Afantasie

[kay-gell]

Ik herinner mij die reddit thread nog, er zaten daar ook echt veel mensen die opeens mindblown waren dat dit niet normaal was en dat ze dus afantasie hadden.

Bestaan er eigenlijk gradaties daarin? Ik kan me bijvoorbeeld wel dingen visueel voorstellen, maar een robotfoto bijvoorbeeld zou ik nooit van mijn leven kunnen.
Althans niet op basis van visuele herinnereningen, tenzij ik misschien 5min er voor een kwartier op dat gezicht heb zitten staren.
Of in een droom kan ik hele tijd omgaan met iemand en dan het moment dat ik wakker word niet meer weten wie dat was, omdat ik mij het gezicht niet kan herinneren.

edit:
Een auto kan ik mij visueel voorstellen, of schaapjes tellen met redelijk wat moeite lukt ook.
Maar dan bijvoorbeeld 'beeld je in dat je aan zee ligt', dat kan ik totaal niet. Al kan ik me wel een zee visualiseren, maar me inbeelden dat ik er dan ook echt lig, dat kan ik dan weer totaal niet.

Of dat nu afasie is of niet durf ik niet te zeggen.
Maar ik heb dat inderdaad met gezichten dat ik mij die niet visueel kan voorstellen.

Ik weet nog dat ik als kind (ja ik had rare gedachtes) mezelf de vraag stelde of ik mijn moeder haar gezicht visueel voor mij kon zien en haar oogkleur en dat ik dat ik beiden niet kon.
Nu nog niet, hoor. Mocht ik bijvoorbeeld 5 foto's van neuzen zien waaronder één van die van mij vriendin zou ik niet weten welke die van haar is.
Gezichten over het algemeen zijn wel een probleem. Zeker als ik iemand niet herhaaldelijk gezien heb al dan vergeet ik die gewoon.

Met voorwerpen heb ik dat wel niet. Ik kan mij wel nog perfect mijn schoolomgeving en dergelijke visualiseren.
Herinneringen gaan ook wel echt weg bij mij. Heb dat nu al vaak met mijn vriendin dat ik bepaalde situaties niet meer herinner, alhoewel meer gedetailleerde uitleg soms wel de herinnering terug brengt.
Zal misschien nog gewoon iets anders of de leeftijd zijn I guess

 

[anders.]

Of dat nu afasie is of niet durf ik niet te zeggen.
Maar ik heb dat inderdaad met gezichten dat ik mij die niet visueel kan voorstellen.

Ik weet nog dat ik als kind (ja ik had rare gedachtes) mezelf de vraag stelde of ik mijn moeder haar gezicht visueel voor mij kon zien en haar oogkleur en dat ik dat ik beiden niet kon.
Nu nog niet, hoor. Mocht ik bijvoorbeeld 5 foto's van neuzen zien waaronder één van die van mij vriendin zou ik niet weten welke die van haar is.
Gezichten over het algemeen zijn wel een probleem. Zeker als ik iemand niet herhaaldelijk gezien heb al dan vergeet ik die gewoon.

Met voorwerpen heb ik dat wel niet. Ik kan mij wel nog perfect mijn schoolomgeving en dergelijke visualiseren.
Herinneringen gaan ook wel echt weg bij mij. Heb dat nu al vaak met mijn vriendin dat ik bepaalde situaties niet meer herinner, alhoewel meer gedetailleerde uitleg soms wel de herinnering terug brengt.
Zal misschien nog gewoon iets anders of de leeftijd zijn I guess

Google eens Prosopagosia . Ik vermoed dat dat evengoed met gradaties is, en dat je dat misschien hebt.

 

[Muscleduck]

Zelf heb ik bijvoorbeeld ook duidelijk last van maladaptive daydreaming, excessief dagdromen en in die zin zelfs eigenlijk verantwoordelijk voor bijna 100% van alle ADD symptomen die ik heb, want alles wat je kan associëren met ADD komt voor mij door dit, want als ik iets half hoor is het omdat ik er eigenlijk niet was, en elders aanwezig was in mijn verbeelding dus.

Ah fuck dat verklaart inderdaad veel.

 

[Sneeuwstorm]

Zelf heb ik bijvoorbeeld ook duidelijk last van maladaptive daydreaming, excessief dagdromen en in die zin zelfs eigenlijk verantwoordelijk voor bijna 100% van alle ADD symptomen die ik heb, want alles wat je kan associëren met ADD komt voor mij door dit, want als ik iets half hoor is het omdat ik er eigenlijk niet was, en elders aanwezig was in mijn verbeelding dus.

Je dagdroomt, omdat je niet geconcentreerd bent. Dagdromen is een gevolg van ADD en niet andersom. Uw brein kan zich niet concentreren op het hier-en-nu en zoekt afleiding op die manier.
Overigens dagdroomt iedereen wel, maar bij ADD is het gewoon veel extremer.

 

[Lakigigar]

Je dagdroomt, omdat je niet geconcentreerd bent. Dagdromen is een gevolg van ADD en niet andersom. Uw brein kan zich niet concentreren op het hier-en-nu en zoekt afleiding op die manier.

Er zijn studies die het daar niet mee eens zijn.

'Maladaptive Daydreaming' Could Be a Distinct Psychiatric Disorder, Scientists Claim

Some people with ADHD, or attention deficit hyperactivity disorder, could be better served with a diagnosis of 'maladaptive daydreaming', according to a recent study.

www.sciencealert.com

En gezien ik als kind nooit deze diagnose heb gehad omdat ik dit toen nog niet had ontwikkeld, vraag ik het me ook wel af. Ik ben pas als volwassene gediagnosticeerd met ADD (niet ADHD, echt puur ADD). Maar ik denk dat er heel veel vraagtekens zijn, en dat zo een label of het huidige begrip van dit soort dingen gewoon niet voldoende is. Het is geen wiskunde waarbij 1 + 1 = 2 is.

Waarom dagdroom je? Waarom concentreer je je niet. Ik ga niet op commando dagdromen, misschien dat ik wel soms besef van nu is het beter dat ik er bij blijf, en soms zet ik het inderdaad bewust in gang als het effectief ervoor zorgt dat ik beter met bepaalde angsten kan omgaan. Maar meestal gebeurt dat niet op commando. Waarom gebeurt het dan? escapisme. Je bent even niet in deze wereld, is denk ik de grootste drijfveer.

 

[Link]

Dagdromen zijn iets toch iets raars eigenlijk . Lijkt gevaarlijk bijv in het verkeer maar eigenlijk kan je veel onbewust/op automatische piloot doen.
Iedereen zal al wel eens gehad hebben dat je aan het rijden bent met auto/fiets en ineens denkt "was dat nu groen?" Ik probeer daar eigenlijk wel op te letten de laatste tijd, al zal ik op een lange baan zonder kruispunten dit al sneller voor hebben dan in een stad. Je kan imo echt wel iets aan doen om te proberen meer in het "nu" te leven (als je geen aandoening hebt natuurlijk). Maar het is zeker niet makkelijk om een gewoonte van jaren/decennia zomaar te veranderen. Het gaat imo hand in hand met u zorgen maken over vanalles en nog wat waar je toch geen invloed op hebt.

 

[Lakigigar]

Lijkt enorm gevaarlijk in het verkeer, en is één v/d redenen dat ik niet zo zeker ben of ik wel met de auto zal kunnen (en vooral wil) rijden. Op de fiets heb ik er wel iets minder last van door dat je op de fiets nog veel beter de omgevingseffecten voelt dan erbuiten en omdat het ook wel wat energie vraagt, maar je kan wel in gedachten verzeild geraken dan... Ik denk wel op de drukke banen dat ik veilig genoeg ben met een fiets. In de auto zit je toch een stuk relaxter dan op de fiets en ben je afgesloten van buiten, en als je lang moet rijden ben je ook langer in een auto dan op een fiets. Met de fiets blijf je er toch een beetje bij omdat het ook wel een inspanning is.

Dingen als "was dat nu groen?" heb ik wel redelijk vaak, maar ik heb het wel nog niet tegengekomen zo vaak in het verkeer en dus niet met dat specifiek voorbeeld. Maar ik let wel niet zo hard op op mijn omgeving. Ik kan perfect ergens voorbij wandelen zonder een goede maat of zonder gebouw gezien te hebben.

Te voet speel ik wel vaak muziek af, met de fiets doe ik dat niet. Dus te voet ben ik ook wel afgezonderd, terwijl met de fiets dat ook weer minder is omwille van die reden.

 

[anders.]

Ondertussen een youtube kanaal gevonden met (heel) veel wetenschappelijke uitleg:

https://www.youtube.com/@AphantasiaNetwork

Het is wel gek om een "aandoening" te hebben die nog maar zo recent effectief ontdekt is. Doet u wel nadenken over hoeveel andere van dat soort aandoeningen er zijn.

 

[Nirrti]

Heb dit zelf ook nog niet zo lang geleden ontdekt, stomweg door op 9gag te scrollen en deze post te lezen:

Ik stelde die vraag dan aan mijn echtgenote en dochter en zij begonnen te beschrijven wat ze zagen, bleven er vanalles aan toevoegen enzo.. Ook bij mij gaat het gepaard met het moeilijk kunnen ophalen van herinneringen, wat ik dan toch als een nadeel zie. Al die vakanties en mooie steden die we bezocht hebben, ik kan me er amper iets van herinneren tenzij ik er een foto bij haal. En hoe fijn moet het niet zijn als je in je gedachten terug kan naar dat ene goeie concert of die mooie zonsondergang aan zee.

 

[anders.]

Heb dit zelf ook nog niet zo lang geleden ontdekt, stomweg door op 9gag te scrollen en deze post te lezen:

Ik stelde die vraag dan aan mijn echtgenote en dochter en zij begonnen te beschrijven wat ze zagen, bleven er vanalles aan toevoegen enzo.. Ook bij mij gaat het gepaard met het moeilijk kunnen ophalen van herinneringen, wat ik dan toch als een nadeel zie. Al die vakanties en mooie steden die we bezocht hebben, ik kan me er amper iets van herinneren tenzij ik er een foto bij haal. En hoe fijn moet het niet zijn als je in je gedachten terug kan naar dat ene goeie concert of die mooie zonsondergang aan zee.

Hier ook een tijdje wel wat mee "geworsteld" toen ik ontdekte dat de rest van de wereld dus een heel andere manier van verbeelding heeft. Ik wist al jaren dat ik slecht was om gezichten van mensen die ik niet supergoed ken te herkennen (typisch bvb acteurs etc), maar ik had dat altijd als een ding op zich bezien.
Dan op een gegeven moment iets soortgelijk meegemaakt als jij, en toen beseft dat ik dus gewoon niks kan inbeelden. En vooral het gebrek om herinneringen opnieuw te beleven voelt als een gemis. Ik kan op reis gaan, daar heel hard van genieten, maar nadien dat niet kunnen oproepen is jammer.

Sinds ik het weet, zijn er wel veel puzzelstukjes op hun plek gevallen. Ik was verschrikkelijk slecht in het "uit mijn hoofd" leren op school (vocabulaire lijstjes bvb) en toen waren er vaak mensen die zeiden "het stond op die pagina, ergens halfweg" terwijl ik dan met de beste wil van de wereld geen pagina in gedachten kan brengen...

Ondertussen wel gewoon aanvaard dat ik "anders" (pun intended) denk en dat er ook voordelen zijn:
1) PTSD is quasi onmogelijk
2) Een film zien nadat ik een boek gelezen heb is eerder een "ah, zo ziet die er uit" ipv een "hoe, zo moet die er toch helemaal niet uit zien"?
3) Ik kan eender welke film kijken en zonder probleem in slaap vallen erna

 

[Nirrti]

Hier ook een tijdje wel wat mee "geworsteld" toen ik ontdekte dat de rest van de wereld dus een heel andere manier van verbeelding heeft. Ik wist al jaren dat ik slecht was om gezichten van mensen die ik niet supergoed ken te herkennen (typisch bvb acteurs etc), maar ik had dat altijd als een ding op zich bezien.
Dan op een gegeven moment iets soortgelijk meegemaakt als jij, en toen beseft dat ik dus gewoon niks kan inbeelden. En vooral het gebrek om herinneringen opnieuw te beleven voelt als een gemis. Ik kan op reis gaan, daar heel hard van genieten, maar nadien dat niet kunnen oproepen is jammer.

Sinds ik het weet, zijn er wel veel puzzelstukjes op hun plek gevallen. Ik was verschrikkelijk slecht in het "uit mijn hoofd" leren op school (vocabulaire lijstjes bvb) en toen waren er vaak mensen die zeiden "het stond op die pagina, ergens halfweg" terwijl ik dan met de beste wil van de wereld geen pagina in gedachten kan brengen...

Ondertussen wel gewoon aanvaard dat ik "anders" (pun intended) denk en dat er ook voordelen zijn:
1) PTSD is quasi onmogelijk
2) Een film zien nadat ik een boek gelezen heb is eerder een "ah, zo ziet die er uit" ipv een "hoe, zo moet die er toch helemaal niet uit zien"?
3) Ik kan eender welke film kijken en zonder probleem in slaap vallen erna

Heel herkenbaar wat je hier schrijft!
Zelfde probleem op school, ik raakte overal wel door omdat ik gelukkig wel gemakkelijk dingen kon onthouden die verteld werden tijdens de les en die dan in mijn eigen woorden kon navertellen, maar wanneer ik iets letterlijk vanbuiten moest leren was dat een ramp.
Gezichten kan ik ook niet onthouden, hoe vaak ik niet iemand tegenkom waarvan ik weet dat ik die ken.. maar dan duurt het een hele tijd voor ik de juiste linken kan leggen. Niet altijd zo evident als je in IT werkt en in veel verschillende bedrijven komt, je komt al vaak eens mensen opnieuw tegen.
Ik zie het wel als een voordeel dat ik elke film na een tijdje kan herbekijken en het bijna als de eerste keer aanvoelt. Ook in slaap vallen is gewoon ogen sluiten en nog geen minuut later lig ik te slapen

 

[anders.]

Heel herkenbaar wat je hier schrijft!
Zelfde probleem op school, ik raakte overal wel door omdat ik gelukkig wel gemakkelijk dingen kon onthouden die verteld werden tijdens de les en die dan in mijn eigen woorden kon navertellen, maar wanneer ik iets letterlijk vanbuiten moest leren was dat een ramp.
Gezichten kan ik ook niet onthouden, hoe vaak ik niet iemand tegenkom waarvan ik weet dat ik die ken.. maar dan duurt het een hele tijd voor ik de juiste linken kan leggen. Niet altijd zo evident als je in IT werkt en in veel verschillende bedrijven komt, je komt al vaak eens mensen opnieuw tegen.
Ik zie het wel als een voordeel dat ik elke film na een tijdje kan herbekijken en het bijna als de eerste keer aanvoelt. Ook in slaap vallen is gewoon ogen sluiten en nog geen minuut later lig ik te slapen

Maar, die uitzonderlijke keer dat je dan niet kan slapen, lig je daar wel zonder enige verbeelding

Ik kan ook makkelijk feiten onthouden en dingen met logica volgen. Maar zo echt gewoon lijstjes uit mijn hoofd leren lukt mij totaal niet. Ik dénk wel dat ik een soort auditieve verbeelding heb, want ik kan wel met liedjes in mijn hoofd zitten bvb. En ik "hoor" mezelf ook denken

Onlangs zo nog wel iets meegemaakt, mensen die op het station op zoek waren naar een vermist iemand met zo'n papiertje met foto. Ik probeer dan vriendelijk te zijn, maar ik kan naar die foto kijken, die mens kan daar 2s later voorbij lopen en er is 0 kans dat ik die ga herkennen...

 

[Nirrti]

Maar, die uitzonderlijke keer dat je dan niet kan slapen, lig je daar wel zonder enige verbeelding

Ik kan ook makkelijk feiten onthouden en dingen met logica volgen. Maar zo echt gewoon lijstjes uit mijn hoofd leren lukt mij totaal niet. Ik dénk wel dat ik een soort auditieve verbeelding heb, want ik kan wel met liedjes in mijn hoofd zitten bvb. En ik "hoor" mezelf ook denken

Onlangs zo nog wel iets meegemaakt, mensen die op het station op zoek waren naar een vermist iemand met zo'n papiertje met foto. Ik probeer dan vriendelijk te zijn, maar ik kan naar die foto kijken, die mens kan daar 2s later voorbij lopen en er is 0 kans dat ik die ga herkennen...

Ik hoop ook dat ik nooit een belangrijke getuige ga zijn van iets, waar de politie dan iemand stuurt om een robottekening te maken

 

[Mr.Anderson]

Ondertussen een youtube kanaal gevonden met (heel) veel wetenschappelijke uitleg:

https://www.youtube.com/@AphantasiaNetwork

Het is wel gek om een "aandoening" te hebben die nog maar zo recent effectief ontdekt is. Doet u wel nadenken over hoeveel andere van dat soort aandoeningen er zijn.

Ik vraag me af of het tegenovergestelde bestaat?

Ik heb een heel sterke fantasie. Die durft wel eens op hol te slaan en het van mij over te nemen. Moeilijk om uit te leggen. Puur als voorbeeld: m'n vrouw moest bijvoorbeeld al lang thuis zijn. Er gaan dan 101 scenario's door mijn hoofd van wat er allemaal zou kunnen gebeurd zijn, terwijl daar geen enkele aanleiding toe is. Enkel dat ze nog niet thuis is. Dat kan zich soms zo manifesteren dat ik begin te panikeren.

 

[anders.]

Ik vraag me af of het tegenovergestelde bestaat?

Ik heb een heel sterke fantasie. Die durft wel eens op hol te slaan en het van mij over te nemen. Moeilijk om uit te leggen. Puur als voorbeeld: m'n vrouw moest bijvoorbeeld al lang thuis zijn. Er gaan dan 101 scenario's door mijn hoofd van wat er allemaal zou kunnen gebeurd zijn, terwijl daar geen enkele aanleiding toe is. Enkel dat ze nog niet thuis is. Dat kan zich soms zo manifesteren dat ik begin te panikeren.

Hyperfantasie bestaat, wat eigenlijk het tegenovergestelde is.
Voor mij heel moeilijk om te verwoorden natuurlijk, maar het wordt omschreven dat uw "verbeelding" zo realistisch is dat het moeilijk van echt te onderscheiden is. Zelfs tot in de mate dat mensen oprecht niet meer kunnen onderscheiden of iets nu echt gebeurd is, of ze het zich enkel ingebeeld hebben.

Maar, dat komt niet helemaal overeen met wat jij omschrijft imo, uw voorbeeld is eerder uw verbeelding die afdwaalt niet persé een sterkere visuele verbeelding. Is hoogstwaarschijnlijk ook wel een soortgelijke aandoening hoor, maar geen idee of die ook al beschreven is.