. Er is meer nodig om aanranding te zijn voor zo'n stagiaire dan voor bekende actrices/modellen die al een carrière hadden. Want bij zo'n stagiaire is de kans veel groter dat het voor het geld is natuurlijk. Voor het geld.
Je moet godverdomme maar durven.
En voor hier het argument komt dat je nog niet meer zou durven om te flirten, want "wie weet hoe het opgevat zal worden". Een citaat uit een documentaire over Weinstein en McGowan blijft me daarover toch altijd bij: Je constant bij alles afvragen of de ander het misschien fout zal opvatten, "welcome to our world".