Afsluiten van een jaar betekent een overvloed aan spijs en drank, bedenken van goede voornemens voor het volgende jaar, maar ook de tijd van de overzichtslijstjes! Naar jaarlijkse gewoonte gingen we ook bij onze redactie ten rade en polsten we naar hun topfilms van het afgelopen jaar. Benieuwd of je enkele pareltjes gemist hebt? Lees dan zeker onderstaande special en vergeet ook zeker niet je eigen aanraders mee te geven in de comments!
Sir. K
Dune: Part Two
Het lijstje waar ik het steevast het moeilijkste mee heb: dé filmtopper van het voorbije jaar. Deze keer moest ik echter minder lang nadenken en gaat mijn stem met volle overtuiging naar Dune: Part Two. Het vervolg, waarbij Denis Villeneuve opnieuw aan het roer staat, liet drie jaar op zich wachten, maar het was het wachten absoluut meer dan waard. Zelfs de mensen die de eerste film maar ‘zo-zo’ vonden, zullen mogelijks toch meer plezier kunnen halen uit dit vervolg van Frank Herberts verfilmde Dune.We volgen opnieuw Paul Atreides, die zich ondertussen heeft aangesloten bij Chani en de Fremen. Samen met zijn metgezellen zal hij opnieuw de woestenij van Arrakis moeten trotseren en een vreselijke toekomst moeten voorkomen die hij als enige kan voorzien. Waar in Part One de nadruk eerder lag op het world- en story building gedeelte, mochten we nu ook meer actie verwachten. Visueel spektakel, on point acteerwerk, een fantastische soundtrack en een heel sterk script maken dat deze epische scifi-titel bovenaan mijn lijstje prijkt. Ik kijk alvast uit naar Part Three, al zal die vermoedelijk maar voor 2026 zijn.
Eervolle vermeldingen: Challengers, The Substance
Joeri
Wicked
Ik was er de laatste weken hoegenaamd nog niet aan uit wat precies mijn film van het jaar zou worden, maar dankzij de voor mij laatste persvisie van dit jaar wist ik het wel: het zou Wicked worden. Als fan van musicals heb ik sowieso een zwak voor films waarin gezongen wordt. Zo vind ik onder andere Les Misérables, The Prince of Egypt en The Phantom of the Opera geweldig. Daar komt vanaf nu dus ook Wicked bij. De musical zelf heb ik helaas nog niet gezien, maar ik wist wel ongeveer wat te verwachten. En hoewel ik op voorhand wist dat de musical voor de film in twee gesplitst zou worden, stelde ik me er door de speelduur van exact 160 minuten toch vragen bij. Hoeveel opvulling zouden ze wel niet gebruiken? Wel, geen, zo blijkt. Ik heb van elke minuut genoten en hoewel Ariana Grande nu niet bepaald de beste actrice is, zette ze haar rol als de Goede Heks van het Noorden toch overtuigend neer. Tegenspeelster Cynthia Erivo doet dan weer hetzelfde als de Slechte Heks van het Westen.Wicked neemt je mee naar het magische land van Oz en vertelt het verhaal van de twee heksen. Enerzijds de goede Glinda, anderzijds de slechte Elphaba. Hun tijd op de Shiz University wordt in geuren en kleuren getoond. Daar waar het eerst niet botert tussen de twee, groeien ze, ondanks hun verschillen, naar elkaar toe. Uiteindelijk heeft Elphaba maar één droom: een ontmoeting met de Wizard of Oz in Emerald City om haar groene huidskleur te veranderen. De liedjes, choreografieën, decors, ... het klopt allemaal. En hoewel het nu nog een jaar wachten is op het tweede deel, kijk ik er nu al reikhalzend naar uit.
Eervolle vermeldingen: The Wild Robot, Dune: Part Two, Deadpool & Wolverine
Killjoy
Poor Things
Dit is niet mijn oorspronkelijke tekst voor film van het jaar. Dat was Deadpool & Wolverine, een film die me heel even deed geloven dat Marvel mijn hart nog steeds sneller kan doen kloppen. Omdat echter de helft van BeyondGaming blijkbaar hetzelfde idee had, ga ik even een 'left turn' nemen. Poor Things dus. Technisch gezien een film uit 2023, maar bij ons kwam hij pas op 17 januari in de zalen ... dat maakt het dus een kanshebber.Je weet met Yorgos Lanthimos altijd wel dat je iets bijzonder gaat krijgen, maat het tragische sprookje van Bella Baxter was wel heel memorabel. Op papier is het een soort Frankensteinpastiche over een wetenschapper die het lijk van een jonge vrouw reanimeert met het brein van een ongeboren baby, maar het is zo veel meer dan dat. Bella is kinderlijk en onbevangen ... een onschuldige geest in een volwassen lichaam, en dat brengt uiteraard gevolgen mee.
De spontane leergierige Bella kijkt naar de wereld met grote ogen vol verwondering, maar dat trekt uiteraard figuren als Duncan Wedderburn aan die haar gebrek aan remmingen seksueel wil uitbuiten. Dat zorgt ervoor dat Poor Things deels gaat over het corrumperen van onschuld, maar het gaat gelukkig om meer dan dat. Bella is namelijk geen tragisch figuur die zich laat misbruiken voor 'furious jumping', maar een personage dat erg snel erg veel leert en zo al snel ontdekt hoe de wereld werkt en hoe ze die naar haar hand kan zetten. Dient het gezegd dat het niet al te goed afloopt voor de wolven die het lam willen uitbuiten?
Dat Poor Things er tegelijk visueel ook om op te eten uitziet, met kostuum en setdesign dat blijft imponeren en erg veel haalt uit een weergaloos straffe acteerprestatie van Emma Stone resulteert in een film die blijft hangen als één van de beste van het jaar.
Eervolle vermeldingen: Dune: Part Two, Furiosa: a Mad Max Saga, Wolverine & Deadpool
Aeyenah
La Bête
Soms is het moeilijk te zeggen wat je precies aantrekt in een film, maar La Bête is een van die bijzondere films die me vanaf het eerste moment greep. Een vreemde, intrigerende mix van genres – van sciencefiction tot thriller en historisch drama – waarin regisseur Bertrand Bonello niet alleen de levens van zijn personages herdefinieert, maar ook de grenzen tussen fictie en realiteit verkent. Deze uitstekend geschreven film wist mij al vanaf de eerste scènes volledig mee te nemen.Het verhaal speelt zich af in een nabije toekomst, waarin kunstmatige intelligentie vrijwel al het menselijke werk heeft overgenomen. Gabrielle is de protagonist in een wereld waar je enkel een succesvolle carrière kan opbouwen door je emoties te onderdrukken, aangezien deze onder stress tot fouten leiden. Om door te breken in deze geautomatiseerde samenleving, moeten mensen hun DNA "zuiveren" via een therapeutisch traject, waarbij hun vorige levens onderzocht worden. Gabrielle’s verleden wordt echter gekarakteriseerd door de voortdurende aanwezigheid van Louis Lewinsky, haar onvervulde grote liefde.
Biedt de film antwoorden over het leven? Nee. Onthult het al zijn geheimen? Ook niet. Maar wanneer je deze verwachtingen loslaat, ontdek je een cinematografisch meesterwerk. Het liefdesverhaal, waarin twee zielen door de eeuwen heen elkaar lijken te ontglippen door logica en omstandigheden, is zonder twijfel subliem, intrigerend en vernieuwend. Het briljante samenspel tussen Léa Seydoux en George Mackay maakt het geheel des te krachtiger.
Eervolle vermeldingen: Nosferatu, Strange Darling, Vermiglio
FreakyJP
Nosferatu
Twee jaar geleden was The Northman mijn favoriete film van het jaar en nu flikt hij het toch opnieuw met Nosferatu. Robert Eggers bewijst met zijn eerbetoon aan de Duits-expressionistische klassieker Nosferatu, eine Symphonie des Grauens uit 1922 dat hij een van de meest opmerkelijke hedendaagse stemmen blijft in de filmwereld. Net zoals met The VVitch en The Northman schotelt hij ons opnieuw een fascinerende en duistere fabel voor, deze keer geïnspireerd op de legende van de meest populaire vampier in onze Westerse folklore. Nosferatu is een indrukwekkend visueel relaas dat je langzaamaan onderdompelt in een groteske en verderfelijke wereld die aanvoelt als een psychoseksuele koortsdroom en die je verbijsterd zal achterlaten.Eervolle vermeldingen: Dune: Part II, Furiosa: A Mad Max Saga, Civil War
Stephy
Deadpool & Wolverine
Deadpool & Wolverine brengt de iconische antiheld Deadpool en de legendarische Wolverine samen in een spannend, actievol avontuur. Na jaren van fan-anticipatie bundelen de twee mutanten hun krachten om het op te nemen tegen een krachtige nieuwe bedreiging die de wereld zou kunnen vernietigen. Met Deadpool’s oneerbiedige humor en Wolverine's felle vechtvaardigheden creëert hun dynamiek explosieve chemie, waarbij hartverscheurende actie wordt gemengd met hilarische grappen. Alleen al de openingsscene van de film is wat mij betreft een van de meest iconische van 2024. De film levert verbluffende gevechtssequenties, emotionele diepgang en geestige dialogen op, waardoor het een must-see is voor fans van beide personages. Het is een perfecte mix van humor, hart en heldendom, en bevestigt daarmee zijn plek als mijn keuze voor beste film van 2024!Eervolle vermeldingen: Dune: Part Two, The Ministry of Ungentlemanly Warfare
iCruysberghs
The Substance
Het was een topjaar voor horror, maar The Substance steekt er met kop en schouders bovenuit. Pure chaos ontvouwt zich op het scherm, met een overdaad aan bloed, gore en een absurd aantal suggestieve shots. De film barst van de briljante, subtiele verwijzingen naar horrorklassiekers en ademt op momenten een heerlijke b-film-sfeer. Dankzij het fenomenale tempo weet de film je constant te verrassen en geboeid te houden. Moore en Qualley spelen fantastisch, en de naaktscènes voelen nooit exploitatief aan. Ze dragen bij aan de chaotische en over-the-top toon van de film. Dit is een klassieker waar ze nog héél lang over gaan spreken.Eervolle vermeldingen: Civil War, Anora, It's What's Inside, Didi
fre1509
Deadpool & Wolverine
De laatste jaren worden er minder en minder komedies uitgebracht, wat in mijn ogen een grote schande is. Gelukkig hadden we de eerste twee Deadpool-films die fantastisch waren en een frisse blik op superhelden meebracht. Toen Disney 20th Century Fox overkocht, lag het lot van Deadpool en X-Men op dun ijs, en waren de fans toch wel verontrust. Gelukkig heeft Disney de toon van de eerste twee films behouden om een gore, leuke actiefilm vol met donkere humor uit te brengen. Daarbij had ik nooit verwacht om Deadpool te zien dansen op NSYNC terwijl hij ontelbaar veel TVA-agenten vermoordt. Een van de beste openingsscènes ooit.Eervolle vermeldingen: Argylle, The Fall Guy
Quentin
Sometimes I think About Dying
Een film zo bescheiden in zijn schaal en receptie als zijn onderwerp, maar daarom niet minder wondermooi. Geregisseerd door Rachel Lambert, Sometimes I Think About Dying kijkt naar het dagelijks leven – de pendel naar het werk, de zeven uur die we aan een kantoor doorbrengen met mensen die we niet allemaal even graag hebben, de snack die we vroeger dan gepland opeten, de tv-show die we met halve aandacht bingen op het einde van de dag – door de ogen van Fran. Gespeeld door een tedere Daisey Ridley, is Fran een stille, extreem introverte vrouw die enkel de energie vindt om door het leven te strompelen door middel van haar romantische fantasieën over het doodgaan. Wanneer een eigenzinnige nieuwe collega haar uit haar schulp probeert te trekken, leert Fran dat er misschien genoeg magie te beleven valt voor haar laatste dag eraan komt. Zo intiem als maar kan zijn, maar zonder pretenties.Sometimes I Think About Dying is, ondanks zijn deprimerende titel – en de ijskoude pracht van de eponieme fantasiescènes - de warmste film die ik ooit gezien heb. Zijn simpel script, gebaseerd op het toneelstuk The Killers van scenarist Kevin Armento, alsook de subtiele maar diepgewortelde karakterportretten van Ridley, de ondersteunende cast, en zelfs uitstekende figuranten, bieden een plaatje van doodnormale mensen in een doodnormaal dorp in Oregon, waar iedereen nog wankelig hun leerpad bewandelt. De mensen voelen écht, de situaties voelen écht, en dat maakt deze film zo verdomd effectief aankomen wanneer het ons de pracht van die normale dingen - onszelf inbegrepen - op simpele wijze op het hart drukt.
Eervolle vermeldingen: A Different Man, Didi, Challengers, I Saw The TV Glow
Sassenach
Deadpool & Wolverine
De film die mij dit jaar het meest is bijgebleven, is ongetwijfeld die van Deadpool & Wolverine. Niet alleen voor de humor, maar ook voor de talloze gevatte verwijzingen en onderhuidse steken die de film bevat. Dat de humor helemaal mijn ding zou zijn, stond als paal boven water en ik werd niet teleurgesteld ... verre van. Desondanks is het die verscheidenheid aan referenties die deze film voor mij onderscheidt van de overige films die ik in 2024 gezien heb.En dan zijn er natuurlijk ook nog, naast geweldige performances van Hugh Jackman en Ryan Reynolds, de overige castleden bestaande uit onder andere Channing Tatum, Emma Corrin, Chris Evans, Wesley Snipes, Jennifer Garner ... en uiteraard Peggy de hond, die met hun personages ongetwijfeld een meerwaarde waren voor de film en bijdragen aan de humor en gelaagdheid ervan. Wetende dat Ryan Reynolds en Hugh Jackman in het echt ook goeie vrienden zijn, voegt aan deze film nog een extra laagje toe. Dat Chris Evans ook een korte terugkomst maakte, deed de tiener in mezelf een vreugdesprongetje maken en was dus mooi meegenomen. Regisseur Shawn Levy, Hugh Jackman en Ryan Reynolds slaagden erin een topproduct te creëren en daarom is Deadpool & Wolverine voor mij met verve de film van het jaar.
Eervolle vermeldingen: Argylle en The Fall Guy
Karel-Jan
Heretic
Het was een uitdaging om een favoriete film te kiezen uit de releases van het afgelopen jaar, maar uiteindelijk zal het sommigen verrassen dat mijn keuze op Heretic is gevallen. Aanvankelijk dacht ik dat Heretic zou vervallen in een van die zoveelste 'escape room'-achtige plots. Maar toen Hugh Grant zijn opwachting maakte en monoloog na monoloog afstak, wist ik dat mijn verkeerde verwachtingen volledig overtroffen zouden worden.De film volgt twee dames uit een mormoonse gemeenschap die deur aan deur gaan om geïnteresseerden te werven. Wanneer een van deze geïnteresseerden niet blijkt te zijn wie hij zegt te zijn, raken ze verstrikt in een surrealistische rabbithole vol filosofische vragen over geloof en realiteit.
Het was lang geleden dat ik zo verbaasd een cinemazaal verliet, nog urenlang discussie voerend met mijn compagnon. Zelfs na een tweede kijkbeurt waren we het er niet over eens hoe de vork precies in de steel zat. Hugh Grant is werkelijk een tour de force; hij speelt zijn rol zó perfect dat ik me niemand anders in deze rol kan voorstellen. Heretic heeft me compleet verrast en is onverwacht mijn favoriete film van het jaar geworden.
Eervolle vermeldingen: Anora, Alien: Romulus, Longlegs, Strange Darling, The Wild Robot
